หัวหินในอดีต (2)

[SILA]

และ

ปล. เรือนไทยเคยมีกระทู้เก่า หัวหินในอดีต เมื่อ 30 พ.ค. 15

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=6307.0

[เพ็ญชมพู]

ตั้งแต่ความคิดเห็นที่ ๓๘ หากยกไปเป็นกระทู้ "หัวหินในอดีต (๒)" ก็น่าจะดี 

[เทาชมพู]

     ขอบคุณค่ะคุณหมอ SILA  อ่านกระทู้เก่า มีภาพงามๆของโรงแรมรถไฟทำให้คิดถึงอดีตขึ้นมาอีก   แต่จะกลับไปตอนนี้ก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี

     หัวหินเมื่อ 50+ ปีก่อน เหมือนกรุงเทพอยู่อย่างหนึ่งคือให้ความรู้สึกโปร่งโล่ง  หายใจได้เต็มปอด  เพราะที่โล่งมีมาก    
     รอบๆบริเวณโรงแรมรถไฟก็โล่ง  ชายหาดก็โล่งกว้าง   เดินไปไหนมีแต่ลมพัดผ่านตลอด  แม้แต่เดินไปตามถนนเพื่อไปตลาด ถนนก็โล่ง   ไม่ต้องกลัวรถแล่นวื้ดว้าดมาชน
     พักอยู่ที่นั่นสัปดาห์หนึ่งสบายๆ   กลับกรุงเทพเนื้อตัวแดงเกรียมไป 2-3 เดือน กว่าจะกลับเข้าที่  

     นึกขึ้นมาได้อีกเรื่องคือแฟชั่นเวลาไปตากอากาศ
     50+ ปีก่อน เสื้อยืดคอกลมพิมพ์ลายที่หน้าอกยังไม่เกิดในไทย      ผู้ชายไทยเวลาไปตากอากาศมักสวมเสื้อฮาวาย  
     ทำไมเรียกเสื้อฮาวายก็ไม่ทราบนะคะ    แต่เข้าใจตรงกันว่าเป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้น มีปกแบะลงมา ไม่ตั้งอย่างปกเชิ้ต  ตัดด้วยผ้าลวดลายสีสดฉูดฉาด   เป็นลายต้นมะพร้าวบ้าง ลายดอกไม้โตๆบ้าง  
      แฟชั่นแบบนี้ ผู้ชายเก็บไว้สำหรับเวลามาเที่ยวทะเล   ถ้าอยู่กรุงเทพเขาไม่ใส่ไปไหนมาไหนกัน     เด็กผู้ชายเล็กๆก็มีเสื้อฮาวายแบบนี้เช่นกัน  นุ่งกับกางเกงขาสั้น    ส่วนผู้ชายหนุ่มๆหรือแก่ๆไม่ค่อยนุ่งขาสั้น   ยังคงนุ่งขายาวอยู่เป็นส่วนใหญ่
      

[เทาชมพู]

ตั้งแต่ความคิดเห็นที่ ๓๘ หากยกไปเป็นกระทู้ "หัวหินในอดีต (๒)" ก็น่าจะดี 

ว่าไงว่าตามกันค่ะ

[NAVARAT.C]

เมื่อเช้ามีความผิดพลาด จิ้มชื่อปลาจาระเม็ดยักษ์ที่มาจากฝั่งอันดามันว่าเต๋ยเต้ย ทั้งๆที่สมองสั่งว่าเต๋าเต้ย แต่กายมันไม่ทำตาม ตรวจทานแล้วก็ไม่เห็น จึงต้องขอนำเสนออีกครั้ง

เต๋าเต้ยตัวจะใหญ่มาก มีลักษณะป้อมๆ (ไม่ใส่นากา) ผิวมีเกล็ดเล็กๆกระดำกระด่างแต่ขูดออกง่าย หลังล้างทำความสะอาดแล้วสีสรรจะเหมือนจาระเม็ดขาว  ต่างกันแต่รูปร่างสังเกตุเห็นได้ชัด

ส่วนจาระเม็ดดำ ขอดเกล็ดออกยังไงก็ยังดำ รสชาติก็เทียบพวกขาวไม่ติด ราคาจึงถูกประมาณสักครึ่งเดียวครับ

[เทาชมพู]

ปลาเต๋าเต้ยนึ่งซีอิ๊ว

[เทาชมพู]

ปลาจาระเม็ดนึ่งซีอิ๊ว

[เทาชมพู]

รสชาติของยักษ์กับขาว ต่างกันมากน้อยแค่ไหนคะ?

