à¸à¸²à¸žà¸¢à¹Œà¸«à¹ˆà¸à¹‚คลงพระศรีมโหสถ
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 16:19, 23 ตุลาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ ผู้แต่ง: พระศรีมโหสถ
บทประพันธ์
ร่าย | |||
๏ ศรีสิทธิจิตรสกนธ พิมลพิมตประนตประนม บังคมคัลอัญชวลี ตรีนรเทพผู้ห้าวท้าวผู้หาญ เรืองฤทธิชาญไชยเดช อันวิเศศวิศาล ถ้วนสบสถานตระศักดิ์ จงบริรักษช่วยชี้ ทิศที่ทางใด ผี้ง่ายไสจงได้เหน ขอเปนที่กางที่กั้น กลฉัตรตั้งร่มรมยเกษี ศัลยแสนทวีหมื่นไหม้ จากอยุธยาไทย ที่พึ่งพูนเกษม ฯ | |||
๏ หญิงชายหลายส่ำซ้อง | มามีก้องถ้องแถวทาง | ||
ฝูงบ่าวสาวสำอาง | รางชางแกล้งแต่งดูงาม ฯ | ||
๏ หญิงชายหลายส่ำซ้อง | โนเน | ||
ฝูงบ่าวสาวสรวลเส | ยั่วยิ้ม | ||
ดูงานผ่านโลเก | ศวรราช | ||
แต่งแง่แพร่พรายพริ้ม | พรึบพร้อมพรูมา ฯ | ||
๏ ราตรีศรีส่องฟ้า | แสงสว่างหล้าฉ่าฉาวชล | ||
คับคั่งนั่งเสียดสน | ดูกลเหล้นเต้นหนังรำ ฯ | ||
๏ ราตรีศรีส่องฟ้า | แสดงโฉม | ||
แสงสว่างกลางโพยมโจม | แจ่มฟ้า | ||
มหรสพจบการโลม | ใจโลกย | ||
เบียนบ่ายรายเรียงหน้า | นั่งล้อมเล็งแล ฯ | ||
๏ ลายชายลายนุ่งเกี้ยว | ยกย่างเลี้ยวเอี้ยวโอนดู | ||
ดอกไม้ใส่ห้อยหู | พรั่งพรูบ่ายม่ายเมียงหญิง ฯ | ||
๏ ลายชายลายนุ่งเกี้ยว | เกไล | ||
ยกย่างพลางจงใจ | จ่อชู้ | ||
ทัดเพยียเขี่ยกันไร | เพราเพริด | ||
เมียงม่ายกลายกลางสู้ | เสียดส้องแลหา ฯ | ||
๏ เทวครีศรีสรดแสรง | คาดชายแครงแบ่งทองท่อ | ||
เสื้อหย้นหม่นศรีมอ | เลื่อมตอเกลี้ยงเมี่ยงโอ่อม ฯ | ||
๏ เทวครีศรีเส้งแสด | สรรพางค | ||
คาดกร่ายชายทองวาง | ร่วงรุ้ง | ||
ศรีฟ้าผาสนองบาง | เยาย่อง | ||
อมเมี่ยงเชียงชมดฟุ้ง | กลิ่นกลุ้มใจหญิง ฯ | ||
๏ เดิรกลางพลางดีดนิ้ว | ชูชายหิ้วผิ่วนำเพลง | ||
บ่าวหนุ่มครุ่มเสียงเครง | วังเวงหวั่นปั่นใจหญิง ฯ | ||
๏ เดิรกลางพลางดีดนิ้ว | นำเพลง | ||
ฝูงบ่าวพราวพรูเครง | เพรียกพร้อม | ||
หญิงฟังหวั่งใจเลวง | รศราค | ||
แย้มอยู่ภู่เฟื่องห้อม | เสียดซ้องตาแล ฯ | ||
๏ เยื้องกรายผายลีลา | สาวสอดตาหว่าใจหวัง | ||
ลักแลแต่เบื้องหลัง | ดูหนังหน่ายบ่ายเบือนมา ฯ | ||
๏ โชยชายกรายแกว่งเยื้อง | ลีลา | ||
