นิราศเดือน

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 09:41, 9 กรกฎาคม 2552 (ดูโค้ด) Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน) (หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == หมวดหมู่:วรรณคดีไทย [[หมวดหมู่…') ← แตกต่างก่อนหน้า		การปรับปรุง เมื่อ 09:42, 9 กรกฎาคม 2552 (ดูโค้ด) Admin (พูดคุย | เรื่องที่เขียน) (→บทประพันธ์) แตกต่างถัดไป →
แถว 7:		แถว 7:
	== บทประพันธ์ ==		== บทประพันธ์ ==
	<tpoem>		<tpoem>
		+	=== เดือนห้า ===
		+	๏ โอ้ฤดูเดือนห้าหน้าคิมหันต์
		+	พวกมนุษย์สุดสุขสนุกครัน  ได้ดูกันพิศวงเมื่อสงกรานต์
		+	ทั้งผู้ดีเข็ญใจใส่อังคาส  อภิวาทพุทธรูปในวิหาร
		+	ล้วนแต่งตัวทั่วกันวันสงกรานต์  ดูสคราญเพริศพริ้งทั้งหญิงชาย
		+	ที่เฒ่าแก่แม่หม้ายไม่ใคร่เที่ยว  สู้อดเปรี้ยวกินหวานลูกหลานหลาย
		+	ที่กำดัดขัดสีสวยทั้งกาย  เที่ยวถวายน้ำหอมน้อมศรัทธา
		+	บ้างก็มีที่สวาดิ์มาดพระสงฆ์  ต่างจำนงนึกกำดัดขัดสิกขา
		+	ได้แต่เพียงพูดกันจำนรรจา  นานนานมากลับไปแล้วใจตรอม ฯ
		+
		+	๏ ล้วนแต่งตัวเต็มงามทรามสวาดิ์  ใส่สีฉาดฟุ้งเฟื่องด้วยเครื่องหอม
		+	สงกรานต์ทีตรุษทีไม่มีมอม  ประดับพร้อมแหวนเพชรเม็ดมุกดา
		+	มีเท่าไรใส่เท่านั้นฉันผู้หญิง  ดูเพริดพริ้งเพราเอกเหมือนเมขลา
		+	รามสูรเดินดินสิ้นศักดา  เที่ยวไล่คว้าบางทีก็มีเชิง
		+	บ้างเล่นเบี้ยเสียถั่วจนมัวมืด  ใครขี้ตืดถากถางวางกันเหลิง
		+	บ้างฉุดมือยื้อผ้าด่ากันเปิง  ที่รู้เชิงทำแปดเก้าเป็นเจ้ามือ
		+	เขาตัดไพ่ตายแพ้เหลือแต่ผ้า  สิ้นปัญญาบ่นพลางครางหือหือ
		+	นั่งเสียใจเต็มทีต้องหนีมือ  ไม่สัตย์ซื่อทำไพ่ตายเขาเอง
		+	ดูเขาเล่นเป็นฤดูไม่รู้ขาด  นุชนาฏพึ่งกระเตาะขึ้นเหมาะเหมง
		+	บ้างก็หลงเลยเล่นเป็นนักเลง  ฉันนี้เกรงกลัวนักไม่รักเลย
		+	ทั้งหนุ่มสาวฉาวฉานด้วยการเล่น  บ้างซุ่มเป็นผัวเมียกันเสียเฉย
		+	แต่ตัวเราเปล่าไปมิได้เชย  โอ้อกเอ๋ยคิดไปแล้วใจตรม
		+	ให้เจ็บจุกทุกข์เท่าคีรีศรี  ด้วยไม่มีคู่ชิดสนิทสนม
		+	ทุกวันนี้ใครมีซึ่งคู่ชม  สำราญรมย์เริงจิตเป็นนิจกาล
		+	เมื่อไรเล่าเรานี้จะมีบ้าง  จะได้ว่างเว้นทุกข์สนุกสนาน
		+	แต่นึกปองตรองหามาช้านาน  ทอดสะพานเข้าที่ไหนไม่ได้เลย ฯ
		+
		+	๏ ร่ำคะนึงถึงนุชสุดวิตก  ถึงเดือนหกเข้าแล้วหนาเจ้าข้าเอ๋ย
		+	เขาแต่งงานปลูกหอขอกันเชย  เราจะเฉยอยู่ก็เห็นไม่เป็นการ
		+	เขาแรกนาแล้วมานักขัตฤกษ์  เอิกเกริกโกนจุกทุกสถาน
		+	ที่กำดัดจัดแจงกันแต่งงาน  มงคลการตามเล่ห์ประเวณี
		+	โอ้โอ๋อกอาตมานี้อาภัพ  ทั้งไร้ทรัพย์สารพัดจะบัดสี
		+	ดูเพื่อนบ้านเขาทั้งหลายสบายดี  เขาคิดมีลูกเมียเสียทุกคน
		+	สำราญรมย์ชมน้องในห้องหอ  เฝ้าเคลียคลอเจรจาว่ากุศล
		+	ที่ยังไม่ส่งตัวนึกกลัวตน  ก็ต่างคนต่างนึกคะนึงตรอง
		+	โอ้อกเอ๋ยยังไม่เคยจะมีผัว  สงสารตัวตั้งแต่นี้มีแต่หมอง
		+	มิได้แต่งแป้งขมิ้นดินสอพอง  จะมีท้องแท้แล้วไม่แคล้วเลย
		+	เสียดายแก้มผุดผ่องจะต้องจูบ  จะซีดซูบพักตรานิจจาเอ๋ย
		+	เสียดายนมจะระบมเพราะมือเชย  ยังไม่เคยมีคู่ดูน่าอาย
		+	ไหนจะปัดฟูกหมอนนอนด้วยผัว  ไม่เหมือนตัวเปล่าเปลือยเหนื่อยใจหาย
		+	จะไม่มีก็ไม่ได้สบาย  พวกผู้ชายเจ้าชู้มักดูแคลน
		+	จะพูดเกี้ยวเลี้ยวลดให้อดสู  ถ้ามีคู่คุ้มตัวเหมือนหัวแหวน
		+	ที่ลางคนบ่นบ้าว่าน่าแค้น  พ่อแม่แค่นขืนให้ไม่ชอบใจ ฯ
		+	=== เดือนหก ===
		+	๏ เที่ยวหลบลี้หนีสถานทิ้งบ้านช่อง  มีพวกพ้องน้าป้าไปอาศัย
		+	บ้างชอบใจรูปงามตามเขาไป  ไม่อาลัยพ่อแม่ไปแต่ตัว
		+	ที่โกนจุกได้ปีครึ่งพึ่งจะผลิ  อุตริหนักหนาอยากหาผัว
		+	ที่ลางคนนึกละห้อยน้อยใจตัว  ว่ารูปชั่วชายชังไม่หวังเชย
		+	ที่ตกพุ่มกลุ้มกลัดขัดในอก  ถึงมุ่นหมกอยู่ในใจก็ใช้เฉย
		+	แสนสงสารหญิงชายไม่วายเลย  โอ้อกเอ๋ยเราก็เป็นเหมือนเช่นกัน
		+	ไม่พ้นตัวชั่วช้าว่าแต่เขา  ตัวของเราก็เหมือนยักษ์มักกะสัน
		+	เห็นกระเตาะเข้าไม่ได้ใจเป็นควัน  เหลือจะกลั้นใจคอเที่ยวกรอกราย
		+	ถ้ามีงานใหญ่โตมโหรสพ  ขี้มักพบเห็นมากมีหลากหลาย
		+	เห็นนารีรูปงามตามแทบตาย  เพราะเมามายเรื่องรักนี้หนักจริง
		+	มีอิเหนาคราวนั้นขันหนักหนา  ทำทีท่าถูกในน้ำใจหญิง
		+	นอนละเมอเพ้อจิตคิดประวิง  ฉันหนาวจริงพ่อขุนทองประคองที
		+	อันความรักมักละเมอจนเพ้อพก  เหมือนกับอกเรียมแล้วนะแก้วพี่
		+	ให้โหยหวนครวญหาทุกราตรี  สักกี่ปีจะได้น้องประคองนอน ฯ
		+	=== เดือนเจ็ด ===
		+	๏ กระทั่งถึงเดือนเจ็ดไม่เสร็จโศก  บังเกิดโรคแรงหนักด้วยรักสมร
		+	สลากภัตต์จัดแจงแต่งหาบคอน  อย่างแต่ก่อนหาบกระทายมีลายทอง
		+	ใส่คานรูปนาคาวายุภักษ์  ครั้นเดินหนักดูเต้นเผ่นผยอง
		+	แสรกน้อยร้อยพวงมาลัยกรอง  ใส่ข้าวของหาบหามตามกันมา
		+	ทุกวันนี้มีแต่จะทำแปลก  ใส่โต๊ะแบกเดินด่วนมาถ้วนหน้า
		+	สารพันเอมโอชโภชนา  ตามศรัทธาสัปปุรุษนุชอนงค์
		+	ทั้งผู้ดีเข็ญใจก็ไปมาก  จับสลากหนังสือชื่อพระสงฆ์
		+	รู้จักนามตามพบประสบองค์  ต่างจำนงน้อมถวายรายกันไป
		+	พระลางองค์งงงกตกประหม่า  ให้ยถาเสียงสั่นอยู่หวั่นไหว
		+	สัปปุรุษตรวจน้ำร่ำในใจ  ที่ผู้ใหญ่หมายประโยชน์โพธิญาณ
		+	ที่หนุ่มหนุ่มสาวสาวคราวกับฉัน  นึกรำพันในจิตอธิษฐาน
		+	ให้มีเมียรูปงามทรามสะคราญ  ที่เรือนบ้านคับคั่งเขามั่งมี
		+	อนงค์นาฏปรารถนาจะหาผัว  ไม่เล่นถั่วสูบฝิ่นกินอาหนี
		+	ให้รูปงามทรามชมอุดมดี  ลางสตรีปรารถนาหาขุนนาง
		+	มีเงินทองบ่าวไพร่เครื่องใช้สอย  จะนั่งลอยนวลเป็นนายนุ่งลายอย่าง
		+	ขี่แต่เรือเก๋งพั้งลงนั่งกลาง  ไปตามทางแถวชลมีคนพาย
		+	ที่ติดพันกันอยู่ก็ชูชื่น  ไม่นึกอื่นนึกจะมีแต่ที่หมาย
		+	ที่มีแล้วฉ่ำเฉื่อยเรื่อยสบาย  ค่อนเว้นวายโศกเศร้าเบาหัวใจ
		+	กระทำมาหากินภิญโญยิ่ง  มีลูกหญิงลูกชายหมายอาศัย
		+	ที่ไม่มีฝั่งฝาให้อาลัย  เหมือนกับใจของฉันที่พรรณนา
		+	คิดถึงนุชสุดรักให้หนักอก  น้ำตาตกพร่างพรายทั้งซ้ายขวา
		+	สักเมื่อไรจะได้แนบแอบอุรา  ละห้อยหาโศกศัลย์รำพันพลางฯ
		+	=== เดือนแปด ===
		+	๏ ถึงเดือนแปดแดดอับพยับฝน  ฤดูดลพระวษาเข้ามาขวาง
		+	จวนจะบวชเป็นพระสละนาง  อยู่เหินห่างเห็นกันเมื่อวันบุญ
		+	ประดับพุ่มบุปผาพฤกษากระถาง  รูปแรดช้างโคควายขายกันวุ่น
		+	ตุ๊กตาหน้าพราหมณ์งามละมุน  ต้นพิกุลลิ้นจี่ดูดีจริง
		+	ต้นไม้ทองเสาธงหงส์ขี้ผึ้ง  คู่สลึงเขาขายพวกชายหญิง
		+	อุณรุทยุดกินนรชะอ้อนพริ้ง  มีทุกสิ่งซื้อมาบูชาพระ
		+	ขึ้นกุฎีที่รักรู้จักสนิท  ดัดจริตพูดจาวิสาสะ
		+	พระหนุ่มหนุ่มกลุ้มใจทำไมละ  เสียงจ๋าจ๊ะเจรจาพาสบาย
		+	ถ้าญาติโยมจริงจริงแล้วนิ่งเฉย  มิใคร่เงยดูหน้าปัญญาหาย
		+	ไม่พูดมากพาดพิงให้พริ้งพราย  ดูเราะรายเรียบร้อยกระช้อยชด
		+	พรรษาหนึ่งสองพรรษาไม่ผาสุก  เข้าบ้านขลุกเลยลาสิกขาบท
		+	เหมือนน้ำอ้อยย้อยถูกจมูกมด  ใครจะอดได้เล่าพวกชาวเรา
