ตำนานรักข้ามทวีป

[เทาชมพู]

เรื่องนี้อาจมีสมาชิกเรือนไทยบางท่านได้อ่านแล้ว เพราะเป็นตำนานรักที่โด่งดังมาก   กลายเป็นหนังสือ เป็นสัมภาษณ์ทางทีวี  แพร่หลายไปทั่วโลก  และได้ข่าวว่าบอลลีวู้ดสนใจจะทำหนังด้วย
แต่ถ้าอ่านแล้วก็เฉยๆนะคะ   กระทู้นี้เผื่อสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน  คลายเครียดจากสงครามเชื้อโรคที่เราทุกคนกำลังเผชิญอยู่ขณะนี้

พระเอกของเรื่องนี้ชื่อ Pradyumna Kumar ( หรือย่อๆว่า"PK" )  Mahanandia  เรียกแบบไทยๆว่า ประทุมนา กุมาร มหานันทิย  (ถ้าผิด เดี๋ยวคุณเพ็ญชมพูก็คงมาบอกเอง)  ฝรั่งเรียกชื่อย่อๆว่า พีเค
พีเคเกิดในหมู่บ้านเล็กๆห่างไกลทางตะวันออกของอินเดีย   ผู้ที่เกิดมาในท้องถิ่นแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยยากจน    แต่เท่านั้นยังไม่ร้ายพอ ที่ร้ายกว่านี้คือเขาถือกำเนิดจากพ่อที่เป็นชาวอินเดีย แต่แม่เป็นชนเผ่าอีกเผ่าหนึ่งเรียกว่า "Khonds  (หรือ Kondha, Kandha)ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นคนนอกวรรณะตั้งแต่ลืมตาดูโลก   พวกนี้ถูกประทับตราว่าเป็นพวก "จัณฑาล"

สังคมไทยไม่มีวรรณะ  เราอาจไม่เข้าใจว่าคนในวรรณะเขาอยู่กันอย่างไร   มีความเหลื่อมล้ำขนาดไหน  ก็ขอให้ดูพีเคเป็นตัวอย่าง เขาอยู่ในวรรณะจัณฑาลซึ่งถือว่าต่ำสุด  ถูกรังเกียจเหยียดหยามมากที่สุดจากคนในวรรณะอื่นๆ
โดยไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อย

[unicorn9u]

มาลงชื่อคนแรกครับ

[เทาชมพู]

พ่อเขาเป็นช่างทอผ้าฐานะยากจน แต่ก็อยู่ในวรรณะ (ข้อมูลไม่ได้บอกว่าอยู่ในวรรณะแพศย์(พ่อค้า) หรือศูทร(กรรมกร คนใช้แรงงาน) ส่วนแม่เป็นชนเผ่าคอนด์ส์ อยู่นอกวรรณะ  พีเคจึงถูกจัดให้อยู่นอกวรรณะ เป็นพวกจัณฑาล  
ตอนเล็กๆเมื่ออยู่กับพ่อแม่เขาก็มีความสุขดี แต่พอเข้าโรงเรียน เขาก็พบว่าเด็กจัณฑาลจะไม่ได้รับอนุญาตให้นั่งอยู่ในชั้นเรียนอย่างเด็กอื่นๆ  แต่ต้องนั่งข้างนอก ฟังครูสอนจากนอกห้อง    เวลาเล่นก็ไม่ถูกห้ามไม่ให้เล่นกับเด็กอื่นๆ   เวลากินอาหารกลางวันต้องแยกออกมานั่งต่างหาก  พ่อครัวจะตักอาหารให้โดยระมัดระวังไม่ให้ถูกตัวเขาได้  บางครั้งก็ต้องกินข้าวเปล่าเพราะกับข้าวถูกตักให้เด็กอื่นๆก่อนหน้านี้ จนหมดแล้ว

เมื่ออายุ 5 ขวบ  โหรในหมู่บ้านทำนายอนาคตว่า โตขึ้นเขาจะไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผู้ใหญ่จัดหมั้นหมายอย่างคนอื่นๆ  แต่เจ้าสาวของเขาเป็นคนมาจากถิ่นไกลมาก   เป็นคนเก่งทางดนตรี  เป็นเจ้าของป่า  และเกิดในราศีพฤกษภ   พีเคจำคำทำนายนี้ฝังใจ

พีเคเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ทางวาดรูป    โตขึ้นเขาสอบเข้าเรียนในโรงเรียนศิลปะได้สองหรือสามแห่ง แต่ก็อดเรียนเพราะไม่มีเงินพอ   ในที่สุดเขาสอบชิงทุนเข้าวิทยาลัยศิลปะในกรุงนิวเดลีได้  จึงเดินทางจากบ้านเกิดมาแสวงหาอนาคตในเมืองใหญ่  
เขาพบว่าวิทยาลัยศิลปะไม่มีทุนเล่าเรียนให้อย่างที่บอก   พีเคดิ้นรนหาเงินค่าเล่าเรียนด้วยการรับจ้างวาดรูปสเกตช์ของบุคคล ในราคาแผ่นละ 10 รูปี    กลางคืนก็นอนข้างถนนเพราะไม่มีเงินค่าเช่าห้อง
แต่เขาก็อดทนบากบั่นสร้างอนาคตอย่างไม่ย่อท้อ    โดยไม่เคยลืมคำทำนายของโหร

[ภศุสรร]

ลงชื่อรับฟังด้วยครับท่านอาจารย์

[CVT]

มาติดตามครับ

ผมสงสัยมานานแล้วว่า เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าคนไหนวรรณะอะไรครับ

[เทาชมพู]

อ่านในลิ้งค์นะคะ

https://www.thaifly.com/%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%B9%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2?news_id=374

[เทาชมพู]

พีเคเป็นศิลปินข้างถนนอยู่ 3  ปี   อาชีพนี้ไม่มีกฎหมายรองรับ  เขาจึงถูกตำรวจจับไปโรงพักอยู่หลายครั้ง  แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร     เท่ากับช่วงนั้นเขาจะได้มีหลังคาบังแดดบังฝนให้นอนได้สบายกว่าข้างถนน  และยังมีอาหารจากตำรวจใจดีแบ่งให้กินด้วย

วันหนึ่ง สตรีสาวชาวตะวันตกมาเยือนเมืองที่เขาวาดรูปอยู่   เธอชื่อวาเลนตินา  เทเรชโควา  เป็นนักบินอวกาศหญิงคนแรกของโลกชาวโซเวียต  มาเยือนอินเดียตามคำเชิญของนางอินทิรา คานธี
พีเคตื่นเต้นมาก  เขาหวนนึกถึงคำทำนายเรื่องเนื้อคู่ขึ้นมาได้ บางทีอาจจะเป็นหญิงสาวคนนี้ก็ได้
เขาก็เลยรีบสเกตซ์รูปเธออย่างเร็วที่สุด แล้วเล็ดลอดฝ่าฝูงชนเข้าไปถึงตัวเธอแล้วส่งภาพให้   

วาเลนตินาก็ยิ้มขอบใจเขา  จากนั้นเธอก็แสดงน้ำใจตอบแทนด้วยการให้สมาคมมิตรภาพอินโด-โซเวียตเชิญจิตรกรหนุ่มไปที่สโมสรของรัฐสภา  ณ ที่นั้นพีเคมีโอกาสแสดงฝีมือด้วยการวาดรูปเธออีก 10 รูป  กลายเป็นข่าวออกทีวี   พีเคก็กลายเป็นคนดังในเมืองเดลีชั่วข้ามคืน

[เทาชมพู]

พีเคยังคงดำรงชีวิตเป็นศิลปินข้างถนนมาเรื่อยๆ  จนวันที่เขาจำได้แม่นยำว่า 17 ธันวาคม 1975  ลูกค้าคนหนึ่งก็เดินเข้ามาจ้างให้เขาวาดรูปให้
เธอเป็นหญิงสาวชาวตะวันตก  ผมยาวสลวยสีทอง ตาสีฟ้ากลมโต   เมื่อเห็นเท่านั้นพีเคก็ตะลึงงัน รู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนเท้าจะไม่ติดพื้น   ไม่อาจจะสรรหาคำบรรยายมาได้ถูก

พีเครู้สึกว่าดวงตาเธอที่มองเขา ไม่ได้มองแค่หน้าตา แต่มองลึกเข้าไปในตัวเขาราวกับเครื่องเอกซเรย์   เขารู้สึกว่าเขาจะต้องวาดภาพเธอออกมาอย่างสุดฝีมือ ให้สมกับความงามของหญิงสาว  แต่เขาทำไม่ได้ จิตใจปั่นป่วนไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเกินกว่าจะลงมือวาด
ตรงกันข้าม   เขากลับบอกเธอว่า
" ขอให้คุณกลับมาพรุ่งนี้อีกวันได้ไหมครับ

