โคลงนิราศเจ้าฟ้าอภัย

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '<tpoem> ๏ เก้าคํ่ายํ่ารุ่งร้น เรืองแสง พลแห่พัตราแลง …')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 08:53, 4 กรกฎาคม 2552

๏ เก้าคํ่ายํ่ารุ่งร้นเรืองแสง
พลแห่พัตราแลงเถือกก้า
ฆ้องคึกบันดาลแสยงเสียงปี่
หน้าพี่ตรวจถ้วนหน้าขาดหน้านางเดียว ฯ
๏ มาเห็นเกาะพระแล้วลาลด
เสี่ยงซึ่งความรันทดทอดไม้
เห็นไม้ไม่ปรากฏคือแม่ มานา
โรคบ่เบียนน้องไข้ พี่ไข้ใจถึง ฯ
๏ มาถึงเจ้าปลุกปลํ้าใจนัก
ด้วยบวรองค์อัค-เรศสร้าง
เจ้าปลุกพี่ปลุกรักเรียมจาก
จากแม่เปล่าอ้างว้างวุ่นว้างอารมณ์ ฯ
๏ สุริยนลี้เลื่อนใกล้อัษฏางค์
พอพี่ถับถึงบางโขมดเข้า
แซ่เสียงกินรนางนาริศ
เรียมคำนึงถึงเจ้าจากเจ้าจำไกล ฯ
๏ มาถึงประเทศไท้บางไทร
ทางทุรัศสถานใจสุดซั้น
สมรเดียวยิ่งมาไศลคลาจาก กงนา
กงดั่งกงจักรกั้นกีดกั้นกันสมร ฯ
๏ นพบุรีบุเรศเจ้ากรุงอยุท ธยาแฮ
นารายณ์พิษณุภุชสืบสร้าง
เรียมรํ่าก็รํ่าสุดแรงพี่ แล้วแฮ
เมืองก็ร้างเจ้าร้างพี่ร้างมานอน ฯ
๏ แปดคํ่ายํ่ารุ่งแล้วคลามา
นพบุรีรมยาท่านยั้ง
แสนสนุกจะหาหายาก
น้องก็ย่อมแจ้งครั้งก่อนโพ้นมีมา ฯ
๏ พิศโพธิ์สามต้นเติบตายสอง
ยังแต่เดียวดูหมองหม่นเศร้า
อกเรียมก็ปูนปองปานเปรียบ โพธิ์แม่
กลพี่จากเจ้าเคล้าคู่คล้ายโพธิ์คนึง ฯ
๏ มาดลตำบลบ้านท้ายโพแดง
แตงบแดงเลยแดงอกชํ้า
ชํ้าใจทุราแลงลิ่วจาก
จากแม่ไปหนำซํ้าเร่งซํ้าทรวงถวิล ฯ
๏ กาหลหรทึกแล้เสียงสังข์
เรียมบฟังเลยฟังข่าวน้อง
ฆ้องคึกบันดาลหวังเสียงเสนํห์
เสนํห์มารุมรึงข้องขุ่นข้องอารมณ์ ฯ
๏ มาถึงประเทศท้ายเกาะเรียน
ใจตระขวิดตระเขวียนเวียนวุ่นเข้า
เวรานุเวรเวียนบำราศ แล้วแฮ
จักนิราทุกข์เท้าตราบสิ้นกรรมเรียม ฯ
๏ เดินดัดลัดทุ่งบ้านสมอคอน
เรียมก็คอนทุกข์สมรใช่น้อย
วังราชบ่นอนนอนเนินป่า
บ้านป่าฝาแฝกห้อยร่างไร้รุงรัง ฯ
๏ เห็นวังวาริศร้างริมแคว นํ้านา
พระนครหลวงแลเปล่าเศร้า
วังราชฤมาแปรเป็นป่า
เกรงจะแปรใจเจ้าห่วงแล้วลืมเรียม ฯ
๏ แคฝอยข่อยข่าคล้ายางคาง
วัลวาขานางซางหน่อป้อ
ปริงปรูหูกวางปรางปรงเปราะ
ลางลิงจิงจ้อค้อข่าคล้าตระคองคลอง ฯ
๏ ระกำแกมจากต้นเตยหนา
ต้นตระบูมเเกมตาตุ่มไห้
จากศรีอยุธยามาลิ่วโลด ใจแฮ
วังบ่เห็นเห็นไม้ม่วงพร้าวแกมสลา ฯ
๏ มลิวันวรแนบไว้วางเขนย
ซับซาบวรเรียมเชยไป่ม้วย
ขจรกลิ่นรสรำเพยผายสวาท
เอฤนุชมาด้วยแซ่งเว้เวียนหนี ฯ
๏ ขอจงเสร็จแก้วพี่กายกลม
ทันกลับคืนพลันสมเสน่ห์ด้วย
ความสนุกนิจเล่นรมย์หลายท่า
ขอจงปู่เจ้าฉ้วยเสร็จแล้วเรียมถวาย ฯ
๏ เจว็ดประดิษฐแกล้งเกลาเพรา
ฉัตรและธงเฉลาเปลาปลอดเสี้ยน
มาลาลเวงเสา-วคนธ์กลิ่น ขจรแฮ
หอมตระการรสเพี้ยนผิดไม้ไพรสณฑ์ ฯ
๏ ปู่เจ้าเขาท่าท้องไพรสณฑ์
ปู่เจ้าถํ้าธารพนเวศกี้
ปู่เจ้าฮ่วยหนองหนใดแห่ง นี้นา
มารับสังเวยชี้ซึ่งชี้เชิญถวายฯ
๏ เทพาพฤกษชาติเรื้องรำบาญ
อารักษ์รักษาสถานที่นี้
อากาศเทวาวานเมตรภาพ เรียมนา
ภูมเทวาชี้ช่วยให้นางเห็น ฯ
๏ ขอจงเสร็จกลับได้ดวงสาย สวาทนา
เรียมจะพลันจงถวายเกือบกั้ง
พวงเงินพวงทองบายศรีมาศ
ใส่ศาลเพียงตาตั้งแต่งให้สมบูรณ์ ฯ
๏ ข้าโรงข้าศาลนั้นอย่าถวิล
กลแต่เอียงไหรินเล่าล้อม
ฉีกกัดมัจฉมางส์กินแกมจอก
จอบจิบหยิบแกล้มพร้อมเพริศคิ้วพลางเผยอ ฯ
๏ เหล้าเข้มไหใหญ่ตั้งเติมกลาง
หมูเป็ดปากทองวางเตียบตั้ง
แกะแพะชุมภามางส์แกมไก่
เต่างูหนูปลากั้งกบกุ้งปูหอย ฯ
๏ เก้าบทเพื่อนยากนี้ตกไฉน
ย่อมตกตามกันไปทั่วเท้า
ดงรังทเลไกลกลางป่า ก็ดี
เห็นก็สุดแต่เก้าบทนี้แนมนอน ฯ
๏ อัศจรรย์บารนี่หน้าโหรา
กาฤทำรังกาที่แจ้ง
ฉัตรไชยใช่พฤกษากาไข่
เป็นนิมิตรเทพสร้างส่งให้ศุภผล ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว