สงครามดอกกุหลาบ The Wars of the Roses

[เทาชมพู]

     วิธีประหารคลาเรนซ์นั้นไม่มีใครเห็นด้วยตาตัวเองยกเว้นเพชฌฆาต ซึ่งก็คงไม่เปิดเผยตัวตนอยู่ดี   คนรุ่นหลังจึงได้แต่วาดภาพวาระสุดท้ายของคลาเรนซ์ไปตามจินตนาการ   ไม่รู้ว่าถูกหย่อนลงไปหรือกดลงไปแบบไหน  เป็นๆ หรือว่าทุบให้สลบก่อนแล้วค่อยกด
     แต่จะอย่างไหนก็ตาม ก็สยดสยองอยู่ดีละค่ะ

[เทาชมพู]

       เมื่อหมดเรื่องหมดราวไปกับน้องชายตัวแสบแล้ว  สงครามดอกกุหลาบก็ถูกถอนรากถอนโคนไปแล้วก่อนหน้า     พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดก็ครองราชย์ต่อมาด้วยความสุขกายสบายใจอีก 5 ปี   จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อพระชนม์ได้ 41  เสด็จออกจากพระราชวังวินด์เซอร์  นั่งเรือไปตกปลาตามลำน้ำเทมส์
       ว่ากันว่า วันนั้น  อากาศหนาวมาก   พอกลับเข้าวังก็เลยประชวรหวัด      เอาเข้าจริงแทนที่จะหายในไม่กี่วัน   อาการก็ทรุดหนักลงอย่างรวดเร็วจนน่าสงสัยว่าไม่ใช่หวัดธรรมดา  แต่เป็นนิวมอเนียหรือปอดบวม  แล้วก็ปุบปับสิ้นพระชนม์ไปโดยไม่มีใครคาดคิด หลังจากประชวรอยู่ 3 สัปดาห์
       พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดกับพระนางเอลิซาเบธ วู้ดวิลล์มีโอรสเล็กๆด้วยกันสององค์  อายุ 12 และ 10 ตามลำดับเมื่อพระบิดาสิ้นพระชนม์    ดังนั้นเจ้าชายองค์โตก็ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ตามราชประเพณี ทางพระนามว่าพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 5    แต่ความที่ยังอายุน้อยมาก   ก็ต้องมีผู้สำเร็จราชการคือเจ้าชายริชาร์ด ดยุคแห่งกลอสเตอร์ พระเจ้าอาที่เหลืออยู่เพียงองค์เดียว
     กลอสเตอร์องค์นี้ เราคงจำได้ว่าเป็นนักรบที่รบเคียงบ่าเคียงไหล่มากับพี่ชาย     พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดไว้วางพระทัยมาก    ถึงกับสั่งเสียไว้ในพินัยกรรมว่าหากพระองค์เป็นอะไรไปเมื่อพระโอรสยังเยาว์ ก็ให้พระเจ้าอาองค์นี้ช่วยสำเร็จราชการดูแลแผ่นดินให้ด้วย    แต่เหตุการณ์ก็พิสูจน์ว่า นอกจากช้างสารงูเห่า ข้าเก่าเมียรัก อย่าได้ไว้ใจแล้ว   น้องรักก็จัดอยู่ในกลุ่มนี้ด้วยเช่นกัน  

[เทาชมพู]

