หลวงพัฒน์พงศ์พานิชเดิมชื่อ ตุ้น แซ่ผู่ เดินทางมาจากเกาะไหหลำ ประเทศจีน มาอยู่กับนางแสง แซ่ผู่ ผู้เป็นญาติผู้ใหญ่เป็นคนแปดริ้ว จังหวัดฉะเชิงเทรา มีกิจการค้าข้าวเปลือก มีโกดังยุ้งฉางเก็บสินค้า และเป็นเจ้าของตลาดบ้านหมอแต่เดิม แต่งงานกับนางเพี้ยน ซิ้นประยูร เมื่อพ.ศ. ๒๔๔๓ ทำมาหากินอยู่ที่ตำบลบ้านหมอ ด้วยความขยันหมั่นเพียร เป็นผลให้นายตุ้นได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างมาก จากเดิมมีหน้าที่เป็นเสมียนติดตาม จนภายหลังได้รับความไว้วางใจให้เป็นผู้จัดการดูแลกิจการ และเมื่อได้รับการโอนสัญชาติเป็นคนไทย ได้เปลี่ยนนามสกุลเป็นนายตุ้น ผู้พัฒน์
เมื่อนางแสงถึงแก่กรรมแล้ว ทายาทนางแสงได้ขายตลาดบ้านหมอให้แก่นายตุ้น ผู้พัฒน์ ในระหว่างดำเนินกิจการค้าขายและเป็นเจ้าของตลาดก็ได้ขยายกิจการค้าโรงสีข้าว โรงเลื่อยจักร และโรงน้ำแข็งอีกหลายแห่ง และได้เป็นผู้รับสัมปทานทำเหมืองดินขาวส่งบริษัทปูนซิเมนต์ไทย จำกัดเป็นวัตถุดิบผลิตปูนซีเมนต์ การทำการค้าก็ต้องติดต่อทางหน่วยราชการ ได้มีโอกาสช่วยเหลือทางราชการตลอดมา และได้มีโอกาสได้รับใช้เบื้องยุคลบาทในรัชกาลที่ ๖ เมื่อท่านได้พาลูกเสือเสด็จมาประทับแรมที่ตำบลดอนพุด เนื่องจากปีนั้นเป็นปีที่แห้งแล้งทำให้คณะลูกเสือขาดน้ำและเสบียงอาหาร เจ้าเมืองอยุธยาได้นำนายตุ้น ผู้พัฒน์เข้าเฝ้า และได้ถวายน้ำและเสบียงอาหารเพื่อเลี้ยงกองลูกเสือและผู้ติดตาม หลังจากนั้นไม่นานก็ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น "ขุนพัฒน์พงศ์พานิช" และต่อมาก็ได้เลื่อนเป็น "หลวงพัฒน์พงศ์พานิช" เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๗๔ ซึ่งขณะนั้นสถานที่อำเภอเป็นอำเภอหนองโดน ส่วนบ้านหมอเป็นเพียงตำบล ชุมชนของชาวบ้านหมอมีมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่สถานศึกษายังคงอาศัยศาลาวัด หลวงพัฒน์พงศ์พานิชจึงได้ยกที่ดินและทำการสร้างโรงเรียน คือโรงเรียนบ้านหมอ"พัฒนราษฎร์" ให้ทางราชการ และยังได้สร้างสุขศาลา หรือสถานอนามัยให้แก่ทางราชการ เพื่อให้ประชาชนได้พึ่งพาใช้ประโยชน์เป็นอันมาก รวมทั้ง ที่ทำการอำเภอบ้านหมอ และสถานีตำรวจภูธร อำเภอบ้านหมอ จังหวัดสระบุรี
หลวงพัฒน์พงศ์พานิชถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๓ อายุ ๖๙ ปี มีบุตรธิดา ๗ คนคือ นางพร, นายทองอยู่, นางบุญยิ่ง, นายอุดม, นายสมบัติ, นายวิจิตร และ นางสมถวิล
https://www.facebook.com/134301316732430/posts/928404653988755?sfns=mohttp://www.reurnthai.com/index.php?topic=4743.msg92634#msg92634
