พระเอกของเรื่องรามเกียรติ์?

[คุณพระนาย]

ไม่ได้เจอกับเพื่อน ๆ นานมาก ด้วยภาระกิจเรื่องเรียน ตอนนี้ก็ว่างแล้วก็เลยขอกลับมาตั้งกระทู้ถามเพื่อน ๆ สักนิด วันนั้นผมนั่งดูเคเบิ้ลทีวี แล้วเค้าฉายเรื่องของ เจมส์บอนด์ 007 แต่หลังจากดูเสร็จแล้ว ผมก็นึกไปอย่างประหลาดว่า เอ 007 เนี่ยคล้ายใครสักคนน้า ที่เรารู้จัก ในวรรณคดีไทยมีมั้ย ไม่ใช่แบบที่เราไปเรียนแบบเค้าเจมส์ บอนด์ มา ผมก็นึกไปก็นึกได้ว่า หนุมานชาญสมร นี่เอง ที่มีการปฏิบัติภาระกิจคล้าย 007 หนุมานเป็นทหารเอกของพระราม ที่มักจะได้รับมอบหมายให้ไปทำงานในภาระกิจยาก ๆ เสมอ เรื่องผู้หญิงหนุมานก็ผ่านสาว ๆ มาเยอะ ไม่มีใครที่หนุมานรักจริงซะด้วย จัดการเสร็จ ก็ไปแถมลูกก็ไม่เลี้ยงสักเท่าไหร่  แล้วเพื่อน ๆ คิดว่าไงครับ คิดว่าหนุมานเนี่ย มีส่วนคล้าย สุดยอดสายลับของอังกฤษหรือเปล่า

[สีดา]

มัวแต่อยู่ป่าค่ะไม่เคยดูหนังเจมส์บอนด์007 เลยบอกไม่ถูก

[การะเกด]

แต่ผมชอบความเป็นลูกผู้ชายของทศกัณฑ์ครับ  ถึงแม้จะทำผิด ดื้อดึงไปบ้าง แต่ก็มึความกล้าหาญ

[คุณพระนาย]

เอ ทศกัณฑ์ เป็นลูกผู้ชายตรงไหนครับ ผมมองว่า เค้าน่ะเที่ยวไปหลอกญาติวงศ์ ของตัวเองมาให้พระรามฆ่า ซะจนหมดกว่าตัวเองจะยอมไปสู้เองน่ะครับ แล้วก็รามเกียรติ์ เนี่ยเหมือนหนังฝรั่งอีกอย่างคือ ผู้ร้ายเนี่ย พอได้เปรียบฝ่ายพระเอกแล้วแทนที่จะฆ่าให้ตาย ก็เปล่า ไม่ฆ่าแค่จับไปขัง หรือไม่ก็ คิดว่าไม่รอดแล้วก็ไม่ยอมเฝ้าดู แต่ฝ่ายพระเอกนั้นไม่มีจับผู้ร้ายให้เสียเวลาเลยครับ ฆ่าเรียบไม่มีเหลือ

[CrazyHOrse]

ฝ่าย "พระเอก" ที่จับได้ไม่ฆ่าก็มีนี่ครับ ตอนต้นเรื่องเลย ที่พระลักษมณ์จับนางสำมะนักขาตัดมือตัดเท้าตัดจมูกแล้วไล่ตี จนนางสำมะนักขาหนีไปฟ้องพี่ชายคือ ทศกัณฑ์ ทำให้เป็นต้นตอของเรื่องที่ตามมาทั้งหมดน่ะครับ

ส่วนเรื่องหนุมาน สอนให้รู้ว่า "ช่วยพวกอารยันรบจนยึดดินแดนพวกดราวิเดียน สุดท้ายได้เป็นแค่ลิงแหละครับ"

[เรไร]

ชอบพระลักษมณ์ ค่ะ
เพราะดูเรียบร้อย ซื่อสัตย์ จงรักภักดี  กตัญญูรู้คุณ เสียสละ และไม่เจ้าชู้

[นกข.]

เลยหาแฟนไม่ได้...

ในตำนานอินเดีย (มีในตำนานรามเกียรติ์ของไทยหรือเปล่าก็ไม่รู้) พูดถึงความเรียบร้อย ไม่เจ้าชู้ จงรักภักดี เคารพพี่ ของพระลักษมณ์ไว้ตอนหนึ่ง ซึ่งโอเว่อร์เป็นหนังแขกอีกตามเคยของวรรณคดีอินเดีย ผมจำรายละเอียดไม่ได้จำได้แต่เลาๆ ใครอยากรู้ละเอียดต้องกราบเรียนขอรบกวนอาจารย์ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา หรือนักภารตวิทยาตัวจริงท่านอื่นๆ ครับ ตอนนี้ก็ถือว่าฟังนิทานแขกจำอวดลิเกโม้สนุกๆ ไปก่อนน่ะนาย...

ตามตำนานแขกที่ว่า บอกว่า ครั้งหนึ่ง พระรามพูดถึงความงามหรือว่าโฉมหน้าของนางสีดาขึ้นมากับพระลักษมณ์ พูดขึ้นมาเพราะอะไรยังไงผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว พระลักษมณ์ก็บอกว่า ไม่รู้หรอกว่าหน้านางสีดาสวยขนาดไหน ไม่เคยเห็นเลย - ครับ ตลอดเวลาที่พระรามได้นางสีดามาเป็นชายาจนต้องออกป่ามาด้วยกันและมีพระลักษมณ์ติดตามมาด้วยความภักดี จนนางสีดาถูกลักไปนี่ นานเท่าไหร่ก็ไม่ทราบ แต่พระลักษมณ์ไม่เคยมองหน้านางสีดาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ด้วยความเคารพว่าเป็นชายาพี่ผู้มีพระคุณที่พระลักษมณ์เคยรพเหมือนพ่อ พี่สะใภ้ก็เหมือนแม่ ไม่เคยคิดจะมองหน้าเดี๋ยวจะเกิดครหาว่ามองพี่สะใภ้ในทางชู้สาว ที่พระลักษมณ์จำได้ก็แต่เท้านางสีดากับกำไลข้อเท้านางเท่านั้น จำหน้าไม่ได้ เพราะได้กราบเท้าเคารพพี่ทั้งสองอยู่ทุกวันคืน...
ถ้าผมเป็นพระราม ฟังแล้วก็คงได้อาเจียนกันบ้างด้วยความหมั่นไส้ หรือไม่ก็ลุกขึ้นไล่เตะพระลักษมณ์ ว่ามันจะกะล่อนมากไปหน่อยแล้ว เอาอะไรเว่อร์ๆ ขนาดนั้นมาพูด ไม่เชื่อโว้ย ทำเป็นหนังแขกไปได้...
แต่พระรามในเรื่องเผอิญไม่ใช่ผม พระรามฟังพระลักษมณ์พูดซื่อๆ อย่างนั้น ก็ตื้นตันในความเจียมตัวและจงรักภักดีของพระลักษมณ์เป็นยิ่งนัก...  ตรัสสรรเสริญพระลักษมณ์ต่อไปอีกยาว...

อ้อ นึกออกคลับคล้ายคลับคลาแล้วครับ ดูเหมือนตอนพระรามตามนาง ไปเจอแหวนหรือสไบสีดาตกอยู่ พระรามจำได้ แต่ถามพระลักษมณ์พระลักษมณ์บอกว่าจำไม่ได้ ไม่เคยเงยหน้าดูหน้าตาทรวดทรงนางสีดาตรงอื่นเลย ถ้าจะจำได้ก็จำได้แต่กำไลข้อเท้าเท่านั้น ถูกผิดอย่างไรผมก็มั่วๆ เหมือนกัน ขอเชิญท่านผู้รู้ตำนานอินเดียแก้ไขด้วย

[นกข.]