[เพ็ญชมพู]

ท่านรอยอินจำแนกปลาจะละเม็ดออกเป็น ๓ ชนิด คือจะละเม็ดขาว (Pampus argenteus) และจะละเม็ดเทา (Pampus chinensis) ซึ่งอยู่ในวงศ์และสกุลเดียวกัน อีกชนิดคือจะละเม็ด (Parastromateus niger) ตัวนี้อยู่คนละวงศ์และสกุลกับ ๒ ชนิดแรก

จะละเม็ดเทาตัวนี้แหละคือ "เต๋าเต้ย" ซึ่งอร่อยกว่าและแพงกว่าจะละเม็ดขาว

[เพ็ญชมพู]

จาก https://www.fisheries.go.th/train-gr/Files/fish03.pdf

[NAVARAT.C]

เต๋าเต้ยกับจาระเม็ดขาวรสชาติพอกันครับ แต่เต๋าเต้ยความที่มันตัวใหญ่ เนื้อหนา จึงชนะคะแนนไปตรงนี้

[เทาชมพู]

    ขอบคุณเรื่องปลาจาระเม็ดค่ะ     ที่ตลาดหัวหินน่าจะมีปลาจาระเม็ดขาวเมื่อ 50+ ปีก่อน

    เรื่องเสื้อผ้า  ยุค 1950s เป็นยุคที่กระโปรงพองบานอยู่ในแฟชั่น   ข้างในมีสุ่มเป็นโครงแข็งซ้อนกันหลายชั้นช่วยให้ตัวนอกกางบานอยู่ได้      จึงไม่เหมาะจะไปแต่งชายทะเล   ลมแรงอาจกระพือกระโปรงจนเปิดเปิง   ผู้หญิงไม่ว่าสาวหรือเด็กจึงนุ่งกางเกงกันเป็นหลัก
    เด็กๆนิยมนุ่งกางเกงขาสั้นซึ่งใช้วิ่งลงเล่นน่ำทะเลได้ด้วย ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำ    สาวๆก็นุ่งสั้นแค่ต้นขา  หรือนุ่งกางเกงขายาวลีบถึงข้อเท้า กับยาวครึ่งน่อง เป็นกางเกงฟิตเปรี๊ยะ  ขาลีบพอดีตัว   กางเกงขาบานตามมาหลังจากนั้นอีก 10 ปี ในทศวรรษ 1960s
  

[เทาชมพู]

สาวเปรี้ยวในยุค 50+ 

[เทาชมพู]

  เมื่อไปเที่ยวทะเล ขากลับก็ต้องซื้อของจากหัวหินกลับมาบ้าน มาฝากคนนั้นคนนี้บ้าง มากินมาใช้เองบ้าง  
  จำได้อยู่ 2 อย่างคือหอยเสียบดองน้ำปลา    เด็กๆมาเดินขายที่ชายหาด  เห็นหอยตัวเล็กๆอัดแน่นเต็มขวดแม่โขง  แบบขวดกลม   ตามร้านในตลาดก็มีขายทั่วไป     อีกอย่างคือปลาหมึกแห้งตัวเล็กๆ เอามาทอดแล้วกินกับข้าวต้มเป็นอาหารเช้า
   อาหารทะเลแบบนี้ไม่ได้ขายกันทั่วไปในกรุงเทพ    อาจมีบางแห่งแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน    แต่แน่ใจว่าตลาดใกล้บ้านไม่มี    เพราะฉะนั้นนอกจากได้ไปกินที่หัวหินแล้ว ก็ได้กินอีกทีตอนซื้อติดมือกลับมาบ้านค่ะ
  

[เทาชมพู]

  50+ ปีก่่อน หัวหินเป็นจุดท่องเที่ยวจุดเดียวที่ชางกรุงไปปักหลักตากอากาศในฤดูร้อน      หาดเจ้าสำราญยังรกร้างไม่มีใครแวะเลย  ที่พัก  ที่กิน ก็ไม่มี ถ้าลงเล่นน้ำทะเลก็ไม่มีบริการน้ำจืดให้อาบ  นักท่องเที่ยวจึงผ่านไปหมด   
   ส่วนชะอำ มีบรรยากาศเป็นที่พักตากอากาศส่วนตัว  มีชาวกรุงไปปลูกบ้านพักร้อนกันบ้าง ห่างๆกัน    ถนนหนทางก็ไม่ดี  ก็เลยไม่ค่อยมีใครแวะอีกเหมือนกันค่ะ
   ตอนอยู่ม.ปลายเคยไปขึ้นเขาวัง  โรงเรียนจัดทัศนศึกษา    จำได้ว่าเดินเมื่อยทีเดียวกว่าจะถึง    พระราชวังในยุคนั้นทรุดโทรม ปูนสีกระดำกระด่า่งไม่สวย  แต่ยังมองเห็นเค้าการก่อสร้างที่สวยงามได้    ข้างในมีเครื่องเรือนเป็นชุดเก้าอี้มุกใหญ่ๆ ทั้งชุดสวยงามมาก      เมื่อบูรณะเสร็จแล้ว กลับไปดูอีกครั้ง   ไม่เห็นเครื่องเรือนที่ว่านั้นเสียแล้ว   ไม่รู้ว่าแสดงไว้ที่ห้องไหน