เรื่องของ "ส้วม"

[เทาชมพู]

วัฒนธรรมที่ "ห้องส้วม" มีได้เฉพาะกษัตริย์เท่านั้น เป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่เล็กๆ  
เห็นได้จากตอนหนึ่งในขุนช้างขุนแผน  เมื่อขุนแผ่นพานางวันทองหนี    ขุนช้างตื่นมา อ่านจดหมายที่เมียทิ้งไว้ว่าถูกขุนแผนลักตัวไป   ก็รีบพาพรรคพวกตามไป แต่ว่าเอากลับมาไม่สำเร็จ เพราะขุนแผนเป็นนักรบฝีมือเยี่ยม   ขุนช้างรบไม่เป็น ตีพรรคพวกขุนช้างแตกกระจายกลับไป
ขุนช้างตัดสินใจเข้าวังถวายฎีกา  เพื่อจะเพิ่มน้ำหนักเนื้อเรื่องให้พระพันวษาเห็นเป็นเรื่องร้ายแรงต้องจัดการ  ก็ทูลฟ้องใส่สีใส่ไข่เข้าไปว่าขุนแผนก่อการกบฏ  ปลูกป้อมค่าย ซ่องสุมผู้คนไว้มากมาย  บังอาจกล่าวท้าทายพระพันวษาให้มาชนช้างชิงอาณาจักรกัน
รายละเอียดประกอบการเป็นกบฏ ข้อหนึ่งคือปลูกตำหนักพลับพลาและสร้างส้วมเอาไว้บนที่พักด้วย  พูดอีกทีคือทำเทียมพระราชา

 มาดแม้นพระองค์เสด็จไป              จะชนช้างชิงชัยให้ฦๅฉาว
ชิงเอากรุงไกรได้เป็นจ้าว              ว่ากล่าวหยาบช้าสามานย์
มันปลูกตำหนักป่าพลับพลาแรม      ค่ายป้อมล้อมแหลมเป็นหน้าฉาน
ตั้งที่ลงบังคนชอบกลการ              นานไปก็จะเกิดกลีเมือง ฯ

[เทาชมพู]

ห้องส้วมเป็นเครื่องหมายของอภิสิทธิ์ชนสมัยอยุธยา เรื่อยมาจนรัตนโกสินทร์ตอนต้น ซึ่งเดินรอยตามขนบธรรมเนียมอยุธยา   มีศัพท์เฉพาะเรียกว่า "ที่ลงบังคน" หรือ "ห้องบังคน" เพราะคำว่าบังคนเป็นราชาศัพท์ หมายถึงอุจจาระปัสสาวะของเจ้านาย   ถ้าจะแยกแสดงรายละเอียดก็คือ พระบังคนเบา หมายถึงปัสสาวะ  พระบังคนหนัก คืออุจจาระ

ถ้าอยากรู้ว่าสมัยนั้น เขาทำอย่างไร  คำตอบคือมีภาชนะรองรับหรือกระโถน  เจ้านายจะขับถ่ายลงในภาชนะนั้น   เพื่อไม้ให้ภาชนะเสียหายก็จะมีกระทงใบตองรองรับไว้อีกที    แล้วมีนางกำนัลยกกระทงไปทิ้งในแม่น้ำลำคลอง  มีตำแหน่งว่า นางกำนัลพระบังคน  เป็นหนึ่งใน 12 ตำแหน่งพระกำนัลที่มีหน้าที่รับใช้พระมหากษัตริย์   
ตำแหน่งอื่นๆ กำนัลรับพระหัตถ์ กำนัลพระขันหมาก กำนัลน้ำเสวย กำนัลพัชนี กำนัลพระสำอาง กำนัลพระมาลา กำนัลพระบังคน กำนัลพระไสยาสน์ กำนัลทิพยรส กำนัลพระโภชน์ กำนัลพระโอษฐ์ และกำนัลทาพระองค์.

