บันทึกเป็นอนุสรณ์แด่ชีวิตอีกหนึ่งเผ่าพันธุ์ที่อาจสูญสลายไปตลอดกาลจากน้ำมือมนุษย์ในนามของการพัฒนา...พลับพลึงธาร...http://fieldtrip.ipst.ac.th/intro_sub_content.php…
*******
พลับพลึงธาร ~ รันทดบทสุดท้าย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ตะวันทอแพรแสดกลางแดดกล้า
พยับพร่างมายาเริงฟ้าใส
ลมพรูพัดสะบัดโบกโยกกิ่งไกว
หมู่พฤกษ์ไพรเนืองนับเร่งจับจูง
พลับพลึงธารบานเร้นลับกับสายน้ำ
ขับลำนำบุษบากลางป่าสูง
แก้วกาฮังสวยสล้างแข่งยางยูง
บ้างพลัดฝูงรำฟ้อนริมหาดทราย
หมู่กวางทรายร่ายรินมากินหญ้า
พยัคฆาหลบเร้นเขม้นหมาย
กระทิงโทนขวับเคี้ยวอยู่เดียวดาย
แล้วภาพแห่งความตายก็ฉายมา
๒.
เรือใบไม้ไหวสะท้านผ่านดงดิบ
ยินเพียงเสียงกระซิบอันแปลบปร่า
เราคือซาก..คือวิบัติ..พัฒนา
จักเยือนคลองนาคาในเร็ววัน
เรือใบไม้ถอนสะอื้นคืนสงัด
กลางรกชัฏป่าเปลี่ยวเลี้ยวลดหลั่น
เย็นน้ำใสไหลเริงเป็นเชิงชั้น
ราวสวรรค์ในนิทานนานมาแล้ว
จากเทือกสูงไหลเอื่อยเรื่อยลงต่ำ
พลับพลึงธารบานฉ่ำเป็นแถวแถว
อวลกลิ่นหอมแซมสอดตลอดแนว
ผ่านกลีบอ่อนเพริศแพร้วขาวละมุน
๓.
พรูพรั่งกระแสเชี่ยวเกลียวกระฉอก
เสียงขุดลอกครืนคลั่งกลางน้ำขุ่น
แล้วเกลียวกรรมบทใหม่ในเมืองทุน
ก็เปิดแผลด้วยรอยพรุนกระสุนเงิน
ปิดฉากราชินีแห่งสายน้ำ
ที่ยังความชื่นฉ่ำทุกโขดเขิน
พลับพลึงธารบานกลีบบนเชิงเทิน
สลดคำสรรเสริญในตำนาน!!!
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
