รำลึกถึงความหลัง (ให้ชาวบ้านอ่าน) ต่อ
เคยแย้มมาก่อนว่า คุณยายเป็นสาวชาวสวนในละแวกคลองบางแวก ท่านบอกว่ายุคท่าน คนในย่านนี้จะมีอาชีพปลูกหมากพลูขาย
วันที่คุณชวดของคุณตามาเสาะหาลูกสะใภ้ไปให้ลูกชาย playboy สุดที่รัก คุณยายก็เห็นท่าน
คุณยายเล่าให้แม่ฟังว่า ผู้หญิงคนนี้ท่าทางเด็ดขาด เดินตัวตรงและเร็ว มีคนถือตะกร้าหมากตามหลัง
คุณยายไม่ได้นึกถึงเหตุผลของคุณชวด แล้วตอนนั้นท่านก็มีแฟนอยู่แล้ว เป็นนายทหารเรือ
ผมเดาว่าแฟนคุณยายน่าจะเป็นชั้นสัญญาบัตร เพราะท่านเล่าว่า แฟนท่านจะมาหาในตอนเย็น นั่งเรือมา โดยมีคนพายให้
พ่อแม่คุณยายก็รู้ เพราะคุณยายเคยเล่าว่า พ่อคุณยายไม่ชอบแฟนคุณยาย ท่านติงว่า 'เป็นทหารเรืออะไรกัน พายเรือไม่เป็น ต้องให้คนพายให้'
สรุปว่า ดวงคุณยายต้องได้กับคุณตา
จากวันนั้นก็ถึงวันดูตัว แม่ผมเล่าว่า
แม่คุณยายนัดสถานที่ที่ร้านขายของร้านหนึ่งในย่านสำเพ็ง เจ้าของร้านกับแม่คุณยายเป็นเพื่อนกัน
วันนั้นคุณยายมีประจำเดือนจึงไม่อยากไป แต่เป็นความจำเป็น จึงต้องเดินทางแบบตัวงอ ๆ
(สงสัยจังว่า การเดินของแม่ลูกคู่นี้เป็นอย่างไร ต้องออกมาทางเรือแน่ ๆ แล้วอย่างไรต่อจึงมาถึงสำเพ็งได้ มาขึ้นบกที่ท่าน้ำราชวงศ์เลยรึเปล่าครับ)
พอไปถึงร้านก็เดินไปขึ้นบันไดขึ้นไปชั้นสอง
แม่เล่าว่า 'คุณยายบอกแม่ว่า สมัยนั้นร้านค้าจะรับแขกกันบนชั้นสอง ชั้นล่างสำหรับลูกค้ามาซื้อของ
ตรงจุดหนึ่งบนพื้นของชั้นสอง เค้าจะเจาะรูไว้ให้คนข้างบนส่องดูความเป็นไปของชั้นล่าง'
คุณยายเล่าว่าตอนเดินไปขึ้นบันไดก็เห็นผู้หญิงคนที่เคยมาหาแม่คุณยาย เธอนั่งอยู่กับผู้ชายหนุ่ม ๆ ท่าทางโก้มาก
แต่คุณยายไม่ได้ติดใจอะไร
พอขึ้นมาบนชั้นสองแล้วถึงรู้ว่า จุดประสงค์ของการมาที่นี่ในวันนี้คือมาดูตัวกัน (แอบดูทางรูที่ว่า)
จากนั้นก็ลงมาแนะนำตัวแล้วไปทานอาหารกัน
ผมถามแม่ว่าคุณยายบอกรึเปล่าว่ากินที่ไหน แม่บอกว่าไม่ได้ถาม
ผมเดาว่า คนหาร้านต้องเป็นคุณตาแน่ ๆ
(เลยสงสัยว่า ยุคปลาย ร.6 แถวสำเพ็งมีร้านอาหารหรู ๆ กันแล้วยังครับ ใจนึกไปถึง 'ก๊กจี่ภัตตาคาร' แต่ข้อมูลบอกว่าร้านเปิดในยุคเปลี่ยนแปลงการปกครอง)
แม่เล่าว่าเคยถามคุณตาว่า ตอนเห็นคุณยายครั้งแรกรู้สึกอย่างไร
คุณตาบอกว่า ขาวจั๊วะ (สมัยนั้นใช้คำนี้แล้วยังหนอ) แต่ตัวงอ ตอนแรกนึกว่าหลังค่อม เลยพาลใจเสีย
แม่ถามคุณยายบ้าง ท่านบอกว่า ท่าทางยะโส
แนบรูปคุณยายมาให้ชมครับ เป็นภาพถ่ายตอนท่านเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เสียดายเวลาจัง ผมกับคุณยายสนิทกันมากเพราะนอนด้วยกันมาจนกระทั่งโต
แต่ช่วงวัยรุ่นเรามัวแต่วุ่นเรื่องเล่นเรื่องรัก (ยกเว้นเรื่องเรียน) เลยไม่ได้ถามไถ่อดีตจากท่าน
ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปหาท่านได้สัก 1 ชม. ผมจะแคะออกมาให้หมดเลย