เรื่องจำหน้าไม่ยักได้แต่จำเท้าได้แทนนี่ ทำให้นึกไปถึงโจ๊กของคุณ ป. อินทรปาลิต ในนิยายชุด สามเกลอ ขออภัยนะครับ ถ้อยคำอาจจะไม่ค่อยสุภาพ
ตัวละครตัวหนึ่งคือ เจ้าสัวกิมไซพี่นายกิมเบ๊ เป็นลุงเสี่ยกิมหงวน เป็นคนจีนอยู่เมืองไทยที่พูดไทยไม่ค่อยชัด แต่ชอบพูดคำศัพท์เพราะๆ ของไทย หรือบางทีก็พูดสำนวนยอกย้อนของไทยที่เจ้าสัวแกจำมาได้ไม่หมดหรือไม่ถูก ทำให้ท่านเจ้าคุณปัจจนึกหรือคนอื่นๆ ต้อง (ตามสำนวนคุณ ป.) "กลืนน้ำลาย แล้วก็บอกว่า ลำบากนักก็พูดธรรมดาก็ได้อาแปะ" อยู่เรื่อยๆ
มีอยู่หนหนึ่งที่หลานแก คืออาเสี่ยกิมหงวน ทำให้เจ้าสัวกิมไซโกรธมาก ด่าเป็นชุดว่า - ไอ้บ้า ไอ้เก๋าเจ๊ง ไอ้หน้ากูเหมืองส้งตีงมึง...
แทนที่กิมหงวนจะโกรธอาแปะกลับหัวร่อชอบใจไปเสียอีก อาแปะแกก็คงไม่รู้หรอกว่าที่แกตั้งใจจะด่าหลานน่ะมันกลับมาหาแกเอง...
 
หลุดเรื่องรามเกียรติ์ไปเสียแล้ว ขอโทษครับ

[นกข.]

สำหรับคนทั่วๆ ไป พระเอกรามายณะคงจะเป็นพระรามและผู้ร้ายก็คงเป็นทศกัณฐ์ (ซึ่งทางอินเดียเรียกว่า ราวณะ หรือ ราพณ์ ในฉบับไทยมีบอกไว้เหมือนกันว่าทศกัณฐ์มีอีกชื่อคือท้าวราพณาสูร แต่ใช้ชื่อ ทศกัณฐ์ มากกว่า)
แต่สำหรับคนศรีลังกาส่วนหนึ่ง ท้าวราพณ์ในฉบับลังกาเป็นวีรบุรุษ เป็นพระเอกครับ พระรามต่างหากเป็นผู้ร้าย เป็นผู้รุกราน (เราคงไม่ลืมว่าทศกัณฐ์ครองกรุงลงกา) จนเดี๋ยวนี้ก็ยังมีรูปท่านท้าวทศกัณฐ์ให้คนลังกาบูชา มีเทศกาลไหว้ทศกัณฐ์ด้วย แถมมีคนพูดเล่นสนุก ๆ ว่าท้าวเธอทรงเป็นเทพที่เป็นที่เคารพของขบวนการทมิฬไทเกอร์เดี๋ยวนี้ด้วย !!!

ว่ากันว่าตามรามายณะ ฉบับลังกา นั้น ราวณะไม่ได้ไปลักสีดาพรากเธอมาจากสามี แต่สีดาไปเจอราวณะที่กลางป่าแล้วก็หลงรัก หลงใหลในความเป็นชายชาตรีกำยำล่ำสันองอาจของทศกัณฐ์ ยอมทิ้งผัวอ้อนแอ้นขี้โรคอย่างพระรามมาหายักษ์เองตะหาก (ผมนึกไปถึงคำให้การของทศกัณฐ์ตอนท่านปู่ศาลท้าวมาลีวราชว่าความ) ยังงี้ทศกัณฐ์ต้องร้องเพลง "ยักษ์เปล่านา... เขามาเอง ยักษ์เปล่าชวนนา - เขามาเอง..."

[pink ribbon]

ไปตักนํ้าฝนมาให้คุณนกข ดื่มแก้คอแห้ง ค่ะ เพราะเห็นเล่ามายาวกลัวเหนื่อยค่ะ

เดี๋ยวจะไปหาคนร้อยมาลัย ร้อยมาลัยสวยๆมาให้ด้วยต่ะ

ถามหน่อยได้ไหมคะ สีดาน่ะเป็นลุกทศกัณฐ์จริงหรือเปล่าตะ

[คุณพระนาย]

