สวัสดิรัà¸à¸©à¸²
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 08:10, 9 กรกฎาคม 2552 โดย Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
ข้อมูลเบื้องต้น
ผู้แต่ง: สุนทรภู่
บทประพันธ์
| ๏ สุนทรทำคำสวัสดิรักษา | |||
| ถวายพระหน่อบพิตรอิศรา | ตามพระบาลีเฉลิมให้เพิ่มพูน | ||
| เป็นของคู่ผู้มีมีอิสริยยศ | จะปรากฏเกิดลาภไม่สาบสูญ | ||
| สืบอายุสุริย์วงศ์พงศ์ประยูร | ให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชชัย | ||
| อย่าลืมหลงจงอุตส่าห์รักษาสิริ | ตามคติโบราณท่านขานไข | ||
| ว่าเช้าตรู่สุริโยอโณทัย | ตื่นนอนให้ห้ามโมโหอย่าโกรธา | ||
| ผินพักตร์สู่บูรพ์ทิศแลทักษิณ | เสกวารินด้วยพระธรรมคาถา | ||
| ที่นับถือคือพระไตรสรณา | ถ้วนสามคราจึงชำระสระพระพักตร์ | ||
| แล้วเอื้อนอรรถตรัสความที่ดีก่อน | จะถาวรพูนเกิดประเสริฐศักดิ์ | ||
| ด้วยราศีที่ชะลอนรลักษณ์ | อยู่พระพักตร์แต่ทิวาเวลากาล | ||
| ยามกลางวันนั้นว่าพระราศี | สถิตที่วรองค์ให้สรงสนาน | ||
| พระอุระประสุคนธ์วิมลมาลย์ | จะสำราญโรคาไม่ราคี | ||
| ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส | ฝ่ายเบื้องบาทซ้ายขวาเป็นราศี | ||
| จงรดน้ำชำระซึ่งราคี | ห้ามสตรีอย่าให้พาดบาทยุคล | ||
| เสวยนั้นผันพระพักตร์ไปบูรพ์ทิศ | เจริญฤทธิ์ชันษาสถาผล | ||
| แม้นผินพักตร์ทักษิณถิ่นมณฑล | ไม่ขาดคนรักใคร่เวียนไปมา | ||
| ทิศประจิมอิ่มเอมเกษมสุข | บรรเท่าทุกข์ปรากฏด้วยยศถา | ||
| แต่ทิศเหนือเหลือร้ายวายชีวา | ทั้งชันษาทรุดน้อยถอยทุกปี ฯ | ||
| ๏ อนึ่งนั่งบังคนอย่ายลต่ำ | อย่าบ้วนน้ำลายพาเสียราศี | ||
| ผินพักตร์สู่อุดรประจิมดี | ไม่ต้องผีคุณไสยพ้นภัยพาล | ||
| แล้วสรงน้ำชำระพระนลาฏ | จึงผุดผาดผิวพรรณในสัณฐาน | ||
| เสด็จไหนให้สรงชลธาร | เป็นฤกษ์พารลูบไล้แล้วไคลคลา ฯ | ||
| ๏ อนึ่งพระองค์ทรงเจริญเพลินถนอม | อย่าให้หม่อมห้ามหลับทับหัตถา | ||
| ภิรมย์รสอตส่าห์สรงพระคงคา | เจริญราศีสวัสดิ์ขจัดภัย ฯ | ||
| ๏ อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า | อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัดไถม | ||
| ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร | เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ | ||
| ๏ อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รา | ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี | ||
| วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี | เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล | ||
| เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว | จะยืนยาวชันษาสถาผล | ||
| อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน | เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี | ||
| เครื่องวันพุธสุดดีด้วยสีแสด | กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี | ||
| วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี | วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม | ||
| วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ | แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม | ||
| หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม | ให้ต้องตามสีสันจึงกันภัย ฯ | ||
| ๏ อนึ่งว่าถ้าจะลงสรงสนาน | ทุกห้วยธารเถื่อนถ้ำแลน้ำไหล | ||
| พระพักตร์นั้นผันล่องตามคลองไป | ห้ามมิให้ถ่ายอุจจาร์ปัสสาวะ | ||
| อย่าผินหน้าฝ่าฝืนขึ้นเหนือน้ำ | จะต้องรำเพรำพัดซัดมาปะ | ||
| เมื่อสรงน้ำสำเร็จเสร็จธุระ | คำนับพระคงคาเป็นอาจิณ ฯ | ||
| ๏ อนึ่งวิชาอาคมถมถนำ | เวลาค่ำควรคิดเป็นนิจศีล | ||
| จึงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรณพ้นไพริน | ให้เพิ่มภิญโญยศปรากฏไป ฯ | ||
| ๏ อนึ่งสุนัขมักเฝ้าแต่เห่าหอน | อย่าขู่ค่อนด่าว่าอัชฌาสัย | ||
| เสียสง่าราศีมักมีภัย | คนมิได้ยำเยงเกรงวาจา | ||
| อนึ่งเขฬะอย่าถ่มเมื่อลมพัด | ไปถูกสัตว์เสื่อมมนต์ดลคาถา | ||
| อนึ่งพบปะพระสงฆ์ทรงศีลา | ไม่วันทาถอยถดทั้งยศทรัพย์ | ||
| อนึ่งอย่าว่าแดดแลลมฝน | อย่ากังวลเร่งวันให้พลันดับ | ||
| เมื่อเช้าตรู่สุริยงจะลงลับ | จงคำนับสุริยันพระจันทร | ||
| อนึ่งเล่าเข้าที่ศรีไสยาสน์ | อย่าประมาทหมั่นคำนับลงกับหมอน | ||
| เป็นนิรันดร์สรรเสริญเจริญพร | คุณบิดรมารดาคุณอาจารย์ ฯ | ||
| ๏ อนึ่งผ้าทรงจงนุ่งเหน็บข้างขวา | กันเขี้ยวงาจระเข้เดรัจฉาน | ||
| อนึ่งอย่าไปใต้ช่องคลองตะพาน | อย่าลอดร้านฟักแฟงแรงราคี | ||
| ทั้งไม้ลำค้ำเรือนแลเขื่อนคอก | ใครลอดออกอัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี | ||
| ถึงฤทธิ์เดชเวทมนตร์ดลจะดี | ตัวอัปรีย์แปรกลับให้อัปรา | ||
| อนึ่งไปไหนได้พบอสภซาก | อย่าออกปากทักทายร้ายนักหนา | ||
| ให้สรงน้ำชำระพระพักตรา | ตามตำราแก้กันอันตราย ฯ | ||
| ๏ อนึ่งเครื่องผูกลูกสะกดตระกรุดคาด | เข้าไสยาสน์ยามหลับทับฉลาย | ||
| เครื่องอาวุธสุดห้ามอย่าข้ามกราย | อย่านอนซ้ายสตรีมักมีภัย | ||
| อนึ่งวันจันทร์คราสตรุษสารทสูรย์ | วันเพ็ญบูรณ์พรรษาอัชฌาสัย | ||
| ทั้งวันเกิดเริดร้างให้ห่างไกล | ห้ามมิให้เสนหาถอยอายุ | ||
| แม้นสตรีมีระดูอย่าอยู่ด้วย | ถ้ามิม้วยก็มักเสียจักขุ | ||
| มักเกิดมีฝีพองเป็นหนองพุ | ควรทำนุบำรุงองค์ให้จงดี ฯ | ||
| ๏ อนึ่งนั้นวันกำเนิดเกิดสวัสดิ์ | อย่าฆ่าสัตว์เสียสง่าทั้งราศี | ||
| อายุน้อยถอยเลื่อนทุกเดือนปี | แล้วมักมีทุกข์โศกโรคโรคา | ||
| อนึ่งบรรทมถ้าลมคล่องทั้งสองฝ่าย | พระบาทซ้ายอย่าพาดพระบาทขวา | ||
| ข้างขวาคล่องต้องกลับทับซ้ายมา | เป็นมหามงคลเลิศประเสริฐนัก | ||
| อนึ่งว่าถ้าจะจรแลนอนนั่ง | สำเนียงดังโผงเผาะเกาะกุกกัก | ||
| คือคุณผีปิศาจอุบาทว์ยักษ์ | ใครทายทักถูกฤทธิ์วิทยา ฯ | ||
| ๏ ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก | ดังนี้เรียกเรื่องสวัสดิรักษา | ||
| สำหรับองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา | ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย | ||
| บทโบราณท่านทำเป็นคำฉันท์ | แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข | ||
| จึงกล่าวกลับซับซ้อนเป็นกลอนไว้ | หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ | ||
| สนองคุณมุลิกาสามิภักดิ์ | ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสถาน | ||
| แม้นผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ | ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย ฯ | ||