สาวหนุ่มชุมชายตา | ต่อต้าน | ||
ลักแลแต่ไกลมา | เมียงม่าย | ||
นอกปึ่งคนึงในห้าน | หื่นเร้าเสียวสมร ฯ | ||
๏ ผาดเหนเพญผ่องหน้า | โฉมหลากหล้าอ่าเอวกลม | ||
คิ้งก่งทรงในนม | แต่งผมไปล่ไรเพริดเพรา ฯ | ||
๏ ผาดเหนเพญภาคเนื้อ | นวลนม | ||
ตุมเต่งเลงไรผม | ไปล่แปล้ | ||
อกแบนแอ่นเอวกลม | กาเมศ | ||
คิ้วก่งทรงในแท้ | แยบยิ้มเปรมปราย ฯ | ||
๏ ผิวพรรณกรรณเกษแสง | นุ่งท้องแดงแต่งเชิงชาย | ||
ห่มหิ้วริ้วทองพราย | เดิรกรายนาดผาดกลางฝูง ฯ | ||
๏ ศรีพรรณกรรณเกษเยื้อง | ยูรหงษ์ | ||
นวยเน่งแฝงฝูงพงษ์ | พวกพ้อง | ||
ท้องแดงแต่งชายผจง | ลายเลิศ | ||
ห่มสะใบใยหญ้อง | หริ่งริ้วทองพราย ฯ | ||
๏ ละมุนบุญแต่งแล้ว | ละม่อมแก้วแผ้วผันผาย | ||
ละไมไปล่ชูชาย | ละเมียดม่ายบ่ายชำเลือง ฯ | ||
๏ ละมุนบุญแต่งแกล้ง | เกลาเฉลา | ||
ละม่อมกล่อมกลมเปลา | เปล่งแก้ม | ||
ละไมไปล่งามเอา | ใจโลกย | ||
ละเมียดเอียดละอายแต้ม | ต่อล้อฤามี ฯ | ||
๏ รศรวยชวยชราบชู้ | หลงใหลสู้อยู่จนตาย | ||
หื่นหวนป่วนใจชาย | ฤาคลายได้ไฝ่ฝันหา ฯ | ||
๏ รศรวยชวยชราบชู้ | ชายใด | ||
หลับตื่นมลืนหลงไหล | คคว้าง | ||
หื่นหวนป่วนปองใจ | รึงราค | ||
ฤาใคร่ไคลคลาข้าง | แนบเนื้อนวลสมร ฯ | ||
๏ สองแลแปรต้องกัน | สองกระสัลปั่นใจหา | ||
สองใฝ่ใคร่กรีธา | สองตาต่อจ่อใจหวัง ฯ | ||
๏ สองแลแปรต่อต้อง | ตากัน | ||
สองใส่ใจยวนยรร | ย่อนไส้ | ||
สองหวังหญั่งความศัลย์ | สมโยก | ||
สองป่วนกวนกามไหม้ | รุ่มร้อนหวนโหย ฯ | ||
๏ วันนี้พี่พอพบ | มาบันจบสบสมนาง | ||
กล้องแกล้งแต่งสรรพางค | จะวายเจ้าเปล่าไปฤา ฯ | ||
๏ ยามเอยนวันนี้พี่ | พอพบ | ||
บุญบ่ายชายมาจบ | หนุ่มเหน้า | ||
กล้องแกล้งแต่งงามสบ | ตาโลกย | ||
เรียมจะละวางเจ้า | เปล่าเปลื้องไปฤา ฯ | ||
๏ แมลงภู่สู่เกษร | บห่อนเว้นเผ่นพาดคฤา | ||
เอาชราบอาบถูกถือ | กระพือปีกผีกแฝงตัว ฯ | ||
๏ แมลงภู่สู่ต้องกลีบ | บัวบาน | ||
กลั้วกลิ่นบินเมียงมาลย | ย่ามย้ำ | ||
เอาชราบอาบคนธาร | รวยรื่น | ||
ปีกป้องปคองพานซ้ำ | ซ่านฟุ้งหอมหวน ฯ | ||
๏ บกลัวตัวจผิด | ชีวิตรม้วยด้วยบุษบง | ||
กลิ่นกลั้วมัวเมาหลง | ระวงย้ำฉ่ำดวงมาลย ฯ | ||
๏ บกลัวตัวต้องสิ่ง | เสียชนม์ | ||
