ลงมาเรื่องของปืนที่ชาวบ้านใช้กันซักเล็กน้อยนะครับ
ปืนของชาวบ้านที่เราเกือบจะทุกคนรู้จักกันดีก็คงจะได้แก่ปืนแก๊บ ซึ่งเป็นปืนไทยประดิษฐ์ที่ทำเองโดยช่างปืนชาวบ้าน เป็นปืนที่ต้องอัดดินปืนด้วยตนเองแล้วใช้ลูกปืนที่ทำจากตะกั่ว (ซึ่งก็ทำเองอีกเช่นกัน) เป็นปืนลูกเดี่ยวที่มีไม่มีความแม่นยำมากนัก ชาวบ้านแบกปืนชนิดนี้เข้าป่าหากินในเวลากลางวัน สำหรับในเวลากลางคืน ประสิทธิภาพความแม่นของปืนแก็บอาจกล่าวได้ว่าใกล้ศูนย์ ชาวบ้านจึงมักมีปืนอีกกระบอกหนึ่งที่เราเรียกกันว่าปืนลูกซอง และก็เป็นชนิดลำกล้องเดี่ยว มิใช่ลำกล้องแฝดแบบที่คนเมืองผู้มีอันจะกินเขามีกัน ลูกซองเป็นปืนชนิดที่ลูกกระสุนลูกหนึ่งของมันจะบรรจุลูกตะกั่วใว้หลายเม็ด มีลูกกระสุนหลายแบบให้เลือกใช้ เช่น เบอร์ 4, ลูก SG, ลูก LG, และ Bug หรือ O Bug) แล้วก็ยังมีที่ชาวบ้านแคะเอาลูกปรายออกไปแล้วหลอมลูกตะกั่วใหม่ให้ใหญ่ขึ้นเท่ารูลำกล้องใส่แทนลงไป (ทำให้เป็นลูก Bug) ชาวบ้านมักจะใช้ปืนลูกซองสำหรับเวลากลางคืน
เล่ามาก็เพื่อจะบอกว่า หากเดินในป่าแล้วเห็นชาวบ้านแบกปืน เพียงเราเห็นว่าเป็นปืนอะไร เป็นปืนชนิดใหน เมื่อเอามาพิจารณาร่วมกับสภาพป่า ช่วงเวลาที่พบปะ และทิศทางที่เขาเดินไปเท่านั้น เราก็แทบจะบอกได้ว่าเขาจะไปทำอะไร ?? จะไปยิงสัตว์ประเภทใหนและในแหล่งใด ?? จะเป็นป่าที่น่ากลัวด้วยสัตว์อะไร ?? และรวมทั้งการแสดงถึงสภาพความบริสุทธิ์ของป่าอีกด้วย
จะให้ขยายความใหมครับ
