รำลึกไคลแมกซ์ตอนท้ายของนิยาย
ดรรชนีนาง ที่แสนสะพรึงจากปลายปากกาจุ่มน้ำผึ้งเจ้าของ
ผลงานจบแบบรันทด(โ)หดหู่อยู่หลายเรื่องจนสาวๆ หลายคนเลือกที่จะไม่อ่านงานของ"อิงอร"
“นิ้วคนสีขาวซีด เป็นรอยตัดถึงโคนนิ้วจมนิ่งอยู่ก้นขวด เล็บซีดที่ปลายนิ้วเรียวยาวและแหลม”ถูกแช่ดองอยู่ใน
“ขวดฝรั่งรุ่นเก่าบรรจุน้ำเกลือเต็ม จุกไม้ก๊อกเก่าๆ อัดแน่นแต่ไม่ได้ลงครั่งทับ น้ำมี
กลิ่นเหม็นจึงซึมเยิ้มออกมานอกจุกขวด” ด้วยภาพและกลิ่นอย่างนี้,ในห้องหอคืนส่งตัวอยู่กับเจ้าสาว ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงซึ่งไม่เหลือ
เยื่อใยให้ดรรชนี,ที่ผ่านไปเป็นธรรมดาวิสัยของชายที่อยากเชยชมหญิงงามชาวบ้านก่อนจากไปโดยไม่รู้สึก
ผูกพัน จึงจัดการกำจัดขวดนั้นทิ้งไปในทันใด
นิยายจบแบบทำร้ายคนอ่านแบบนี้เมื่อนำมาสร้างเป็นหนัง ถ้าคงตามบทประพันธ์คงโดนคนดู
ปาจอและทำรายได้ขาดทุนแน่นอน ดังนั้นจึงต้องแต่งตอนจบใหม่(แต่ตอนนำมาสร้างเป็นละครทีวีคงเรื่อง
ราวตรงตามบทประพันธ์)
ในหนังปี 2504 ที่คุณพิศมัยแสดงนำนั้น
http://hair-magazine.com/topic/178 เล่าว่า
เมื่อเห็นดรรชนีนางแล้ว, นิรันดร์จึงหวนนึกถึงอดีตที่ผ่านมา เขานึกถึงสาวน้อยดรรชนีที่สงขลา
ขึ้นมาทันที จึงรีบผละออกจากห้องหอเพื่อเดินทางไปหาดรรชนีทันที และแล้ว
ดรรชนีซึ่งกำลังมีไฟแค้นสุมอกอยู่ก็บันดาลโทสะลั่นไกปืนใส่นิรันดร์ทันที นิรันดร์ล้มฟุบลงบน
หลุมฝังศพ(พ่อของดรรชนี) ดรรชนีก็เข้าไปขยับตัวและคร่ำครวญถึงความรักของตนกับนิรันดร์ในอดีตทำนอง
ให้อภัยในสิ่งที่ผ่านมา จากนั้นนิรันดร์ก็ฟื้นขึ้นมาบอกว่า ยังไม่ตาย ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด