พรหมลิขิต

[B]

 Sorry ka, I do not know neither.
I am not do it on purpose to increase the numbers of posting na ka Khun Taochompoo.

[B]

 I apologize again ka.
I am not doing....
I think I should go to bed right now since I am so sleepy, that's why I typed those two sentences incorrectly. It is 2:00 A.M. in CA. ka.
Any way, it works! This is the number 16th na ka Khun Taochompoo.

[ศศิศ]

 อย่างนั้นข้านัอยจักอุ่นสุรา รอท่านๆ ทั้งหลายมาร่วมเสวนา
และข้าน้อยจิบสุราไปพลาง ฟังไปพลาง ... หวังว่าท่านทั้งหลายคงไม่ว่านะขอรับ  

[จดิษฐ์ มหันปรเมตรพงษ์]

 คุณเทาชมพู หายดีแล้วหรือครับ ยินดีด้วยนะครับ บอร์ดของเราจะได้ครึกครื้นต่อไป

[พวงร้อย]

สวัสดีค่ะ คุณเทาชมพู  จะส่งรูปมาให้คลายร้อน  แต่ไม่ทราบจะปะติดรึเปล่าน่ะค่ะ

[จดิษฐ์ มหันปรเมตรพงษ์]

 ช่วยใส่ให้ครบ 20 ครับ อยากทราบคำเฉลยจัง

[ป่านแก้วและใยไหม]

 แวะเข้ามาขออนุญาตทานไอศกรีม ของคุณเทาชมพู ค่ะ

คำถามยากจังค่ะ  อยากทราบคำเฉลยจังเลยค่ะ

[เทาชมพู]

 เรื่องนี้อาจารย์วิสุทธ์เล่าไว้สั้นๆ   ดิฉันมาใส่ไข่เติมผงชูรสอีกหน่อยค่ะ  ให้ฟังกันสนุกๆ  ไม่ใช่อ่านเชิงวิชาการ

ปุโรหิตคนนี้ อ่านแล้วรู้สึกว่าความฉลาดของแกเหมือนเชอร์ล็อคโฮล์มส์อยู่อย่าง คือเห็นสิ่งที่คนทั้งหลายมองข้ามไป
เรามองว่าพระพรหมเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตมนุษย์  คือยอมรับว่า มนุษย์เป็นผู้ถูกสั่ง  พระพรหมเป็นฝ่ายลงมติ  สั่งให้มนุษย์เป็นยังไงก็ได้
แต่อีตาปุโรหิต แกคงจะเก่งในหลักนิติศาสตร์เอาการ  แกจึงมองว่า เอ  จริงๆแล้วไม่ใช่การลงมติของฝ่ายเดียว
แต่ที่จริงพรหมลิขิตเป็น"พันธะสัญญา" ที่ผูกมัดทั้งสองฝ่าย ให้ต้องทำตามเงื่อนไขของพรหมลิขิต
ถ้าหากว่าใครล่วงรู้พรหมลิขิตก็สามารถพลิกแพลง สร้างเงื่อนไขบังคับพระพรหมได้ เหมือนอย่างที่แกทำ

การแก้ปัญหาของแกคือบอกพระโอรสองค์ใหญ่ที่เป็นพรานว่า   แทนที่จะมัวจับสัตว์กระจอกๆ อะไรเท่าที่จะเข้าป่าหาได้   ได้อย่างดีก็ไก่ป่าหรือเก้งวันละตัว
ขอให้ประกาศออกมาเลยว่า เป็นพรานจับช้างภัทรชาติ  ไม่จับสัตว์อื่น
ช้างประเภทนี้เป็นช้างวิเศษยอดเยี่ยมเกิดมามีแก้วอยู่บนหัว    เหมาะจะเป็นช้างทรงของมหาราชาเท่านั้น
ถ้าเทียบอย่างไทยๆก็คงพอจะเทียบได้กับช้างเผือกระดับพญาฉัททันต์
เจ้าชายก็เชื่อฟังที่ปรึกษาของพ่อ  เดินเข้าป่าไปทำบ่วงดักจับช้างอย่างเดียว  เสือสีห์หมีกระทิงเก้งกวางวิ่งผ่านเท่าไรก็ไม่สนใจอีกต่อไป  
อย่างที่บอกแล้วว่าพระพรหมท่านลิขิตว่าให้เจ้าชายจับสัตว์ได้วันละ ๑ ตัวไม่ขาดไม่เกินกว่านี้  เวลาผ่านไปจนเย็นย่ำค่ำดึกดื่นใกล้จะหมดวัน  เจ้าชายยังจับช้างไม่ได้สักที  หมดวันเมื่อไรพรหมลิขิตก็จะไม่ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป
พระพรหมก็จำต้องปล่อยช้างภัทรชาติมาให้ติด
บ่วงเจ้าชาย  ตามพรหมลิขิต
วันรุ่งขึ้น เจ้าชายก็ทำอย่างนี้อีก  พระพรหมก็ต้องหาช้างมาให้อีก
ขายช้างวิเศษวันละตัวให้พระราชา  ไม่รวยเดี๋ยวนี้แล้วจะไปรวยเมื่อไหร่ล่ะคะ

