ผู้หญิงของสุนทรภู่

[Jalito]

คล้ายใครอีกคนหนอ
ลูกชายพระนม คารมรักแพรวพราย ชื่อเสียงขจรขจายสิบทิศ

[NAVARAT.C]

พูดถึงรูปหล่อ สุนทรภู่ก็คงไม่หล่อ    แถมแชมพูบำรุงเส้นผมก็ยังไม่มีใครผลิตขึ้นมาในโลก   ท่านก็เลยต้องปล่อยศีรษะให้เป็นไปตามธรรมชาติ    พระพรหมให้เส้นผมมากี่เส้นก็ต้องจำใจรับตามนั้น     เห็นได้จากพรรณนาถึงนกตะกรุมเอาไว้ในนิราศพระบาท

หน้าวังหรือจะสั่งด้วยนะนก            ให้แนบอกของพี่รู้ว่าโหยไห้
มิทันสั่งสกุณินก็บินไป            ลงจับใกล้นกตะกรุมริมวุ้มวน
ศีรษะเตียนเลี่ยนโล่งหัวล้านเลื่อม    เหนียงกระเพื่อมร้องแรงแสยงขน
โอ้หัวนกนี่ก็ล้านประจานคน            เมื่อยามยลพี่ยิ่งแสนระกำทรวง

ถ้าหากว่ากวีของเราผมดกดำเหมือนหนุ่มคนอื่นๆ     คงไม่เก็บเอาหัวนกตะกรุมมาคิดน้อยอกน้อยใจว่ายิ่งดูแล้วยิ่งช้ำใจ     มีแต่คนมีปมด้อยถูกเพื่อนฝูงล้อเลียนเอาบ่อยๆเท่านั้นแหละ    ถึงเหลือบไปเห็นนกตะกรุมแล้วแสลงใจขึ้นมาซะเฉยๆ

แต่พระเอกเรื่องนี้ ตรงกับคำว่า "คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง"    หนุ่มชาววังรูปหล่อพ่อรวยทั้งหลายจึงชวดจีบแม่จันไม่ติด       พ่อนกตะกรุมจีบติดจนได้ร่วมหอลงโรงกัน

สุนทรภู่นี่ ช่างไม่เกรงพระทัยพระพุทธเลิศหล้าเอาเสียเลย

[NAVARAT.C]

เปลี่ยนจากอาจารย์ห้องโน้น มาเป็นนักเรียนห้องนี้ดีกว่า

โดดสอนนะ   ครู   สิ้นปีไม่ได้สองขั้น  จะมาทำหนังสือร้องเรียนถึงกระทรวงไม่ได้นะ

แหะๆ ท่านอาจารย์ใหญ่คงลืมไปว่า ให้ผมสองขั้นทุกปี แต่เงินเดือนยังไม่ได้จ่ายผมสักกะเดือนเดียวเลยครับ สงกรานต์นี่แต๊ะเอียผมสักซองนึงก็ยังดี

[visitna]

อาจารย์ใหญ่มีหนังสือแนะนำควบคู่กับเรื่องนี้  บ้างไหม ครับ 

[ประกอบ]

เปลี่ยนจากอาจารย์ห้องโน้น มาเป็นนักเรียนห้องนี้ดีกว่า

โดดสอนนะ   ครู   สิ้นปีไม่ได้สองขั้น  จะมาทำหนังสือร้องเรียนถึงกระทรวงไม่ได้นะ

แหะๆ ท่านอาจารย์ใหญ่คงลืมไปว่า ให้ผมสองขั้นทุกปี แต่เงินเดือนยังไม่ได้จ่ายผมสักกะเดือนเดียวเลยครับ สงกรานต์นี่แต๊ะเอียผมสักซองนึงก็ยังดี

เห็นควรว่าท่านอาจารย์ใหญ่กว่าควรจะได้ซักซองสองซองครับ ซองต้องหนาๆ ด้วย จะได้มีแรงไปซุ่มทำหนังสือเรื่องพระองค์เจ้าปฤษฎางค์ไว้วางแจกในงานหนังสืองวดหน้าเดือนตุลานี้ครับ  เล่มสามนี่ยังไงผมก็ไม่ยอมเสียกะตังค์ซื้อแบบสองเล่มแรกแล้วแน่ๆ 

[NAVARAT.C]

เศร้าจริงๆ

[เทาชมพู]

ล้มกระดานง่ายกว่ามั้ง  ท่านอาจารย์ใหญ่กว่า

[เพ็ญชมพู]

มีนักเรียนลงทะเบียน ๑๑ คนแล้ว

ด(ร)ช.ประกอบคงมีเรื่องสนทนากับท่านอาจารย์ใหญ่กว่ามากหน่อย จึงจัดให้นั่งอยู่ใกล้กัน  