		+	นึกคะนึงถึงนางกลางพรรษา  แต่คอยหาเช้าเย็นไม่เห็นเขา
		+	เที่ยวฟังเทศน์มิได้ขาดดูลาดเลา  เห็นแต่เขาคนอื่นไม่ชื่นตา
		+	นั่งพับเพียบเรียบร้อยน้อยไปหรือ  ประนมมือฟังธรรมเทศนา
		+	ที่ฟังจริงนิ่งตรับจนหลับตา  บ้างก้มหน้าฟังไปมิได้เงย
		+	ที่ฟังเล่นเห็นกันเป็นขวัญเนตร  ไม่ฟังเทศน์เอาบุญแม่คุณเอ๋ย
		+	มานั่งเล่นตากันฉันไม่เคย  ไม่สิ้นเลยเหล่าตะกลามกามคุณ
		+	ที่ท่านแก่แก่ตัวยังชั่วดอก  หมายจะออกห่างเหจากเมถุน
		+	ท่านอยากบวชสวดมนต์ขนเอาบุญ  ที่แรกรุ่นนี่แลร่านรำคาญใจ
		+	ด้วยความรักหนักเหลือเหมือนเรือเพียบ  จนน้ำเลียบแคมแล้วแจวไม่ไหว
		+	ถ้าผ่อนของขึ้นเสียบ้างยังชั่วใจ  แจวไปไหนไปได้ไม่หนักแรง
		+	โอ้โอ๋อกชาวเราเหล่าหนุ่มหนุ่ม  อยากใคร่สุ่มปลาหนองส่องแสวง
		+	ตัวฉันเล่าเฝ้าคลั่งด้วยยังแคลง  จะพลิกแพลงไปอย่างไรก็ไม่รู้
		+	โอ้ไฉนจะได้สมอารมณ์รัก  ใครช่วยชักฉันจะไหว้ให้หัวหมู
		+	ยิ่งร้อนใจในคอให้หมอดู  ว่าขัดคู่หนักหนายิ่งอาดูร ฯ
		+	=== เดือนเก้า ===
		+	๏ ถึงเดือนเก้าเศร้าสร้อยละห้อยหา  พระจันทราวันดับก็อับสูญ
		+	แต่โศกเศร้าเราเสริมขึ้นเพิ่มพูน  ไม่อับสูญไปบ้างเหมือนอย่างเดือน
		+	ไม่ได้ชมโฉมศรีไม่มีสุข  จะเปรียบทุกข์กับอะไรก็ไม่เหมือน
		+	ถึงจะมีข้าวของสักห้องเรือน  ไม่ชื่นเหมือนมีรักสักราตรี
		+	ถ้ามีคู่สู่สมภิรมย์รื่น  ทุกวันคืนปรีดิ์เปรมเกษมศรี
		+	ถ้าไม่ได้เหมือนหมายตายเสียดี  ไปเกิดมีชาติหน้าคอยท่าน้อง
		+	โอ้ว่ากรรมจำเพาะพระเคราะห์รุด  ไม่ได้นุชเดือนเก้ายิ่งเศร้าหมอง
		+	เห็นเมฆมืดเวหาฟ้าคะนอง  พยับฟองฝนสาดอยู่ปราดปราย
		+	พายุเยือกโยกมาฟ้าก็แลบ  ดูวาบแวบแวววับแล้วดับหาย
		+	เหมือนเห็นขวัญเนตรขวับแล้วลับกาย  ราวกับสายฟ้าแลบแปลบโพยม
		+	พิรุณโรยโปรยมาเวลาดึก  คะนึงนึกถึงนางสำอางโฉม
		+	ถ้าเหาะได้จะไปพาเอามาโลม  ประคองโฉมชมเล่นไม่เว้นวาง
		+	นี่จนจิตฤทธีหามีไม่  ยิ่งคิดไปสารพัดจะขัดขวาง
		+	ระทวยทอดกอดหมอนลงนอนคราง  กลัวจะค้างมรสุมกลุ้มหัวใจ
		+	ยิ่งคิดคิดจิตลอยละห้อยหา  ชลนาเอิบอาบพิลาปไหล
		+	กลางคืนหนาวกลางวันร้อนอ่อนฤทัย  เมื่อครั้งไรจะพ้นข้อทรมาน ฯ
		+	=== เดือนสิบ ===
		+	๏ ถึงเดือนสิบเห็นกันเมื่อวันสารท  ใส่อังคาสโภชนากระยาหาร
		+	กระยาสารทกล้วยไข่ใส่โตกพาน  พวกชาวบ้านถ้วนหน้าสาธารณะ
		+	เจ้างามคมห่มสีชุลีนบ  แล้วจับจบทัพพีน้อมศรีษะ
		+	หยิบข้าวของกระยาสารทใส่บาตรพระ  ธารณะเสร็จสรรพกลับมาเรือน
		+	พอลับเนตรเชษฐาอุราร้อน  แสนอาวรณ์โหยไห้ใครจะเหมือน
		+	ไม่รู้ที่จะวานใครไปตักเตือน  ให้มาเยือนเยี่ยมพี่ถึงที่นอน
		+	ถ้าเข้าชิดอิดออดจะกอดรัด  สอดสัมผัสเคล้นทรวงดวงสมร
		+	แม้นข่วนหยิกพลิกหันจะกันกร  ทำแง่งอนพี่จะง้อให้ท้อใจ
		+	จะเป่าด้วยคาถามหาเสน่ห์  อิทธิเจทำผงให้หลงใหล
		+	โอ้ยามนี้โฉมตรูก็อยู่ไกล  ทำไฉนจะได้มิตรมาชิดเชย
		+	ขอเชิญเทพทุกสถานพิมานสถิต  ช่วยเตือนมิตรให้มาเยือนอย่าเชือนเฉย
		+	อย่าให้เรียมคอยท่าอยู่ช้าเลย  ไม่ได้เชยนุชอนงค์ฉันคงตาย
		+	อันหญิงอื่นดื่นไปในไตรจักร  ไม่นึกรักเหมือนนุชที่สุดหมาย
		+	ขอให้ได้แนบน้องประคองกาย  อย่าคลาดคลายตราบเท่าเข้านิพพาน
		+	ยิ่งรำพันหวั่นไหวให้สะอื้น  ถ้างามชื่นเห็นคงจะสงสาร
		+	แม้นแลกเปลี่ยนน้ำใจอาลัยลาญ  คงรำคาญเหมือนเรียมที่เตรียมตรอม
		+	ถ้ายอดรักรักรวบประจวบจิต  คงได้ชิดเชยแนบแอบถนอม
		+	จะประโลมโฉมเฉลิมเป็นเจิมจอม  ให้เพริศพร้อมพริ้งพรายสบายบาน
