ลิลิตโองการแช่งน้ำ

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:56, 10 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

แม่แบบ:เรียงลำดับ ผู้แต่ง: ไม่ปรากฏนาม

โองการแช่งน้ำ (ประกาศแช่งน้ำโคลงห้า) ฉบับกรมศิลปากร ๒๕๒๙ (จาก โองการแช่งน้ำ ฉบับ ไมเคิล ไรท์ โดยมติชน)

บทประพันธ์

ร่าย
๏ โอมสิทธิสรวงศรีแกล้ว แผ้วมฤตยู เอางูเป็นแท่น แกว่นกลืนฟ้ากลืนดิน บินเอาครุฑมาขี่ สี่มือถือสังข์จักรคธาธรณี ภีรุอวตาร อสูรแลงลาญทัก ททัคนิจรนาย ฯ (แทงพระแสงศรปลัยวาต)
             
ร่าย
๏ โอมปรเมศวรา ผายผาหลวงอะคร้าว ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง อ้างทัดจันทร์เป็นปิ่น ทรงอินทรชฎา สามตาพระแพร่ง แกว่งเพชรกล้า ฆ่าพิฆนจัญไร ฯ (แทงพระแสงศรอัคนิวาต)
             
ร่าย
๏ โอมชัยชัยไขโสฬสพรหมญาณ บานเศียรเกล้า เจ้าคลี่บัวทอง ผยองเหนือขุนห่าน ท่านรังก่อดินก่อฟ้า หน้าจตุรทิศ ไทยมิตรดา มหากฤตราไตร อมไตยโลเกศ จงตรีศักดิท่าน พิญาณ ปรมาธิเบศ ไทธเรศสุรสิทธิพ่อ เสวยพรหมาณฑ์ใช่น้อย ประถมบุญภารดิเรก บูรภพบรู้กี่ร้อย ก่อมา ฯ (แทงพระแสงศรพรหมาศ)
             
