ขออนุญาตเรียนถามถึงการใช้คำไทยดั้งเดิมของคนไทยภาคกลางในอยุธยาหน่อยค่ะ

[เพ็ญชมพู]

เพียงแค่เห็นว่าเป็นคำทั่วไปที่ถูกใช้ด้วยภาษาบาลี-สันกฤต

ตัวอย่างคำที่คุณดาวถามมานอกจากจะมาจากบาลีสกฤต ยังมีมาจากภาษาอื่นด้วย เช่น คำลำดับที่ ๗ “ไพเราะ”  ที่มาจากภาษาเขมร

[ดาวกระจ่าง]

ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะค่ะคุณเพ็ญชมพู

[เพ็ญชมพู]

คำลำดับที่ ๘ “สงสาร”

ทางอีสานว่า หลูโตน ทางเหนือคือ เอ็นดู หรืออินดู

ปัจจุบันในภาษากลาง เอ็นดู ราชบัณฑิตท่านให้ความหมายว่า มีใจรักใคร่, ปรานี  เป็นไปได้ว่าในสมัยอยุธยาคำว่า เอ็นดู อาจใช้ในความหมายว่า สงสาร ด้วย

[เทาชมพู]

สมัยอยุธยา  คำว่า "เอ็นดู" หรือ "เอนดู"  หมายถึงสงสาร

เอนดูสองนางตกใจกลัว รรัวหัวอกสั่น ลั่นททึกททาว
จาก ลิลิตพระลอ

[ดาวกระจ่าง]

ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะคุณเทาชมพู