เรืองเล่าคนเก่าแก่

[ภศุสรร]

ไม่เห็นคนตอบมาหลายวันแล้ว ทางกระผมขออนุญาตเล่าต่อเลยนะครับ ความเชื่ออีกอย่างของคนในสมัยโบราณที่สมัยนี้ไม่เห็นจะมีใครรู้จักแล้วก็คือการ
 ไล่พระราหูครับ เกล่าคือในสมัยโบราณนั้น เมื่อเกิดเหตุการณ์สุริยุปราคาหรือจันทรุปราคา คนโบราณจะเชื่อว่าเป็นพระราหูมากินพระจันทร์ครับ แล้วก็จะมีการนำเอาฆ้องหรือฉาบออกมาตี เพื่อไล่พระราหู ทำให้พระราหูนั้นตกใจแล้วคายพระจันทร์ออกมา อีกด้วยล่ะครับ

[เพ็ญชมพู]

กระผมยังพอมีเรืองเล่าของเหตุการณ์ที่น่าสนใจในบริเวณบางโฉลงอยู่หลายเรื่องล้วนเป็นสิ่งที่ได้รับฟังมาจากผู้สูงอายุในพื้นที่ทั้งนั้น เดี๋ยวผมมีเวลาเมื่อไหร่จะมาเล่าต่อให้ทุกท่านฟังนะครับ

จะต้องขออนุญาตมาเล่าเรื่องราวแปลกประหลาดที่บางโฉลงอีกทีในตอนเย็นนะครับ หวังว่าทุกท่านจะได้รับฟังด้วยนะครับ

รอฟังอย่างตั้งจิต
เผลอแอบคิดเมื่อไรหนอ
บางโฉลงที่เฝ้ารอ
จะเล่าต่อขอรับฟัง

[ภศุสรร]

กระผมต้องขอโทษต่อทุกท่าน
ด้วยผมนั้นได้ลืมเลือนความจำหาย
เกิดมาเป็นมนุษย์ปุตุชน
ยอมจำนนต่อความลืมเลือน

ต้องขอโทษทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
ด้วยหน้าที่การงานทุกสิ่งมาหรุมเร้า
ให้ตัวเราต้องลำบากยากหนักหนอ
ต้องเหนื่อยจิตรมือหงิกหลังโค้งงอ
ดั่งวัวสีซอย่อมลำเข็ญ
ตัวกระผมไม่ทราบความท่านร้องขอ
หากปล่อยท่านรอกระผมได้รู้เห็น
ต้องขอโทษทุกท่านอย่างใจเย็น
ต้องขอโทษท่านเพ็ญอย่างใจจริง


เรื่องราวบางโฉลงนั้นมีอยู่
หากใคร่รู้จะเล่าสู่ไม่มีหาย
แต่ด้วยการงานรุมล่อมกาย
เรื่องปู่ย่าตายายเห็นต้องรอ
ณ วันนี้กระผมได้หยั่งเห็น
ด้วยท่านเพ็ญได้เมตตาท่านสั่งสอน
ด้วยตัวท่านนั่นได้แต่งเป็นตัวกลอน
ได้จัดจรให้เห็นถึงความจริง

คนเราเมื่อหลงย่อมเสื่อมจิตร
จะมืดมิตมองอะไรก็ไม่เห็น
ได้ผู้รู้ติดเตือนจึงอยู่เป็น
แสงเดือนเพ็ญเห็นทีจะดีจริง

ด้วยเหตุนี้กระผมต้องขอกล่าว
เรืองราวปู่ย่ามาแต่ก่อน
ให้ทุกท่านได้ฟังก่อนเข้านอน
หากคุณท่านอยากรู้จงรับฟัง

[ภศุสรร]

เรื่องราวแปลกประหลาดแห่งบางโฉลง: งู:

