ไฮโซโบราณ แห่งอเมริกา(2)

[เทาชมพู]

ชอบ Consuelo Vanderbilt มาก เคยอ่านประวัติของเธอในหนังสือที่ซื้อมาจากอังกฤษนานมาแล้ว ก่อนมีโลกโซเชียลมีเดียในไทย
เธอเป็นคนสวย มีชีวิตดราม่ามาก
ขอหลีกทางให้คุณ SILA ค่ะ

[SILA]

เศรษฐีใหม่ มีลาภ ไม่มียศ จึงใช้ลาภแลกยศ

หลีกทางเช่นกัน ให้จขกท. คุณ han bing รับช่วงเล่าชีวิตบั้นปลายของเดอะคุณนาย ครับ

[เทาชมพู]

คุณหาญบิงพาคนอ่านเรือนไทยไปสำรวจพระราชวังจีนกับนางสนมของฮ่องเต้เสียแล้ว  จึงขอแยกกระทู้มาเล่าถึงไฮโซอเมริกา ต่อจากกระทู้เดิมค่ะ
นางเอกของเราในกระทู้นี้คือ คอนซูเอโล แวนเดอร์บิลท์ Consuelo Vanderbilt

[เทาชมพู]

นางเอกของเรามีบทบาทชีวิตอยู่ใน "ยุคทอง" ของอเมริกา

ยุคทองที่ว่านี้เป็นระยะเวลาสั้นๆประมาณ 30 ปีช่วงปลายศตวรรษที่ 19  จนถึงจุดสิ้นสุดของศตวรรษ คือ ค.ศ.1870-1900  เป็นยุคที่เศรษฐกิจของอเมริกาก้าวกระโดดแบบกระโดดสูง ไม่ใช่กระโดดธรรมดา   เป็นผลจากการพุ่งพรวดทะลุฟ้าของระบบอุตสาหกรรมที่ทำให้คนรวยก็รวยขึ้นอย่างมหาศาล แม้แต่เจ้าตัวเองก็แทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะรวยได้ขนาดนี้   ส่วนคนจนก็จนกรอบเกรียมเหมือนเดิม  ไม่ใช่ว่าพลอยรวยขึ้นไปด้วย

ระบบอุตสาหกรรมที่สร้างผลิตผลได้มหาศาลจนทิ้งเกษตรกรรมไม่เห็นฝุ่นนั้น ยักษ์ใหญ่คือทางรถไฟที่ทอดยาวจากตะวันออกไปตะวันตก  จากฟากสมุทรแอตแลนติคสู่แปซิฟิค   นอกจากนี้ก็ยังมีอุตสาหกรรมโรงงาน  อุตสาหกรรมเหมืองแร่  ไล่ตามมาติดๆ   ตามการขยายตัวของบ้านเมืองที่เติบโตจากรัฐตะวันออกไปตะวันตก   ในดินแดนเถื่อนของรัฐตะวันตกนั้น ทรัพย์ในดินสินในน้ำซ่อนตัวอยู่มหาศาล อย่างเช่นเหมืองแร่ในโคโลราโด จนทุกวันนี้ก็ยังมีซากให้เห็นอยู่

อุตสาหกรรมต้องใช้แรงงานคนนับล้าน   ดังนั้นชาวยุโรปและแม้แต่เอเชียก็หลั่งไหลไปเป็นแรงงานของพี่เมกันกันนับไม่ถ้วน   ใครดูหนังเฉินหลงที่พี่เฉินไปผจญภัยในคาลิฟอร์เนีย เจอคนจีนด้วยกันอีกหลายกลุ่ม  นั่นแหละค่ะ แรงงานจากเอเชีย  ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิคไป

[เทาชมพู]

ถ้าใครอ่านกระทู้ต้น  คงจะจำได้ว่าท้ายๆกระทู้พูดถึงเจ้าแม่ไฮโซแห่งสกุลแวนเดอร์บิลท์ ชื่ออัลวา   คนนั้นแหละมามีบทบาทต่อในกระทู้นี้
อัลวาเป็นเจ้าแม่ ที่บทบาทในชีวิตจริงสุดแสนดราม่า  จึงมีหนังชุดทางทีวีและหนังอะไรต่อมิอะไรฉวยเอาบทบาทเธอไปบรรเลงมาแล้วหลายเรื่อง
เธอมีลูกสาวชื่อคอนซูเอโล   นางเอกของเราในกระทู้นี้

คอนซูเอโลมีความแปลกเฉพาะตัว 2 ข้อใหญ่  อย่างแรกคือชื่อประหลาด เป็นภาษาสเปนทั้งๆไม่มีเลือดผสมสเปนแม้แต่น้อย     เธอควรจะชื่อแมรี่ หรือเอลิซาเบธ หรือชื่ออะไรที่มาจากพระคัมภีร์ไบเบิ้ลอย่างสาวอื่นๆเขาชื่อกัน   แต่เธอได้รับชื่อนี้ตามชื่อของแม่ทูนหัวหรือก๊อดมาเธอร์ของเธอ ที่เป็นลูกครึ่งอเมริกัน-คิวบา   ก็เลยทำให้ดูแปลกแยกมาแต่แรก   อย่างที่สองคือเธอเป็นคนสวยจนไม่น่าเชื่อว่า เกิดมารวยแล้วยังสวยได้ขนาดนี้
ทั้งนี้ เพราะหญิงงามเช่นพระสนมลับหรือนางละครเด่นๆทั้งหลายมักจะถือกำเนิดมาต่ำต้อย ลำบากยากแค้นกันทั้งนั้น  ไม่มีใครรวยสวยเด่นมาแต่เกิด  คอนซูเอโลเป็นข้อยกเว้น  เธอเป็นเด็กสะสวยน่ารักมาแต่เกิด