 ส่วนสถานที่ของส้วมหรือสถานที่ลงพระบังคน ยังหาไม่เจอว่าเป็นแบบไหนอย่างไร  แต่เดาว่าเป็นห้องเล็กๆ อยู่ใกล้ห้องพระบรรทม  เพื่อจะได้เสด็จเข้าไปได้สะดวกในยามกลางคืน
 
  เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ไทยที่มี "ส้วม" เป็นฉากหลังอยู่ด้วย ก็มีให้อ่านเหมือนกันค่ะ  จะเล่าในค.ห.ต่อไปนะคะ

[เทาชมพู]

ภาพผนังโบสถ์ แสดงให้เห็นการไปทุ่งของชาวบ้านสมัยโบราณ

[Namplaeng]

คัดความจาก https://web.facebook.com/search/top?q=กงซีล่ง

กงซีล่ง.....

“ ลูกจีนกำมะลอเรียกและยืนยันเป็นเสียงเดียวกันอย่างผิดๆว่า

กงซีล่ง เป็นภาษาจีนสำเนียงแต้จิ๋วแปลว่า ห้องสุขา... ”

......

ประสบการณ์เมื่อครั้งผมไปเมืองจีนครั้งแรกสมัยวัยรุ่น คนที่แต้จิ๋วเวลานั่นเค้าไม่เข้าใจครับว่า

กงซีล่ง คืออะไร......... ?

......

‘ บ้านจีนในชนบทเมื่อราวปี 2520 ไม่มีห้องสุขาในบ้านครับ ’

ในชนบทเวลานั้นสาวๆเค้าจะทำธุระใส่ในถังไม้มีฝาปิดที่วางอยู่ปลายเตียงของห้องนอน

เสร็จแล้วเธอจึงนำไปเททิ้งในบ่อหมักใหญ่ท้ายหมู่บ้าน...

ส่วนผู้ชาย หรือสาวใหญ่ที่ไม่เขินอายนัก ก็จะไปถ่ายทุกข์กันในห้องที่ไม่มิดชิดนักเหนือบ่อหมัก

มูลในบ่อหมักของหมู่บ้านเป็นสมบัติร่วมกัน ที่ชาวบ้านจะเวียนมาช้อนตักไปใส่ในแปลงพืชผักที่ปลูก เพื่อเป็นปุ๋ย.
คนจีนเรียกบ่อหมักมูลว่า แช่ตี้ ( 廁池 )

เรียกห้องสุขาที่สร้างคร่อมบนบ่อหมักว่า แช่ส้อ ( 厕所 ) คนแต้จิ๋วในเมืองที่มีฐานะท่านถึงมีห้องสุขาเป็นสัดส่วน

ห้องสุขาของคนรวยท่านเรียก ตังซี ( 东司 )

ศัพท์ ตังซี ของชาวแต้จิ๋วนี้เค้าอนุรักษ์มาแต่สมัยยุคราชวงศ์ถังครับ.

.............

กงซีล่ง ( 公司廊 )

กงซี ( 公司 ) แปลว่า บริษัท หรือ ตณะคนที่ร่วมลงทุนทำการค้า

ล่ง ( 廊 ) เป็นศัพท์ที่ชาวแต้จิ๋วในเมืองไทยนำมา แปลงเสียง

 ’ เพื่อเลียนเสียงคำและความของคำไทยว่า โรง ’


(  廊 คำแต้จิ๋วดั่งเดืมท่านออกเสียงว่า ลั้ง  )

ทุกวันนี้พอกล่าวถึง ล่ง หรือ ล้ง เด็กยุคใหม่จะเข้าใจง่ายกว่าคนยุคก่อนหน้านี้ เพราะทายาทเจ้าสัวย่านคลองสานท่านแปลงโรงเก็บสินค้าเก่าเป็นสถานช้อปปิ้ง และลงทุนโฆษณาสร้างความเข้าใจกับคำว่า ล้ง ให้เด็กรุ่นใหม่ได้เข้าใจไปเยอะ

.

ศัพท์ “ กงซีล่ง ” ของชาวจีนสยามเมื่ออดีต

หมายถึง โรงเก็บสินค้า หรือ โกดัง ( godown ) ครับ

.