กล่าวกันว่าบางโฉลงในสมัยก่อนนั้นมีสภาพเป็นบึงน้ำหนองนำ้เสียส่วนใหญ่ อีกทั้งยังติดทะเลอ่าวไทยอย่างที่กระผมได้เคยเกล่ามาแล้ว ด้วยสภาพทางภูมิศาสตร์ของบางโฉลงในสมัยก่อนที่เต็มไปด้วยคลองและทางน้ำน้อยใหญ่ ประกอบกับสภาพอากาศที่ชื่นแฉะ ทำให้บริเวณนี้เป็นที่โปรดปราณของงูเงี้ยวเขี้ยวขอ
อสรพิษนานาชนิตเป็นอย่างยิ่ง และจากอสรพิษนี่เองที่เหตุการณ์อันแสนสลดได้เกิดขึ้น เกล่ากันว่าในบริเวณบางโฉลงสมัยก่อนนั้นมีครอบครัวที่เล็กแต่อบอุ่นครเบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ ซึ่งผู้เป็นพ่อของครอบครัวนี่นั้นมีอาชีพออกทะเลหาปลาทางอ่าวไทย โดยปกติจะออกไปตั่งแต่เช้าตรู่และจะไม่กลับมาจนมืดค่ำ ส่วนผู้เป็นแม่นั้นนอกจากจะเป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือนตามปกติของผู้หญิงในสมัยนั่นแล้วนั่นก็ยังมีอาชีพเสริมด้วยการหาหอยแครงในพื้นที่มาขายอีกด้วย สามีภรรยาคู่นี้นั้นใต้ตั้งบ้านเรือนอยู่ข้างคลองบางโฉลงในปัจจุบัน หลังจากแต่งงานแล้วไม่นั้นผู้เป็นภรรยาก็ให้กำเนิดบุตรหญิงอันแสนน่ารักคนหนึ่ง เป็นที่รักของผู้เป็นพ่อแม่อย่างมาก
แต่ใครเล่าจะอยั่งรู้ว่าอีกไม่นานเหตุการณ์อันน่าเศร้าจะเกิดขึ้นเมื่อ วันหนึ่งผู้เป็นพ่อได้ออกทะเลหาปลาแต่เช้าตามปกติ ส่วนผู้เป็นแม่ก็ได้ออกไปนั่งล้างหอยแครงอยู่ตรงหน้าบ้าน โดยได้นำเอาลูกน้องอุ้มใส่หลงในเปลเด็กแบบโบราณชึ่งตั้งไว้บนบ้าน หลังจากที่ผู้เป็นแม่ได้ออกไปนั่งล้างหอยแครงหน้าบ้านอยู่ไม่นาน จู่ๆก็ได้ยินเสียงแผดร้องของเด็กทารกดังออกมาจากเรือนของตัวเอง ผู้เป็นแม่จึงได้รีบวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความตกใจ ในขณะที่ย่างเท้าเขาไปในบ้านนั้น ผู้เป็นก็ต้องตกใจจนแทบจะสิ้นสติเมื่อเห็นว่า สิ่งที่อยู่ในเปลนั้นหาใช่ลูกน้อยของตัวเองไม่ แต่กลับเป็นงูเหลือมตัวเขื่อง่ที่ได้กลืนกิ้นร่างของเด็กน้อยเข้าไปจนไม่เห็นแม่แต่นิดเดียว คงจะเห็นแต่ท้องที่ป่องออกมาของงูเหลือมตัวนั่น ผู้เป็นแม่ตกใจจนแทบจะเสียสติ ได้แต่ตะโกนร้องเรียกเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงด้วยเสียงดังลั่น
เมื่อชาวบ้านได้วิ่งกรูกันเข้ามาดูเหตุการณ์แล้วก็ได้เห็นแต่สภาพของงูเหลือมยักษ์นอนท่องปองอยู่ในเปลเด็กอ่อนนั้นเอง ชาวบ้านได้ช่วยกับนำมีดมาผ่าท้องของงูเหลือมตัวนั้นเสีย และก็ต้องตกใจไปตามกันเมื่อพบร่างของเด็กทารกผู้โชคร้ายอยู่ในท้องของงูเหลือมยักษ์ตัวนั้นนั้นเอง

[เพ็ญชมพู]

บางโฉลงแต่ก่อนเก่า
งูเยือนเหย้าเล่าสืบมา
เรื่องอื่นมีไหมหนา
สักเรื่องนาตั้งตาคอย

[เพ็ญชมพู]

ขัดตาทัพด้วยเรื่องเล่าจากสุนทรภู่ 'บางโฉลงแตก่อนเก่า'

จนตกลึกล่วงทางถึงบางโฉลง        
เปนทุ่งโล่งลานตาล้วนป่าแขม
เหงือกปลาหมอกอกกกับกุ่มแกม    
คงคาแจ่มเค็มจัดดังกัดเกลือ

จาก นิราศเมืองแกลง

บางโฉลง ณ เวลานั้น คงเป็นท้องทุ่งที่น้ำทะเลท่วมถึงดั่งในภาพนั่นแล

ภาพจาก ที่นี่บางพลี

[ภศุสรร]

แสดงว่าคำบอกเล่าจากคนเฒ่าคนแก่ว่า บางโฉลงแต่ก่อนเก่านั้นติดทะเล ก็น่าจะมีเค้าจริงอยู่บ้างน่ะสิครับ

[ภศุสรร]

