ฉากประทับใจในหนังเก่า (3)

[เทาชมพู]

ได้ดูหนังทั้ง 2 เรื่องค่ะ  
สงสัยคุณโหน่งจะจำชื่อเรื่องผิดมั้งคะ   ดิฉันจำได้ว่า    The Gnome Mobile มีชื่อไทยว่า "วิมานคนรู" ค่ะ
คำว่า คนรู แปลจาก gnome ตรงเป๊ะเลย  แต่ทางคนตั้งชื่อน่าจะเอาคำว่า mobile ออก  เพราะ "รถยนต์คนรู" คงไม่ดึงดูดคนให้เข้ามาชม เลยเปลี่ยนเป็น "วิมาน" แทน  

หนังประเภทแฟนตาซีมีหลายเรื่องที่เข้ามาฉายในไทยยุค 1960s   เรื่องนี้ก็ฉายเหมือนกัน แต่ความจำไม่แม่นยำ จำชื่อภาษาไทยไม่ได้แล้ว

(เจ้าของลิขสิทธิ์ไม่ให้ดูนอกประเทศ ต้องคลิกเข้าไปดูในยูทูปเองค่ะ)

[เทาชมพู]

chitty chitty bang bang เป็นหนังเพลงแฟนตาซีสำหรับเด็ก ออกฉายปี 1968   ผู้แต่งคือเอียน เฟลมมิ่ง เจ้าของเรื่องเจมส์ บอนดฺ์อันโด่งดัง
นำแสดงโดยคุณทวดดิ๊ค แวนไดค์ ที่อยู่ยืนยาวมาจนถึงปัจจุบัน

[เทาชมพู]

[nathanielnong]

ได้ดูหนังทั้ง 2 เรื่องค่ะ  
สงสัยคุณโหน่งจะจำชื่อเรื่องผิดมั้งคะ   ดิฉันจำได้ว่า    The Gnome Mobile มีชื่อไทยว่า "วิมานคนรู" ค่ะ

ชื่อนี้แปลกหูมากเลยครับ อ.

[nathanielnong]

chitty chitty bang bang เป็นหนังเพลงแฟนตาซีสำหรับเด็ก ออกฉายปี 1968   ผู้แต่งคือเอียน เฟลมมิ่ง เจ้าของเรื่องเจมส์ บอนดฺ์อันโด่งดัง
นำแสดงโดยคุณทวดดิ๊ค แวนไดค์ ที่อยู่ยืนยาวมาจนถึงปัจจุบัน

ได้ดูด้วยครับ  กำลังจะเขียนอยู่พอดี  ฉากรถบินได้นี่แหละตื่นเต้นที่สุด

กลับมาผู้ปกครองก็ซื้อของเล่นให้เป็นที่ระลึก

[nathanielnong]

เอ่ยถึงโรงหนังแกรนด์แล้วนึกถึงประสบการณ์ครั้งหนึ่งในสมัยยังตัวกระจิ๋วหลิว

เรื่องมีว่าคุณยายอยากดูหนังผู้ชนะสิบทิศซึ่งฉายที่โรงฯ นี้  ลุงซึ่งเป็นญาติก็เป็นคนพาไป  คุณยายหนีบเอาผมไปด้วย

ไปถึงลุงก็จัดการเรื่องตั๋วแล้วก็พาคุณยายขึ้นบันไดไปชั้นบน  บันไดยังมีขึ้นไปอีกซึ่งก็ยังมีคนเดินขึ้นไป  แต่เราหยุดอยู่ครึ่งทาง

ตรงนั้นมีประตูเปิดเข้าโรง  ขณะตามลุงที่พาคุณยายเข้าไปในโรงฯ ผมเห็นว่าบริเวณนี้เป็นเหมือนระเบียงสั้น ๆ  ขอบระเบียงมีราวเหล็กกั้นอย่างแน่นหนา 

ผมเดินไปเกาะราวเหล็ก (ในขณะที่คุณยายร้องเตือนให้ระวังตัว) แล้วมองลงไปข้างล่างเห็นแถวเก้าอี้ดูหนังของชั้นล่าง

พอหันกลับมาก็เห็นแถวเก้าอี้ดูหนังสำหรับชั้นนี้  ลักษณะเก้าอี้ไม่เหมือนเก้าอี้ทั่วไปที่ผมเคยนั่งดูตามโรงฯ ต่าง ๆ  เก้าอี้ของชั้นนี้เป็นโซฟาบุนวมหนา  ตัวยาวนั่งได้ 2 คน  วางห่าง ๆ กัน

พอลุงจัดที่ให้คุณยายได้นั่งเรียบร้อย  เธอก็ออกจากโรง ฯ ไปเพราะเธอไม่ดูหนัง ในห้องนี้จึงเหลือแต่ผมกับคุณยาย

แรก ๆ ผมก็นั่งดูกับคุณยาย  หลัง ๆ ก็เบื่อ  เลยเดินไปนั่งบ้างนอนบ้างบนโซฟาตัวอื่น ๆ ที่ว่างตลอดไปตามเรื่อง  ชอบมากที่มันเย็นสบาย 

ผมจำหนังไม่ได้เลย  จำได้แต่ว่า เมตตา รุ่งรัตน์ เล่นเป็นสาวชาวป่า  รู้สึกตอนหลังเธอจะฆ่าตัวตาย  ตอนจัดอันดับมเหสีมีที่นั่งของเธอด้วย  แต่ว่างเปล่า  จำได้แค่นี้  เป็นใครก็ไม่รู้

พอกลับมาบ้านก็บึ่งไปฝอยให้ผู้ปกครองคนอื่น ๆ ฟัง  โดยเน้นที่เก้าอี้นั่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน  ผู้ปกครองท่านหนึ่งบอกว่า  เค้าเรียกว่า ชั้นบอกซ์

[nathanielnong]

หนัง Stand by me ออกฉายเมื่อปี 1986  ผมรู้ข่าวจาก SP  แต่จะมาฉายในเมืองไทยรึเปล่าหรือมาตอนไหนก็จำไม่ได้  ที่จำได้ผมต้องเช่าวิดีโอมาดู

ตอนนั้นเป็นยุควิดีโอ  ทุกปากซอยต้องมีร้านวิดีโอให้เช่า  เขียนถึงตรงนี้ผมจำไม่ได้เอาเลยว่า  เราดูวิดีโอที่พากย์ไทยหรือว่าเค้าสลักคำบรรยายไทยลงในเนื้อเทปเหมือนดีวีดี  แล้วตอนนั้นมี บ.หนึ่งทำวิดีโอแบบคุณภาพให้เช่า  มี catalogue ให้ค้นหาด้วย  ใครจำชื่อ บ. ได้บ้างครับ  ถ้าอยากดูหนังคุณภาพดี ๆ ทั้งภาพและเสียงต้องเช่าของ บ. นี้

หนัง Stand by me ดัดแปลงมาจากนิยายของ Stephen King เล่าเรื่องชายหนุ่มคนหนึ่งรำลึกย้อนหลังไปถึงอดีตที่บ้านในเมืองเล็ก ๆ ในยุค ปลาย 50s  ตอนนั้นเธอมีกลุ่มแก๊ง  ที่วันหนึ่งแก๊งก็หาความสนุกด้วยการออกตามหาศพของวัยรุ่นคนหนึ่งที่ตอนแรกแค่มีข่าวมาว่าหายตัวไป

หนังน่ารัก  วิวสวย  สิ่งที่ทำให้ผมติดตามเรื่องราวจนจบคือ  เมื่อไรจะเจอศพซักที (วะ) 
อ้อ... เพลงประกอบเพราะ ๆ และคุ้นหูทั้งนั้น  โดยเฉพาะเพลงเด่นอันเป็นที่มาของชื่อเรื่อง




ความจริงเพลงนี้ออกขายครั้งแรกในปี 1961  แต่ความดังของหนังเรื่องนี้ทำให้เพลงออกขายอีกครั้งในปี 1986  เพลงติดอันดับ Billboard Top 10 ทั้ง 2 ครั้ง

ในที่สุดก็หาศพเจอ

[SILA]