		+	จะตั้งตึกปึกแผ่นให้แน่นหนา  มีเงินตรากินกลุ่มเป็นภูมิฐาน
		+	ช่วยข้าคนบ่าวไพร่ไว้ใช้การ  ให้เยาวมาลย์ชื่นชมภิรมย์ใจ
		+	ที่นอนตรึกนึกนิยมสมบัติบ้า  ก็เพราะว่าความรักมักหลงใหล
		+	สิ้นเดือนสิบลิบลับนับแต่ไกล  ยังไม่ได้กัลยาน้ำตาริน ฯ
		+	=== เดือนสิบเอ็ด ===
		+	๏ เดือนสิบเอ็ดเสร็จธุระพระพรรษา  ชาวพาราเซ็งแซ่แห่กฐิน
		+	ลงเรือเพียบพายยกเหมือนนกบิน  กระแสสินธุ์สาดปรายกระจายฟอง
		+	สนุกสนานขานยาวสาวสนั่น  บ้างแข่งกันต่อสู้เป็นคู่สอง
		+	แพ้ชนะปะตาพูดจาลอง  ตามทำนองเล่นกฐินสิ้นทุกปี
		+	ไปช่วยแห่เห็นกันกระสันสวาท  นุชนาฏพายเรือใส่เสื้อสี
		+	จนเปียกชุ่มตุ่มตั้งอลั่งดี  เส้นเกศีโศกสร้อยก็พลอยยับ
		+	เหมือนตกแสกแบกโศกไว้สักพ้อม  ดูมัวมอมหน้าตาเมื่อขากลับ
		+	ถึงบ้านบอบหอบอ่อนลงนอนพับ  ตานั้นหลับใจตรึกนึกถึงพาย
		+	บ้างว่ากันวันนี้พี่คนนั้น  ช่างดูฉันนี่กระไรน่าใจหาย
		+	บ้างแกล้งพูดดังดังว่าชังชาย  เบื่อจะตายไปกฐินเขานินทา
		+	ได้ยินพูดเช่นนี้ก็มีมาก  พูดแต่ปากใจรนเที่ยวซนหา
		+	การโลกีย์มีทั่วทั้งโลกา  ใครบ่นบ้าว่าเบื่อไม่เชื่อเลย
		+	ถึงตัวเรานี้เล่าก็เร่าร้อน  แสนอาวรณ์วิญญาณ์นิจจาเอ๋ย
		+	ไม่ว่าเล่นเป็นบ้าหลังด้วยหวังเชย  ยิ่งเคยเคยแล้วยิ่งคิดเป็นนิจกาล
		+	ทุกค่ำรุ่งมุ่งมาดปรารถนา  จะพรรณนาสุดคิดให้วิตถาร
		+	ในเล่ห์กลโลกาห้าประการ  ฉันรำคาญสุดที่จะชี้แจง ฯ
		+	=== เดือนสิบสอง ===
		+	๏ เดือนสิบสองล่องลอยกระทงหลวง  ชนทั้งปวงลอยตามอร่ามแสง
		+	ดอกไม้ไฟโชติช่วงเป็นดวงแดง  ทั้งพลุแรงตึงตังดังสะท้าน
		+	เสียงนกบินพราดพรวดกรวดไอ้ตื้อ  เสียงหวอหวือเฮฮาอยู่ฉ่าฉาน
		+	ล้วนผู้คนล้นหลามตามสะพาน  อลหม่านนาวาในสาคร
		+	บ้างก็แห่ผ้าป่าพฤกษาปัก  มีเรือชักเซ็งแซ่แลสลอน
		+	ขับประโคมดนตรีมีละคร  อรชรรำร่าอยู่หน้าเรือ
		+	บ้างก็ร้องสักวาใส่หน้าทับ  ลูกคู่รับพร้อมเพราะเสนาะเหลือ
		+	ฟังสำเนียงเสียงสตรีไม่มีเครือ  เป็นใยเยื่อจับในน้ำใจชาย
		+	ฟังสำเนียงเสียงนางที่กลางน้ำ  แล้วหวนรำลึกนุชที่สุดหมาย
		+	กลับมานอนอ่อนทอดระทวยกาย  เฝ้าฟูมฟายชลนาทุกราตรี
		+	นอนไม่หลับกลับลุกเปิดหน้าต่าง  จันทร์กระจ่างแจ่มฟ้าในราศี
		+	เห็นดวงเดือนเหมือนพักตร์ภคินี  ยุพินพี่อยู่ไกลนัยนา
		+	พี่นั่งคอยนอนคอยละห้อยหวน  แสนรัญจวนมิได้สิ้นถวิลหา
		+	เห็นราหูจู่จับพระจันทรา  ชาวพาราอื้ออึงคะนึงดัง
		+	พิลึกลั่นครั่นครึกเสียงกึกก้อง  ระฆังฆ้องกลองแซ่ทั้งแตรสังข์
		+	ประดังเสียงเพียงพื้นพิภพพัง  มีทุกครั้งดังทุกคราวฉาวทุกที
		+	โอ้ว่าดวงจันทร์เจ้าดูเศร้าหมอง  ไม่ผุดผ่องเผือดอับพยับสี
		+	อยู่ในปากราหูอสุรี  มีนาทีปล่อยปละสละกัน
		+	แต่ตัวพี่มิได้มีนาทีชื่น  ทุกวันคืนเฝ้าวิโยคด้วยโศกศัลย์
		+	ครวญคะนึงถึงมิตรที่ติดพัน  พี่ชมจันทร์ต่างเจ้าเยาวมาลย์
		+	เมื่อวันมีเทศนามหาชาติ  ได้เห็นนาฏนุชอนงค์ยอดสงสาร
		+	สัปปุรุษคับคั่งฟังกุมาร  ชัชวาลแจ่มแจ้งด้วยแสงเทียน
		+	พี่ฟังธรรมเทศน์จบไม่พบน้อง  เที่ยวเมียงมองเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน
		+	ไม่พบพักตร์เยาวมาลย์ในการเปรียญ  ก็วนเวียนมาบ้านรำคาญใจฯ
		+	=== เดือนอ้าย ===
		+	๏ ถึงฤดูเดือนอ้ายไม่ได้สมร  ยิ่งหนาวนอนทอดประทับไม่หลับไหล
		+	ถึงกอดหมอนนอนนิ่งแล้วผิงไฟ  ไม่อุ่นใจเหมือนกอดแม่ยอดรัก
