วันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๔ สุนทรภู่ กวีเอกของไทย มีอายุครบ ๒๑๕ ปี...

[ฝอยฝน]

อดไม่ได้ค่ะ คุณเทาชมพูขา

ขอฉลองวันเกิด ท่าน กวีเอก ไปตลอดเดือนได้ไหมคะ..

จะรักไหนก็ไม่รักสมัครมั่น
เช่นประชันเชิงลองทั้งสองข้าง
ชู้ต่อชู้เรื่องเคืองระคาง
ก็ขัดขวางหึงสาจะฆ่ากัน

**********************
ต่างคนต่างเชือนออกเบือนเบื่อ
ต้องเป็นเรือขึ้นคานอยู่เฉยเฉย
อัน...ดีที่จะได้อย่าหมายเลย
ด้วยมากเชยหลายชู้เขารู้กล

[เพ็ญชมพู]

ร่วมรำลึก ๒๓๒ ปี ชาตกาล มหากวีสุนทรภู่

ผ่านสองศตวรรษ    
ยังแจ่มชัดบทกวี
ชาตกาลสุนทรศรี    
ปราชญ์อักษรกาพย์กลอนไทย

[เพ็ญชมพู]

๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๕  คารวะครูกลอนสุนทรภู่

สุนทรภู่จะอยู่ระยองหรือ
สุนทรภู่จะคือคนภาคไหน
สุนทรภู่จะแรมเรือไปแห่งใด
สุนทรภู่อยู่ในใจเรานิรันดร์

จะทักทายทักถามถึงความเก่า
จะหยอกเย้าแสนสนุกด้วยสุขสันต์
จะร่ำไห้สุดเศร้าร้าวรำพัน
สุนทรภู่ทั้งนั้นมาช่วยเรา

ช่วยเขียนกลอนแปะฝาดูน่ารัก
ช่วยออกเสียงคิกคักเพราะไหมเล่า
งานวันเกิดวันตายใช้บรรเทา
เหมือนถ้อยดลมีมนต์เป่ากล่อมเกลากัน

เหมือนภาษาเข้าปากให้อยากใช้
เหมือนคำครูอยู่ในกล่องความฝัน
พอหยิบปุ๊บก็มาปั๊บจับใจพลัน
ชาวบ้านร้านตลาดนั้นพลันปรีดา

กราบครูกลอนชาญกลอนสอนด้วยถ้อย
นี่สองร้อยสามสิบหกปีแล้วเจ้าข้า
ครูยังอยู่ในสังคมเสมอมา
ตั้งแต่เด็กจนชราไม่ลาเลือน

บุญคุณครูฝังลึกนึกแล้วซึ้ง
บุญคุณครูตราตรึงเกินใครเหมือน
"สามสองสาม"กลอนครูชูใจเตือน
ยิ่งนานดีปีเดือนยิ่งรักครู

ชมัยภร แสงกระจ่าง
๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๕

[เทาชมพู]

จึงดำรัสตรัสเรียกโอรสราช
มาริมอาสน์แท่นสุวรรณแล้วบรรหาร
พ่อจะแจ้งเจ้าจงจำคำโบราณ
อันชายชาญเชื้อกษัตริย์ขัตติยา

ย่อมพากเพียรเรียนไสยศาสตร์เวท
สิ่งวิเศษสืบเสาะแสวงหา
ได้ป้องกันอันตรายนครา
ตามกษัตริย์ขัตติยาอย่างโบราณ

พระลูกรักจักสืบวงศ์กษัตริย์
จงรีบรัดเสาะแสวงแห่งสถาน
หาทิศาปาโมกข์ชำนาญชาญ
เป็นอาจารย์พากเพียรเรียนวิชาฯ

*****************

จะพูดจาสารพัดบำหยัดยั้ง
จนลุกนั่งน้ำท่ากระยาหาร
แม้นหลับนอนผ่อนพ้นที่ภัยพาล
อดบันดาลโกรธขึ้งจึงสบาย

จาก พระอภัยมณี