ผมจำหนังไม่ได้เลย  จำได้แต่ว่า เมตตา รุ่งรัตน์ เล่นเป็นสาวชาวป่า  รู้สึกตอนหลังเธอจะฆ่าตัวตาย  

           
             คุณเมตตา รับบท กันทิมา ลูกสาวครูดาบชาวกระเหรี่ยง นางหลงรักจะเด็ด,หักอก เนงบาผู้ปราชัย (- ชื่อเพลง
ที่คำร้องขึ้นต้นติดหูว่า เนงบา... อุราระทมทุกข์หนัก)
             จะเด็ดมิได้รักตอบ แต่ก็ยังเป็นประเด็นเป็นเรื่องให้ขุ่นเคืองผิดใจกับเบงบา ต่อมา หลังเหตุการณ์เนงบาตาย,
บุเรงนองปราบขบถกู้บัลล้งก์ กันทิมาถูกบุเรงนองตำหนิจนน้อยใจฆ่าตัวตาย

กัณฑิมาอาภัพ (สะกดตามต้นทาง บ.โรส มีเดีย แอนด์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์)
ถ่ายทอดโดย คุณวงจันทร์ ไพโรจน์ (Official Audio)
คำร้อง-ทำนอง โดย ศักดิ์ เกิดศิริ (พ.ศ.2501)



 

[เทาชมพู]

เพลงชุดผู้ชนะสิบทิศ เป็นเพลงที่ไพเราะยอดเยี่ยมทั้งชุด    ฟังไม่รู้เบื่อเช่นเดียวกับ "จุฬาตรีคูณ"
ส่วนหนัง เอามาให้คุณโหน่งและท่านอื่นๆดูประกอบกระทู้นี้   ส่วนตัวแล้วไม่ชอบนิยายเรื่องนี้ เลยไม่ขอวิจารณ์ค่ะ

[เทาชมพู]

Sleepless in Seattle  หนังปี 1993 เป็นบทพิสูจน์ว่าบางครั้ง หนังที่ไม่มีแอ๊คชั่น ไม่มีเรื่องลึกลับชวนให้ระทึกใจ  ไม่มีแง่มุมชีวิตสะเทือนอารมณ์   ไม่มีความแปลกโดดเด่น ไม่มี..และไม่มี..ฯลฯ
ก็เป็นหนังที่ประสบความสำเร็จ โกยรายได้มหาศาล ทั้งที่ตั้งแต่ต้นจนจบ พระเอกนางเอกเจอกัน 2 ฉาก ฉากแรกเห็นกันห่างๆ   และได้มาพูดประโยคแรกกันในฉากจบบนยอดตึกเอมไพร์สเตท เท่านั้นเอง

[nathanielnong]

Sleepless in Seattle  หนังปี 1993 เป็นบทพิสูจน์ว่าบางครั้ง หนังที่ไม่มีแอ๊คชั่น ไม่มีเรื่องลึกลับชวนให้ระทึกใจ  ไม่มีแง่มุมชีวิตสะเทือนอารมณ์   ไม่มีความแปลกโดดเด่น ไม่มี..และไม่มี..ฯลฯ
ก็เป็นหนังที่ประสบความสำเร็จ โกยรายได้มหาศาล ทั้งที่ตั้งแต่ต้นจนจบ พระเอกนางเอกเจอกัน 2 ฉาก ฉากแรกเห็นกันห่างๆ   และได้มาพูดประโยคแรกกันในฉากจบบนยอดตึกเอมไพร์สเตท เท่านั้นเอง

หนังเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก An affair to remember (Cary Grant & Deborah Kerr - 1957) ครับ

[nathanielnong]

เพลงชุดผู้ชนะสิบทิศ เป็นเพลงที่ไพเราะยอดเยี่ยมทั้งชุด    ฟังไม่รู้เบื่อเช่นเดียวกับ "จุฬาตรีคูณ"
ส่วนหนัง เอามาให้คุณโหน่งและท่านอื่นๆดูประกอบกระทู้นี้   ส่วนตัวแล้วไม่ชอบนิยายเรื่องนี้ เลยไม่ขอวิจารณ์ค่ะ