[Naris]

เอ๊ะ ผมมาสายครับ ไปแอบๆ อยู่หลังห้องใกล้หน้าต่างดีกว่า

[ประกอบ]

ฮิฮิ นักเรียนมาค่อนห้องแล้ว คุณครูยังไม่มา  นี่นักเรียนเยอะกว่าวิชาที่ผมปลอมตัวไปสอนซะอีก อันนั้นแต่ละวิชามีนักเรียนวิชาละคนเดียว สงสัยเด็กๆ รู้ทัน อุตส่าห์ทำปริญญาซะมองดูยังกะของจริง

[เทาชมพู]

ถูกทวงเงินเดือนกับแต๊ะเอียสงกรานต์กลางห้อง    อับอายขายหน้า ต้องงดสอนชั่วคราวไปหากะตังค์มาจ่ายก่อนค่ะ
ติดต่อเลขาหน้าห้องขอบริจาคจากเจ้าของบริษัทโฟร์เอสมาพักใหญ่แล้ว     เลขาบอกว่าให้รอไปก่อน

[เทาชมพู]

อาจารย์ใหญ่มีหนังสือแนะนำควบคู่กับเรื่องนี้  บ้างไหม ครับ 

ดิฉันไม่ได้เอามาจากหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่งโดยเฉพาะค่ะ     ลองใช้กูเกิ้ลค้นคำว่า  ประวัติสุนทรภู่ นะคะ

[Molly]

มาลงชื่อด้วยค่ะ 

[เทาชมพู]

แม่จันน่าจะเป็นผู้หญิงที่สุนทรภู่รักมากที่สุด   เห็นได้จากการเอ่ยถึงหลายครั้งหลายหนในนิราศ  แม้ว่าจะจากกันไปแล้วก็ยังไม่วายอาลัย
ทั้งนี้เพราะเธอเป็นรักแรกของกวีเอกของเรา   มีสิทธิ์ได้รับความรักไปเต็มๆร้อย   ไม่มีรักก่อนหน้านี้มาแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้พร่องลงไป
ในนิราศพระบาท นิราศเรื่องที่สองของสุนทรภู่    ทั้งสองสมหวังได้ครองรักร่วมหอลงโรงกันแล้ว   แต่ชีวิตรักทั้งที่น่าจะอยู่ในยุคข้าวใหม่ปลามัน ก็ไม่ยักหวานชื่นอย่างที่ควรเป็น

                                             โอ้อาลัยใจหายเป็นห่วงหวง
ดังศรศักดิ์ปักซ้ำระกำทรวง                เสียดายดวงจันทราพะงางาม
เจ้าคุมแค้นแสนโกรธพิโรธพี่              แต่เดือนยี่จนย่างเข้าเดือนสาม

สุนทรภู่ไม่ได้บอกว่าตัวเองไปทำอะไรให้ภรรยาโกรธ ขนาดข้ามเดือนแล้วก็ยังไม่หายโกรธ     ถ้านานขนาดนี้แสดงว่าไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ประเภทกลับบ้านดึกไปหน่อย   น่าจะมีชนวนเหตุให้ร้าวฉานค่อนข้างมาก    แม่จันถึงไม่ยอมพูดยอมจา หรือถ้าพูดก็อาจทะเลาะกันบ้านแตกมากกว่ายอมพูดกันดีๆ

พระเอกของเรานั้นอย่าลืมว่าเป็นกวี ซึ่งนับเป็นศิลปิน     พวกนี้มักทำอะไรตามอารมณ์อยู่มาก     ส่วนแม่จัน  ก็เดาว่าเธออาจจะมีความเป็นติสต์ไม่น้อยไปกว่าสามี   แม้ไม่ได้แสดงออกทางบทกวี เพราะผู้หญิงสามัญสมัยนั้นไม่ได้เรียนหนังสือ
เมื่อติสต์กับติสต์มาเจอกัน    ก็ยากจะอยู่กันราบรื่น

[แพรวพิม]

มาลงชื่อเข้าเรียนค่ะ
ตอนที่เรียนวรรณคดีตอนมัธยมต้น ได้เรียนเรื่องนิราศภูเขาทองและพระอภัยมณีที่สุนทรภู่แต่ง ซึ่งแต่ละเรื่องก็สนุก มีข้อคิดและวรรณศิลป์งดงามมาก และก็เป็นหนึ่งในวรรณคดีไม่กี่เรื่องด้วยที่เวลาคุณครูสอนทีไร นักเรียนก็ตั้งใจฟัง ตั้งใจอ่าน "อิน" ไปกับเนื้อเรื่องจริงๆ ไม่หลับเหมือนเวลาอ่านเรื่องที่แต่งโดยผู้อื่น