เห็นมีดพับนากของคุณยายคุณโหน่งแล้วนึกถึงเครื่องประดับโบราณขึ้นมาได้ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นใครใช้กันแล้ว
คือ เข็มขัดนาก
ในยุคก่อนมีกางเกงสแล็คและกระโปรง ผู้หญิงไทยนุ่งผ้าถุงอยู่บ้านและออกไปนอกบ้าน คำว่า "ผ้าถุง" คือเอามาผ้านุ่งมาเย็บชายสองข้างติดกัน จนผ้าผืนยาวๆกลายเป็นทรงกลม เหมือนรูปถุงที่ไม่มีก้น เวลานุ่งก็ทบชายให้กระชับกับรูปร่างแล้วคาดเข็มขัดทับ กันหลุด เพราะไม่มีซิป ไม่มีตะขอเป็นตัวช่วย
เข็มขัดของสาวๆในสมัยนั้นมี 2 ชนิดคือเข็มขัดทอง กับเข็มขัดนาก ส่วนเข็มขัดเงินไม่เป็นที่นิยม
เข็มขัดทองใช้สำหรับคุณนายและลูกสาว ในบ้านเศรษฐี เพราะเข็มขัดหนึ่งเส้นต้องใช้ทองจำนวนมาก หนักประมาณ 20 บาทขึ้นไป คนมีเงินเท่านั้นถึงจะซื้อมาได้
ส่วนเข็มขัดนากใช้กันทั่วไป สำหรับคนฐานะปานกลางจนถึงค่อนข้างดี
นากสมัยนั้นสีอ่อนกว่านากยุคปัจจุบัน ดูเผินๆนึกว่าทอง ช่างทำลายได้สวยมากไม่แพ้เข็มขัดทอง
แต่เวลาผ่านไป สาวๆเลิกนุ่งผ้าถุงกันแล้ว มานุ่งกระโปรงและกางเกงหลากหลายแบบ เข็มขัดทองและนากก็หมดความจำเป็น กลายเป็นวัตถุโบราณ
อันที่จริงเข็มขัดนาก ในปัจจุบันก็ยังพอเห็นได้ ไม่ได้เป็นของโบราณนัก เพียงแต่ไม่นิยมใส่กัน กลายเป็นของสะสมมากว่า
ในอดีต สมัยคุณแม่ยังสาว คุณพ่อใช้ของหมั้นคุณแม่ในงานแต่งงาน ซื้อจากร้านทองมีตราร้าน และ ตอกเลข 40 % ราคาก็คิดตามน้ำหนักทอง 40 %
แต่ปัจจุบันราคาทองแพงมาก