๏ นานาอเนกน้าวเดิมกัลป์จักร่ำจักราพาฬเมื่อไหม้
กล่าวถึงตระวันเจ็ดอันพลุ่งน้ำแล้งไข้ขอดหาย ฯ
๏ เจ็ดปลามันพุ่งหล้าเป็นไฟวาบจัตุราบายแผ่นขว้ำ
ชักไตรตรึงษ์เป็นเผ้าแลบ่ล้ำสีลอง ฯ
๏ สามรรถญาณครเพราะเกล้าครองพรหมฝูงเทพนองบนปานเบียดแป้ง
สรลมเต็มพระสุธาวาสแห่งหั้นฟ้าแจ้งจอดนิโรโธ ฯ
๏ กล่าวถึงน้ำฟ้าฟาดฟองหาวดับเดโชฉ่ำหล้า
ปลาดินดาวเดือนแอ่นลมกล้าป่วนไปมา ฯ
๏ แลเป็นแผ่นเมืองอินทร์เมืองธาดาแรกตั้ง
ขุนแผนแรกเอาดินดูที่ทุกยั้งฟ้าก่อคืน ฯ
๏ แลเป็นสี่ปวงดินเป็นเขายืนทรง้ำหล้า
เป็นเรือนอินทร์ถาเถือกเป็นสร้อยฟ้าคลี่จึ่งบาน ฯ
๏ จึ่งเจ้าตั้งผาเผือกผาเยอผาหอมหวานจึ่งขึ้น
หอมอายดินเลอก่อนสรดึ้นหมู่แมนมา ฯ
๏ ตนเขาเรืองร่อนหล้าเลอหาวหาวันคืนไป่ได้
จ้าวชิมดินแสงหล่นเพียงดับไต้มืดมูล ฯ
๏ ว่นว่นตาขอเรืองเป็นพระสูรย์ส่องหล้า
เป็นเดือนดาวเมืองฉ่ำเห็นฟ้าเห็นแผ่นดิน ฯ
๏ แลมีค่ำมีวันกินสาลีเปลือกปล้อน
บมีผู้ต้อนแต่งบรรณาเลือกผู้ยิ่งยศเปนราชาอะคร้าว
เรียกนามสมมติราชเจ้าจึ่งตั้งท้าวเจ้าแผ่นดิน ฯ
๏ สมมติแกล้วตั้งอาทิตย์เดิมกัลป์สายท่านทรงธรณินทร์เรื่อยหล้า
วันเสาร์วันอังคารวันไอยอาทิ์กลอยแรกตั้งฟ้ากล่าวแช่งผี ฯ
๏ เชืยกบาศด้วยชันรองชื่อพระกำปู่เจ้า
ท่านรังผยองมาแขกแรกตั้งขวัญเข้าธูปเทียน ฯ
๏ เหล็กกล้าหญ้าแพรกบั้นใบตูมเชียรเชียรใบบาตรน้ำ
โอมโอมภูมิเทเวศสืบค้ำฟ้าเที่ยงเฮยย่ำเฮย ฯ
๏ ผู้ใดเภทจงคดพาจกจากซึ่งหน้า
ถือขันสรดใบพลูตานเสียดหว้ายชั้นฟ้าคู่แมน ฯ
๏ มารเฟียดไททศพล ช่วยดูไตรแดนจักอยู่ค้อย
ธรรมมารคปรตเยกช่วยดูห้าร้อยเฑียรแมนเดียว ฯ
๏ อเนกถ่องพระสงฆ์ช่วยดูเขียวจรรยายิ่งได้
ขุนหงส์ทองเกล้าสี่ช่วยดูชรอ่ำฟ้าใต้แผ่นหงาย ฯ
๏ ฟ้าฟัดพรีใจยังช่วยดูใจตายตนบใกล้
สี่ปวงผีหาวแห่งช่วยดูพื้นใต้ชื่อกามภูมิ ฯ
๏ ฟ้าชรแร่งหกคลองช่วยดูครูมคลองแผ่นช้างเผือก
ผีกลางหาวหารแอ่นช่วยดูเสี่ยงเงือกงูวางขึ้นลง ฯ
๏ ฟ้ากระแฉ่นเรือนผยองช่วยดูเอาธงเป็นหมอกหว้าย
เจ้าผาดำสามเส้าช่วยดูแสนผีพึงยอมท้าว
๏ เจ้าผาดำผาเผือกช่วยดูหันเหย้าวปู่สมิงพราย ฯ
เจ้าผาหลวงผากลายช่วยดู ฯ
๏ ดีร้ายบอกคนจำผีพรายผีชรหมื่นดำช่วยดู
กำรูคลื่นเป็นเปลวบซื่อน้ำตัดคอ ฯ
๏ ตัดคอเร็วให้ขาดบซื่อมล้างออเอาใส่เล้า
บซื่อน้ำหยาดท้องเป็นรุ้งบซื่อแร้งกาเต้าแตกตา ฯ
๏ เจาะเพาะพุงใบแบ่งบซื่อหมาหมีเสือเข่นเขี้ยว
เขี้ยวชาชแวงยายียมราชเกี้ยวตาตาวช่วยดู ฯ
๏ ชื่อทุณพีตัวโตรดลมฝนฉาวทั่วฟ้าช่วยดู
ฟ้าจรโลดลิวขวานขุนกล้าแกล้วขี่ยูงช่วยดู ฯ
๏ เคล้าฟ้าเคลือกเปลวลามสิบหน้าเจ้าอสูรช่วยดู
พระรามพระลักษณชวักอรแผนทูลเขาเงือกปล้ำช่วยดู ฯ
             