ปัจจุบันเราต่างคุ้นหูกับศัพท์จีนว่า หลงจู๊ ศัพท์หลงจู๊ มีที่มาจากกงซีล่งนี่แหละครับ

หลงจู๊ ท่านหมายถึง ผู้จัดการ ดูแลโรงสินค้า

“ หลงจู๊ เป็นคนมืออาชีพทำหน้าที่แทนเฒ่าแก่ หรือบริษัท ในการบริหาร คน และการจัดเก็บสินค้า ไปกระทั่งมีอำนาจตัดสินใจ

สั่งซื้อสินค้าเข้า หรือนำสินค้าในโรงเก็บสินค้าออกขายทำกำไร....... ”

..

กงซีล่ง  ยังเป็นชื่อ ‘ ย่าน ’ ครับ

“ ย่านกงซีล่ง ท่านหมายถึงพื้นที่ริมน้ำฝั่งซ้ายของแม่น้ำเจ้าพระยา ตั้งแต่ อนุวงศ์ ราชวงศ์ ทรงวาด จรด วัดสามเพ็ง หรือวัดปทุมคงคา ”

ด้วยแต่เดิม ที่ดินแถบนี้เค้าใช้เป็นโกดังหรือ โรงเก็บสินค้า พืชผลทางการเกษตร และ ของป่า ที่เค้าส่งมากรุงเทพทางเรือแดง
ทั้งเรือที่ขนสินค้าลงมาจากทางเหนือ หรือขึ้นมาจากทางใต้
รวมทั้งยังเป็นโกดังเก็บสินค้าต่างประเทศที่นำเข้ามาทางเรือเดินทะเล
บริษัทเก่าแก่ในกรุงเทพต่างเคยอยู่ หรือยังอยู่ แถบนี้
เช่นบริษัทค้าข้าวใหญ่ของบ้านเรา ทั้งไชยพร นานาพรรณ
บริษัทค้าโภคภัณฑ์ อย่างเจี่ยไต๋ สหพัฒน์ ต่างก็เคยมีโรงสินค้าอยู่ตรงนี้
กระทั่งธนาคารเก่าแก่ ต่างเคยมีเฮดออฟฟิศอยู่ กงซีล่ง

.....

ภาพประกาศของเจ้ากรมอำเภอสำเพ็ง ในราชกิจจาฯ
บนหน้ากระดานแต้จิ๋ว
ปรากฏความที่หลายท่านอาจจะอ่านโดยไม่เฉลียวใจว่า

กงษีโล้ง เมื่อ รศ.128 หรือราว พ.ศ.2453

“ แท้จริงแล้วเป็นชื่อตำบล ขึ้นกับอำเภอสำเพ็ง ”

ทั้งบางส่วนของตำบลยังกินพื้นที่ของถนนสำเพ็ง หรือ ถนนวานิช 1 ในปัจจุบัน

Cr. ภาพ สึคุโมะ ริวสึเกะ @ ‎ภาษาแต้จิ๋วเท่าที่ฉันรู้(จากอาม่า)
8/13/2020
#กงซีล่ง

เพิ่ม

คนจีนโบราณท่านเรียกคนที่ลงเรือสำเภาไปค้าต่างแดนว่า คนทำกงสี

เพราะขนบเรือสำเภาถือว่า
ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งหรือเป็นเจ้าของร่วม ทั้ง เรือและสินค้าที่บรรทุก

เพื่อยามที่เรือประสบภัย ทุกคนจะร่วมปกป้องเรือ หรือช่วยกันกอบกู้ให้เรือพ้นจากภาวะวิกฤตโดยเต็มความสามารถ

ดังนั้นทั้งลูกเรือ และนายเรือสำเภาต่างไม่มีค่าจ้างเป็นเงินเดือน
แต่จะได้รับส่วนแบ่งจากผลกำไรที่ได้จากการออกเรือแต่ละรอบ สัดส่วนที่ได้จะได้รับแบ่งตามความรับผิดชอบ
ทั้งยามที่การเดินเรือครั้งนั้นไม่มีผลกำไร ทุกคนก็อดไปด้วยกัน

โกดังสินค้าของชาวเรือ(สำเภา) จึงเรียก โรงพักสินค้าของกงสี

[เพ็ญชมพู]