ใจจ่อต่อโกมล | ซุ่นไซ้ | ||
อบอาบส่ายเสาวคนธ์ | ยีย่ำ | ||
คลึงเคล่าเอารศไล้ | ลูบล้วงดวงมาลย ฯ | ||
๏ หะห่ายหน่ายใจนัก | แมลงภู่จักรักบัวบาน | ||
ชมชราบอาบคนธาร | สำราญแล้วแผ่วผันหนี ฯ | ||
๏ หะห่ายหน่ายหน้าใคร | เสสรวล | ||
แมลงภู่สู่ฤาสงวน | ดอกไม้ | ||
ชมชราบอาบเอานวล | รวยรื่น | ||
กลั้วกลิ่นยินรศได้ | เหญื่อแล้วบินหนี ฯ | ||
๏ ฉาบฉมอมชราบชู | บินวี่วู่สู่ภุมรี | ||
โกสุมหุ้มอับศรี | วารีเพรียวเหี่ยวดูดาย ฯ | ||
๏ ฉาบฉมอมอู้มโอช | บินบน | ||
สมสู่ภูมรีรน | ร่อนไม้ | ||
โกมุทอุดดมคนธ | โรยร่วง | ||
เหี่ยวหายมลายรศไร้ | เปลี่ยวแล้วดูดาย ฯ | ||
๏ ทรามสงวนด่วนเดาถนัด | บดุจสัตว์กัดกลิ่นอาย | ||
รักแก้วแล้วฤาคลาย | บผายจากพรากนฤมล ฯ | ||
๏ ทรามสงวนด่วนขึ้งขุ่น | อารมณ์ | ||
ใช่สัตวลัดแลงชม | ชราบเหล้น | ||
รักแล้วแก้วเกลียวกลม | สมอยู่ | ||
บบ่ายคลายคลาเว้น | ห่างร้างถึงยาม ฯ | ||
๏ ตัวเรียมเทียมจามรี | เชื้อชาตรีถี่ถนอมขน | ||
ข้องหนามท่ามกลางคน | เสียชนมสู่อยู่ปลดไป ฯ | ||
๏ เรียมเทียมจามรีรู้ | สงวนขน | ||
ข้องหนามท่ามกลางคน | ไล่ล้อม | ||
เสียชีวิตรบคิดตน | น้องนาฏ | ||
อยู่เปลื้องเคืองคนอ้อม | ออกพ้นคงคืน ฯ | ||
๏ กลชายหลายลิ้นแลบ | คมปแปลบแสบเสียวใจ | ||
เคียวคดกดตรงไฉน | ปราไศรยแสร้งแกว่งทอดตัว ฯ | ||
๏ กลชายหลายลิ้นฬ่อ | ลวงหญิง | ||
ความสัจตัดไฉนจริง | หนึ่งน้อย | ||
เคียวคดกดตรงจริง | ฤาซื่อ | ||
ปากเปล่าเล้าโลมร้อย | เล่ห์ล้วนลวงหญิง ฯ | ||
๏ เรียมฤาคือบันทัด | ช่างชาญดัดขัดเกลาขยัน | ||
ทอดเขียนเรียนพระธรรม์ | ใช่สันเคียวเบี้ยวบิดงอ ฯ | ||
๏ ใจเรียมเทียมดุจด้วย | บันทัด | ||
คนช่างเกลาเหลาดัด | รอบรู้ | ||
ทอดเขียนระเมียนอรรถ | ธรรเมศ | ||
ใช่อันสันเคียวคู้ | คดค้อมคมหนา ฯ | ||
๏ ปากอย่าตาพริบเพื่อน | กลิ้งกลอกเกลื่อนเลื่อนใบบัว | ||
คิดมาหน้าใคร่หัว | มีผัวไพ่ไฝ่กลางสนาม ฯ | ||
๏ ปากอย่าตาเพ่งเผื้อน | พรูพรับ | ||
ชลในใบบัวกลับ | กลอกกลิ้ง | ||
คิดมาน่าสรวลศับท์ | ไพเพิด | ||
ลำไพ่ในผัวทิ้ง | ทอดไว้ในสนาม ฯ | ||
๏ นงนุชสุดสวาศเฮย | พี่บเคยเอ่ยคำงาม | ||
รักแล้วแก้วเกลากาม | กล่าวถามน้องห้องหอทงัน ฯ | ||