       กลอสเตอร์จัดการประกาศว่า การสมรสระหว่างพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดและพระนางเอลิซาเบธไม่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นโมฆะ  ยังผลให้เจ้าชายน้อยพระโอรสกลายเป็นลูกนอกกฎหมาย  จึงไม่มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์   จากนั้นพระองค์ก็จัดการเล่นงานญาติทางฝ่ายพระราชินีที่ยังเหลืออยู่ จับกุมคุมขังกวาดล้างซะเรียบราบ   ไม่ให้เป็นเสี้ยนหนาม
       ส่วนพระราชาน้อยผู้ยังไม่ได้เข้าพิธีราชาภิเษกสวมมงกุฎ   ก็ถูกเชิญไปพำนักที่หอคอยแห่งลอนดอน   พร้อมกับเจ้าชายน้อยพระอนุชา    พูดง่ายๆคือถูกจับกุมคุมขังไว้ที่นั่นมีทหารยามอารักขาอย่างเข้มงวด    พระบิดาสิ้นพระชนม์เมื่อเดือนเมษายน   พอล่วงถึงเดือนมิถุนายน ในรัชกาลที่สั้นแสนสั้นเพียง 69 วัน    พระราชาน้อยและเจ้าชายน้อยก็หายสาบสูญไปจากหอคอยแห่งลอนดอน     ไม่มีใครรู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร
      ก่อนหน้าที่จะทรงหายตัวไปไม่กี่วัน   รัฐสภาซึ่งอยู่ในอุ้งมือของกลอสเตอร์ก็ประกาศว่าการสมรสระหว่างพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดกับพระนางเอลิซาเบธเป็นโมฆะ  ยังผลให้ไม่มีสิทธิ์ในราชสมบัติ      เมื่อหายองค์กันไปทั้งพี่ทั้งน้องโดยก็ไม่มีใครในราชสำนักหรือในรัฐสภา ลุกขึ้นมาเรียกร้องซักถามเอาความจริงว่าทรงหายไปไหน   ก็เหลือแต่พระเจ้าอาองค์เดียว   เดินขึ้นนั่งบัลลังก์อย่างสะดวกโยธินทุกประการ
      กลอสเตอร์ขึ้นครองราชย์ทรงพระนามว่าพระเจ้าริชาร์ดที่สาม      องค์ที่คุณชายประกอบเทพ เมื่อครั้งไปเป็นท่านลอร์ดอยู่ในอังกฤษ  รายการว่ามีการขุดพบกระดูกในลานจอดรถนั่นแหละค่ะ
     http://www.reurnthai.com/index.php?topic=5564.0

[เทาชมพู]

   เกือบสองร้อยปีต่อมา ในค.ศ. 1674   คนงานที่ไปทำงานในหอคอยแห่งลอนดอน ขุดพบโลงไม้ที่ภายในมีโครงกระดูกเด็ก 2 โครงฝังรวมกัน อยู่ใต้พื้นดินใกล้ส่วนที่เรียกว่า White Tower เป็นที่เชื่อกันแพร่หลายแม้ว่าไม่มีการพิสูจน์ ว่าเป็นโครงกระดูกของพระราชาน้อยและพระอนุชาที่หายไปนั่นเอง
   เหตุการณ์ตอนนั้นเป็นดราม่าสูงสุดเรื่องหนึ่งของประวัติศาสตร์อังกฤษ    มีหนัง ละคร ภาพวาด เกี่ยวกับวาระสุดท้ายของเด็กน้อยมากมาย  รวมทั้งรูปจำลองหุ่นขี้ผึ้งในพิพิธภัณฑ์มาดามทุสโซด์ด้วยค่ะ

[เทาชมพู]

เด็กน้อยน่าสงสาร

[เทาชมพู]

ชะตากรรมบั้นปลายของกษัตริย์น้อยและพระอนุชา  นำมาแสดงเป็นหุ่นขี้ผึ้งของมาดามทุสโซด์   รู้จักกันขึ้นชื่อในนาม The Princes in the Tower
มีทั้งหุ่นเก่าหุ่นใหม่ 
คือปั้นหุ่นรุ่นเก่าก่อน  ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นหุ่นรุ่นใหม่    ใครไปชมหุ่นขึ้ผึ้งจะต้องเห็นกัน เพราะเป็นหนึ่งในไฮไลท์ของที่นั่นค่ะ

หุ่นเก่าเป็นภาพที่ฆาตกรกำลังคืบคลานเข้าไปจัดการกับเด็กน้อยสองคนที่หลับไหลอย่างไร้เดียงสา
หุ่นใหม่จำลองจากภาพวาด เป็นเด็กชายที่กำลังหวาดผวากับชะตากรรม

[เทาชมพู]

หุ่นใหม่

[เทาชมพู]