คัดความจาก https://web.facebook.com/search/top?q=กงซีล่ง

https://www.facebook.com/100007194729198/posts/pfbid02RYHc269gMCUtbqe6vCmE7LvcC35gEahwXrtheDBHmu4odFstcM4YHzJpmN58CYRil/?mibextid=cr9u03

[Namplaeng]

ขอบคุณครับ _/\_

[เพ็ญชมพู]

ภาพผนังโบสถ์ แสดงให้เห็นการไปทุ่งของชาวบ้านสมัยโบราณ

นอกจาก' ไปทุ่ง' ก็ยัง 'ไปท่า'

ชาวบ้านถ่ายลงคลอง ท่ามกลางผู้คนที่ขวักไขว่ ภาพจิตรกรรมฝาผนัง วัดสุทัศนเทพวราราม

[เทาชมพู]

แวะมาสวัสดีคุณนามแปลงค่ะ   ดีใจที่เข้ามาร่วมวงด้วย
มีเกร็ดอะไรดีๆแบบนี้ก็เข้ามาเล่าอีกนะคะ
ดิฉันไม่ได้ไปประเทศจีนมานานหลายปีมาก    เข้าใจว่าระบบห้องน้ำของเขาน่าจะมีการพัฒนาให้ทันสมัยเช่นเดียวกับถนนหนทางตึกรามบ้านช่องแล้ว
สมัยที่ไปนั้น   เคยต้องไปเข้าห้องน้ำแบบโบราณที่มารางผ่านตลอดทุกห้อง   ไม่ต้องอธิบายมากก็คงนึกภาพออก

กลับมาเรื่องไทย  ขออธิบายเรื่องโถพระบังคนอีกหน่อย  เพราะมีความสำคัญไม่ใช่น้อย  ถือเป็นหนึ่งในเครื่องราชูปโภคเชียวนะคะ       มีอยู่หลายชิ้น ใช้ในวาระต่างๆ
ถ้าใช้ประจำวัน คือ โถลงพระบังคนกะไหล่ทอง
ถ้าเป็นในพิธีไม่ค่อยสำคัญ พนักงานเชิญโถลงพระบังคนทองคำเกลี้ยง   แต่ถ้าเป็นงานใหญ่เช่นพระราชพิธีสำคัญๆก็ใช้อย่างหรู คือโถพระบังคนทองคำลงยา
ส้วนกระทงตัดจากใบตอง เย็บเป็นกระทงวางลงในโถอีกทีหนึ่ง  เสร็จแล้วก็จะนำไปลอยน้ำ   

[เทาชมพู]

เรียนคุณนามแปลง
ดิฉันอยากเห็นส้วมคนจีนอย่างที่เล่ามามากค่ะ เลยเอาตัวหนังสือจีนในวงเล็บไปค้นกูเกิ้ล   ปรากฏว่าภาพที่ขึ้นมากลายเป็นส้วมสมัยใหม่ สุขภัณฑ์เอี่ยมอ่องเหมือนยุโรปอเมริกาทั้งนั้นเลยค่ะ

[เทาชมพู]

เล่าต่อ ถึงประวัติศาสตร์ที่มี "ส้วม" เป็นฉากหลัง

เรื่องนี้ เกิดในรัชกาลที่ 1   เป็นเรื่องของผู้ร้ายชื่อ “อ้ายมา” ลอบเข้าไปทำมิดีมิร้ายพระสนมถึงในวังหลวง   บันทึกโดย เจ้าพระยาทิพากรวงศ์มหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค) เสนาบดีกระทรวงต่างประเทศได้บันทึกเรื่องนี้ไว้
 ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๕ ได้โปรดเกล้าฯให้สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ นำต้นฉบับที่เจ้าพระยาทิพากรวงศ์บันทึกไว้มาชำระใหม่ ปรากฏว่า หลายเรื่องได้ถูกตัดหายไป รวมทั้งเรื่องอ้ายมานี้ด้วย
แต่เป็นโชคดีของคนรุ่นหลัง  มีผู้คัดลอกต้นฉบับเดิมไว้ เช่น เจ้าพระยาทิพากรวงศ์มหาโกษาธิบดี (ท้วม บุนนาค) ซึ่งได้รับตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงต่างประเทศต่อจากเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ฯ ผู้พี่ชาย    ต้นฉบับนี้ถูกถ่ายเป็นไมโครฟิล์มเก็บไว้ในหอสมุดแห่งชาติ  นอกจากนี้ ฉบับคัดลายมือลงสมุดฝรั่ง ๙ เล่มของโรงเรียนหลวงสวนกุหลาบ ก็ยังปรากฏมีเรื่องของอ้ายมาอยู่ด้วย