หญิงสาวก็กลับมาจริงๆ  3 ครั้ง  ให้เขาได้วาดภาพเธอถึง 3  ภาพด้วยกัน  ทุกครั้งเขาคิดภาพละ 10 รูปีเท่ากับลูกค้าอื่นๆ  แต่เธอยื่นเงินให้เขา 20 รูปี  เขาก็คืนเงินเธอไป 10 รูปี ทุกครั้ง
เขาบอกเธอว่า
" อย่าจ่ายให้ผมมากกว่านี้เพียงเพราะคุณเป็นคนสวย  ผมไม่เคยคิดเงินลูกค้าคนไหนสองเท่าเพราะเห็นว่าสวย  แต่ถ้าเป็นนายอะไรหัวล้านละก็ไม่แน่" แล้วเขาก็หัวเราะ

[superboy]

พีเค...นายเนื้อหอมและมีคารมคมคายไม่หยอกเลยนะ

[เทาชมพู]

     หลังจากหญิงสาวกลับมาให้เขาวาดเป็นครั้งที่สอง  พีเคก็ยิ่งแน่ใจว่า..คนนี้แหละใช่เลย  เธอมาจากดินแดนไกลโพ้นถึงยุโรปโน่น   เขาก็เลยลองเลียบเคียงถามว่าเธอเกิดในราศีพฤษภใช่หรือไม่  เธอตอบว่า ใช่
    เขาก็เลยถามต่อว่า  เธอเป็นเจ้าของป่าหรือเปล่า   เธอตอบว่า ใช่ บ้านเธอครอบครองป่าละเมาะ   เขาถามอีกว่าเธอเป่าขลุ่ยเป็นไหม เธอตอบว่าเธอชอบดนตรีทั้งขลุ่ยและเปียโน
    พีเคพูดภาษาอังกฤษได้งูๆปลาๆ   แต่เขาก็พยายามพูดจนได้ว่า
   " เรื่องนี้ สวรรค์กำหนดมาแล้ว   ชะตาลิขิตให้เรามาเจอกัน"
   พีเคประสาทมาก เมื่อหญิงสาวไม่เข้าใจถ้อยคำเขา    เธอจับมือเขามองขึ้นไปบนฟ้าแล้วถามว่า
   " สวรรค์กำหนดอะไรคะ?"
   เขาตอบว่า
   " กำหนดเราให้มาพบกัน  แล้วกำหนดอีกหลายอย่างด้วยครับ"
   " คุณรู้ได้ยังไง?" เธอย้อนถาม
   " ถ้าคุณไม่เชื่อผม  ผมจะเอาดวงชะตาผมมาให้ดูก็ได้ครับ  ตามดวง คุณจะได้เป็นภรรยาผม"

[เทาชมพู]

  ท่านผู้อ่านสาวๆในเรือนไทย ถ้าเจอคนแปลกหน้าพูดด้วยแบบนี้   อาจจะทิ้งไม่เอาละรูปเริบ   เปิดแน่บไม่เฉียดมาทางถนนสายนี้อีก    เพราะถือว่าถ้านายคนนี้ไม่เพี้ยน ก็ต้องเป็นตัวอันตราย พูดจาลวนลามผู้หญิงเห็นโต้งๆ
   แต่นั่นคือปฏิกิริยาของคนทั่วไปที่ไม่ได้เป็นเนื้อคู่กัน     
   สาวผู้ที่พีเคมั่นใจว่าคือเนื้อคู่ของเขา  คิดอย่างไร   สื่อเคยไปสัมภาษณ์เธอหลังจากนั้นอีกนานมาก เมื่อพีเคโด่งดังขึ้นมาแล้ว

   สาวเจ้าตอบว่า
   " ตั้งแต่เล็กๆแล้วค่ะ  ฉันใฝ่ฝันอยากจะไปประเทศอินเดีย  ตอนฉันอายุราวๆ 11,  ครูคนหนึ่งเอาหนังขาวดำของอินเดียมาให้ดูหลายเรื่อง อย่างเรื่อง  Elephant Boy   พอโตขึ้นมา ฉันเคยไปทำงานในลอนดอน  ทำให้มีโอกาสพบชาวอินเดียจำนวนมาก  ได้สัมผัสวัฒนธรรมอินเดีย   ฉันไปดูคอนเสิร์ตที่อัลเบิร์ตฮอลกับจอร์จ แฮร์ริสันและรวี ศังกร   ฉันเคยไปดูระบำพื้นเมืองที่รัฐโอริสสา ถิ่นกำเนิดของพีเค แล้วประทับใจอย่างยิ่ง"

[เทาชมพู]