   รัชสมัยของพระเจ้าริชาร์ดที่ 3  เริ่มต้นอย่างอึมครึม  แม้ว่ากำจัดเสี้ยนหนามเล็กๆ 2 ชิ้นไปได้โดยไม่มีใครกล้าปริปากถาม   พระองค์ก้าวขึ้นครองบัลลังก์อย่างสะดวกในตอนแรกก็จริง   แต่พอลงนั่งแค่ 3 เดือนจากนั้นก็เจอดาบขนาดใหญ่พุ่งเข้าแทง  จนนั่งไม่ติด
   ดาบที่ว่านี้มาจากขุนนางใหญ่ชื่อดยุคแห่งบัคกิ้งแฮม ซึ่งเคยเป็นพันธมิตรใหญ่ช่วยถากถางทางให้ก้าวขึ้นเป็นกษัตริย์      มีเสียงเล่าลือในประวัติศาสตร์ว่านายคนนี้เองเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง ในการเข้าไปที่หอคอยแห่งลอนดอนและลงมือสังหารเจ้าชายน้อยทั้งสอง       ดูๆจากความสัมพันธ์  พระเจ้าริชาร์ดก็เอาอกเอาใจบัคกิ้งแฮมด้วยดี ปูนบำเหน็จทั้งตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก คือตำแห่งลอร์ดแชมเบอร์เลน หรือสมุหราชมณเฑียร     เหตุใดบัคกิ้งแฮมจึงก่อกบฎขึ้นมาก็ยังเป็นเหตุผลที่คลุมเครืออยู่
   ในบทละครของเชกสเปียร์เรื่อง Richrd III  เป็นละครอิงประวัติศาสตร์ที่คนไทยอาจไม่รู้จักเพราะไม่ได้แปลเป็นไทย   แม้แต่คนเรียนวรรณคดีก็ไม่ค่อยจะได้เรียนกัน  เพราะถือว่าไม่ใช่งานชิ้นเอกเท่ากับอีก 4 เรื่องคือ Hamlet Macbeth King Lear และ Othello   เชคสเปียร์ให้เหตุผลของการก่อการกบฏว่า บัคกิ้งแฮมนั้นเคยจงรักภักดีสนับสนุนต่อพระเจ้าริชาร์ดเสมอมา  แต่มาหมดความศรัทธาก็เมื่อได้รับพระบัญชาให้ไปสังหารเจ้าชายน้อยทั้งสอง     จากนั้นก็เลยตีตัวออกห่างและก่อกบฎในที่่สุด
   เหตุผลอื่นที่สันนิษฐานกันก็คือ เขาก่อกบฏเพราะได้คืบจะเอาศอก   อยากจะขึ้นเป็นใหญ่เสียเอง    อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมาก็เลยไม่เอาด้วย   ก็เลยไปรวบรวมพลจากคนที่ยังจงรักภักดีต่อกษัตริย์องค์ก่อนคือพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4    มาโค่นบัลลังก็อันไม่ชอบธรรมลงไป

[เทาชมพู]

ดยุคแห่งบัคกิ้งแฮม

[เทาชมพู]

       ดวงของบัคกิ้งแฮมสู้ดวงพระเจ้าริชาร์ดไม่ได้      กบฎครั้งนี้จึงพ่ายแพ้ทัพหลวงไปตามระเบียบ    ตัวบัคกิ่งแฮมเองก็ถูกประหารชีวิต    เป็นอันจบบทบาทของเขาไปตลอดกาล
      เมื่อชนะกบฎ  พระเจ้าริชาร์ดก็นั่งบนบัลลังก์ไปได้อีกเฮือกใหญ่ๆ  จนกระทั่งดาบเล่มสำคัญพุ่งเข้ามาทะลุทะลวงบัลลังก์อีกครั้ง
     ก่อนหน้าจะถึงบทบาทของเจ้าของดาบเล่มนั้น    ขอย้อนกลับไปถึงบุคคลสำคัญอีกคนหนึ่งในราชสำนัก    เธอผู้นั้นคือพระราชินีม่ายของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4    หรืออีกนัยหนึ่งพี่สะใภ้ของพระเจ้าริชาร์ด  แม่ของเจ้าชายน้อยนั่นเอง
     เราคงจำได้ว่าพระราชินีเอลิซาเบธ วู้ดวิลล์สมรสกับพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดด้วยความไม่สมศักดิ์ศรีกันมาแต่แรก  เป็นที่รังเกียจเดียดฉันท์ในความต่ำต้อยด้อยตระกูลมาตลอด     พระเจ้าริชาร์ดกำจัดหลานชายเล็กๆสองคนออกไปให้พ้นเส้นทางด้วยการบีบบังคับให้มีการประกาศว่าการสมรสของพี่ชายกับพี่สะใภ้เป็นโมฆะ  ลูกชายจึงไม่มีสิทธิ์สืบราชบัลลังก์     แต่ถึงกระนั้นริชาร์ดก็รู้ดีว่าประชาชนทั้งประเทศจะเห็นด้วยก็หาไม่     กบฎที่เพิ่งปราบเสร็จไปหยกๆ ส่วนหนึ่งก็รวบรวมกำลังกันมาได้จากราษฎรที่ยังจงรักภักดีต่อพระเจ้าเอ็ดเวิร์ด   ดังนั้น ริชาร์ดก็วางแผนขั้นต่อไป ด้วยการบีบบังคับพี่สะใภ้ให้จำยอม  เป็นลูกไก่ในกำมือแล้วแต่น้องสามีจะว่ายังไง   ก็ต้องว่ากันยังงั้น
    เรื่องเอออวยว่ายังไงยังงั้น ก็คือริชาร์ดจะได้ลูกไก่อีกตัวจากพระนางเอลิซาเบธมาไว้ในกำมือ       นั่นก็คือเจ้าหญิงพระธิดาองค์ใหญ่ชื่อเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งยอร์ค   พี่สาวของเจ้าชายน้อยสององค์นั่นเอง
    ริชาร์ดวางแผนว่าจะเสกสมรสกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งยอร์ค เพราะพระราชินีแอนน์ พระมเหสีของพระองค์ สุขภาพไม่ดีเลย ป้อแป้ทำท่าจะไปไม่รอด   โดยไม่ได้คำนึงสักนิดเดียวว่านั่นน่ะหลานสาวแท้ๆของเขานะ