๏ นงนุชสุดเสน่ห์ล้ำ | สงสาร | ||
พี่บ่เคยเฉลยหวาน | หว่านเหล้น | ||
รักน้องสนองในการ | พารฤกษ์ | ||
ถามข่าวกล่าวฤาเว้น | สิ่งสร้างหอทงัน ฯ | ||
๏ หน้าหัวตัวเต่าคับ | ใครจะนับจับเหวี่ยงยอ | ||
ยื่นหัวกลัวต้องตอ | หดคอเข้าเจ่าหลบหาย ฯ | ||
๏ หน้าหัวตัวต้อมเต่า | ตุงหลัง | ||
ผู้ใดใฝ่แสวงหวัง | เหวี่ยงเว้น | ||
ยื่นหัวกลัวตอฝัง | แฝงอยู่ | ||
หดคอตอเข้าเร้น | ด่าวดิ้นดินเลน ฯ | ||
๏ คำจริงสิ่งเรียมบอก | คือช้างออกงอกงางาม | ||
มีมันปั่นเหลือลาม | บขามค้อนห่อนหดคืน ฯ | ||
๏ คำจริงสิ่งนี้พี่ | ฤาถอย | ||
งาพญาสารสอย | แส่ค้อน | ||
มีมันปั่นหมายคอย | ลามไล่ | ||
ไม่ขามความเยินย้อน | ห่อนหย้นคืนหลัง ฯ | ||
๏ คำชายหมายขีดน้ำ | ลบเลือนกล้ำคำกลับกลาย | ||
ร่องรอยถอยถมหาย | ลิ้นชายล่อส่อเสมอกัน ฯ | ||
๏ คำชายหมายขีดน้ำ | เลือนลบ | ||
เส้นบหายมลายกลบ | เกลื่อนสน | ||
รอยร่องท่องแถวหลบ | หลายเลิศ | ||
แยบคายลายลมลิ้น | ล่อเลี้ยวโลมหญิง ฯ | ||
๏ ตัวพี่นี้กล่าวสาร | คือเหล็กจารลานแผ่นผา | ||
เส้นสายลายเลขา | เป็นปรากฏสรดฤาหาย ฯ | ||
๏ คำพี่ที่แกล้งกล่าว | เฉลยสาร | ||
คือเหล็กจารลานกลาง | อ่านแจ้ง | ||
แลเห็นเส้นสายจาร | ลายเลิศ | ||
รจนาปรากฏแกล้ง | แต่งไว้ฤาหาย ฯ | ||
๏ ลิ้นงูพรูพรายแพร่ง | ลิ้นลมแต่งแห่งชายไฉน | ||
ดุจกันหวั่นจงใจ | แก้ไขคล่องต้องติดตาม ฯ | ||
๏ ลิ้นงูพรูพรายแพร่ง | พรายหลาย | ||
ลิ้นเล่ห์เปรลมชาย | กล่าวเกี้ยว | ||
ดุจกังหันเหินหาย | โปรยเปล่า | ||
แก้ไขใจคดเคี้ยว | ล่อลิ้นลาวล ฯ | ||
๏ ตราชูดูทางเที่ยง | บบ่ายเลี่ยงเหวี่ยงเสมอกัน | ||
ลิ้นเดียวเหนี่ยวกลางคัน | บผันปลิ้นลิ้นเรียมเหมือน ฯ | ||
๏ ตราชูดูลิ้นดิ่ง | เดียวตรง | ||
บบ่ายคลายเอนลง | เงี่ยง้ำ | ||
เตรียบตรูคู่คำองค | ยมเรศ | ||
ชั่งบาปบุญบุญก้ำ | กึ่งลิ้นเรียมเหมือน ฯ | ||
๏ เกรือกเปรียบเทียบพระลอ | บสู่ขอต่ออาษา | ||
ทำอุคร์สนุกเสน่หา | ปืนยาพิศม์ติดตรึงตาย ฯ | ||
๏ กลก่อลอราชร้าง | เมืองมา | ||
บสู่อยู่อาษา | หนึ่งน้อย | ||
ทำอุคร์สนุกเสน่หา | สองราช | ||
เขายิงสิ่งสรรพร้อย | ร่างเร้าเสียสกล ฯ | ||
๏ ตัวเรียมเทียมบูรณก | เหาะเหินผงกผกผยองไป | ||
