ทุกเดือนทางบริษัท I/UBC จะส่งตารางรายการมาให้ ซึ่งผมจะเปิดดูรายการจากช่อง TCM ก่อนเสมอ เวลาดูต้องดูประกอบกับคู่มือ คือปูมรายละเอียดโดยย่อของหนังโดยนักวิจารณ์ชื่อดังของอเมริกา Leonard Maltin ว่ามีเรื่องอะไรน่าสนใจชมบ้าง หนังสือมีขนาดหนามาก ประมาณ 3 นิ้วกว่า ผมใช้งานซะหลุดลุ่ย (ในขณะที่หนังสือเรียนใหม่เอี่ยมเหมือนไม่เคยถูกเปิดอ่าน)
อย่างที่บอกว่าปกติผมไม่ชอบดูหนังเก่าโบราณโบรั่ม แต่ผมอ่านเรื่องหนังเก่า ๆ พวกนี้มาเยอะ บางเรื่องก็มีจุดเด่นอยู่ที่ข่าวเบื้องหลังโน่นนี่ บางเรื่องก็ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงหรือได้รางวัล Oscar เป็นกระบุง บางเรื่องก็เน้นที่ข่าวของดาราคนนั้นคนนี้ ฯลฯ อ่านแล้วก็นึกอย่างดูหนังที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่เคยได้อ่านและสนใจมา ผมว่าผมคงเป็นคนไทยในจำนวนน้อยคนที่ชอบดูช่อง TCM มากขนาดนี้
คราวนี้ผมเจอหนังชื่อ Hollywood Canteen (1944)
พอถามปูมฯ ก็ได้คำตอบว่า เป็นหนังเบาสมองประเภทรวมดาราพร้อมให้ชื่อดาราที่ร่วมเล่นมาเป็นกระบุง อ่านแล้วอยากดูทันที เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกเป็นเข่ง
ปูมฯ เล่าต่อว่าหนังสร้างเลียนแบบเหตุการณ์จริงที่เรียกว่างาน ‘โรงอาหารฮอลลีวู้ด’ ที่จัดตั้งโดยดาราใหญ่ 2 คนคือ Bette Davis กับ John Garfield ในปี 1942 ที่ LA
จุดประสงค์ของงานคือเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับเหล่าทหารหาญที่กำลังจะไปออกรบในสงครามโลกครั้งที่สอง ความบันเทิงอันได้แก่การได้สัมผัสดาราฮอลลีวู้ดดัง ๆ (ในยุคนั้น) ทั้งหลาย ดาราพวกนี้จะมาให้บริการพูดคุย ตักอาหารให้ ร่วมเล่นเกม เป็นคู่เต้นรำ ฯลฯ ทุกอย่างฟรีตลอดรายการ
ส่วนหนึ่งในบรรยากาศของจริง จะเห็น Dinah Shore, Lana Turner, Marlene Dietrich ฯลฯ
ในหนังก็มาทำนองนี้แต่สร้าง plot เสียหน่อย โดยให้มีตัวละครทหารเกณฑ์หนุ่มรู้ข่าวงาน Hollywood Canteen ก็เลยมาร่วมงานเพื่อตั้งใจจะมาสัมผัสและเต้นรำกับ Joan Leslie (เพิ่งเคยได้ยินชื่อ) ดาราในดวงใจของเขา
ในงานระหว่างตามหาดาราหญิงในดวงใจ ทหารหนุ่มก็เจอะเจอดาราดังต่าง ๆ ที่มาให้ความบันเทิง ที่ คลังของ Warner Bros. ตัด clip มาให้ชมเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น แล้วผมก็คัดเลือกมาจำนวนหนึ่งให้ชมบรรยากาศของหนัง
คนแรกคือ Barbara Stanwyck นี่เป็นหนึ่งของดาราระดับมหากาฬของฮอลลีวู้ด นักดูหนังคลาสสิคอเมริกันไม่มีใครไม่รู้จัก แต่ที่บ้านเรานั้นยังสงสัยอยู่ ฝีมือเธอเข้าขั้นชิง Oscar ถึง 5 ครั้ง ตอนเด็ก ๆ ภาษาอังกฤษยังไม่กระดิกหูผมอ่านชื่อเธอว่า บาร์บาร่า แซนวิช
ในความทรงจำของผมเคยมีเรื่องที่มี BS มาเกี่ยวข้อง...
