เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
อ่าน: 8574 ขนมเข่งตรุษจีน บนเรือนไทย
แจ้ง ใบตอง
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 15  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 12:39

ขอบคุณคุณ นกข.และคุณเทาชมพู ที่อธิบายเกี่ยวกับการตีคลีและการเดาะลูกคลีจนผมเห็นภาพเลยครับ ส่วนเรื่องลูกคลี
นั้น เห็นด้วยว่าผู้แปลแปลให้เข้ากับบรรยากาศไทยๆ ได้อย่างกลมกลืน แต่จริงๆ แล้วคงจะเอาลูกคลีมาเดาะหรือ
กระเด้งกับพื้นคงไม่ได้หรอกครับ เพราะว่าลูกคลีเป็นไม้ ไม่มีความหยุ่นเหมือนลูกบอลหรือลูกเทนนิส ถ้าใช้ลูกคลีจริงๆ
ผมคิดว่าวาสิฎฐีคงไม่ทนเดาะอยู่จนได้พบกับกามนิตหรอกครับ เจ็บแขนตายก่อนพอดี

ผมลองมาจินตนาการต่อว่า เมื่อสมัยสองพันห้าร้อยกว่าปีที่แล้ว คนสมัยนั้นเค้าจะใช้วัสดุอะไรมาประดิษฐ์เป็นลูกบอล
ที่ใช้เดาะได้ กระเด้งกับพื้นก็ได้ วัสดุนั้นก็ต้องมีความหยุ่นพอสมควร ทำให้ผมคิดไปถึงหวายที่ใช้สานตะกร้อครับ
ลูกบอลที่วาสิฎฐีใช้เดาะก็คงทำมาจากหวายเช่นเดียวกัน ใช้หวายเส้นเล็กๆ สานเป็นลูกบอลขนาดประมาณลูกเทนนิสหรือย่อม
กว่า สีของหวายนี่ก็ออกจะเหลืองหรือเหลืองเข้มสักหน่อย ถ้าวาสิฎฐีเดาะเร็วๆก็ทำให้มองเป็นสายทองได้เหมือนกันครับ

เรื่อยเปื่อยไปใหญ่แล้ว ยังหาทางลากกลับไปถึงเรื่องขนมเข่งของคุณ นกข.ไม่ได้ สงสัยจะหลงอยู่แถวๆ อินเดีย
ซะแล้วละครับ
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 16  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 13:09

ไม่ทันนึกถึงหวายค่ะ  คุณแจ้ง แต่อาจเป็นได้
กลับไปนึกถึงยาง   อินเดียน่าจะมียางนะคะ ลูกคลีถึงเด้ง กระดอนได้สูง
บันทึกการเข้า
CrazyHOrse
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 17  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 15:23

เดี๋ยวผมพากลับเอง ฮ่า... ขอเสนอว่าลูกบอลของวาสิฎฐีทำจากขนมเข่งเป็นไงครับ เด้งดีนะผมว่า ยิ้ม
บันทึกการเข้า
ภูมิ
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 18  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 16:59

ถ้าพูดถึงลูกบอลสมัยโบราณ
ที่พอจะนึกออกก็จะมีลูกที่ทำจากเส้นด้ายกับลูกที่ทำด้วยกระเพาะปลาด้วย
คงเด้งดีและไม่เจ็บเท้าเท่าหวายละครับ
บันทึกการเข้า
นกข.
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 19  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 22:21

ที่เมืองจีน (ฮ่า ลากกลับจนได้) มีลูกกลมๆ ทำด้วยผ้าสีสดใสสีต่างๆ ครับ เป็นธรรมเนียมเผ่าชนกลุ่มน้อยเผ่าไหนก็จำไม่ได้แล้ว ดูเหมือนอยู่ทางใต้ของจีน สาวๆ เผ่านั้นเธอจะทำลูกกลมๆที่ว่านี่ด้วยผ้าปัก โยนเล่นกันในเศกาลอะไรก็จำไม่ได้ แล้วก็ถ้าเธอโยนให้หนุ่มคนไหนก็มีค่าเท่ากับพวงมาลัยของนางรจนาที่ทิ้งให้เจ้าเงาะ คือแปลว่าเธอติดใจหนุ่มคนนั้นแล้ว ถ้าหนุ่มรับลูกกลมนี่ก็เท่ากับรับหัวใจเธอด้วยครับ
บันทึกการเข้า
ด.เด็ก
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 20  เมื่อ 18 ก.พ. 02, 22:51

เอ........ขนมเข่งแปลงร่างเป็นลูกบอลได้แฮะ.......
บันทึกการเข้า
เรไร
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 21  เมื่อ 19 ก.พ. 02, 17:56

เยี่ยมยุทธจริง ๆ  ลากไปได้หลายประเทศเหลือเกิน เริ่มจากขนมเข่งแท้ ๆ  สุดท้ายมาลงที่การตีคลี จนกลายเป็นกีฬาอินเตอร์

สมัยเรียน แม่หญิงเคยเจอวิชาพละศึกษา  วิชาเลือกเป็น "ตะกร้อ"  นะคะ   อย่าแปลกใจว่าเดี๋ยวนี้เค้าให้ผู้หญิงเรียนกีฬาประเภทนี้จริง ๆ นะคะ  และสารภาพด้วยว่า ได้คะแนนย่ำแย่ที่สุดด้วย  ตลอดเทอมนั้นถ้าหนีได้เป็นหนี หยุดวันเรียนพละเป็นว่าเล่นทั้งเทอม  เพราะใจไม่เคยชอบ คิดอยู่ตลอดเวลาว่า มันไม่ใช่กีฬาของผู้หญืง ลองนึกภาพผู้หญิงเตะตะกร้อเถอะค่ะ ว่ามันตลกขนาดไหน  เฮ้อ  ..กว่าจะ ผ่านเทอมนั้นมาได้แทบแย่นะคะ

ที่จริงคุณ นกข. ก็ไปอยู่จีนตั้งนาน  น่าจะโยนลูกบอลได้คล่องแคล่ว
ถ้าอยากโยนขึ้นมาอีกวันไหน บอกด้วยนะคะ  เผื่อว่าง แม่หญิงจะเข้ามารอรับค่ะ
บันทึกการเข้า
นกข.
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 22  เมื่อ 21 ก.พ. 02, 06:28

ชื่นหัวใจอ้าย นกข. จริงจริ๊ง....
แม่หญิงไม่รังเกียจผม ว่าผมไม่มีน้ำใจนักกีฬา พูดจาส่งๆ ไม่มีหลักฐานตำราอ้างอิง ชอบยกเมฆ หรือครับ? ถ้าไม่รังเกียจผมก็ดีใจ... เห็นบางคนเขาว่ายังงั้น

ไอ้ที่ผมเล่าเรื่องสาวโยนลูกบอลน่ะผมเห็นมาเองครับ ไม่ได้อยู่ในตำรา อธิบายไม่ถูกด้วยว่าเผ่าไหน อยู่ตรงไหนของเมืองจีน ลืมรายละเอียดไปแล้ว ใครทราบจะมาเพิ่มเติมก็จะเป็นพระคุณ
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.054 วินาที กับ 19 คำสั่ง