		+	พี่เป็นทุกข์ทุกเดือนเหมือนจะม้วย  ใครจะช่วยทุกข์ได้ไม่ประจักษ์
		+	ให้คับแค้นวิญญาณ์หนักหนานัก  จนสุดรักสุดฤทธิ์จะคิดการ
		+	ให้สุดแค้นแสนวิตกในอกพี่  เหมือนพระสี่เสาร์กษัตริย์พลัดสถาน
		+	พระเสาร์ทับชันษาอยู่ช้านาน  พระภูบาลเป็นบ้าเข้าป่าไป
		+	ถึงกระนั้นพระองค์ก็คงหาย  กลับสบายคืนมาพาราได้
		+	แต่ทุกข์พี่นี้ยิ่งกว่านั้นไป  ทำกระไรจะได้ชื่นทุกคืนวัน
		+	เป็นเคราะห์กรรมซ้ำแซกเข้าแรกรุ่น  มาหมกมุ่นด้วยผู้หญิงจริงจริงฉัน
		+	แม่โลกีย์เจ้ากรรมแกทำครัน  จะบากบั่นก็ไม่ขาดประหลาดใจ
		+	ยิ่งเห็นหน้ามิ่งมิตรให้คิดรัก  อกจะหักเสียแล้วกรรมทำไฉน
		+	ชะรอยเป็นคู่สร้างหรืออย่างไร  จึงอาลัยถึงนางงามสามฤดู
		+	ยกเอาเรื่องในใจใส่สมุด  ถ้านงนุชทราบเรื่องคงเคืองหู
		+	อันความรักมักคลั่งตั้งกระทู้  มีทุกผู้ทุกคนไม่พ้นเลย ฯ
		+	=== เดือนยี่ ===
		+	๏ ครั้นล่วงเข้าเดือนยี่ทวีหนาว  นางสาวสาวอาบน้ำทำหน้าเฉย
		+	อุตส่าห์แต่งบำรุงกายให้ชายเชย  ไม่ขาดเลยแป้งขมิ้นดินสอพอง
		+	ไม่ใคร่ผิงอัคคีกลัวศรีเสีย  อะลิ้มอะเหลี่ยเหลือดีไม่มีหมอง
		+	ดัดปีกเปิดเลิศล้วนนวลละออง  อนงค์น้องน่ารักลักขณา
		+	บ้างก็กางคันฉ่องส่องกระจก  เห็นผมดกคิ้วดำขำหนักหนา
		+	อุตส่าห์ถอนอุตส่าห์ตัดหัดเล่นตา  เป็นวิชาชวนชายให้ตายใจ
		+	บ้างหัดยิ้มพริ้มพรายขยายแก้ม  เอาหมึกแต้มให้ดำทำเป็นไฝ
		+	ล้วนแต่งตัวทั่วกันทุกวันไป  นี่หรือใครจะไม่รักภัคินี
		+	ทั้งขาวขำสำอางเหมือนอย่างปั้น  ย่อมหวานมันเหมือนกันหมดรสอิตถี
		+	ผูกสายสร้อยข้อมือลือว่ามี  ทุกวันนี้นับถือข้อมือทอง
		+	บ้างก็ไปวัดวาหาหลวงพี่  ขึ้นกุฎีน้อมกายถวายของ
		+	ใครไม่รู้ดูทีเหมือนพี่น้อง  เขาแอบมองลอบดูรู้อุบาย
		+	ธรรมดาว่ารักเขามักรู้  เพราะตาหูบอกเหตุสังเกตง่าย
		+	จะเจรจาพาทีมีแยบคาย  ใครอย่าหมายว่าจะปิดไม่มิดเลย
		+	เช่นทำนองของฉันทุกวันเล่า  เขารู้เท่าทั้งนั้นฉันก็เฉย
		+	โอ้โอ๋อกของชายที่หมายเชย  ยังไม่เคยแล้วยิ่งคิดจิตระบม
		+	สิบเดือนถ้วนครวญหามารศรี  มิได้มีความสบายเท่าปลายผม
		+	เฝ้าคิดถึงสาลิกาป่าชะอม  น้ำค้างพรมพรั่งพราวหนาวหัวใจ
		+	ไม่เห็นมาเยี่ยมเยือนจนเดือนยี่  เจ้าปักษีโบยบินไปถิ่นไหน
		+	สุริยาอัสดงคต์ลงไรไร  โอ้อาลัยสาลิกาน้ำตานอง
		+	โฉมยุพินกินรีเจ้าพี่เอ๋ย  เมื่อไรเลยจะได้ชมประสมสอง
		+	ดูผิวเหลืองเรือดีเป็นสีทอง  ได้ประคองแล้วจะชื่นทุกคืนวัน
		+	ดอกโกมุทบุษบามณฑาทิพย์  วิไลลิบลอยล่องของสวรรค์
		+	ถ้าหล่นลงตรงพี่จะดีครัน  คงลือลั่นโลกาสุธาสะเทือน
		+	แม่ดวงแก้วนพเก้าเสาวภาคย์  พี่ฝังฝากรักใคร่ใครจะเหมือน
		+	ให้หมกมุ่นวุ่นวายมาหลายเดือน  สติเฟือนคลั่งไคล้ในใจตรมฯ
		+	=== เดือนสาม ===
		+	๏ ถึงเดือนสามความโศกไม่เลื่อมสูญ  จันทร์จำรูญแสงงามยามปฐม
		+	ดารารายพรายพร่างน้ำค้างพรม  พี่นั่งชมจันทร์เพ็งเปล่งโพยม
		+	ดูแวววับเวหาล้วนดาเรศ  เหมือนดวงเนตรนุชนางสำอางโฉม
		+	ดูกระพริบริบแดงดังแสงโคม  ลอยโพยมล้อมจันทร์พรรณราย
		+	พี่นั่งชมตรมตรึกดึกสงัด  น้ำค้างหยัดเยือกเย็นกระเซ็นสาย
		+	บุปผาเผยกลีบก้านบานกระจาย  ต้องพระพายหอมกระถินดังกลิ่นนาง
		+	พี่เคลิ้มคลั่งนั่งอยู่ดูมะลิ  ลืมสติหลงพลอดกอดกระถาง
		+	ฟังเป็นเสียงสายสมรวอนให้วาง  จึงปลอบนางทางว่าด้วยอาลัย
		+	พี่นั่งคอยนอนคอยน้อยไปหรือ  ขอถูกมือยอดรักอย่าผลักไส
		+	พอรู้สึกนึกเขินเดินออกไป  ถ้าแม้นใครเห็นฉันแล้วขันจริง
