มาดูเรื่องจริงที่คล้ายกับหนังดังปี 2009 Up

[ประกอบ]

ภาพยนต์อนิเมชั่นในปัจจุบัน หลายเรื่องมีฉากและเรื่องราวที่กินใจ หนึ่งในภาพยนต์เหล่านั้นคือเรื่อง UP  ซึ่งเชื่อว่าหลายๆ คนที่มีโอกาสดูภาพยนต์เรื่องนี้ โดยเฉพาะตอนต้นเรื่อง ต้องเสียน้ำตาให้กับฉากนี้ไม่มากก็น้อย   ใครยังไม่เคยดูแนะนำให้เตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วย




เรื่องราวต่อจากฉากนี้ก็คือ มีบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เข้ามา ต้องการจะซื้อบ้านและพัฒนาพื้นที่ที่คุณปู่อาศัยอยู่อย่างเดียวดาย แต่คุณปู่ไม่ยอมขาย เพราะบ้านนี้คือที่รวมแห่งความทรงจำมากมาย ในที่สุด คุณปู่ก็ใช้ลูกโป่งจำนวนมาก ยกบ้านลอยขึ้นฟ้า เพื่อไปผจญภัยครั้งสุดท้าย   ใครยังไม่เคยดู แนะนำให้ไปหามาดูได้ครับ ภาพยนต์เรื่องนี้ เด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี

วันนี้ได้อ่านข่าวหนึ่งที่น่าสนใจ คือในวันพรุ่งนี้จะมีการประมูลบ้านน้อยหลังหนึ่งในซีแอตเติล สหรัฐอเมริกา และคาดว่าบ้านนี้คงจะถูกรื้อถอนทำลายลง เพื่อพัฒนาพื้นที่ต่อไป บ้านนี้เคยเป็นบ้านของคุณย่าอิดิธ เมซฟิลด์

[ประกอบ]

อิดิธ เมซฟิลด์ ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้ตังแต่ปี 1952 เพื่อมาดูแลแม่ที่ีไม่สบายของเธอ และตั้งแต่นั้นมา บ้านหลังนี้ก็เป็นที่อยู่เดียวของเธอตลอดชีวิต  แม้ว่าจะมีข้อเสนอขอซื้อบ้านของเธอมาโดยตลอด เธอก็ไม่เคยคิดจะขายหรือย้ายไปที่อื่น

[ประกอบ]

ในปี 2006  บริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์  ต้องการพัฒนาที่ดินในบริเวณนี้ เพื่อสร้างอาคารสำนักงานและย่านการค้า  คุณย่าซึ่งขนะนั้นอายุ 84 ปี และอาศัยอยู่ตามลำพัง ได้รับข้อเสนอขอซื้อบ้านด้วยมูลค่า 1 ล้านเหรียญสหรัฐฯ  รวมทั้งจะจัดหาบ้านพักคนชราและการดูแลให้ด้วย แต่คุณย่าปฏิเสธไม่ยอมขาย  ทำให้บริษัทต้องพัฒยาพื้นที่โดยรอบ  เหลือไว้แต่บ้านของคุณย่าหลังเดียว

[ประกอบ]

เหตุผลเดียวที่คุณย่าไม่ยอมขาย คือบ้านนี้คือความทรงจำของคุณย่า และคุณย่าไม่ต้องการย้าย ไม่ใช่เพื่อเป็นสัญลักษณ์การต่อสู้กับทุนนิยมหรือต้องการชื่อเสียงแต่อย่างใด  ในที่สุด บริษัทก็ต้องพัฒนาที่ดินรอบๆ ข้าง โดยเว้นบ้านของคุณย่าเอาไว้

ระหว่างการก่อสร้าง คุณย่าได้รับการเคารพจากเหล่าคนงานก่อสร้าง  ที่แวะเวียนเข้าไปดูแลถามไถ่  และหนึ่งในนั้นคือแบรี่ มาร์ติน  ที่มักจะเข้าไปช่วยเหลือดูแลคุณย่าเสมอ  เช่น กิจวัตรประจำวันของคุณย่าทุกเช้าคือจะมาให้อาหารนก ถ้าวันไหนสิบโมงเช้าแล้วยังไม่เห็นคุณย่าออกมา หรือไม่เห้นร่องรอยอาหารนก แบรี่ก็จะเข้าไปเช็คดูว่าคุณย่ายังอยู่ดีหรือเปล่า