มี เอื้อมเดือน อัษฎา คนสวยเล่นด้วย

นึกถึงเรื่อง พระรถ-เมรี ที่มี ไชยา เล่นกับ เพชรา  มีเอื้อมเดือนเล่นเป็นแม่ เป็นคนเล็กของนาง 12  ปรียา เป็นพี่คนโตของนาง 12

อ. ได้ดูมั้ยครับ

ได้ข่าวว่าฟิล์มเสียหายมากเกินกว่าจะกู้ได้ เสียดายจัง  หนังรวมดาราหญิงดัง ๆ ทั้งนั้น

[nathanielnong]

ยังมีหนังผีอีกเรื่องที่ผมติดใจ  ชื่อเรื่องว่า What Lies Beneath  (2000) มีดาราใหญ่เล่น  ไม่ต้องบอกชื่อ  แค่เห็นหน้าก็รู้ว่าใคร  หนังเล่าเรื่องของภรรยาของ Professor มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่จู่ ๆ ก็มีเรื่องที่ทำให้คิดว่าในบ้านตัวเองมีผีสิง  ในขณะที่สามี Professor ก็ชักสงสัยว่าหรือเมียตัวเองกำลังจะเสียสติ

หนังเรื่องนี้  นักวิจารณ์ไม่ชอบ  แต่ผมว่าน่าติดตามทีเดียว  บรรยากาศหลอนไม่หยอก  แถมยังมี subplot ที่เบี่ยงเบนความสนใจของคนดู




ฉากท้ายเรื่อง  ผลกระทบเมื่อความลับคลี่คลายออกมา  ฉากนี้น่าขนลุกไม่เบา  เหมาะแก่การจดจำ

[nathanielnong]

The Trip to Bountiful เป็นหนังที่สร้างออกฉายในปี 1985 ดัดแปลงจากละครเวที  เหตุการณ์เกิดขึ้นในยุค 40s  เล่าเรื่องคุณแม่ Watts หญิงชราหม้ายที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของลูกชายหนุ่มใหญ่ในห้องเช่าเล็ก ๆ อุดอู้ในเมืองใหญ่ทางใต้ของอเมริกามาเป็นเวลานาน

นานจนเธอเริ่มคิดถึงบ้านเกิดของตนในเมือง Bountiful และอยากกลับไปเยี่ยมอีกสักครั้งก่อนตาย  เธอพยายามมาร่วม 5 ปี แต่ความฝันไม่เคยสำเร็จเพราะลูกสะใภ้ปากร้ายกับลูกชายห้ามปรามด้วยเหตุว่าเธอสุขภาพไม่ค่อยดี

แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงจุดสิ้นสุด คุณแม่ Watts ก็หนีออกจากบ้าน

ปกติหนังที่สร้างจากละครเวทีมีข้อจำกัดคือ  นอกจากเต็มไปด้วยคำสนทนาแล้วยังออกนอกลู่นอกทางไม่ได้  หนังจึงมีบรรยากาศของความอึดอัด  ในเรื่องนี้ผู้สร้างผ่อนคลายอารมณ์คนดูด้วยภาพสดใส  วิวสวย ๆ  ย้อนยุคไปยังยุค 40s ตามท้องเรื่อง  ซึ่งทำได้ดีมาก  องค์ประกอบของการสร้างทั้งวิวต่าง ๆ รถรา เพลงประกอบ ฯลฯ

สมัยก่อนใน youtube ยังมี clip ตัดต่อของหนังเรื่องนี้หลายชุดซึ่งผมก็อปปี้เอาไว้  แต่ตอนนี้หายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้  ใช้ฉบับเต็มก็แล้วกัน




นาทีที่ 26.00 – ผมแนบบทสนทนามาประกอบการดู https://www.scripts.com/script.php?id=the_trip_to_bountiful_21507&p=7

เป็นการหนีออกจากบ้านของคุณแม่ Watts  เริ่มแรกเธอไปที่สถานีรถไฟก่อนเพื่อที่จะรู้ว่าไม่มีรถไฟผ่านเมือง Bountiful อีกต่อไปแล้ว (แสดงสีหน้าไม่พอใจได้เยี่ยมมาก)