ฮะแฮ่ม แหม อดจะอิจฉาไม่ได้ครับ
มีการร้อยมาลัย ส่งน้ำส่งท่ากันด้วย

สีดาเป็นลูกทศกัณฐ์ นี่ฉบับของไทยนั้นดูเหมือนจะเขียนไว้อย่างนั้นล่ะครับ
แต่ผมเคยอ่านอีกฉบับนึงด้วย เค้าบอกว่า พอหลังจากที่พระราม ฆ่าทศกัณฐ์ ได้แล้ว ได้ตัวนางสีดามาแล้ว นางสีดาต้องเผาตัวตายไป เพราะไม่สามารถ พิสูจน์ความบริสุทธิ์ ของตัวเองได้หลังจากถูกยักษ์ จับไปอยู่นานเป็นปี
อันนี้ไม่รู้ว่าเป็นฉบับของประเทศไหนครับ

[นกข.]

ฉบับของไทยเราก็มีครับ แต่ไม่ใช่เผาตัวตายไปเพราะไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ ฉบับของเรานั้น การที่สีดาลงไปในไฟนั่นแหละคือวิธีการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ เป็นการพิสูจน์โดยการลุยไฟ ถ้าบริสุทธิ์จริงต้องไม่เป็นอันตราย และสีดาก็ลุยไฟผ่านมาได้จริงๆ

[CrazyHOrse]

บางคนว่ารามายณะถือเป็นวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของการรุกรานของชนเผ่าอารยันเข้าครอบครองชมพูทวีปซึ่งมีชนพื้นเมืองชาวดราวิเดียนครอบครองอยู่
มองในแง่มุมนี้ การที่ชนพื้นเมืองทราวิทยกย่องทศกัณฑ์ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของพวกเขาไม่ใช่เรื่องแปลกครับ คุณจิตร ภูมิศักดิ์เคยแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้(ด้วยการมองโลกในแบบของท่าน) ว่าชนกลุ่มน้อยบางกลุ่มซึ่งเข้าร่วมกับฝ่ายอารยัน ถูกตีค่าออกมาในรามายณะเป็นแค่ "พลลิง" เท่านั้นครับ อนิจจา...

[pink ribbon]

ขอบคุณค่ะ คุณพระนาย  
เดี่ยวจะให้ฝอยฝนเขาร้อยพวงมาลัยมาแจกทุกท่านเลยนะคะ    
ไม่เคยอ่านรามเกียรติ์จบเลยนะคะ  แต่จําบทกลอนบางตอนสมัยเรียนอยู่ชั้นประถมได้ค่ะ

ที่ขึ้นต้นว่า
บัดนั้นพระยาพิเภกยักษี
เห็นพระองค์ทรงโศกโศกี
อสุรีกราบลงกับบาทา
ทูลว่าพระลักษม์สุริยวงศ์
ยังไม่ปลงชีวังสังขา.........

ไม่ทราบจําผิดหรือเปล่านะคะ เรียนมาหลายปีแล้วค่ะ

[นกข.]

อันหอกโมกขศักดิ์อสุรา
พรหมา ("พรมมา" ไม่ใช่ พร-หมา) ประสิทธิประสาทไว้
ต้องใครแม้จับกระชากฉุด
หอกนั้นจะหลุดก็หาไม่
แต่มียาคู่หอกชัย
ให้ไว้สำหรับแก้กัน
แม้ละไว้จนรุ่งราตรี
ต้องแสงพระรวีจะอาสัญ....

ให้คนอื่นมาต่อบ้างครับ บทอาขยายบทนี้ผมเคยท่องได้จนจบแต่ตอนนี้เหนื่อยแล้ว

สีดาตามฉบับไทยเป็นลูกทศกัณฐ์จริงๆ เกิดมาปุ๊บแทนที่จะร้องอุแว้ๆ เหมือนเด็กคนอื่นกลับร้องว่า...ผลาญราพณ์....ๆๆๆ โหรทำนายว่าเด็กคนนี้จะเป็นเหตุให้เสียกรุงลงกา สูญสิ้นวงศ์ยักษ์ ทศกัณฐ์เลยให้เอาใส่ผอบไปฝังดินให้ตาย แต่พอดีพระชนกฤษีมาไถนาเจอเข้า เลยเก็บไปเลี้ยงเป็นลูก จนตอนหลังได้แต่งงานกับพระรามดังที่ทราบอยู่แล้ว