นกแก้วเป็นนกที่น่ารัก ชอบออกเสียงกอกๆแกกๆ เป็นนกขี้เล่น ชอบแหย่เพื่อนหรือคู่ของตน ตาดำขยายใหญ่-เล็กได้ตามอารมณ์ ก็เคยเลี้ยงทั้งนกแก้วแขก(นกแขกเต้า)และนกแก้วโมง(นกแก้วโม่ง) ผมเรียกชื่อตามที่ได้ยินชาวบ้านเขาเรียกกันตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ชื่อในวงเล็บนั้นมาได้รู้จัก

เมื่อเริ่มหยุดเดินทำงานในพื้นที่ป่าดงแล้ว
นกแก้วเป็นนกที่ชาวบ้านดูจะไม่นิยมเลี้ยงกันเลย อาจจะเป็นเพราะด้วยเรื่องของอาหารของมัน หรือไม่ก็การที่ไม่มีเวลาอยู่บ้านมากพอที่จะไปสอนให้มันพูดได้ หรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องขวนขวายปีนต้นไม้ไปเอาลูกของมันมาเลี้ยง
สมัยยังทำงานอยู่นั้น ในพื้นที่ป่าดงและชนบท ในช่วงเวลาสายและช่วงบ่ายแก่ๆ เราจะเห็นนกแก้วเกาะกลุ่มบินกันเป็นฝูง ได้ยินมันส่งเสียงดังไปทั่วท้องฟ้า ตอนเช้าก็บินไปหากิน ทิศทางที่มันบินไปทำให้รู้ว่าแถวใหนมีต้นไทรป่าขนาดใหญ่ ตกบ่ายแก่ๆก็บินกลับรังที่อยู่ตามโพรงไม้ในผืนป่าอีกลักษณะหนึ่ง เมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ในช่วงเช้า-เย็นในพื้นที่ๆทำสวนอยู่ ก็ยังพอได้เห็นฝูงนกแก้วเกาะกลุ่มบินอยู่ แต่ในปัจจุบันนี้ไม่เห็นเลย เคยเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ได้รับจากธรรมชาติ ก็ยังนึกถึงอยู่ครับ