		+	ราวกับถูกยาแฝดสักแปดโถ  จะซูบโซเสียศรีดังผีสิง
		+	พระอภัยหลงรูปวาดหวาดประวิง  เรากลับยิ่งกว่าพระอภัยไป
		+	ถ้ามิได้นวลหงส์ฉันคงม้วย  ใครจะช่วยดับเข็ญเห็นไม่ไหว
		+	หรือจะเหมือนมดแดงน่าแคลงใจ  ให้สงสัยวิญญาณ์เป็นอาจิณ
		+	ดูตำราว่าพฤหัสเป็นปัตนิ  ตามลัทธิว่าคู่อยู่ทักษิณ
		+	ช่างพูดจาตาดำดังน้ำนิล  ก็สมสิ้นเหมือนตำราสารพัน
		+	เออก็ขัดด้วยอะไรไฉนหนอ  แต่รีรอรักนุชสุดกระสัน
		+	เห็นที่อื่นดื่นดาดไม่ขาดวัน  จะรักกันก็ประเดี๋ยวเมื่อเกี้ยวพาน
		+	เหมือนแสบท้องต้องขืนกลืนข้าวตาก  ระคายปากไม่ละมุนเหมือนวุ้นหวาน
		+	เหมือนอดข้าวกินมันยากกันดาร  กว่าจะพานพบของที่ต้องใจ
		+	กระแจะจันทน์คันธาบุปผาสด  ไม่เหมือนรสมิ่งมิตรพิสมัย
		+	ประเวณีมีจบภพไตร  ไม่ว่าใครทุกตัวทั่วโลกา ฯ
		+	=== เดือนสี่ และบทส่งท้าย ===
		+	๏ ถึงเดือนสี่ปีสุดจะตรุษใหม่  ยังไม่ได้นุชนาฏที่ปรารถนา
		+	ฟังเสียงปืนยืนยัดอัฏฏะนา  รอบมหานัคเรศนิเวศน์วัง
		+	ถ้าความทุกข์เราดังเหมือนยังปืน  พิภพพื้นก็จะไหวเหมือนใจหวัง
		+	นวลหงส์คงจะรู้ถึงหูดัง  จะนอนฟังทุกข์พี่ไม่มีเว้น
		+	ทุกวันคืนเดือนปีไม่มีหยุด  พี่แสนสุดทุกข์ใจใครจะเห็น
		+	ในทรวงซ้ำเหมือนเขาเชือดเลือดกระเด็น  ใครจะเห็นเช่นข้าทั้งธานี
		+	ความรักนุชสุดหลงพะวงจิต  จนลืมคิดญาติกาน่าบัดสี
		+	ลืมบิดรมารดาทั้งตาปี  เหมือนไม่มีกตัญญูดูเถิดเรา
		+	พอใจรักแม่เลี้ยงว่าเสียงเพราะ  เฝ้าฉอเลาะก็ไม่ได้อะไรเขา
		+	รักคนอื่นลืมตัวจนมัวเมา  อุตส่าห์เฝ้าไม่ไปข้างไหนเลย
		+	จะได้หรือมิได้ให้รู้แน่  เห็นจะแก่เสียเปล่าแล้วเราเอ๋ย
		+	สงสารใจใจคิดจะชิดเชย  สงสารตัวตัวเอ๋ยจะเอกา
		+	สงสารมือมือหมายจะก่ายกอด  สงสารปากปากพลอดให้หนักหนา
		+	สงสารอกอกโอ้อนิจจา  ใครจะมาแอบอกให้อุ่นใจ
		+	สงสารหลังหลังหมายจะให้จุด  สงสารสุดเวทนาน้ำตาไหล
		+	สงสารตาตาพี่แต่นี้ไป  จะดูใครต่างเจ้าจะเปล่าตา
		+	โอ้อกเรามีกรรมทำไฉน  จึงจะได้แนบชิดขนิษฐา
		+	ได้แต่ชื่อไว้ชมตรมอุรา  ถึงได้ผ้าไว้ห่มก็ตรมใจ
		+	ถึงได้แหวนไว้ชมก็ตรมจิต  ไม่เหมือนได้มิ่งมิตรพิสมัย
		+	ได้ของอื่นหมื่นแสนในแดนไตร  ไม่เหมือนได้นิ่มน้องประคองนอน
		+	จะว่าโศกโศกอะไรที่ในโลก  ไม่เท่าโศกใจเหมือนหนักรักสมร
		+	จะว่าหนักหนักอะไรในดินดอน  ถึงสิงขรก็ไม่หนักเหมือนรักกัน
		+	จะว่าเจ็บเจ็บแผลพอแก้หาย  ถ้าเจ็บกายแล้วชีวาจะอาสัญ
		+	แต่เจ็บแค้นนี่แลแสนจะเจ็บครัน  สุดจะกลั้นสุดจะกลืนขืนอารมณ์
		+	จะว่าขมขมอะไรในพิภพ  ไม่อาจลบบอระเพ็ดที่เข็ดขม
		+	ถึงดาบคมก็ไม่สู้คารมคม  จะว่าลมลมปากนี้มากแรง
		+	จะว่าเมาเมาอะไรก็ไม่หนัก  อันเมารักเช่นนี้มีทุกแห่ง
		+	เกิดยุ่งยิ่งชิงกันถึงฟันแทง  ใครพลาดแพลงล้มตายวายชีวา
		+	บ้างชกต่อยกันบอบลอบตีหัว  เขาจับตัวใส่คุกทุกข์หนักหนา
		+	อันโกรธขึ้งหึงกันทุกวันมา  เพราะตัณหาตัวเดียวมันเรี่ยวแรง
		+	จนพระเณรเถรตู้อยู่ไม่ได้  สึกออกไปซัดเพลาะเที่ยวเสาะแสวง
		+	บ้างร้อนตัวกลัวจะอดเหมือนมดแดง  นอนตะแคงคว่ำหงายวุ่นวายใจ
		+	บ้างก็แต่งเพลงยาวไปน้าวโน้ม  ว่ารักโฉมมิ่งมิตรพิสมัย
		+	พอลงเอยให้แม่สื่อถือเอาไป  แต่ละใบราคาถึงตำลึงทอง
		+	บ้างถูกแม่สื่อหลอกปอกเอาหมด  เจ็บอกอดอับอายเสียดายของ
		+	ถ้าแม่สื่อซื่อตรงคงได้ครอง  เป็นหอห้องเรือนเรือตามเชื้อวงศ์
		+	บ้างรักเขาข้างเดียวลงเคี่ยวเข็ญ  บ้างก็เป็นสังฆการีสึกชีสงฆ์