เรื่องนี้เกิดขึ้นใน พ.ศ.๒๓๔๐ สมัยรัชกาลที่ ๑ อ้ายมาเป็นใคร มาจากไหน เถือกเถาเหล่ากอใด ไม่มีใครรู้ และ อ้ายมาก็ไม่ยอมให้การพาดพิงถึงใครทั้งสิ้น คงกลัวจะทำให้คนอื่นที่ไม่รู้ไม่เห็นพลอยเดือดร้อนถูกตัดหัว ๗ ชั่วโคตรไปด้วย เพราะพฤติกรรมที่อ้ายมากระทำเป็นความผิดมหันต์ ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีคนไทยคนไหนกล้าบังอาจถึงเพียงนี้

[เทาชมพู]

   เริ่มต้นด้วยว่า คืนหนึ่ง  เจ้าจอมทองนอนอยู่เวรบนพระมหามณเฑียรซึ่งเป็นที่ประทับ ได้ร้องโวยวายขึ้นกลางดึก ขณะที่มุ้งยังคลุมตัวยุ่งเหยิง ทำเอาสาวสนมกำนัลในตื่นตกใจกันทั้งพระมหามณเฑียร ความทราบถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงโปรดฯให้ค้นหาตัวผู้ชายที่เจ้าจอมอ้างว่าเปิดมุ้งเข้าไปหา แต่ก็ค้นไม่พบ ทุกคนต่างเข้าใจกันว่าเจ้าจอมนอนละเมอ จึงให้ลงพระอาญาเฆี่ยนเสีย ๓๐ ที

คืนต่อมา พระเจ้าอยู่หัวก็ได้ทอดพระเนตรผู้ร้ายเข้าวังด้วยพระองค์เอง ขณะเสด็จฯไปห้องพระบังคนหลังพระมหามณเฑียร อ้ายผู้ร้ายแอบซ่อนอยู่ที่พระทวารถือกริชดักรอจะทำร้าย แต่พอเห็นชายพระภูษาเท่านั้นก็ตกใจตัวสั่นด้วยเกรงพระบรมเดชานุภาพ กระโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง ทรงทอดพระเนตรเห็นว่าโกนศีรษะโล้น

ในระยะเวลานั้น พระเจ้าหลานเธอกรมหลวงนรินทร์รณเรศร์สิ้นพระชนม์ ข้าหลวงตำหนักใหญ่พากันโกนศีรษะไว้ทุกข์
ขออธิบายแทรกหน่อยว่า สมเด็จพระสัมพันธวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงนรินทร์รณเรศ (พ.ศ. 2300 - พ.ศ. 2340) มีพระนามเดิมว่า ทองจีน เป็นพระโอรสในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากรมพระเทพสุดาวดี กับพระอินทรรักษา (เสม)
ลำดับญาติกันแล้วก็คือหลานน้าของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ

พระเจ้าอยู่หัวทรงสงสัยว่า ข้าหลวงตำหนักใหญ่ที่เป็นข้าของกรมหลวงนรินทร์คบหากับเจ้าจอมคนใดคนหนึ่ง แล้วแอบมาคอยดักพบกัน จึงมีพระราชดำรัสให้เอาตัวข้าหลวงที่โกนหัวทั้งหมดมาพิจารณาสอบดูว่าใครมีบาดแผลบ้าง เพราะเมื่อผู้ร้ายโดดหน้าต่างลงไปนั้นทรงได้ยินเสียงล้ม แต่ก็ไม่ปรากฏว่าข้าหลวงหัวโล้นคนใดมีบาดแผล

