ลิลิตพระลà¸
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→๑๑ ยอเกียรติพระลอ) |
(→เมืองสรองป้องกันเมืองได้ ท้าวแมนสรวงถอยทัพกลับ พระเพื่อนพระแพงปไปอยู่กับเจ้าย่า) |
||
| แถว 41: | แถว 41: | ||
๘ ส่วนนรินทรราชา พิมพิสาครราช พระบาทครั้นได้ยิน ว่าภูมินทร์แมนสรวง ยกทัพหลวงมากระทั่ง ท้าวธก็สั่งพลออกรับ ตับตามกันเดียรดาษ พระบาทเสด็จบ่มิช้า พลหัวหน้าพะกัน แกว่งตาวฟันฉะฉาด แกว่งดาบฟาดฉะฉัด ซ้องหอกซัดยะยุ่ง ซ้องหอกพุ่งยะย้าย ข้างซ้ายรบบ่มิคลา ข้างขวารบบ่มิแคล้ว แกล้วแลแกล้วชิงข้า กล้าแลกล้าชิงขัน รุมกันพุ่งกันแทง เข้าต่อแย้งต่อยุทธื โห่อึงอุดเอาชัย เสียงปืนไฟกึกก้อง สะเทือนท้องพสุธา หน้าไม้ดาปืนดาษ ธนูสาดศรแผลง แขงต่อแขงง่าง้าง ช้างพะช้างชนกัน ม้าผกผันคลุกเคล้า เข้ารุกรวนทวนแทง ระแรงเร่งมาหนา ถึงพิมพิสาครราช พระบาดขาดคอช้าง ขุนพลคว้างขวางรบ กันพระศพกษัตริย์ หนีเมื้อเมืองท่านไธ้ ครั้นพระศพเข้าได้ ลั่นเขื่อนให้หับทวาร ท่านนา ฯ | ๘ ส่วนนรินทรราชา พิมพิสาครราช พระบาทครั้นได้ยิน ว่าภูมินทร์แมนสรวง ยกทัพหลวงมากระทั่ง ท้าวธก็สั่งพลออกรับ ตับตามกันเดียรดาษ พระบาทเสด็จบ่มิช้า พลหัวหน้าพะกัน แกว่งตาวฟันฉะฉาด แกว่งดาบฟาดฉะฉัด ซ้องหอกซัดยะยุ่ง ซ้องหอกพุ่งยะย้าย ข้างซ้ายรบบ่มิคลา ข้างขวารบบ่มิแคล้ว แกล้วแลแกล้วชิงข้า กล้าแลกล้าชิงขัน รุมกันพุ่งกันแทง เข้าต่อแย้งต่อยุทธื โห่อึงอุดเอาชัย เสียงปืนไฟกึกก้อง สะเทือนท้องพสุธา หน้าไม้ดาปืนดาษ ธนูสาดศรแผลง แขงต่อแขงง่าง้าง ช้างพะช้างชนกัน ม้าผกผันคลุกเคล้า เข้ารุกรวนทวนแทง ระแรงเร่งมาหนา ถึงพิมพิสาครราช พระบาดขาดคอช้าง ขุนพลคว้างขวางรบ กันพระศพกษัตริย์ หนีเมื้อเมืองท่านไธ้ ครั้นพระศพเข้าได้ ลั่นเขื่อนให้หับทวาร ท่านนา ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
| - | === เมืองสรองป้องกันเมืองได้ | + | === เมืองสรองป้องกันเมืองได้ ท้าวแมนสรวงถอยทัพ === |
<tpoem> | <tpoem> | ||
<sup>ร่าย</sup> | <sup>ร่าย</sup> | ||
การปรับปรุง เมื่อ 05:23, 5 กรกฎาคม 2552
สรรเสริญอยุธยา
| ร่าย | |||
| ๑ ศรีสิทธิฤทธิไชย ไกรกรุงอดุงเดชฟุ้งฟ้า หล้ารรัวกลัวมหิมา รอาอานุภาพปราบทุกทิศ ฤทธิรุกราญผลาญพระนคร รอนลาวกาวตาวตัดหัว ตัวกลิ้งกลาดดาษดวน ฝ่ายข้างยวนแพ้พ่าย ฝ่ายข้างลาวประลัย ฝ่ายข้างไทยไชเยศ คืนยังประเทศพิศาล สำราญราษฎร์สัมฤทธิ พิพิธราชสมบัติ พิพัฒนมงคล สรสกลสีมา ประชากรเกษมสุข สนุกทั่วธรณี พระนครศรีอโยธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบุรีรมย์ อุดมยศโยคยิ่งหล้า ฟ้าฟื้นฟึกบูรณ์ ฯ | |||
