วันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๔ สุนทรภู่ กวีเอกของไทย มีอายุครบ ๒๑๕ ปี...

[เทาชมพู]

มอบให้แม่หญิงเรไรค่ะ

แม้นชายใดใจประสงค์มาหลงรัก
ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
อันความรักของชายนี้หลายชั้น
เขาว่ารักรักนั้นประการใด

[นกข.]

"แม้ขวัญฟ้าหน้าอ่อนเหมือนท่อนจันทน์"
จะรับขวัญได้มั่นคงยังสงสัย
จันทน์ท่อนอ่อนแข็งหนาบางเป็นอย่างไร
ทำไมใช้ตีคอต่องอก่อเอย...

[เทาชมพู]

(ต่อ)
จงพินิจพิศดูให้รู้แน่
อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ
มันมักไพล่แพลงขุมเป็นหลุมพราง

มอบให้คุณยามะธิดาค่ะ

โอ้สามัญผันแปรไม่แท้เที่ยง
เหมือนอย่างเยี่ยงชายหญิงทิ้งวิสัย
นี่หรือจิตคิดหมายมีหลายใจ
ที่จิตใครจะเป็นหนึ่งอย่าพึงคิด

[หะหาย]

สุนทรภู่ มิได้เกิดที่เมืองแกรง แต่เกิดที่วังหลังแม่น่าจะเป็นคนโคราช เพราะก่อนกรมพระราชวังจะมาเป็นกรมพระราชวังหลัง แต่เดิมเป็นเจ้าเมืองโคราชมาก่อนและแม่สุนทรภู่น่าจะเป็นคนใกล้ชิดกันมาก่อนถึงได้เป็นแม่นม สุนทรภู่เป็นนักภูมิศาสตร์ สุนทรภู่เป็นปัญญาชนในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น
สุนทรภู่เป็นไฮโซ และเป็นอื่นๆอีกมากมาย

[little sun]

ขอนำกลอนนี้ของสุนทรภู่มาเสนอค่ะ

 ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโคงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
       ไม่เมาเหล้าแต่เรายังเมารัก
       สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
        ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
        แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

[ยามะธิดา]

ขอบพระคุณ  คุณเทาชมพูค่ะ  

ที่กรุณายกบทนี้ มาสอนใจ  ให้ตระหนักถึง ความเป็นสามัญของปุถุชน  โดยทั่วไป
ดิฉันจะ ท่องไว้ เตือนใจ ตนเอง นะคะ

พลอยให้ นึกไปถึงอีกบท  ของท่านกวีเอกค่ะ

เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา
จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ

ถึงชายใดเขาพอใจมาพูดเกี้ยว
อย่าโกรธเกรี้ยวโกรธาว่าหยาบหยาม
เมื่อไม่ชอบก็อย่าตอบเนื้อความตาม
มันจะลามเล่นเลยเหมือนเคยเป็น

บทนี้เป็นอีกบทค่ะ  ที่ดิฉันมีไว้สอนใจตนเอง
ให้รอบคอบในการเจรจาค่ะ
เพราะมีบทเรียนราคาแพงที่ทำให้ต้องจดจำมาจากอดีต.....

[แจ้ง ใบตอง]

บางระมาดอาจจะทำให้ช้ำจิต
กลับไปคิดถึงบางพรมสมประสงค์
ถึงบางน้อยคล้อยมืดค่ำย่ำแลงลง
มุ่งหน้าตรงบางเชือกหนังหวังจอดเรือ

ผ่านบางไผ่ใจหวั่นสองวันแรก
ถึงบางแวกแยกพลันดันหางเสือ
เลี้ยวเข้าบางขี้แก้งแจ้งจอดเรือ
เพราะเริ่มเบื่อสาวหลายบางให้นั่งคอย

เที่ยวทุกบางทางลำคลองสองฝั่งฟาก
ปราศจากรักจริงยิ่งเหงาหงอย
บางสุดท้ายจะขอเสี่ยงเยี่ยงเรือลอย
ใจดวงน้อยขอมอบให้ใครบางคน...



วันนี้พาเที่ยวชมคลองแถวฝั่งธนครับ ไล่จากบางระมาดของแม่หญิง ถัดไปก็เป็นบางพรม
บางน้อย  แล้วก็บางเชือกหนัง บางไผ่ บางแวก สุดท้ายก็บางขี้แก้ง เรียงไปทางทิศใต้ทีละคลอง

ที่แต่งกลอนมานี่ก็เพื่อเป็นการบูชาครูกลอนสุนทรภู่ครับ หาได้ตั้งใจอาจเอื้อมไปเทียบเคียง
เคียงกับท่านไม่  มารออ่านกลอนของท่านจากเพื่อนๆ ครับ

[นกข.]

ใครเคยไปคารวะท่านสุนทรภู่ที่อนุสาวรีย์หรือรูปปั้นของท่านทีเมืองแกลงบ้างครับ ที่มีรูปปั้นพระอภัยเป่าปี่ นางผีเสื้อคอยฟัง และมีรูปปั้นตัวละครอื่นๆ อยู่ด้วย
ผมไม่เคยไป อยากไปสักหน แต่สงสัยว่ารูปปั้นเหล่านั้นฝีมือใครเป็นช่างปั้นครับ

[จ้อ]

ขอบคุณแม่หญิงเรไร สำหรับของขวัญ
ตอนนี้กำลังซัมเมอร์ครับ ช่วยคลายร้อนได้เยอะเลย

มีคำกลอนของสุนทรภู่ ที่พูดถึงการศึกษา หรือความพยายาม บ้างไหมครับ?

[ฝอยฝน]

ฝนมี... แบบใกล้เคียงค่ะ คุณ Jor๋  แต่จะถูกใจมั๊ยลองอ่านนะคะ

จงพากเพียรเรียนไว้จะได้ทราบ  
ทั้งกลอนกาพย์การกลปรนนิบัติ
หนึ่งแข็งอ่อนผ่อนผันให้สันทัด
ตามกษัตริย์สุริวงศ์ดำรงดิน
อนึ่งแยลยลกลความสงครามศึก
ย่อมเหลือลึกล้ำมหาชลาสินธุ์
เร่งฝึกฝนกลการผลาญไพริน
ให้รู้สิ้นให้มั่นกันนินทา

ตั้งใจหาให้คุณ Jor เลยค่ะ

[เทาชมพู]

ตอบคำถามรายตัวค่ะ

แม่หญิงเรไร
นิราศพระประธม สันนิษฐานว่าแต่งราว พ.ศ. ๒๓๘๕เป็นนิราศเรื่องหลังๆ  เมื่อสุนทรภู่อยู่ในวัยชราแล้ว  ส่วนพระอภัยมณีแต่งเมื่อไรไม่มีหลักฐาน  บางคนว่าแต่งตั้งแต่ร. ๒ บางคนว่ารัชกาลที่๓   คงใช้เวลานานมาก ดูจากความยาวของเรื่อง
ที่รู้คือ แต่งขายเป็นตอนๆเมื่อตอนตกยากในรัชกาลที่ ๓
สรุปคือพระอภัยมณีน่าจะแต่งก่อนนิราศพระประธมค่ะ

คุณแจ้ง
จำคลองได้เก่งจังค่ะ  ดิฉันไปเที่ยวคลองฝั่งธนมาไม่นาน ตอนนี้ลำดับไม่ถูกแล้ว
ฝีปากกลอนนายแจ้งศิษย์สุนทรภู่ แพรวพราวเชียวนะคะ  อ่านบทแรกไม่ทันเลื่อนเม้าส์ลงมาถึงชื่อ  ยังสงสัยว่าเป็นนิราศเรื่องไหน    ทำไมไม่เคยเห็น
คุณแจ้งมัวไปจอดเรือคอยสาวตั้งหลายบางจนเบื่อ     มิน่า สาวบางระมาดบางเดียวถึงต้องรำพึงว่า....มีแต่เคลื่อนแคล้วคลาดประหลาดใจ
เอาบทนี้มาฝากค่ะ

เห็นรักน้ำพร่ำออกทั้งดอกผล
ไม่มีคนรักรักมาหักสอย
เป็นรักเปล่าเศร้าหมองถึงน้องน้อย
เที่ยวล่องลอยเรือรักจนหนักเรือ

คุณนกข.
อนุสาวรีย์ที่เมืองแกลง เคยไปค่ะแต่ไม่ทราบชื่อช่างปั้น
มีอีกแห่งที่หาดเจ้าสำราญ  นางยักษ์ตัวเบ้อเริ่มอยู่ในทะเล  เห็นมาหลายปีแล้วไม่รู้ป่านนี้เป็นยังไง

ระหว่างที่สาวขวัญฟ้าหน้าอ่อนยังไม่มาตอบ  มัวใช้ท่อนจันทน์ซ้อมทุบคอใครหักอยู่ก็ไม่รู้    ดิฉันเลยเอาอีกบทหนึ่งจากนิราศวัดเจ้าฟ้ามาคั่นโปรแกรมไปพลางๆก่อน

ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม
ไม่ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน
แต่ต้องตาพาใจอาลัยวรณ์
สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน

คุณJor
อันข้าไทได้พึ่งเขาจึงรัก
แม้นถอยศักดิ์สิ้นอำนาจวาสนา
เขาหน่ายหนีมิได้อยู่คู่ชีวา
แต่วิชาช่วยกายจนวายปราณ

อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ
ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก
จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย

คุณฝอยฝนและคุณยามะธิดา
ขอบคุณค่ะ อยากให้เอามาฝากอีกหลายๆบท

[จ้อ]

ขอบคุณคุณฝอยฝน และคุณเทาชมพู มากๆครับ

[B]

Khun Jang kha, if a girl from Bangramad broke your heart until  you feel "เพราะเริ่มเบื่อสาวหลายบางให้นั่งคอย,"  how about a girl from "Bangkhunsri" ka? ...kik...kik

[ฝอยฝน]

คุณ Jor คะ ขอโทษนะคะ
เมื่อเช้า ฝนพิมพ์ผิด ไปนิดค่ะ

บรรทัดที่ 5  ต้องเป็น

อนึ่งแยบยลกลความสงครามศึก.....

[เรไร]

คุณเทาชมพู พูดถูกค่ะ  
ก็คุณแจ้งเล่นพายเรือเที่ยวแวะไปซะทุกบางอย่างนี้นี่นา จอดเรือรอสาวไปเรื่อย  
สาวบางระมาดเค้าอุตส่าห์ถามหา ยังกลับไปคิดถึงสาวบางพรม
ในเมื่อทำตัวเป็น "พ่อเรือแจว"  ไม่ยอม ขึ้นบก อย่างนี้   ก็คงต้อง ขึ้นคาน ต่อไปนะคะ


......คลองคดลดเลี้ยวล้วน........หลักตอ
เกะกะระเรือรอ.......................ร่องน้ำ
คดคลองช่องแคบพอ..............พายถ่อ  พ่อเอย
คนคดลดเลี้ยวล้ำ.....................กว่าน้ำลำคลอง