		+	วิสัยพระทุกวัดขัดทุกองค์  ถ้าลาภตรงมาหาเปลื้องผ้าไตร
		+	บ้างก็ถูกลมหลอกออกมาเก้อ  ชักสะพานแหงนเถ่อน้ำตาไหล
		+	ไม่ได้เมียเสียของร้องเอาใคร  กลับบวชใหม่สวดมนต์ไปจนตาย
		+	เขาว่าพระคราวนั้นก็ขันอยู่  บวชเณรรู้ไว้เป็นศิษย์ดังจิตหมาย
		+	ท่านจับสึกสักหน้าพากันอาย  พวกหญิงชายลือดังทั้งพิภพ
		+	เพราะโลกีย์ฟั่นเผือเหลือสละ  แต่เป็นพระแล้วยังคิดผิดขนบ
		+	นี่หรือคฤหัสถ์จะไม่โลภละโมบมบ  ให้ปรารถเรื่องผู้หญิงประวิงวน
		+	จะพรรณนาว่าไปไหนจะหมด  เหลือกำหนดนับไม่เสร็จเหมือนเม็ดฝน
		+	มิใช่ฉันหยาบช้าแกล้งว่าคน  อย่าร้อนรนร้าวรานรำคาญเคือง
		+	ฉันคนชั่วตัวโศกเป็นโรครัก  อกจะหักเสียด้วยตรอมจนผอมเหลือง
		+	สวาทหวังตั้งจิตเป็นนิตย์เนือง  จึงแต่งเรื่องรักไว้ให้คนฟัง
		+	ไว้อ่านเล่นเป็นที่ประกันทุกข์  ให้ผาสุกตามประสาที่บ้าหลัง
		+	ท่านทั้งหลายชายหญิงอย่าชิงชัง  ฉันต่อตั้งแต่งความตามทำนอง
		+	อันเรื่องราวตัณหานี้สาหัส  ถ้าใครตัดเสียได้ฉันให้ถอง
		+	อุตส่าห์หัดวิชาหาเงินทอง  ก็เพราะของสิ่งเดียวมันเกี่ยวกวน
		+	ถึงยากจนซนหาประสายาก  ที่มีมากตั้งกองครองสงวน
		+	บ้างก็ชอบชาววังรังกระบวน  เนื้อก็นวลเสียงก็หวานขานก็เพราะ
		+	ที่เต็มอัดกลัดมันกลั้นไม่หยุด  ก็รีบรุดเร็วรัดไปวัดเกาะ
		+	เป็นเงินแดงแย่งยุดฉุดเอาเพลาะ  เถียงทะเลาะวุ่นวายไม่อายกัน
		+	เพราะโลกีย์เจ้ากรรมแกทำเข็ญ  เผอิญเป็นทั่วโลกให้โศกศัลย์
		+	ถึงเทวบุตรภุชงค์พงศ์สุบรรณ  ก็เหมือนกันกับเราที่เศร้าใจ
		+	ถ้ารักกันลั่นเปรี้ยงดังเสียงฟ้า  หูจะชาเสียด้วยดังฟังไม่ไหว
		+	แต่เงียบเงียบสิยังอึงคะนึงไป  ราวกับไฟไหม้ฟางสว่างโพลง
		+	ถ้าคนอื่นตรึกตรองก็ต้องที่  แต่เรานี้วุ่นวายแทบตายโหง
		+	ก็มิได้สายสมรนอนคลุมโปง  ยังดังโด่งพลอยเขาน่าเศร้าใจ
		+	แต่นั่งตรึกนอนตรึกนึกถึงน้อง  แม้นจะรองชลนาสักห้าไห
		+	ถ้าใครแย่งแกล้งพาขวัญตาไป  คงจะใส่เสียให้ยับไม่นับชิ้น
		+	จะถากเชือดเลือดเนื้อเอาเกลือประ  สับศรีษะเสียให้สมอารมณ์ถวิล
		+	จะทิ้งให้กาแร้งมันแย่งกิน  จึงจะสิ้นความแค้นแน่นอุรา
		+	เอ๊ะอะไรใจจิตคิดฉะนี้  ไม่ควรที่โกรธขึ้งด้วยหึงสา
		+	จะเป็นเวรเปล่าเปล่าไม่เข้ายา  จิตหนาอย่าอำมะหิตให้ผิดคน
		+	เมื่อรักเขาเล่าก็รักอยู่นิ่งนิ่ง  ถึงใครชิงนางงามตามกุศล
		+	ถ้าคู่แท้แลจะไปข้างไหนพ้น  อย่าร้อนรนไปนักจงหักใจ
		+	ครั้นคิดให้หายหึงไม่ขึ้งโกรธ  ค่อยปราโมทย์ยิ้มย่องสนองไข
		+	ที่จริงจิตฉันไม่กล้าจะฆ่าใคร  ตั้งหม้อใหญ่ไว้กระนั้นดีฉันเอง
		+	แต่ความรักรักจริงไม่ทิ้งรัก  ยังไม่หักได้ก่อนลงนอนเขลง
		+	น่าหัวร่อหนอเราไม่เข้าเพลง  พูดเอาเองเออเองออกวุ่นวาย
		+	ด้วยความรักหนักแน่นแสนจะคลั่ง  เหลือกำลังที่จะหักให้รักหาย
		+	ถ้าสมรักนั่นแลฉันพลันสบาย  ไม่เหมือนหมายแล้วเห็นไม่เป็นคน
		+	ทำกระไรโฉมเฉลาจะเข้าใกล้  ฉันจะได้ฝากรักเสียสักหน
		+	ขอเป็นข้านางงามไปตามจน  จะสู้ทนทุบถองให้น้องใช้
		+	ยิ่งรำพันปั่นป่วนรัญจวนจิต  ถ้าแม้นผิดที่นี้แล้วที่ไหน
		+	เหมือนหมายไม้กลางป่าพนาลัย  สุดจะหมายที่จะมุ่งผดุงปอง
		+	จะเอาจริงอย่างไรไม่ได้แน่  ให้มีแต่ทรัพย์นึกไม่ตรึกถอง
		+	ถ้านึกได้เหมือนนึกที่ตรึกตรอง  จะนอนร้องละครเล่นให้เย็นใจ
		+	นึกนึกแล้วก็เปล่าเรายิ่งวุ่น  เจ้าประคุณน้ำตาพากันไหล
		+	ท่านเจ้าจอมหม่อมจิตนี้คิดไป  แสนอาลัยเพียงกายจะวายชนม์
		+	เต็มกระเดือกเสือกกระแด่วอยู่แล้วหนอ  จะสู่ขอสารพัดจะขัดสน
		+	จะกระโจมโถมเอาเราก็จน  ครั้นจะทนอยู่เล่าเราก็ทุกข์
		+	ไม่ได้ตามความรักเลยสักท่า  ทุกทิวาราตรีไม่มีสุข
		+	เฝ้ารบรบเร้าเร้าจนเขาลุก  โอ้แม่ตุ๊กตางาไม่ปรานี
		+	จำจะแต่งเพลงยาวไปน้าวโน้ม  ว่ารักโฉมนพคุณจำรูญศรี
		+	งามละม่อมพร้อมสิ้นทั้งอินทรีย์  ตั้งแต่พี่ได้เห็นไม่เว้นคะนึง ฯ
		+
		+	๏ จึงสอดส่งศุภอรรถมาบัดนี้  ว่าสุดที่เจรจามาไม่ถึง
		+	แสนอาวรณ์ร้อนจิตดังกฤชตรึง  ประดุจหนึ่งชีวันจะบรรลัย
		+	ไม่มีสุขทุกข์เท่าคีรีศรี  เพราะไม่มีฝั่งฝาที่อาศัย
		+	ให้เปลี่ยวเปล่าเช้าเย็นไม่เห็นใคร  ที่จะได้ชมชื่นทุกคืนวัน
		+	เห็นแต่น้องต้องใจพี่หมายพึ่ง  อย่าสูญซึ่งไมตรีของดีฉัน
		+	อันตัวเรียมเหมือนกระต่ายที่หมายจันทร์  ถึงกระนั้นสุดแท้แต่ปรานี
		+	เอ็นดูด้วยช่วยดับระงับทุกข์  ให้เป็นสุขปรีดิ์เปรมเกษมศรี
		+	อันความรักหนักแน่นแสนทวี  ไม่รู้ที่เปรียบปานสถานใด
		+	ทรามประโลมโฉมงามอย่าคร้ามจิต  จงร่วมคิดร่วมรักอย่าผลักไส
		+	ถึงสุดสิ้นดินฟ้าอย่าสูญใจ  อย่าตัดไมตรีเรียมให้เตรียมตรอม
		+	ถ้าได้ชมนิ่มน้องประคองขวัญ  เหมือนได้นางในสวรรค์มาแนบถนอม
		+	มิให้ริ้นเลือดไรมาไต่ตอม  พี่จะกล่อมให้นอนกับหมอนอิง
		+	ทุกวันคืนตื่นหลับจะรับขวัญ  ไม่ผายผันห่างห้องแม่น้องหญิง
		+	จะม้วยด้วยเยาวยอดไม่ทอดทิ้ง  เป็นความจริงแก้วตาอย่าตัดรอน
		+	ขอให้พี่ได้สมอารมณ์รัก  พิศพักตร์ภิญโญสโมสร
		+	จงเล็งเห็นพี่ยาที่อาวรณ์  อย่าควรข้อนคิดแหนงแคลงอารมณ์
		+	เป็นบุญนำจำเพาะเสาะมาพบ  ก็ควรคบเคียงชิดสนิทสนม
		+	อย่าเบือนบิดคิดหนีให้พี่ตรม  แม่ทรามชมจงมาเมตตาเอยฯ
		+
		+	๏ ครั้นแต่งสารเสร็จส่งถึงนงสักษณ์  แม่ยอดรักรู้แจ้งก็แกล้งเฉย
		+	ยิ่งเศร้าสร้อยน้อยใจกระไรเลย  ไม่ได้เชยน้องแก้วแล้วกระมัง
		+	ยิ่งคิดไปใจหายไม่วายรัก  รำพันนักก็จะว่าเป็นบ้าหลัง
		+	ที่ท่านชอบน้ำใจจะใคร่ฟัง  ที่ท่านชังท่าจะด่าเป็นบ้ากาม
		+	ใครอยู่ดูเยี่ยงข้าหนาพ่อแม่  ลำบากแท้ยิ่งกว่าหลงเข้าดงหนาม
		+	ถ้าใครรักประโลมลูบแต่รูปงาม  บังเกิดความทุกข์นานรำคาญใจ
		+	ถ้ารักเขาเขาชังไม่หวังรัก  ก็ทุกข์นักทุกข์หนาเลือดตาไหล
		+	ถ้าถ้อยทีถ้อยรักก็คงไว  คงจะได้เชยชิดสนิทกัน
		+	งามมิงามฉันไม่ว่าถ้าควรคู่  อุตส่าห์โอบอ้อมถนอมขวัญ
		+	เขมรลาวชาวพม่าแลรามัญ  ถ้ารักฉันก็รักไม่พักวอน
		+	ที่กลางแห่งท่านก็ถือทำหื้อหา  ต่างภาษาแล้วไม่ขอสโมสร
		+	บ้างเลือกไปเลือกมาปาเอามอญ  ต้องง้องอนอิงแอบเขาแทบตาย
		+	ที่ไม่เลือกได้ดีก็มีถม  ภิรมย์สมนุชนาฏไม่ขาดสาย
		+	ไม่ขัดสนพ้นที่จะอภิปราย  ท่านทั้งหลายฟังรู้อยู่แก่ใจ
		+	ว่าด้วยเรื่องตัณหาแล้วน่าเกลียด  ฉันขี้เกียจอธิบายน้ำลายไหล
		+	สำหรับโลภโศกศัลย์ทุกวันไป  กว่าจะได้พระนิพพานสำราญครัน
		+	จะเวียนตายเวียนเกิดกำเนิดนับ  สักกี่กัปป์จึ่งจะสิ้นที่โศกศัลย์
		+	กิเลสเล่าเมามัวเข้าพัวพัน  มัดกระสันฝูงสัตว์อยู่รัดรึง
		+	ทำกระไรจะได้รอดตลอดล่วง  ให้พ้นห่วงตัณหาราคาขึง
		+	ฉันก็นึกเหนื่อยหน่ายหายคะนึง  ให้คิดถึงชีวิตอนิจจัง
		+	เดือนก็จบครบปีเดือนสี่สิ้น  ใครอย่าได้นินทาว่าลับหลัง
		+	เอาเรื่องรักชักเหตุเทศน์ให้ฟัง  ก็เอวังหมดทีเท่านี้เอย ฯ
	</tpoem>		</tpoem>
		+
	== เชิงอรรถ ==		== เชิงอรรถ ==

---

การปรับปรุง เมื่อ 09:42, 9 กรกฎาคม 2552

ข้อมูลเบื้องต้น

ผู้แต่ง: นายมี

บทประพันธ์

เชิงอรรถ