| โคลง ๔ | |||
| ๒ บุญเจ้าจอมโลกเลี้ยง | โลกา | ||
| ระเรื่อยเกษมสุขพูล | ใช่น้อย | ||
| แสนสนุกศรีอโยธยา | ฤๅร่ำ ถึงเลย | ||
| ทุกประะเทศชมค้อยค้อย | กล่าวอ้างเยินยอ ฯ | ||
| ๓ รู้มลักสรบศาสตร์ถ้วน | หญิงชาย | ||
| จักกล่าวกลอนพระลอ | เลิศผู้ | ||
| ไพเราะเรียบบรรยาย | เพราะยิ่ง เพราะนา | ||
| สมปี่ลู้เสียงลู้ | ล่อเล้าโลมใจ ฯ | ||
| ๔ สรวลเสียงขับอ่านอ้าง | ใดปาน | ||
| ฟังเสนาะใดปูน | เปรียบได้ | ||
| เกลากลอนกล่าวกลการ | กลกล่อม ใจนา | ||
| ถวายบำเรอท้าวไท้ | ธิราชผู้มีบุญฯ | ||
เมืองสรวง
| ร่าย | |||
| ๕ กล่าวถึงขุนผู้ห้าว นามท่านท้าวแมนสรวง เปนพระยาหลวงผ่านเผ้า เจ้าเมืองสรวงมีศักดิ์ ธมีอัคเทพีพิลาส ชื่อนางนาฎบุญเหลือ ล้วนเครือท้าวเครือพระยา สาวโสภาพระสนม ถ้วนทุกกรมกำนัล มนตรีคัลคับคั่ง ช้างม้ามั่งมหิมา โยธาเดียรดาษหล้า หมู่ทกล้าทหาร เฝ้าภูบาลนองเนือง เมืองออกมากมียศ ท้าวธมีเอารสราชโปดก ชื่อพระลอดิลกล่มฟ้า ทิศตะวันออกหล้า แหล่งไล้สีมา ท่านนาฯ | |||
เมืองสรอง
| ร่าย | |||
| ๖ มีพระยาหนึ่งใหญ่ ธไซร้ทรงนามกร พิมพิสาครราช พระบาทเจ้าเมืองสรอง สมบัติหลวงสองราชา มีมหิมาเสมอกัน ทิศตะวันตกไท้ท้าว อคร้าวครองครองยศ ท้าวธมีเอารสราชฦๅไกร ชื่อท้าวพิไชยพิษณุกร ครั้นลูกภูธรธใหญ่ไซร้ ธก็ให้ไปกล่าวไปถาม นางนามท้าวนามพระยา ชื่อเจ้าดาราวดี นางมีศรีโสภา เปนนางพระยาแก่ลูกไท้ ลูกท้าวธได้เมียรัก ลำนักเนตรเสนหา อยู่นานมามีบุตร สุดสวาทกษัตริย์สององค์ ทรงโฉมจันทรงามเงื่อน ชื่อท้าวเพื่อนท้าวแพง จักแถลงโฉมเลิศล้วน งามถี่พิศงามถ้วน แห่งต้องติดใจ บารนี ฯ | |||
ท้าวแมนสรวงยกไปรบเมืองสรอง
| ร่าย | |||
| ๗ เมื่อนั้นไท้แมนสรวง พญาหลวงให้หา หัวเมืองมาริปอง ว่าเมืองสรองกษัตริย์กล้า อย่าช้าเราจะรบ ชิงพิภพเป็นเมืองออก เร่งบอกให้เรียบพล นายกคณชุมกัน ครันเทียบพลเศิกเสร็จ ท้าวธเสด็จพยุหบาตร ลีลาศจากพระนคร คลี่นิกรพลพยู่ห์ สู่แดนศึกบ่มิช้า เดียรดาษพลช้างม้า เพียบพื้นภูมิน ฯ | |||
ท้าวพิมพิสาครราชขาดคอช้าง
| ร่าย | |||