นอกจากนั้นแบรี่ก็จะคอยช่วยเหลือในเรื่องอื่นๆ เช่นขับรถไปส่งคุณย่าไปทำผม ไปหาหมอ ซื้อของ ส่งไปรษณีย์ หรือแม้แต่ทำอาหารให้ด้วย เป็นระยะเวลาสองปี จนคุณย่าจากไปอย่างสงบในบ้านหลังนี้ ในปี 2008 ด้วยวัย 86

[ประกอบ]

คุณย่ายกบ้านนี้ให้แก่แบรี่ มาร์ติน ผู้คอยช่วยเหลือดูแลมาตลอดสองปี แบรี่ตัดสินใจขายบ้านให้บริษัทพัฒนาอสังหาแห่งหนึ่ง  แต่เนื่องจากบริษัทนี้ประสบปัญหาทางการเงิน บ้านหลังนี้จึงถูกยึดและขายทอดตลาด และจะมีการประมูลในวันพรุ่งนี้ ใครอยู่แถวซีแอตเติลอยากไปประมูลดูก็ได้ครับ    คาดว่าบ้านคงจะถูกรื้อถอนและพัฒนาต่อไป

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2990676/Elderly-woman-s-style-house-symbol-corporate-buyout-defiance-reluctant-folk-hero-finally-face-wrecking-ball.html

[ประกอบ]

ปิดท้ายด้วยเพลงเพราะๆ และฉากที่กินใจจากภาพยนต์เรื่อง UP กันอีกครั้ง  ใครที่เสียน้ำตาไปเมื่อต้นกระทู้รอบนึงแล้ว  รอบนี้ดูไปฟังเพลงเพราะๆ ไปอาจจะได้เสียน้ำตาอีกรอบ อย่าลืมเตรียมกระดาษไว้ซับน้ำตาด้วนนะครับ สมาชิกเรือนไทยหลายท่านท่าทางบ่อน้ำตาตื้นพอๆ กับผมเลย

[NAVARAT.C]

เยี่ยมครับ เยี่ยม

[SILA]

         เคยอ่านข่าวนี้เมื่อราว 2 ปีก่อนแล้วไม่ได้ติดตามต่อ วันนี้คุณย่าหลับสบายไปแล้ว

         เมื่อไม่นานมานี้ ชาวเน็ทเมืองไทยก็ได้อ่านเรื่องราวดีๆ ทำนองนี้เช่นกัน จากใจกลาง
สุขุมวิทซอย 8

                 “วรรณวิทย์” โรงเรียนไม้เล็กๆ ที่ถูกโอบล้อมด้วยตึกสูงของสุขุมวิท

                      http://women.sanook.com/33841/

[เอื้องหลวง]

น้ำตาซึมกับฉาก Married Life ทุกครั้งที่ได้ดูจริงๆ ค่ะ 

[เอื้องหลวง]

         เคยอ่านข่าวนี้เมื่อราว 2 ปีก่อนแล้วไม่ได้ติดตามต่อ วันนี้คุณย่าหลับสบายไปแล้ว

         เมื่อไม่นานมานี้ ชาวเน็ทเมืองไทยก็ได้อ่านเรื่องราวดีๆ ทำนองนี้เช่นกัน จากใจกลาง
สุขุมวิทซอย 8

                 “วรรณวิทย์” โรงเรียนไม้เล็กๆ ที่ถูกโอบล้อมด้วยตึกสูงของสุขุมวิท

                      http://women.sanook.com/33841/

ครั้งแรกที่ได้อ่านทั้งทึ่งและประทับใจกับเรื่องราวของโรงเรียนแห่งนี้ ชื่นชมผู้บริหารและคณะครูทุกคนในโรงเรียนจริงๆค่ะ

[เทาชมพู]

กระทู้นี้เรียกน้ำตาได้เกือบทุกค.ห.เลย

[ประกอบ]

ฮิฮิ  จับได้แล้ว ใครเสียน้ำตามั่ง