ชีวิตจริงเบื้องหลังวรรณกรรมชุด "บ้านเล็ก" (ตอนจบ)

[เทาชมพู]

   ใน Pioneer Girl  พ่อกับแม่ของลอร่ามีความเป็นมนุษย์ที่มีข้อดีข้อด้อยสมจริงมากกว่าในนิยายชุด "บ้านเล็ก"  ไม่ได้หมายความว่าลอร่าสร้างภาพพ่อแม่ใน "บ้านเล็ก" แบบบิดเบือนความจริง  เพีบงแต่เธอข้ามรายละเอียดบางอย่างที่อาจจะไม่เหมาะสมให้เยาวชนอ่าน    เราก็เลยเห็นพ่อกับแม่ เป็นคนดีมาก รักครอบครัว  ทำทุกอย่างเพื่อลูกๆ   อดทนต่ออุปสรรค สร้างลูกๆให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ
   แต่ในความเป็นจริง ทั้งใน Pioneer Girl และในชีวิตจริง ชาร์ลส์ อิงกัลส์ พ่อของลอร่ามีข้อเสียหลายอย่าง เช่น
   1   เป็นนักฝัน มากกว่านักปฏิบัติ  จนหลายครั้งเขาพาครอบครัวไปลำบากลำบนมากกว่าที่ควรเป็น
   ชาร์ลส์เป็นคนชอบอพยพไปตั้งหลักใหม่ในถิ่นไกลๆ  คนแบบนี้อเมริกาเรียกว่า มี Spirit of pioneer  เขาไม่ชอบอยู่ในเมืองหรือหมู่บา้นที่มีคนตั้งถิ่นฐานอยู่มากๆ  แต่อยากไปอยู่ดินแดนไกลๆห่างผู้ห่างคน    สาเหตุเท่าที่พอสังเกตได้คือชาร์ลส์ชอบล่าสัตว์มากกว่าทำไร่ไถนา   ถิ่นไกลผู้ไกลคนมีสัตว์ป่าให้ล่ามากมาย พอเอามาเลี้ยงครอบครัว โดยแทบไม่ต้องใช้เงินเลยก็ว่าได้  ถ้าอยากจะเพาะปลูกก็แค่ทำสวนครัวเล็กๆไว้พอกินเอง   

[เทาชมพู]

    ชาร์ลส์มองข้ามความจริงว่า  ดินแดนไกลผู้ไกลคนนอกจากไม่ปลอดภัยด้วยสัตว์ป่าดุร้ายแล้ว ยังอุดมด้วยโรคภัยไข้เจ็บ  เช่นไข้ป่า   ภัยธรรมชาติเช่นไฟป่า    ครอบครัวเขามีผู้ชายเพียงคนเดียว  นอกนั้นคือภรรยาที่ยังสาวและลูกเล็กๆช่วยเหลือตัวเองไม่ได้   ถ้าชาร์ลส์เสียชีวิตด้วยภัยอะไรก็ตาม   ภรรยาและลูกจะรอดได้อย่างไร
   นอกจากนี้ ในเรื่อง Little House on the Prairie  ชาร์ลส์พาลูกเมียไปตั้งถิ่นฐานอยู่ในรัฐแคนซัส ซึ่งเป็นถิ่นของอินเดียนแดง อย่างผิดกฎหมาย   คือพออยากจะไปอพยพจากวิสคอนซินไปทันที   ไม่ได้จับจองที่ดินตามกฎหมาย  ไม่ได้ขออนุญาตทางการ   ไปปักหลักอยู่ในเขตแดนของอินเดียนแดง ซึ่งรัฐบาลอเมริกันจัดไว้เป็นเขตสงวน ไม่ให้คนภายนอกเข้าไปรุกพื้นที่ แย่งการทำมาหากินของอินเดียนแดง 
   ชาร์ลส์เพียงแต่ ได้ข่าวว่ารัฐบาลอเมริกันจะเปิดทางให้เข้าไปตั้งถิ่นฐานได้ ก็พาครอบครัวไปทันที   ไม่สอบถาม ให้แน่ชัด  ไม่ถามชาวบ้านในแคนซัส  สร้างกระท่อมลงในพื้นที่อินเดียนแดงโดยไม่สนใจว่าที่ตรงนั้นอยู่ในเขตสงวนหรือภายนอก
    ในหนังสือชุดบ้านเล็ก ลอร่าเล่าว่าพ่อได้ข่าวว่าทหารที่ประจำการอยู่ในท้องถิ่น จะมาไล่คนขาวออกไป  ก็อพยพออกจากที่นั้นไปทันที   แต่ในเรื่องจริง  ชาร์ลส์ถูกทหารขับไล่ออกจากพื้นที่ เพราะเขารุกล้ำเข้าไปในเขตสงวน  ก็เลยต้องอพยพกลับบ้านเดิมในวิสคอนซินอีกครั้ง

[superboy]

ผมสงสัยแค่เพียง...ทำไมชาร์ลส์เก็บเงินไม่ได้เลย เหมือนไปตายเอาดาบหน้าทุกครั้งที่เปลี่ยนเล่มใหม่