| ๘ ส่วนนรินทรราชา พิมพิสาครราช พระบาทครั้นได้ยิน ว่าภูมินทร์แมนสรวง ยกทัพหลวงมากระทั่ง ท้าวธก็สั่งพลออกรับ ตับตามกันเดียรดาษ พระบาทเสด็จบ่มิช้า พลหัวหน้าพะกัน แกว่งตาวฟันฉะฉาด แกว่งดาบฟาดฉะฉัด ซ้องหอกซัดยะยุ่ง ซ้องหอกพุ่งยะย้าย ข้างซ้ายรบบ่มิคลา ข้างขวารบบ่มิแคล้ว แกล้วแลแกล้วชิงข้า กล้าแลกล้าชิงขัน รุมกันพุ่งกันแทง เข้าต่อแย้งต่อยุทธื โห่อึงอุดเอาชัย เสียงปืนไฟกึกก้อง สะเทือนท้องพสุธา หน้าไม้ดาปืนดาษ ธนูสาดศรแผลง แขงต่อแขงง่าง้าง ช้างพะช้างชนกัน ม้าผกผันคลุกเคล้า เข้ารุกรวนทวนแทง ระแรงเร่งมาหนา ถึงพิมพิสาครราช พระบาดขาดคอช้าง ขุนพลคว้างขวางรบ กันพระศพกษัตริย์ หนีเมื้อเมืองท่านไธ้ ครั้นพระศพเข้าได้ ลั่นเขื่อนให้หับทวาร ท่านนา ฯ | |||
เมืองสรองป้องกันเมืองได้ ท้าวแมนสรวงถอยทัพ
| ร่าย | |||
| ๙ งานรักษาพระนคร ท้าวพิชัยพิษณุกรกันเมืองได้ ไท้แมนสรวงเสด็จคืน ท้าวพิชัยยืนครองพิภพ ปลงพระศพราชบิดาแล้วไสร้ ธก็ให้สองพระงาหน่อเหน้า ไปอยู่ด้วยย่าเจ้าวังเดียว กับสองนางเฉลียวฉลาด พี่เลี้ยงราชธิดา โดยธตราชื่อชื่น ชื่อนางรื่นแลนางโรย โดยรักษาสองอ่อนท้าว สองสมเด็จเสด็จด้าว สู่ห้องเรือนหลวง ท่านแล ฯ | |||
พระลอครองเมืองสรอง
| ร่าย | |||
| ๑๐ เมื่อนั้นไท้แมนสรวง พระยาหลวงผู้มีศักดิ์ ให้ไปกล่าวนางลักษณวดี นางมีศรีสวัสดิ์ลออ ให้แก่พระลอดิลก ยกเปนอัคมหิษี มีบริพารพระสนม ถ้วนทุกกรทกำนัล ประกอบสรรพสมบูรณ์ จึงนเรนทร์สูรราชบิดา สวรรคาไลยแล้วเสด็จ พระลอเสด็จเสวยราชย์ โฉมอภิลาสสระผม ดิสฟ้าชมบรู้ โฉมพระลอเลิศแก้ว กว่าท้าวแดนดิน แลนา ฯ | |||
ชมโฉมพระลอ
| โคลง ๒ | |||
| ๑๑ รอยรูปอินทร์หยาดฟ้า | มาอ่าองค์ในหล้า | ||
| แหล่งให้คนชม แลฤๅ ฯ | |||
| ๑๒ พระองค์กลมกล้องแกล้ง | เอวอ่อนอรอรรแถ้ง | ||
| ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ | |||
| ๑๓ โฉมผจญสามแผ่นแพ้ | งามเลิศงามล้วนแล้ | ||
| รูปต้องติดใจ บารนี ฯ | |||
| ๑๔ ฦๅขจรในแหล่งหล้า | ทุกทั่วคนเที่ยวค้า | ||
| เล่าล้วนยอโฉม ท่านแล ฯ | |||
| ๑๕ เดือนจรัสโพยมแจ่มฟ้า | ผิบได้เห็นหน้า | ||
| ลอราชไซร้ดูเดือน ดุจแล ฯ | |||
| ๑๖ ตาเหมือนตามฤคมาศ | พิศคิ้วพระลอราช | ||
| ประดุจแก้วเกาทัณฑ์ ก่งนา ฯ | |||
| ๑๗ พิศกรรณงามเพริศแพร้ว | กลกลีบบงกชแก้ว | ||
| อีกแก้มปรางทอง เทียบนา ฯ | |||
| ๑๘ ทำนองนาสิกไท้ | คือเทพนฤมิตไว้ | ||
| เปรียบด้วย ขอกาม ฯ | |||
| ๑๙ พระโอษฐ์งามยิ่งแต้ม | ศศิอยู่เยียวยะแย้ม | ||
| พระโอษฐ์โอ้งามตรู บารนี ฯ | |||
| ร่าย | |||
| ๒๐ พิศดูคางสระสม พิศศอกกลมกลกลึง สองไหล่พึงใจกาม อกงามเงื่อนไกรสร พระกรกลงวงคช นิ้วสลวยชดเล็บเลิศ ประเสริฐสรรพสรรพางค์ แต่บาทางค์สุดเกล้า พระเกศงามล้วนเท้า พระบาทไท้งามสม สรรพนา ฯ | |||