วันหนึ่งหญิงสาวเดินทางโดยรถโดยสารจากสวีเดนมาเที่ยวถึงอินเดีย  มาหยุดอยู่แถวๆที่พีเคกำลังวาดรูปเป็นรายได้เลี้ยงชีพ   ตอนนั้นมืดแล้ว  เธอมองเห็นเด็กหนุ่มผมหยิกคนหนึ่งกำลังนั่งวาดรูปอยู่   มีอะไรบางอย่างทำให้เกิดสนใจอย่างแรงกล้า  ก็เลยเดินเข้าไปแล้วถามว่า
" คุณช่วยวาดรูปฉันหน่อยได้ไหมคะ"
เธอบรรยายว่า ความรู้สึกเมื่อแรกเจอกันนั้น คือความรู้สึกชิดเชื้อและประทับใจ เมื่อเห็นเด็กหนุ่มผมหยิกเป็นลอน  ดวงหน้ายิ้มแย้มแลเห็นฟันขาว

เรื่องนี้ไม่ใช่นิยาย แต่ทำให้รู้ว่านิยายเอาเข้าจริงก็สู้ชีวิตจริงไม่ได้    ถ้าเรามองจากสายตาคนภายนอกทั่วไป  โดยเฉพาะจากสายตาหนุ่มสาวชาวไทยที่ถือว่ามาตรฐานความหล่อ คือพระเอกหนังเกาหลี    หรือถอยหลังไปสัก 30-40 ปี  คนหล่อก็ต้องพระเอกฮ่องกงอย่างหลิวเต๋อหัว     หรือลูกครึ่งฝรั่งอย่างวิลลี่ แม็ค
หน้าตาอย่างพีเค ย่อมไม่ใช่ความหล่อสำหรับสายตาคนไทย
แต่ในสายตาสาวน้อย ผู้มีนามว่าชาร์ล็อตต์ ฟอน เซดวิน   ผู้ชายคนนี้มีบางอย่างประทับใจเธอตั้งแต่แรก

[เทาชมพู]

    เรื่องที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นก็คือ เมื่อชาร์ล็อตต์ได้ยินคำพูดของชายหนุ่มชาวอินเดีย ว่าเธอจะได้เป็นภรรยาเขา  นอกจากเธอไม่นึกว่าเขาเพี้ยนแล้ว เธอยังใจเย็นพอจะบอกให้เขาค่อยๆพูดจากันให้เข้าใจกันอีกที
เธอไม่ได้รับปากว่าจะแต่งงานด้วยก็จริง    แต่...ข้อนี้ก็สุดแสนจะมหัศจรรย์อีกเหมือนกัน..คือเธอบอกเขาให้พาเธอไปที่หมู่บ้านถิ่นกำเนิด   เธออยากพบพ่อและพี่น้องของเขา   ใจเธอสั่งให้ทำเช่นนั้น

    ขณะแปลไปพิมพ์ไปให้ชาวเรือนไทยอ่านกันอยู่นี่  ก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าสาวคนนี้เป็นลูกสาวเรา   แม่คงหัวใจวายคาโทรศัพท์มือถือหากว่าลูกโทรมาเล่าให้ฟัง ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ 
    ผู้ชายเป็นชายแปลกหน้า ยากไร้   ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า แถมยังต่างชาติต่างภาษา   แค่เห็นกันหนสองหนก็ตามไปถึงบ้านเขาในจังหวัดไกลลิบลับ        ถ้าหายสูญไปหรือกลายเป็นศพ  พ่อแม่ในอีกประเทศหนึ่งจะทำอย่างไรดี
   แต่ก็นั่นแหละ กรณีของพีเคและชาร์ล็อตต์ถือเป็นหนึ่งในพันล้าน   ไม่ใช่หนึ่งในล้าน

[เทาชมพู]

 

[เทาชมพู]

   ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนั้น  หญิงสาวพบพ่อของพีเค พี่ชายและพี่สาว   เธอรู้สึกชอบพวกเขาทันที เช่นเดียวกับพวกเขาก็ต้อนรับขับสู้เธออย่างดี ราวกับเป็นญาติที่จากไปไกลเพิ่งกลับมาเยี่ยมบ้าน 
   เธอบอกว่า ถ้าเชื่อเรื่องกลับชาติมาเกิด  เธอก็รู้สึกอย่างแรงกล้าจนกระทั่งทุกวันนี้ว่า เธอเคยมีชีวิตอยู่ในอินเดียมาก่อน
   ทั้งสองทำพิธีแต่งงานตามธรรมเนียมท้องถิ่นกัน  พี่ชายของพีเคเข้าไปในห้องสวดมนตร์แล้วนั่งสมาธิอยู่ชั่วระยะหนึ่ง   ก่อนจะกลับออกมาพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง  แล้วพูดว่า
   " ใช่แล้ว  นี่คือผู้หญิงที่้น้องจะได้แต่งงานด้วย   จากนั้น ก็ตามไปใช้ชีวิตกับเธอเถอะ"