โคลงพระนาควัดท่าทราย

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '<tpoem> ๏ เห็นรอเรียมเนื่องน้อย ใจเอง รอระยำโยงเยง แ…')
แตกต่างถัดไป →

การปรับปรุง เมื่อ 08:52, 4 กรกฎาคม 2552

๏ เห็นรอเรียมเนื่องน้อยใจเอง
รอระยำโยงเยงแย่งร้าง
รอเอยจักโกรงเกรงไปเท่า ใดนา
จากจำเนียรนุชร้างร่างไร้ราวรอ ฯ
๏ ถึงวัดตองปุเข้าขอพร
เห็นแต่เรือหมู่มอญแม่ค้า
พี่ดำลํ่าไหล่คอนเรือเร่
หน้าบ่มีหมดหน้าดุจหน้านวลผจง ฯ
๏ คล้องช้างช้างเถื่อนร้างแรมโขลง
มาพิโยคอยู่โรงเร่งเศร้า
พังพาคณาโยงยังป่า ไปฤๅ
เรียมคำนึงนุชเหน้าหนึ่งช้างคนึงโขลง ฯ
๏ ตำบลชนบทโอ้อาทร
ตอตะเคียนใครรอนจึ่งด้วน
เหมือนเรียมนิราสมรมาเปลี่ยว
ไม้ดั่งไมตรีม้วนขาดค้างทางเกษม ฯ
๏ ถึงบ้านกระทุ่มไท้ชลธี
กรกระทุ่มทรวงตีอกห้าย
ดูดงกระทุ่มทวีทุกข์เขวษ อกเอย
ดอกตระกาลกลคล้ายเกศน้องนางเสย ฯ
๏ ตำบลชลนํ้าหนึ่งหนองมี
นามชื่อหนองคนทีใส่นํ้า
เห็นหนองพร่องวารีริมขุ่น
เรียมก็ขุ่นใจชํ้าเช่นนํ้าในหนอง ฯ
๏ นางผาผาแผ่นกลิ้งกลางดง
แลประเล่ห์ทรงองค์แม่ไซ้
นารีพี่ยรรยงเยาวรูป
ผาจะทำแท่นให้แก่น้องนางนอน ฯ
๏ ฤๅไทเทเวศรไท้ธิดา ท่านนา
ซึ่งสำนักในผาตกนี้
ใฝ่ใจจะบูชาชมรูป
แม้ว่าจริงจงชี้ช่องให้เห็นองค์ ฯ
๏ จุดเทียนประทับแหว้นเวียนกวาย
ธูปประทีปโคมรายรอบล้อม
ทักษิณสำรวมกายอภิวาท
เสร็จสมโภชแล้วน้อมนอบเกล้าบทศรี ฯ
๏ ถึงทางประเทศไท้ทางหลวง
ท้ายพิกุลกลัดทรวงพี่ดิ้น
นางเพียงพิกุลพวงมาลิศ
จวนจะวายกลิ่นสิ้นสุดร้อนเรียมคนึง ฯ
๏ ถับถึงบางโขมดโอ้อัษฎงค์
ควนโขมดพาหลงหลอกเหล้น
ยามเย็นยิ่งเอองค์หลงเถื่อน
หลงที่กรุยตรงเส้นสี่ร้อยรายทาง ฯ
๏ แม่ลาลาลดไห้หาศรี
ฤๅแม่ลีลาลีลาศเต้า
ลาลตระทดทวีทุกข์เทวษ บ้างเลย
ลาแม่ลาแล้วเจ้าจากแล้วลาสมรฯ
๏ เรียมเมิลมยุเรศฝ้ายฟ้อนฝูง
นางมยูรหมู่ยูงย่างย้าย
บรรพตพิสัยสูงสังวาส
ดูดำเนินนกคล้ายแม่คล้ายยูงยล ฯ
๏ เห็นหงส์เหนห่างชู้เดียวเหิน
เยื้องย่างมองมุ่งเมิลเมี่ยงหมิ้ง
ดั่งเรียมดุจเดียวเดินเออาต มานา
โหยระทดใจหนิ้งนึกน้องนองชล ฯ
๏ นกน้อยลงเล่นนํ้าในบาง
บอกวิโยคเยาวพลางพี่ชี้
ธานีนทีทางแสนสนุก นกเอย
นกก็เลื่อนลอยลี้เล่นแล้วบอกลาง ฯ
๏ นางนวลนางนกน้อยบินมา
เรียมก็สั่งสารานกนั้น
นางนวลแม่ครวญหานวลแม่ หมองฤๅ
นกนิยมสารชั้นสู่แล้วลานวลฯ
๏ บำมรุบำราศเบื้องบำมรุง
เวรวิบัติใดจุงจากเจ้า
ไยบุญพ่อพึงผดุงเผด็จบาป บ้างนา
เจ็บจรเทินทนเศร้าสุดร้อนเรียมคนึง ฯ
๏ พิกุลเกิดเกลื่อนใกล้อาราม
ท้ายพิกุลกลางสนามสนุกนี้
มณฑลพิกุลงามคือฉัตร เฉลิมฤๅ
ดระดูดอกกี้เมื่อไซ้ฤๅวาย ฯ
๏ กึกก้องดุเหว่าชั้นเสียงหวาน
ว้าว่าเสียงเยาวมาลย์แม่พร้อง
ภุรโดกดำเนินสารสังคีต
แว่วว่าเสียงสมรร้องรํ่าไห้หาเรียมฯ
๏ เห็นโศกเรียมเร่งเศร้าสงสาร
โศกร่วงโรนโรยรานแก่เถ้า
โศกเอยจะยืนนานอยู่เมื่อ ใดนา
ดูโศกดูเรียมเศร้าโศกเศร้าเหมือนเรียม ฯ
๏ พิกุลเอยเคยรสหรื้นหอมหวาน
พิกุลวิกลการแก่แล้ว
พิกุลจะยาวนานสักเมื่อ ใดนา
ดูพิกุลนี้ห่อนแคล้วคลาศคล้อยความตาย ฯ
๏ ลำดวนลำดับด้าวใดควร
เก็บประมวญชวนนวลนุชน้อง
ลำดับลำดวนจวนวรบาท พระนา
สองประสงค์สัตย์พร้องชาติโพ้นพบกัน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว