อะไรกำลังเกิดขึ้นในวงการพระสงฆ์ไทย

[เทาชมพู]

ทำไมบ้านเมืองที่นับถือศาสนาพุทธอย่างเรา ถึงได้วุ่นวาย และดูอันตรายกว่าสังคมอื่นที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ ?

ดิฉันคิดว่า
สังคมพุทธ เป็นสังคมอหิงสา คือไม่เบียดเบียนกัน  เหมาะกับสังคมเกษตรกรรมเดิมที่ชาวบ้านต้องช่วยเหลือเกื้อกูลแลกเปลี่ยนแรงงานเช่นการลงแขกเกี่ยวข้าว  อยู่ด้วยความเมตตากรุณาต่อกัน
แต่สังคมพุทธ ก็ถูกรุกด้วยสังคมวัตถุนิยมเสียจนโครงสร้างสังคมเปลี่ยนหมด   จากอยู่กันแบบมักน้อย ยึดความสงบเป็นหลักก็เปลี่ยนเป็นอยากอยู่แบบได้มาก   มากเท่าไรยิ่งเด่นยิ่งดัง   สังคมอุตสาหกรรมเข้ามาแทนที่   อยู่กันแบบต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่ทำให้คนอื่น  จะช่วยกันก็ต้องแลกเปลี่ยนเป็นเงิน
ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในสังคมพุทธในเชิงปฏิบัติมากนักหรอกค่ะ   แต่เรามีวัด มีพระ มีพุทธให้เห็นเป็นรูปธรรม  แต่นามธรรมของพุทธ จางไปมากแม้แต่ในชนบท
การศึกษาของสังคมเปลี่ยนไปจากการบวชเรียนเพื่อวุฒิภาวะ  มาเป็นเรียนแบบเอาชนะ  คนเก่งจึงหัวหมอกันเยอะ แบบไม่ยอมแพ้ใคร  ลดเลี้ยวหลีกทางเอาตัวรอดกันได้  ไม่ว่าผิดหรือถูกก็ดิ้นให้รอดไว้ก่อน  ลักษณะนี้ถ้าชาวบ้านเป็นก็ยังไม่น่าหนักใจเท่าพระเก่งๆเป็นกัน
หิริโอตัปปะ คือความละอายที่จะทำชั่ว และความเกรงกลัวที่จะทำผิด   อาจต้องหลีกทางให้กับหลักการใหม่ คือทำผิดต้องจับไม่ได้ถึงจะเก่ง
แบบที่ฝรั่งเรียกประชดๆว่า Thou shalt not be found out. ไงคะ
ส่วนคุณพวงร้อยว่า สังคมเราน่าจะเป็นพราหมณ์มากกว่าพุทธ    ก็ค่อนข้างเห็นด้วยในแง่พิธีกรรมและความเชื่อบางวัดซึ่งสมมุติให้นิพพานเป็นสถานที่บรมสุขหลุดพ้นจากโลกไปอยู่ที่นั่นชั่วนิรันดร   เป็นหลักการคล้ายๆการรวมเข้ากับอาตมันของเทพเจ้าฮินดู

[คุณพุ่ม]

มาฟังคำตอบช้าไปนิด น้ำเสียงคุณเทาชมพูนี่ดูเหมือนจะเป็นครูบาอาจารย์นะคะ
พูดถึงเรื่องวัตถุนิยม แล้วก็สลดใจค่ะ เคยเห็นข่าวเยาวชนของเรา วางแผนฆ่าเพื่อชิงทรัพย์ และก็ไม่ใช่ว่าเพื่อเงินมากมายนะคะ แค่สี่ห้าพันบาท แต่ถึงกับต้องลงมือฆ่าแกงกันเสียแล้ว
เมื่อก่อนดิฉันเคยคิดง่ายๆ นะคะ ว่าทำตัวเราให้ดีเสียก่อนเถอะ แล้วสังคมก็จะดีตามมาเอง
ตอนนี้เริ่มคิดว่าคงไม่ได้แล้วค่ะ  ในสภาพสังคมปัจจุบัน ไม่ใช่แค่ตัวเรากับลูกหลานเราเท่านั้นที่เราต้องใส่ใจ
เราคงต้องช่วยกัน”จัดระเบียบสังคม”กันบ้างแล้ว แต่ยังนึกอะไรที่เป็นรูปธรรมจริงๆ ไม่ออก ใครมีข้อเสนอบ้างไหมคะว่า สำหรับคนธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้มีอำนาจหน้าที่จะสามารถทำอะไรมากไปกว่านี้ได้บ้าง