ส่วนพระโอรสองค์ที่สอง ถูกลิขิตให้มีวัวได้ตัวเดียวสำหรับบรรทุกหญ้าไปขาย
อีตาพราหมณ์ก็แนะนำให้ขายวัวเสียก่อนเอาเงินมาใช้จ่ายกินอยู่ให้สบาย  แล้วค่อยไปตัดหญ้าให้มากพอจะเอาไปขายได้
พระโอรสตัดหญ้าแล้ว   ไม่มีวัวไม่ได้ เพราะพรหมลิขิตกำหนดให้มีวัว ๑ ตัว    มีหญ้าเมื่อไรก็ต้องมีวัวบรรทุกไปขาย
พระพรหมก็ต้องบันดาลให้มีวัวมาถึงบ้าน  บรรทุกหญ้าไปตลาด
พระโอรสก็ขายทั้งวัวขายทั้งหญ้า  เอาเงินกลับบ้านมาจับจ่ายใช้สอย
ขายวัวย่อมได้ราคาแพง  เพราะเป็นสัตว์มีประโยชน์อันดับหนึ่งของสังคมอินเดีย    ส่วนขายหญ้าเป็นงานไซด์ไลน์
เจ้าชายก็เลยขยันตัดหญ้า  เพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็ต้องได้วัวมาไม่ทางใดทางหนึ่ง   แล้วก็จริงอย่างที่คิด เพราะพระพรหมลิขิตไว้เช่นนั้น
ขายวัว ๑ ตัวทุกวัน  ไม่นานก็ได้เงินทองจนมั่งมี

ส่วนพระธิดา   ปุโรหิตแกก็แนะนำทำนองเดียวกันว่า อย่ารับลูกค้าแบบใครก็ได้อย่างเมื่อก่อน เพราะจะได้เงินน้อยไม่พอกิน
แต่ตั้งค่าตัวนางไว้เลยว่า ราคา ๑๐๐ เหรียญทอง
เทียบแบบไทยๆเอาเป็นว่าคืนละหนึ่งล้านบาท  ไม่ได้ขนาดนี้ก็ไม่รับแขก
ด้วยอำนาจของพรหมลิขิต   ก็มีลูกค้ามหาเศรษฐีมาหานาง คืนละคน ทุกคืน  นางก็มีเงินทองอยู่สุขสบาย

เป็นอันว่าพระโอรสธิดาทั้งสามแม้หลีกเลี่ยงพรหมลิขิตไม่ได้ก็ตาม  แต่ก็ไม่ได้ตกระกำลำบากตามเจตนาของพระพรหมอีกต่อไป     แต่ว่าผู้ที่ประสบความลำบากแสนสาหัสกลับเป็นพระพรหมเอง

ลำพังแต่หาวัววันละตัวมาให้พระโอรสองค์รอง โดยเจ้าชายไม่ต้องควักกระเป๋าซื้อเอง  พระพรหมก็เหนื่อยพออยู่แล้ว
มาถึงเรื่องหาช้างภัทรชาติวันละตัวมาให้พระโอรสองค์ใหญ่ และบรรดามหาเศรษฐีคืนละคนมาให้พระธิดา  หนักๆเข้าพระพรหมก็หมดปัญญาจะหา  ก็เลยปรากฏพระองค์ให้ปุโรหิตเจ้าปัญญาเห็น   ต่อว่าต่อขานเป็นการใหญ่ว่าเล่นไม้นี้พระองค์จะเนรมิตช้างกับมหาเศรษฐีที่ไหนมาให้ไหวทุกวี่ทุกวัน