ตั้งแต่คืนนั้นจึงโปรดฯให้ตั้งลงบังคลในพระที่ ไม่ได้เสด็จฯมาที่ห้องเก่านั้นอีก แต่ก็ยังมีผู้เห็นคนร้ายปรากฏตัวในวังทุกคืน จึงโปรดฯให้ตำรวจวังและราชองครักษ์ไปคอยจับ วางกับดักไว้ตามที่ต่างๆ โดยเอากระแชงปูไว้บนถนน ตรอก ซอยทุกแห่ง เมื่อได้ยินเสียงกระแชงกรอบแกรบขึ้นที่ใด ก็ให้เอาท่อนไม้ ก้อนอิฐ ก้อนหิน ขว้างเข้าไปที่ตรงนั้น
ความจริง ถ้าผู้ร้ายรายนี้หนีไปไม่หวนกลับมาอีก ก็คงจะลอยนวลไปได้ เพราะไม่ได้ทิ้งหลักฐานใดๆไว้ แต่เพราะความกำเริบได้ใจไม่เกรงกลัวอาญาแผ่นดิน จึงลอบเข้าไปในวังทุกคืน จนถูกจับได้ที่ข้างสวนดอกไม้ฝ่ายตะวันออกของพระมหามณเฑียร ซักถามได้ความว่าชื่อ “อ้ายมา” แต่ไม่ยอมปริปากบอกว่า เป็นสานุศิษย์หรือเป็นบ่าวไพร่ของผู้ใด นอกนั้นอ้ายมาให้การหมดทุกอย่าง

[เทาชมพู]

เหตุการณ์นี้ แสดงให้เห็นว่า "ที่ลงพระบังคน" เป็นห้องอยู่หลังพระมหามณเฑียร     ไม่ได้อยู่ในตัวพระมหามณเฑียรเอง

คำว่า พระมหามณเฑียร  หมายถึงพระที่นั่งขนาดใหญ่เชื่อมต่อกัน 3 องค์  ในรัชกาลที่ 1  เรียกว่า "พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน"  ต่อมา พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานนามพระที่นั่งใหม่สำหรับแต่ละองค์คล้องจองกัน คือ พระที่นั่งจักรพรรดิพิมาน พระที่นั่งไพศาลทักษิณ พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัยมไหสูรยพิมาน

เมื่อเกิดเหตุว่ามีผู้ร้ายลอบเข้ามาได้ถึงห้องลงพระบังคน    จึงโปรดฯให้ตั้งลงบังคนในพระที่ ไม่ได้เสด็จฯมาที่ห้องเก่านั้นอีก
ก็คือย้ายที่ลงพระบังคนไปไว้ในพระที่  คือภายในพระมหามณเฑียร ในห้องที่ประทับ     จะได้ไม่ต้องเสด็จออกนอกพระมหามณเฑียรในยามดึกอีก

[เทาชมพู]

ขอเล่าเรื่องต่อ  เกี่ยวกับ "ส้วม" อีกนิดหน่อย


เมื่อขึ้นศาล ตระลาการถามถึงทางเข้าออก อ้ายมาก็บอกว่า เอาเชือกโยนคล้องใบเสมา แล้วปืนไต่กำแพงขึ้นไป ตระลาการถามถึงเจตนาที่ลอบเข้าไปในวัง อ้ายมาก็บอกว่าได้ข่าวว่าในวังสนุกสนานอยากจะเข้าไปเที่ยวเล่น ตระลาการถามอีกว่า ได้ชำเรากับผู้ใดบ้าง อ้ายมาก็ให้การหมดเปลือก

อ้ายมาบอกว่าได้ขึ้นไปบนพระมหามณเฑียร เห็นเจ้าจอมผู้หนึ่งรูปงามนัก ห่มสไบสีทับทิม ใส่ตุ้มหูระย้าเพชร ถือเทียนนำเสด็จฯออกมาจากในพระที่ เพียงแรกเห็นอ้ายมาผู้ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงก็เกิดความรักอยากได้ บังอาจถึงขนาดคิดจะทำร้ายพระเจ้าอยู่หัว แต่ก็ประหม่าเกรงพระบรมเดชานุภาพ ต้องถอยห่างหลบไปไม่กล้าทำอย่างที่คิด