คุณแม่ Watts ไม่ยอมแพ้  จาก สถน.รถไฟ  เธอเดินต่อไปที่ สถน.รถทัวร์  แล้วก็พบกับความผิดหวังอีกที่รถไม่แวะเมือง Bountiful อีกแล้ว  คนขายตั๋วให้เธอเลือกเอาว่าจะไปลงที่เมืองก่อนหน้าหรือเมืองที่เลย Bountiful ไป

คุณแม่ Watts เลือกลงเมืองก่อนหน้าเพราะค่าตั๋วถูกกว่า (สีหน้าตอนเธอลืมหยิบตั๋วรถขำดี)

ระหว่างรอเวลา คุณแม่ Watts ได้มิตรเป็นหญิงสาวที่สงสัยในอาการลุกลีลุกลนของเธอ  นั่นเป็นเพราะเธอกังวลว่าลูกชายจะมาตามหาได้ทัน

ในที่สุดลูกชายกับลูกสะใภ้ก็ตามมาจริง ๆ  มีการเอาเถิดเจ้าล่อ  จนกระทั่งคุณแม่ Watts สามารถหลบหนีออกไปขึ้นรถทัวร์ได้เป็นผลสำเร็จ


นาทีที่ 39-41 (ไม่มีบทพูด)

เป็นช่วงของการเดินทาง  เพลงประกอบเพราะเข้ากับท้องเรื่อง  ผมสามารถสูดอากาศบริสุทธิ์ภายในรถทัวร์ที่โปร่งสบาย  เพลงนี้เป็นเพลงเดียวกับที่ใช้ตอนคุณแม่ Watts หนีออกจากบ้าน  แต่เปลี่ยนลูกเล่นและเครื่องดนตรีจนทำให้รู้สึกเหมือนเป็นคนละเพลง  ผมว่า ฉบับนี้เพราะกว่ามาก 


ในที่สุดคุณแม่ Watts ก็มาถึงปลายทางในเวลาค่ำมืด  และพบข่าวจากนายท่าว่าเมือง Bountiful กลายเป็นเมืองร้างไปแล้ว  ผู้อาศัยคนสุดท้ายซึ่งเป็นเพื่อนกับคุณแม่ Watts เพิ่งจะตายไปเมื่อไม่กี่วัน

แต่คุณแม่ Watts ไม่ยอมแพ้  ดั้นด้นมาถึงนี่  อย่างไร ๆ ต้องไปต่อ  เธอตัดสินใจจะจ้างคนให้พาไปด้วยเงินจากเช็ครัฐบาล  แต่ก็มาพบว่าลืมกระเป๋าเงินไว้ในรถทัวร์

นายท่าจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไม่มีปัญหาแต่เธอต้องคอยอีกไปหลาย ชม. กว่ารถทัวร์ขาล่องจะมาผ่านที่จุดนี้พร้อมกระเป๋าเงิน  ระหว่างนี้คุณแม่ Watts ก็นอนเอาแรงบนม้ายาวในที่พักนั้น

คุณแม่ Watts ตื่นขึ้นตอนเช้ามืดก็พบนายอำเภอ  เธอได้รับรู้ว่าความฝันที่จะได้กลับไปดูบ้านเก่าพังทลายเสียแล้วเพราะนายอำเภอบอกว่าลูกชายของเธอแจ้งให้ออกตามหา  เมื่อพบแล้วให้กักตัวไว้จนกว่าเจ้าตัวจะมาถึง

คุณแม่ Watts ฉุนเฉียวมาก  เธอตัดพ้อต่อว่านายอำเภอ จนกระทั่งโรคหัวใจอันเป็นโรคประจำตัวกำเริบ

นายอำเภอหน้าเสีย (คงคิดในใจว่า ‘ช.ห. แล้วกู’)  แล้วรีบประนีประนอมโดยอาสาจะขับรถพาคุณแม่ Watts  ไปดูบ้านเดิมของเธอด้วยตัวเอง  ซึ่งอยู่อีกไม่ไกล  และคงกลับมาทันรับหน้าลูกชาย

