๑.
ถ้าสำเนียงสุพรรณยังดำรงอยู่ในราชสำนัก ในสมัยราชวงศ์บ้านพลูหลวงมากรุงแตก ต่อมา ขุนนางที่รวบรวมกันเป็นกำลังให้สมเด็จพระเจ้าตากสินก็มาจากราชสำนักอยุธยาเป็นส่วนใหญ่
สำเนียงสุพรรณยังมีมาตลอดสมัยธนบุรีหรือไม่
ขุนนางที่หนีจากกรุงศรีฯมากับพระเจ้าตากเห็นจะเป็นกองกำลังส่วนน้อยไม่เกิน ๑,๐๐๐ คน (พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา, ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม) และฉบับบริติชมิวเซียม กล่าวตรงกันว่า ๑,๐๐๐ นาย, จดหมายความทรงจำของกรมหลวงนรินทรเทวีว่ามี ๕๐๐ นาย) กองกำลังส่วนใหญ่ได้จากหัวเมืองตะวันออกแถวจันทบุรีและตราด สำเนียงคนธนบุรียุคนั้นอาจจะเป็นสำเนียงอยุธยาเดิมประสมสำเนียงตะวันออกบ้างก็เป็นได้
๒.
15 ปีหลังจากนั้น เมื่อมีกรุงรัตนโกสินทร์ ขุนนางก็ชุดเดียวกับที่เหลือรอดจากกรุงแตกและรับราชการในธนบุรี สำเนียงสุพรรณน่าจะติดมาถึง มันหายไปในยุคไหนคะ
สำเนียงคนกรุงเทพฯ สมัยรัตนโกสินทร์ราวรัชกาลที่ ๑-๓ น่าจะเป็นสำเนียงที่รับมาจากสมัยกรุงธนบุรีประสมสำเนียงท้องถิ่นที่สำคัญคือสำเนียงคนจีนแต้จิ๋วพูดภาษาไทย (สำเนียงนี้แหละสืบทอดมาถึงคนไทยปัจจุบัน น้อยคนจะออกเสียง ร เรือได้ชัด เหตุเพราะภาษาจีนมีแต่เสียง ล ลิง ไม่มี ร เรือ) กระบวนการประสมสำเนียงน่าจะเข้าที่เข้าทางราวรัชกาลที่ ๔-๕ แลใช้เรื่อยมาจนปัจจุบัน
ข้อสันนิษฐานแลการเดาก็มีด้วยประการฉะนี้แล 