ขอบคุณครับ
ว่าแต่ว่าหัวใจผมน่ะ ใครที่รับฝากเอาไว้ ห่างกันแสนไกล ยังเก็บไว้หรือเปล่า?
? หรือว่า รับฝากไว้นาน ไม่ได้มาเอา ตั๋วฝากหมดอายุ เลยเลหลังหัวใจผมไปแล้ว?
เอ ไอ้เราก็เพ้อเจ้อ ยังไม่ได้กลับบ้านเราสักหน่อย แล้วสาวที่จะให้เมฆไปครวญรักฝากไปก็หายังไม่ได้ด้วย เอาหัวใจกลับมาไว้ในอกตัวเองก่อนแล้วกันครับ
ผมนึกว่า ตึกทรงไทยๆ ที่คุณเปี้ยวพูดถึง จะใช่อนุสรณ์สถานแห่งชาติหรือเปล่าก็ไม่รู้ อนุสรณ์สถานแห่งชาติก็อยู่แถวๆ รังสิตเลยดอนเมืองไป เป็นอนุสาวรีย์ที่ทางการทหารสร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงวีรชนที่เสียสละชีพในหน้าที่ สร้างมาทีหลังอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ (ซึ่งมีวัตถุประสงค์เดียวกัน) แต่ดูเหมือนอนุสาวรีย์ชัยฯ จะเป็นที่รู้จักแพร่หลายมากกว่ามาก
ใครมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับสัญลักษณ์ของประเทศต่างๆ มาเล่าอีกครับ เชิญครับ
สลับฉากด้วยโจ๊ก ไหนๆ ก็เปลี่ยนสมัยไปเป็นสมัยเรือบินไม่ใช่สมัยเรือสำเภาแล้ว โจ๊กเรื่องนี้จึงเกิดขึ้นบนเครื่องบิน เป็นโจ๊กเก่าครับ หลายปีแล้ว
บนเครื่องบินลำหนึ่ง ผู้นำสหรัฐฯ ผู้นำไทย กับผู้นำโซเวียตรัสเซียนั่งอยู่ เครื่องบินฝ่าเข้าไปในเมฆหนาทึบ มองไม่เห็นอะไรเลย สักพัก ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ก็เปิดหน้าต่างยื่นแขนออกไปนอกหน้าต่าง แล้วก็ประกาศว่า ไอรู้ว่าตอนนี้เครื่องกำลังบินอยู่เหนือน่านฟ้าสหรัฐฯ
อีกสองคนถามว่า - รู้ได้ไง?
ประธานธิบดีสหรัฐฯ ดึงมีอกลับเข้ามาในเครื่องบิน ปรากฏว่ามีขนนกอินทรีติดเต็มไปหมด
เลขาธิการพรรคโซเวียตเอาบ้าง พอเครื่องบินบินไปสักพักก็ยื่นมือออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน แล้วก็ประกาศด้วยความมีชัยว่า - กะร้าชโช่ - ไอก็รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เรากำลังบินอยู่เหนือน่านฟ้าโซเวียต -
อีกสองคนถามว่า รู้ได้ไง?
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิต์โซเวียตแบมือออกมาให้ดู ปรากฏว่ามีขนหมีขาวเต็มอุ้งมือไปหมด
นั่งมาได้สักพัก นายกไทยก็เอาบ้าง ยื่นมืออกไปนอกหน้าต่างที่ยังมีเมฆขาวคลุ้มมองไม่เห็นอะไรเหมือนเดิมแล้วก็บอกว่า อาฮ้า- ผมรู้แล้วว่าตอนนี้เราเข้าเขตไทยแล้ว
อีกสองคนถามว่า รู้ได้ไง?
ท่านนายกฯ ตอบว่า รู้สิ ก็นาฬิกาโรเล็กซ์ของผมถูกปลดไปแล้ว....