[เทาชมพู]

เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งยอร์ค

[tita]

ขอแสดงตัวว่ายังนั่งฟังเลคเชอร์อย่างตั้งใจอย่างยิ่งนะคะ

สงครามครั้งนี้ซับซ้อนจริงๆ  ถ้าไม่ตั้งใจเรียนคงเข้ารกเข้าพงสอบตกแน่นอน

แต่มีใครรู้สึกอย่างดิฉันไหมคะว่าเรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกห่อเหี่ยวอยู่ลึกๆ  เหมือนทุกคนพยายามทำอะไรได้ทั้งสิ้นเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์และอำนาจวาสนา

[เทาชมพู]

     ค่ะ  ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องยากจะมีผู้ผิดผู้ถูก  มีก็แต่ผู้แพ้ผู้ชนะ
     นานๆเราจะเจอคนที่พูดได้เต็มปากว่าบริสุทธิ์ น่าเห็นใจ  น่าเข้าข้าง   เช่นเจ้าชายน้อยสององค์นั่นไงคะ      อังกฤษก็เลยจำพระนามได้ยาวนาน เอามาทำละคร ทำหนัง ทำนิยาย ทำหุ่นขี้ผึ้ง ฯลฯ สารพัด  เพราะมันโดนใจจริงๆ 
     นอกนั้นแล้วบุคคลสำคัญเหล่านี้ก็ล้วนแล้วแต่สีเทาๆทั้งนั้น  เทาอ่อนเทาแก่ ว่ากันอีกเรื่อง
 
     พยายามเล่าให้อ่านเข้าใจง่ายที่สุดค่ะ     ถ้าเล่าแบบเลกเชอร์ประวัติศาสตร์ ก็คงง่วงหลับกันไปทั้งชั้น   นี่ขนาดพยายามแล้ว ยังเหลือคุณ tita คนเดียวชูมือขึ้นมา
     นอกนั้นเงียบกริบ

     จวนจะจบคลาสนี้แล้วนะยูว์!

[Molly]

อ้าว! จะจบแล้วหรือคะท่านอาจารย์ Mollyกำลังอ่านเพลินๆ กับสำนวนของท่านอาจารย์เทาชมพู ก็มาสะเทือนใจกับชะตากรรมของสองเจ้าชายน้อย แล้วก็มาปะติดปะต่อกับเรื่องพระเจ้าริชาร์ดที่สามที่อ่านมาก่อนหน้านี้ เมื่อวันก่อนอ่านแล้วก็สงสัยในใจว่าถ้าได้ไปอ่านประวัติศาสตร์ของอังกฤษจะสนุกเหมือนอ่านจากเรือนไทยหรือเปล่าเน้อ วันนี้ก็ได้คำตอบแล้วว่าไม่ได้ เพราะท่านอาจารย์รวบรวมมาเล่าอย่างดี ไม่มีเบื่อเลยค่ะ ภาพยุทธภูมิการรบก็ช่วยให้เข้าใจยิ่งขึ้น ขอบพระคุณอาจารย์ท่านอื่นๆ ที่เข้ามาเพิ่มเติมเรื่องราวด้วยค่ะ ไม่ได้ออกเสียงแต่ติดตามตลอดนะคะ

[เทาชมพู]

ขอบคุณค่ะ
ยกขนมกับน้ำชามาเสิฟแบบอังกฤษนะคะ