ชีวิตในดินแดนอินเดียแดงน่ากลัวมาก วันนี้คืนดีเจ้าถิ่นบุกเข้ามาปล้นของกินกลางวันแสกๆ แล้วอินเดียแดงตัวจริงใช้ปืนเสียด้วยสนุกกันไปใหญ่

[เทาชมพู]

  ดิฉันก็สงสัยอย่างคุณ superboy สงสัยเหมือนกัน   ชาร์ลส์โตมาอย่างเด็กชาวนา รู้วิธีทำไร่ไถนา แล้วยึดเป็นอาชีพ  ทำไมไม่เคยได้ผล
   เท่าที่อ่านจากนิยาย  เป็นได้ว่า
   1  ใจจริงของชาร์ลส์ไม่ได้ชอบทำไร่ไถนา  แต่ทำเพราะจำเป็น    เพราะฉะนั้นความขยันบากบั่นที่จะทำงานก็เลยไม่มากเท่าที่ควร   ใจคิดแต่จะอพยพไปหมายน้ำบ่อหน้าอยู่เรื่อยๆ
   ในชีวิตจริง เขาอพยพถึง 8 ครั้ง จนแคโรไลน์ยื่นคำขาดไม่ยอมย้ายถิ่นอีกต่อไป
   2   ในยุคที่เกษตรกรรมต้องพึ่งแรงงานมนุษย์  ชาร์ลส์ไม่มีลูกชายจะช่วยแรง   มีแต่ลูกสาวซึ่งถึงแม้ช่วยพ่อ ก็ทำงานไม่ได้มากเท่าผู้ชาย
   3  ชาร์ลส์รู้เท่าไม่ถึงการณ์เร่ื่องสภาพแวดล้อมอยู่มาก   เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เลยว่าแต่ละถิ่นที่อยู่   สภาพพื้นดินและอากาศไม่เหมือนกัน    บางแห่งก็เหมาะจะปลูกพืช บางแห่งเหมาะจะเลี้ยงสัตว์    เมื่อตัดสินใจจะย้ายจากมินเนโซตา(ในตอนบ้านเล็กริมห้วย) ไปรัฐดาโกต้าใต้ (ในตอนทะเลสาบสีเงิน) ชาร์ลส์พูดกับภรรยาว่า ที่ดินที่ดาโกต้าก็ดีกว่าที่มินเนโซตาหรือดีกว่า     จริงๆแล้วดาโกต้าใต้ที่ชาร์ลส์อพยพไป แห้งแล้ง และหนาวจัด   ปลูกพืชผลไม่ได้ผล 

[เทาชมพู]

   ในนิยาย ชาร์ลส์เป็นฮีโร่ในสายตาของลอร่า   แต่ในความเป็นจริงตามที่อ่านได้ใน Pioneer Girl  คาโรไลน์ แม่ของลอร่าต่างหากที่เป็นวีรสตรีตัวจริง
   เธอเป็นหญิงที่มีการศึกษาดี   มีมารยาทสังคมดี   มีวุฒิภาวะในอารมณ์ และฉลาดในการวางอนาคตให้ลูกๆ   เธอขอสัญญากับชาร์ลส์ว่าลูกสาวทุกคนต้องได้เล่าเรียนมีวิชาความรู้ติดตัว    ไม่ใช่แค่อ่านออกเขียนได้แล้วทำครัวได้เท่านั้น
   คนอ่านจะเห็นได้ว่า ในทุกเหตุการณ์ไม่ว่าลำบากยากแค้นขนาดไหน   แคโรไลน์ควบคุมอารมณ์ได้ไม่เคยเกรี้ยวกราด  ยังคงรักษาความสงบเสงี่ยมของกุลสตรีได้เสมอต้นเสมอปลาย     แม้ว่าเธอไม่เห็นด้วยกับสามีในหลายๆเรื่องโดยเฉพาะเรื่องอพยพย้ายถิ่นไม่รู้จักจบ  เธอก็ยินยอมเป็นช้างเท้าหลัง  ติดตามเขาไปทุกครั้ง แล้วพยายามรักษาสภาพในบ้านให้ราบรื่นที่สุด  ทั้งๆเธอก็รู้ว่ายิ่งอพยพ ชีวิตก็ยิ่งลำบาก  แต่เธอก็มอบให้ชาร์ลส์เป็นผู้นำครอบครัว  ตามที่กล่าวคำสัญญาไว้เมื่อสมรส ว่า "จะรักและเชื่อฟัง" สามีเสมอ
   พูดจริงๆแล้ว แคโรไลน์สุขุมกว่าสามี    ชาร์ลส์ค่อนข้างจะตัดสินใจเร็วและเอาแต่ใจ หลายครั้งก็ประมาท ไม่รอบคอบ    แต่แคโรไลน์เกิดมาในยุคที่สตรีต้องเป็นผู้ตาม  เธอก็เลยไม่สามารถจะทำให้ครอบครัวเจริญก้าวหน้ากว่านี้ได้  แต่เธอก็เลี้ยงลูกสาวทั้งสี่คนออกมาเป็นผู้หญิงมีคุณภาพทุกคน