คุณแม่ Watts ดีใจเนื้อเต้น


ตั้งแต่ 1:16:00 เป็นต้นไป  https://www.scripts.com/script.php?id=the_trip_to_bountiful_21507&p=21

เป็นช่วงการเดินทางสุดท้ายของคุณแม่ Watts  เธอได้เห็นด้วยตาตัวเองว่า  Bountiful เมืองเกิดของตัวเองร้างแล้วจริง ๆ  บรรยากาศสงบและอ้างว้าง

ในที่สุดคุณแม่ Watts ก็มาถึงบ้านของตัวเองที่ดูทรุดโทรมและผุพัง  ขณะพักชมความหลังได้แป๊บนึงลูกชายก็ขับรถตามมาถึงและรับหน้าที่ต่อจากนายอำเภอ

แม่ลูกปรับความเข้าใจกันท่ามกลางความเงียบสงัด ความฝันของคุณแม่ Watts สัมฤทธิ์ผลในที่สุด  แม้จะไม่ให้ผลที่อิ่มเอิบแต่เธอก็พอใจแล้ว  และพร้อมที่จะกลับไปอุดอู้อยู่ในเมืองใหญ่กับลูกชายและลูกสะใภ้ที่ความจริงก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไรนัก  เพียงแต่เจ้าระเบียบ  แต่ลึก ๆ แล้วเป็นห่วงแม่ผัวตลอดเวลา


เวลา 1:28:20 https://www.scripts.com/script.php?id=the_trip_to_bountiful_21507&p=23

ลูกชายเอ่ยปากเสียใจที่ไม่ได้พาแม่มาเยี่ยมบ้านเกิดเร็วกว่านี้  ช่วงที่คุณแม่ Watts ปัดมือเหมือนกับว่าช่างมันเถอะ  เรื่องมันแล้วไปแล้ว  สร้างข่าววงในว่าบรรดาคณะกรรมการพิจารณารางวัล Oscar เห็นแล้วเทคะแนนให้ Geraldine Page นักแสดงคร่ำหวอดผู้รับบทคุณแม่ Watts หมดกระเป๋า  ทำให้เธอได้ตุ๊กตาทองไปนอนกอดหลังจากผิดหวังมา 7 ครั้ง (ครั้งแรกเมื่อปี 1954)  ผมว่ากรรมการต่างโล่งอกที่ตัดสินใจเช่นนั้นเพราะเธอเสียชีวิตในปีต่อมา

เสียดายที่ Clip ไม่ชัด  ถ้าภาพชัดกว่านี้ทิวทัศน์จะสดใสมาก  การถ่ายทำเยี่ยมยอด  องค์ประกอบย้อนยุคครบถ้วน

จบแล้ว  นี่เป็น 1 ของหนังในดวงใจของผม (ถึงพล่ามเสียยาว) ทุกครั้งที่ดูจบ  ผมอยากกลับไปหาคุณยายที่บ้าน

[เทาชมพู]

เคยดูหนังเรื่องนี้ค่ะ จะดูจากยูทูปหรือ Netflix  จำไม่ได้แล้ว   จำแม่นแต่ฉากที่สถานีรถไฟและเมืองเล็กๆที่ร้างโรยรา    ดูแล้วก็ห่อเหี่ยว  หดหู่เหมือนดูชีวิตจริงของคน
คุณย่าเล่นเก่งเสียจนเหมือนเรากำลังดูยายแก่จริงๆที่ไม่น่าสนใจแต่ดึงดูดใจ

ดิฉันมาถึงยุคที่ดูหนังดีวิเศษ ยิ่งใหญ่อลังการ หรือตื่นเต้นระทึกใจ ไม่ได้ผลเสียแล้ว   เพราะของจริงมันเหนือกว่านั้น   
ตอนนี้ดูได้อย่างเดียวคือหนัง Hallmark ซึ่งไม่มีอะไรเหมือนชีวิตจริงเลย

https://www.youtube.com/results?search_query=hallmark+movies+2021