๐คิดถึงแทบขาดดิ้น ชีวา
อยากพบอยากพูดจา สักครั้ง
อัดแน่นคับอุรา เปรียบเช่น ไฟสุม
แต่เหตุผลเหนี่ยวรั้ง ไม่ให้ ทำไป
๐ยามพบต้องหลบหน้า หมางเมิน
กลัวว่าความขวยเขิน ยากห้าม
กลัวว่าจะทำเกิน- กว่าเหตุ
จนจิตใจมองข้าม สิ่งนั้น ความจริง
๐ได้แต่ชะโงกน้ำ ดูตน
ใครจะสนใจคน เช่นเจ้า
คิดไปยิ่งมืดมน หมดหวัง
ยิ่งคิดยิ่งหมองเศร้า จักต้อง ฝืนทน
๐สิ่งใดในโลกหล้า คาดหวัง
เมื่อไม่ได้สมดัง คิดไว้
ย่อมเจ็บปานชีวัง จะขาด รอนรอน
ถ้าหากไม่หวังไซร้ ย่อมพ้น ทุกข์ทน
๐สิ่งไหนเขามอบให้ กลับมา
แม้ว่าด้อยราคา ค่าน้อย
อย่ามองเพ่งด้วยตา ต้องพิศ ด้วยใจ
ค่าสิบเราเห็นร้อย ต่ำต้อย เห็นสูง..