ตกดึกคืนนั้น อ้ายมาก็เที่ยวค้นหาเจ้าจอมผู้นั้นว่านอนอยู่ที่ไหน เที่ยวเปิดดูตามมุ้งก็ไม่พบ จนเห็นเจ้าจอมคนหนึ่งหน้าตาคล้ายคลึง จึงมุดมุ้งเข้าไปข่มขืนกระทำชำเรา สำเร็จเสร็จสรรพแล้วเจ้าจอมผู้นั้นบอกว่าขอไปเบา แล้วหายไปไม่กลับมาอีก อ้ายมานอนคอยอยู่จนเกือบรุ่งจึงจำต้องปืนกำแพงวังกลับออกไป แต่ก็จำมุ้งที่นอน หีบหมากของเจ้าจอมผู้นั้นได้

รุ่งขึ้นอ้ายมาก็ได้ใจ ปีนวังหลวงเข้าไปหาเจ้าจอมคนเก่าอีก แต่ก็ไม่พบ เที่ยวเปิดมุ้งหาจนเจ้าจอมคนหนึ่งร้องโวยวายขึ้น ทำเอาตื่นกันทั้งพระมหามณเฑียร อ้ายมาจึงรีบหนีออกไป

ทรงให้เอาที่นอน หมอน มุ้ง และหีบหมากของเจ้าจอมทั้งหมดไปให้อ้ายมาดู อ้ายมาก็จำที่นอนหมอนมุ้งและหีบหมากของเจ้าจอมคู่สวาทได้ ตระลาการเขียนแผนที่ตำแหน่งของมุ้งสอบดู อ้ายมาก็ชี้ได้ ปรากฏว่าชุดนอน หีบหมาก และที่นอนตรงกับของ เจ้าจอมอิ่ม ลูกสาวพระไตรศรี จึงมีพระราชดำรัสให้เอาตัวเจ้าจอมอิ่มไปให้ตระลาการซักถาม เจ้าจอมอิ่มให้การว่า

คืนนั้นนอนหลับอยู่ ตื่นขึ้นมาก็เห็นอ้ายมาคร่อมทับอยู่แล้ว เอามีดจ่ออกขู่ว่าถ้าร้องจะฆ่าให้ตาย เจ้าจอมอิ่มกลัวเลยต้องปล่อยให้อ้ายมาทำมิดีมิร้าย จนสำเร็จประสงค์แล้วจึงออกอุบายว่าจะขอไปเบา เมื่ออ้ายมาตายใจปล่อยให้ไป ก็หลบไปไม่กลับมาอีก จากนั้นก็ซ่อนตัวอยู่แต่ในบ้านไม่กลับไปนอนที่เก่า

ทรงเห็นว่าเจ้าจอมอิ่มมิได้ปลงใจรักใคร่ด้วยอ้ายมา จะเอาผิดนั้นยังไม่ได้ จึงเพียงให้ริบเครื่องยศคืน แล้วให้พระไตรศรีรับตัวกลับไปอยู่บ้าน ส่วนเจ้าจอมทองที่ถูกหาว่านอนละเมอจนถูกเฆี่ยนฟรีไป ๓๐ ที ก็พระราชทานทำขวัญไป สำหรับอ้ายมาตัวแสบได้รับโทษไปตามที่เหมาะที่ควร คือประหารชีวิต

คดีของอ้ายมา ทำให้ต้องมีการสร้างกำแพงวังชั้นในกันใหม่ให้แน่นหนา มีประตูสกัดเหนือสกัดใต้ เพื่อถวายการอารักขาให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น ไม่หละหลวมจนอ้ายมาเข้าออกได้เป็นว่าเล่น

[เทาชมพู]