เรื่องเล่าบางโฉลง๒: ยายทองข้างวัด

ย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณ๔๐ปีที่แล้ว บ้านหลังโตซึ่งอยู่ตรงข้ามกับวัดบางพลีใหญ่ในนั้น มีหญิงชราท่านหนึ่งชื่อว่า‘`คุณยายทอง’’ อาศัยอยู่
คุณยายทองท่านนี้เมื่อเวลา๔๐ปีทีแล้วก็ได้เข้าสู่ปัจฉิมวัยเป็นที่เรียบร้อย(ท่านเป็นคนรุ่นเดียวกันกับคุณย่าของคุณป้าที่เล่าเรื่องนี้มาให้ฟังอีกทีหนึ่ง จึงสามารถคาดคะเนได้ว่าคุณยายทองน่าจะเกิดในสมัยปลายราชกาลที่๕) กล่าวกันว่าคุณยายทองนั้นมีเชื้อสายเจ้านายเก่าในแถบบางโฉลง หรือที่เรียกกันในภาษาปากว่า’ผู้ดี’
นั้นเอง แต่จะจริงเทษอย่างไรก็ไม่อาจทราบได้ รู้แต่เพียงว่าคุณยายทองนั้นเป็นหนึ่งในผู้ที่มีทรัพย์สินมากที่สุดในบางโฉลงผู้หนึ่ง คุณยายทองนั้นอยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ ส่วนของคุณยายจะมีผู้สืบทายาทหรือไม่ก็ไม่อาจทราบได้ ตั้งแต่คุณป้าที่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังจำความได้ก็ได้เห็นแต่คุณยายทองอยู่ตัวคนเดียว

คุณยายทองนั้นเป็นผู้มีความเมตตาและความใจบุญอย่างยิ่ง กล่าวกันว่าท่านบริจาคที่ดินของท่านให้กับวัดบางพลีใหญ่ในให้ไปเป็นธรณีสงฆ์ เป็นจำนวนหลายสิบไร่ อีกทั้งยังทำบุญตักบาตรอยู่เป็นประจำทุกวัน ส่วนตัวของคุณยายนั้นจะใส่โจงกระเบนเป็นประจำทุกวัน ใม่ค่อยใส่ผ้าถุงทั่งที่อยู่ในช่วงเวลาหลังจาก การสั่งห้าม
นุ่งโจงกระเบนของจอมพลแปลกเป็นเวลานานหลายปีแล้ว อีกทั้งตัวคุณยายทองเองยังชอบกินหมากเป็นประจำอีกด้วย เรื่องอันน่าแปลกคือคุณยายทองท่านนี้
มีอายุยืนยาวมาก คุณป้าได้เล่าว่าคุณยายทองเพิ่งจะเสียชีวิตไปเมื่อประมาณสิบกว่าปีมาแล้วนี่เอง รวมอายุได้ประมาณ๑๒๐ปี ซึ่งหากเป็นเรื่องจริงคุณยายทองก็น่าจะเป็นหนึ่งในผู้ที่มีอายุมากที่สุดในประเทศไทย กระผมเองก็แทบจะไม่เชื่อ แต่คุณป้าก็ได้ยืนยันว่าคุณยายทองข้างวัดนั้นเกิดไล่เลี่ยกันกับคุณย่าของคุณป้า (คุณย่าของคุณป้าเกิดในปี๒๔๓๙) ซึ่งหลังจากที่คุณยายทองได้เสียชีวิตไปก็มีเกียรติได้รับพระราชทานเพลิงศพอีกด้วย แต่ก็ยังมีเรื่องราวที่แปลกกว่านั้นไปอีก กล่าวคือหลังจากที่คุณยายทองได้เสียชีวิตไปแล้วนั้น ก็มีคนได้ฝันว่ามีราชรถของเหล่าทวยเทพอย่างในรามเกียรติ์มารับตัวขอคุณยายทองไปยังสวรรค์อีกด้วย
ถือว่าคุณยายทองเป็นผู้มีบุญมากคนหนึ่งครับ

[superboy]

ถึงบางพลี ยี่สิบสี่ นาฬิกา

บนทุ่งนา รกร้าง ข้างบ้านสวน

พบเรือนไทย ใหญ่โอ่อ่า ป้าเนื้อนวล

ประดับไฟ พอสมควร เห็นชัดดี

เราสองคน ดั้งด้น ถึงที่หมาย

ผ่านคอกควาย ผ่านโรงนา มาโรงสี

เจอคุณป้า ทาปากแดง เรี่ยวแรงดี

ดูอีกที ป้าหยิบนี่โว้ย โกยเถอะโยม

[เพ็ญชมพู]

ฝ่ายป้าหยิบ สงสัย เมื่อได้เห็น
โกยดั่งเช่น เห็นผี มีไฉน
หนีลงโอ่ง นี่ซิ หนีทำไม
ดูหนังผี มากไป ไหมล่ะโยม