ร่าย
๏ ปล้ำเงี้ยวรอนราญรงค์ ผีดงผีหมื่นถ้ำ ล้ำหมื่นผา มาหนน้ำหนบก ตกนอกขอกฟ้าแมน แดนฟ้าตั้งฟ้าต่อ ล่อหลวงเต้า ทั้งเหง้าภูติพนัสบดี ศรีพรหมรักษ์ยักษ์กุมาร หลายบ้านหลายเท่า ล้วนผีห่าผีเหว เร็วยิ่งลมบ้า หน้าเท่าแผง แรงไกยเอาขวัญ ครั้นมาถึงถับเสียงเยียชระแรงชระแรง แฝงข่าวยินเยียรชระรางชระราง รางชางจุบปาก เยียจะเจียวจะเจียว เขี้ยวสรคาน อานมลิ้น เยียละลายละลาย ตราบมีในฟ้าในดิน บินมาเยียพพลุ่ง จุ่งมาสูบเอา เขาผู้บซื่อ ชื่อใครใจคด ขบถเกียจกาย วายกระทู้ฟาดฟัด ควานแควนมัดศอก หอกดิ้นเด้าเท้าถก หลกเท้าให้ไปมิทันตาย หงายระงมระงม ยมบาลลากไป ไฟนรกปลาบปลิ้นดิ้นพลาง เขาวางเหนืออพิจี ผู้บดีบซื่อ ชื่อใครใจคด ขบถแก่เจ้า ผู้ผ่านเกล้าอยุธยา สมเด็จพระรามาธิบดี ศรีสินทรบรมมหา จักรพรรดิศรราชาธิราช ท่านมีอำนาจมีบุญ คุณอเนกา อันอาศัยร่ม แลอาจข่มชัก หักกิ่งฆ่า อาจถอนด้วยฤทธานุภาพ บาปเบียนตน พันธุ์พวกพ้อง ญาติกามาไส้ร ไขว้ใจจอด ทอดใจรัก ชักเกลอสหาย ตนทั้งหลายมาเพื่อจะทำขบถ ทดโทรห แก่เจ้าตนไส้ร จงเทพยุดาฝูงนี้ให้ตายในสามวัน อย่าให้ทันในสามเดือน อย่าให้เคลื่อนในสามปี อย่าให้มีสุขสวัสดีเมื่อใด อย่ากินเข้าเพื่อไฟจนตาย ฯ
             
๏ จงไปเป็นเปลวปล่องอย่าอาไศรยแก่น้ำจนตาย
น้ำคลองกลอกเป็นพิษนอนเรือนคำรนคาจนตาย ฯ
๏ คาบิดเปนตาวงุ้มลืมตาหงายสู่ฟ้าจนตาย
ฟ้ากระทุ่มทับลงก้มหน้าลงแผ่นดินจนตาย
แล่งแผ่นดินปลงเอาชีพไปสีลองกินไฟต่างง้วน ฯ
             
ร่าย
๏ จรเข้ริบเสือฟัด หมีแรดถวัดแสนงขนาย หอกปืนปลายปักครอบใครต้องจอบจงตาย งูเงี้ยวพิษทั้งหลายลุ่มฟ้า ตายต่ำหน้ายังดิน นรินทรหยาบหลายหล้า ใครกวินซื่อแท้ผ่านฟ้า ป่าวอวยพร ฯ
             
๏ อำนาจแปล้เมือแมนอำมรสิทธิมีศรีบุญพ่อก่อเศกเหง้า
ยศท้าวตริไตรจักรใครซื่อเจ้าเติมนาง ฯ
๏ มิ่งเมืองบุญศักดิ์แพร่ใครซื่อรางควายทอง
เพิ่มช้างม้าแผ่วัวควายใครซื่อฟ้าส่องย้าวเร่งยิน ฯ
๏ เพรงรัตนพรายพรรณยื่นใครซื่อสินเภตรา
เพิ่มเข้าหมื่นมหาไชยใครซื่อใครรักเจ้าจงยศ ฯ
๏ กลืนชนมาให้ยืนยิ่งเทพายศล่มฟ้า
อย่ารู้ว่าอันตรายใจกล้าได้ดังเพชร ฯ
             
ร่าย
๏ ขจายขจรอเนกบุญ สมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรบรมมหาจักรพรรดิศรราชเรื่อยหล้า สุขผ่านฟ้าเบิกสมบูรณ์พ่อสมบูรณ์ ฯ
             

เชิงอรรถ

อ้างอิง

เครื่องมือส่วนตัว