  พยายามวาดภาพสถานที่นอนของเจ้าจอมในพระบรมมหาราชวัง   ตามคำให้การของอ้ายมา
   การที่อ้ายมาเที่ยวเปิดมุ้งดูสาวๆชาววังได้ ก็แสดงว่าในพระมหามณเฑียรมีห้องใหญ่ ที่ไม่ได้ปิดประตูลงกลอนมิดชิด    เจ้าจอมนอนกันอยู่ในนั้นเป็นกลุ่มใหญ่ ต่างคนต่างมีฟูก(ที่นอน) มุ้ง และหีบหมาก (ซึ่งเป็นของใช้ติดตัว ขาดไม่ได้)  เป็นของตัวเองเวลาขึ้นไปอยู่เวรบนพระมหามณเฑียร
  ดูลักษณะเหมือนนักเรียนไปค่ายพักแรม  คือนอนรวมกัน    มุ้งใครมุ้งมัน
  อ้ายมาเข้าไปข่มขืนกระทำชำเราเจ้าจอมอิ่มได้   แสดงว่ามุ้งแต้ละมุ้งน่าจะอยู่ห่างกันพอสมควร   จึงไม่มีเจ้าของมุ้งอื่นเอะใจว่าเกิดอะไรขึ้นในมุ้งนี้   และในห้องก็คงมืด ไม่มีการจุดตะเกียงหรือแสงสว่างใดๆ

  เจ้าจอมอิ่มออกอุบายว่าจะ "ไปเบา" แล้วเปิดมุ้งหนีหายไป     แสดงว่าที่ปลดทุกข์ต้องอยู่นอกพระมหามณเฑียร ไกลพอสมควร   อ้ายมาจึงไม่ผิดสังเกตที่เธอหายไปนาน   นอนรอแล้วรอเล่าจนรุ่งเช้าก็ไม่เห็นกลับมา เลยต้องหนีออกไป  คนอื่นๆก็ยังไม่ผิดสังเกตอีกนั่นแหละว่าทำไมมี 2 คนอยู่ในมุ้งเดียว 
  ตอนนั้น "อุโมงค์" ของสาวชาววังน่าจะมีแล้ว    ที่เจ้าจอมอิ่มออกอุบายก็คือหลอกว่าไปอุโมงค์นั่นเอง
  แต่เธอกลับไปนอนบ้านแทน  นี่คือคำให้การของอ้ายมา
  "บ้าน" ที่ว่าน่าจะเป็นตำหนักใหญ่น้อยในเขตพระราชฐานชั้นใน    เจ้าจอมพักอาศัยอยู่ใน "บ้าน" เหล่านี้ เวลาไม่ได้ขึ้นไปอยู่เวรบนพระมหามณเฑียร     ไม่ได้อยู่ประจำบนนั้น

[Namplaeng]

เรียนอาจารย์เทาชมพู

ีรู้สึกเสียใจที่ขอแจ้งว่า วันนี้ กระดานเฟสบุ๊คของผมถูก ระบบเอไอของเค้าบล็อกการมองเห็นอีกแล้วครับ....

คงจะเป็นเพราะมีสมาชิกจากเรือนไทยเรียกเข้าไปใช้มากผิดปกติกระมังครับ

ไว้สักหนึ่งเดือนให้หลังจากนี้ เมื่อเฟสบุ๊คผ่อนมาตรการ ปิดกั้น

ขอเรียนเชิญเคาะเข้าไปชมเรื่องห้องน้ำ-ห้องส้วม ในเรือนจีนโบราณ ที่

https://web.facebook.com/plu.danai/posts/pfbid021eQofUCmBFyVGQwUtJbNeRyojEd2NYuTF3mCmNSCZXXkkfPBxEES1bVQ7ckSwpCVl

หรือถ้าท่านใดมีวิธีซิกแซกที่จะเข้าชมกระดานเฟสบุ๊กที่ถูกบล็อก ผมก็ขอคำแนะนำด้วยนะครับ

...

ห้องน้ำในชนบทจีน ที่ยังมีภาพหลงเหลือจากมาตรการกวาดล้างบนโลกไซเบอร์ของรัฐบาลกลางครับ

https://img.pic.in.th/0002435d54d7ddd38c36.jpeg

https://img.pic.in.th/00032aa0dd0209d3c3dc.jpeg