คนไทยภาคกลางเริ่มไม่นิยมใช้คำว่า นาง ยาย พ่อ แม่ เป็นคำสรรพนามก่อนพูดชื่อบุคคลตั้งแต่สมัยไหนคะ ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนกลางยังมีการใช้อยู่ไหมคะ
คำเหล่านี้ไม่เคยเสื่อมความนิยม มีใช้ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนกลาง และยังคงใช้จนถึงทุกวันนี้
นอกจากคำเหล่านี้ ยังมีคำนำหน้าชื่ออีกหลายคำ ดังปรากฏใน “บทละครร้องเรื่องอีนากพระโขนง (ว่าเปนเรื่องจริง) หมากพญา รจนาสำหรับลครในปรีดาลัย ร.ศ. ๑๓๑”หมากพญา เป็นนามแฝงของ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทรงกำหนดให้ตัวละครมี ๑๐ ตัว มีชื่อและอายุดังต่อไปนี้
๑. นายมาก อายุ ๓๕ สามีอำแดงนาก เปนคนซื่อ ๆ
๒. ทิดทุ้ย อายุ ๓๘ เกลอนายมาก ขี้เมา
๓. ตาหมี อายุ ๖๘ เก่า ๆ เขลา ๆ
๔. ตาเทิ่ง อายุ ๕๐ สัปเหร่อ
๕. ขรัวเต๊ะ อายุ ๖๒ อาจาริย์วิชาอาคม
๖. ตาปะขาวเม่น อายุ ๖๕ ผู้มีวิชาอาคม
๗. สามเณรเผือก อายุ ๑๘ ศิษย์ขรัวเต๊ะเจ้าเวทมนต์
๘. อำแดงนาก อายุ ๓๒ ภรรยานายมาก เปนคนดี
๙. ยายม่วง อายุ ๖๐ ภรรยาตาหมี เท่อ ๆ
๑๐. ยายโม่ง อายุ ๕๑ หมอผดุงครรภ์
โปรดสังเกตลำดับที่ ๘ ชื่อว่า อำแดงนาก ไม่ใช่ นางนาก หรือ แม่นาก