เคยเล่าไปแล้วว่าผมมีหนังสือประวัติดาราฮอลลีวู้ด ซื้อมากว่า 30 ปีแล้ว หนังสือเล่มนี้ลงประวัติพร้อมเกร็ดย่อย ๆ ของดาราตั้งแต่ยุคบุกเบิกคือ 1930s เป็นต้นมา ตั้งแต่ยุคหนังเงียบ หนังสือเล่มนี้ต่อยอดความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเหล่าดารา (ยุคโบราณ) ที่ผมเคยได้ยินแค่ชื่อแต่ไม่เคยรู้จัก
ตอนที่หนังสือออกขายเหล่าดาราฮอลลีวู้ดยุคทอง (หรือยุค Studio System) ยังค้างฟ้ากันอยู่ ข้อมูลที่บันทึกไว้จึงมีเฉพาะวันเกิด หลังจากได้ครอบครองหนังสือ เวลาได้ข่าวดาราในยุคนั้นคนไหนตาย ผมก็จะนำวันตายมาเขียนกำกับไว้ในหน้าของดาราคนที่ตายในหนังสือเล่มนี้ ข่าวที่ได้รู้ก็มาจากหน้าหนังสือพิมพ์แต่ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ภาษาไทยอย่างแน่นอนเพราะหนังสือพิมพ์ภาษาไทยไม่ลงลึกขนาดนี้ นอกจากดังสุด ๆ เช่น Steve McQueen หรือ Elizabeth Taylor เป็นต้น
BS ตายเมื่อ 20 Jan, 1990 หรือ 2533 (หวังว่าคงคำนวณถูก) ผมได้ข่าวหลังจากนั้นอีก 1 วัน จากหนังสือพิมพ์ Bangkok Post ที่ทำงานรับเป็นประจำ โดยส่วนตัวผมไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์ฝรั่งหรอก ไม่เคยสนใจอ่านข่าวพวกนี้ด้วยซ้ำ ไปอ่านทำไม ภาษาไทยก็มีให้อ่าน ต้องไปเปิด ‘ดิก’ ให้เสียเวลา เป็นการกระแดะที่ไม่เข้าเรื่อง แต่ผมชอบภาคบันเทิงอันมีทั้งการ์ตูนต่าง ๆ หนัง เพลง หมอดู ฯลฯ ว่าไปโน่น แต่ที่ชอบที่สุดคือ กระดานเล่น crossword
พอรู้ข่าวการตายของ BS ผมก็ฉีกเศษกระดาษแล้วบันทึกวันตายของเธอเพื่อเอากลับไปลงในหนังสือที่ว่าที่บ้าน วันนั้นที่ทำงานมีงานทำบุญอะไรบางอย่าง เพื่อนก็ชักชวนกัน มีการเขียนชื่อญาติพี่น้องคนตายของเราเพื่อส่งไปเข้ารับการส่งบุญกุศลด้วย ผมก็เขียนชื่อคุณยายของผมใส่ในเศษกระดาษ
พอไปถึงที่ เราก็ทำบุญแล้วใส่กระดาษชื่อคนตายที่บันทึกไว้ลงในอ่างใบใหญ่ จากนั้นก็เข้าสู่เหตุการณ์ปกติของแต่ละคน บางคนกลับไปทำงาน ผมกลับไป (แอบ) เล่น crossword
เย็นนั้นพอกลับถึงบ้าน ผมก็นำหนังสือที่ว่ามาเปิดหน้าของ BS แล้วควักเศษกระดาษจากในกระเป๋าเสื้อออกมาเพื่อจะบันทึกวันตายของเธอ พอตาดูที่เศษกระดาษก็ตกใจ มันเป็นชื่อของคุณยายของผม แสดงว่าตอนใส่เศษกระดาษชื่อคนตายเพื่อการอุทิศส่วนกุศลที่ที่ทำงานเมื่อเช้านั้น ผมล้วงผิดไปหยิบเอาเศษกระดาษชื่อ Barbara Stanwyck (พร้อมวันตาย) ใส่ลงไปในอ่างแทนชื่อคุณยาย
วันรุ่งขึ้นผมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง พวกมันหัวเราะกันกลิ้ง
มีต่อ...