อาษาฝ่าเอาใจ | พิธูรไท้ได้นางงาม ฯ | ||
๏ ตัวเรียมเทียมด้วยดุจ | บูรณก | ||
ไปพะนันขันสกายก | บาศไท้ | ||
อาษานาคนาลก | ลุลาภ | ||
พระพิธูรไปได้ | ท่านท้าวอวยนาง ฯ | ||
๏ เกรือกเปนเช่นภูมี | กรุงจลณีขี่เมืองขวาง | ||
บ่รู้ผู้ลักนาง | ไปทางไต้ไม่ติดตาม ฯ | ||
๏ เกรือกเปนเช่นไท้เทพ | จลณี | ||
ศักดิ์ใหญ่ไกรษรสีห์ | คคู้ | ||
เขาลักอัคเทวี | ลีลาด | ||
ทางได้ไป่ฤารู้ | อยู่ร้างฤาตาม ฯ | ||
๏ เรียมคือพระสุทน | บ่คิดชนม์ก่นทางไป | ||
ข้ามเขาเซราซฤกไพร | นานไกลสบพบมะโนหะรา ฯ | ||
๏ เรียมคือนฤเบศไท้ | สุทน | ||
บุกป่าฝ่าเซราชล | เชี่ยวช้า | ||
เดิรเดียวเปลี่ยวใจจน | ทนเทวศ | ||
ตามนางทางเทียมฟ้า | เช่นเชื้อสาวสวรรค์ ฯ | ||
๏ เกรือกเหมือนเงื่อนบพิตร | รถสิทธิสนิทนนทา | ||
รุกริบสิบสองพะงา | ควักตาให้ใส่ขุมขัง ฯ | ||
๏ เกรือกเหมือนเงื่อนท้าวผ่าน | สากล | ||
รักมารดาลมัวมนท | ข่าวไข้ | ||
สิบสองจองทันอน | ทการเนตร | ||
แล้วส่งลงขุมให้ | ร่ำร้อนฤาเสบย ฯ | ||
๏ บหลงจงหญิงพาล | พระกุณาลสารใส่ใจ | ||
หญิงร้ายส่ายเสียไกล | พิดไสมยอยู่คู่ครองสอง ฯ | ||
๏ ไม่หลงจงจ่อด้วย | หญิงพาล | ||
ในกุณาลสารปาน | เปรียบไว้ | ||
เปนรเบียบเทียบเทียมทาน | ธรรเมศ | ||
หญิงร้ายขจายกลไหม้ | หลีกเลี้ยวแลงหนี ฯ | ||
๏ เกรือกเกลื่อนเหมือนพาลี | ได้มารศรีปรีปึงไป | ||
ฝากน้องต้องติดใจ | พิดไสมยอยู่คู่เคียงเอง ฯ | ||
๏ เกรือกเหมือนเงื่อนเมื่อครั้ง | พาลี | ||
รับนุชอุดดมศรี | ฝากน้อง | ||
เสียสัตย์ตัดชนม์ชี | พิตรนาศ | ||
เอาเองเพลงปืนต้อง | ท่าวล้มไลลาญ ฯ | ||
๏ กล่าวจริงยิ่งปานกระษัตร | ธตรฐตรัสตัดขาดใย | ||
สู้ละพระรามไป | ป่าไกลฉิบสิบสี่ปี ฯ | ||
๏ ใจจริงสิ่งนี้พี่ | ถือสัตย์ | ||
เอาเยี่ยงเพียงจักรพรรดิ์ | ผ่านหล้า | ||
คงคำกำจัดรัตน์ | ราเมศ | ||
สิบสี่ปีไปช้า | ฆ่ามล้างฝูงมาร ฯ | ||
เชิงอรรถ
ที่มา
กาพย์ห่อโคลง พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงทิพยรัตนกิริฏกุลินี โปรดให้พิมพ์ประทานในวันปีใหม่ พ.ศ. ๒๔๗๕ โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร
[ขอขอบคุณ คุณ gignoi สมาชิก kaewkao.com ผู้พิมพ์เป็นวิทยาทาน]