อีตาชฺญาณแกได้ท่า  ก็ยืนกรานว่าแกมิได้ละเมิดพรหมลิขิตแต่อย่างใด   ในเมื่อพระพรหมตั้งเงื่อนไขเองก็ต้องทำตามมติเอง
เว้นแต่พระพรหมจะเปลี่ยนเงื่อนไขก่อน   แกก็จะเปลี่ยนเงื่อนไขของพระโอรสธิดาให้
พระพรหมเจอลูกไม้เด็ดเข้าก็จนใจ  ยอมรับว่าจะเปลี่ยนพรหมลิขิตให้  ดีกว่าพระองค์จะจนปัญญาทำตามพรหมลิขิตไม่ได้
อีตาชฺญาณแกก็เลยยื่นเงื่อนไขขอเมืองคืนให้พระโอรสธิดา ด้วยการบันดาลให้ศัตรูที่ยึดเมืองนั้นกระเจิดกระเจิงหนีไป
พระพรหมก็จำต้องยอม ไปบันดาลให้ตามข้อเสนอ
เมื่อพระโอรสธิดาได้เมืองคืนแล้วก็ไม่มีความจำเป็นต้องประกอบอาชีพเดิม  พระพรหมก็โล่งอกพ้นพันธะไป

เป็นอันว่าจบค่ะ
ถ้าใครชอบเรื่องพระพรหมจนปัญญาแบบนี้  ช่วยเข้ามายกมือด้วย จะได้ตั้งกระทู้เล่าเรื่อง "พราหมณ์กินพรหม" ให้ฟัง

ตั้งเงื่อนไขบ้างละค่ะว่า ไม่ถึง ๑๐ คน ไม่เล่า

[เทาชมพู]

ขอบคุณที่ส่งรูปมาให้คลายร้อนค่ะคุณพวงร้อย  แกรนด์แคนย่อนหรือเปล่าคะ? ที่ประเทศไทยกำลังร้อนขนาดพอสุกเชียวละค่ะ  ฝนเทลงมานิดหน่อยที่บ้านเมื่อสามคืนก่อน วันนี้ร้อนเหมือนเดิมอีกแล้ว เอาของหวานๆเย็นๆมาฝากทุกคนค่ะ  กินทางเน็ต ไม่อ้วน

[ทองรัก]

 เข้ามารายงานตัวขอฟังนิทานเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ
เป็นคนแรกเลยได้แอบรับประทานไอศครีมก่อนใคร ๆ
ช่วงนี้อากาศร้อนมากจริง ๆ ค่ะ แถมกลางดึกเมื่อคืนนี้
มนุษย์ (การ) ไฟฟ้ายังใจร้ายแกล้งทำไฟดับในหมู่บ้าน
ที่ทองรักอยู่ตั้งชั่วโมงนึง  เฮ้อ ! ทั้งร้อนทั้งเซ็งจนสุดจะบรรยายเลยทีเดียว

[ศศิศ]

 ขอบคุณครับคุณเทาชมพู
ยอดเยี่ยมเลยครับสำหรับเรื่องนี้ แก้เผ็ดได้แสบสันจริงๆ 5555
ยกมือให้สองมือด้วยครับ (ความจริงจะยกให้ทั้ง 4 ระยางค์ แต่เห็นว่า ไม่น่าดู)

[เปี้ยว]

 ยกมือด้วยคนครับ    

[หนูน้อย]

 ฟังเรื่องอย่างนี้แล้วทำให้เกิดกำลังใจดีจังค่ะ (แต่ที่จริงที่แอบคิดไว้คือสำหรับพระราชธิดานี่ปุโรหิตจะเสนอตัวเป็นลูกค้าเองซะอีก )
ขอมารอฟังเรื่องต่อไปด้วยคนค่ะ

[พลอย]

 ยอดไปเลยค่ะ คิดไม่ถึงจริงๆ
เข้ามายกมือเพิ่มด้วยคนค่ะ จะได้ครบสิบเร็วๆ อยากฟังอีกค่ะ

[นนทิรา]

 มาเพิ่มยอดด้วยค่ะ จะได้ฟังเรื่องใหม่เร็วๆ ปุโรหิตนี่เยี่ยมยอดเลยค่ะ นึกไม่ถึงว่าแกจะมาไม้นี้