[เทาชมพู]

พ่อของเธอ วิลเลียม แวนเดอร์บิลท์ รวยจากอุตสาหกรรมรถไฟที่วางรางจากตะวันออกไปตะวันตก  ทำเงินให้เจ้าของสัมปทานได้มหาศาล    ทรัพย์สินส่วนตัวของลูกสาวคนเดียวที่เรียกว่า dowry คือเจ้าสาวเอาติดตัวไปเมื่อสมรส  มีมูลค่า 20 ล้านดอลล่าร์ หรือคิดเป็นเงินปัจจุบันคือสี่พันล้านดอลล่าร์     มันพอจะทำให้ชายโชคดีคนนั้นกลายเป็นมหาเศรษฐีแถวหน้าของประเทศได้ในพริบตา หากว่าสอยดอกฟ้าไปได้สำเร็จ

คุณนายอัลวาเองก็มองเห็นข้อนี้ตั้งแต่ลูกสาวคาบช้อนเงินช้อนทองออกมาจากในท้อง      ยังไม่ทันที่คอนซูเอโลจะอุแว้ได้ขาดเสียง   คุณนายแม่ก็วางแผนเรียบร้อยแล้วว่า อนาคตของลูกน้อยจะต้องเป็นสตรีแถวหน้าของประเทศ และของทวีป  หรือจะเป็นของโลกก็ได้ไม่เกี่ยงงอน   
ผลก็คือ เธอควบคุมลูกทุกกระดิกให้หมดจดงดงาม เท่าที่มนุษย์เพศหญิงคนหนึ่งจะมีได้    แม้ว่าลูกแม่สวยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม่ก็ยังไม่พอใจ  ลูกจะต้องมีบุคลิกงาม เดินเหินนั่งยืนได้สง่าดุจนางหงส์    ด้วยเหตุนี้เด็กหญิงจึงโตขึ้นมาพร้อมด้วยแท่งเหล็กท่อนยาวผูกติดสันหลัง ซึ่งมีที่รัดเอวและยึดหัวไหล่เอาไว้เพื่อให้เธอเดินตัวตรง ไหล่ไม่โค้งงอ และพุงไม่ยื่น   เจ้าท่อนเหล็กจะคอยบังคับให้เธอเดินตัวตรงเป๊ะ งามสง่าทุกอิริยาบถ

นอกจากนี้ คอนซูเอโลไม่ได้เข้าโรงเรียนอย่างเด็กหญิงอื่น    แม่จ้างครูมาสอนที่บ้านเพื่อกวดขันความรู้ให้เป็นพิเศษ   เด็กหญิงต้องเรียนภาษาต่างประเทศทั้งฝรั่งเศสและเยอรมันจนพูดได้คล่องเหมือนภาษาตัวเอง ตั้งแต่ยังเยาว์
คุณนายอัลวาปกครองลูกสาวอย่างเข้มงวดมาก   ถ้าหากว่าหนูน้อยทำอะไรไม่ถูกใจแม่แม้เพียงเล็กน้อย เธอก็จะถูกหวดด้วยไม้สำหรับตีม้า  (riding whip)

หน้าตาเป็นยังงี้ค่ะ   ไม่เหมือนแส้ชนิดเขาโบยลงโทษกัน แต่ก็น่าจะเจ็บไม่น้อยสำหรับเนื้ออ่อนๆของเด็ก

[เทาชมพู]

คอนซูเอโลเติบโตขึ้นมาเหมือนหุ่นที่แม่บรรจงตบและแต่งให้เข้ารูปสวยงามที่สุดเท่าที่แม่จะสรรหาได้    รวมทั้งจัดการเสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งหลายด้วย 
เมื่อเข้าสู่วัยรุ่น    วันหนึ่งเด็กสาวไม่ชอบเสื้อผ้าที่แม่หามาให้สวม   ก็บอกแม่ว่าเธอคิดว่ามันไม่สวย     เธอได้รับคำตอบจากแม่ว่า
"ฉันเป็นคนคิด  เธอไม่ต้องคิด   ทำตามที่ถูกสั่งเท่านั้นพอ"

ดูหน้าตาคอนซูเอโลในรูปนี้ก็ไม่ค่อยจะเป็นสุขนักนะคะ

[เทาชมพู]

คอนซูเอโลเจริญวัยขึ้นเป็นสาวงาม ร่างระหง สูงถึงห้าฟุตแปดนิ้ว  เอวบางร่างน้อยตามความนิยมสมัยปลายศตวรรษที่  19 ที่ผู้หญิงจะต้องรัดเอวเข้าไปให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้   เธอมีจมูกโด่งเรียวและผมสีเข้มดกหนาเป็นคลื่น   จริตกิริยาก็ละมุนละม่อมน่ารัก เป็นที่จับตาจับใจคนทุกคนที่เห็น

ความงามของคอนซูเอโลนั้นถึงกับเล่ากันว่า เซอร์เจมส์ บาร์รี่ นักประพันธ์ชาวอังกฤษผู้แต่งเรื่อง "ปีเตอร์แพน" ที่เด็กๆรู้จักกันดี ถึงกับออกปากว่า
" ผมยอมยืนตากฝนตลอดคืน ขอเพียงได้เห็นคอนซูเอโลเดินผ่านไปขึ้นรถม้าของเธอแวบเดียวเท่านั้น"

บัดนี้ พอเป็นสาว ก็ถึงเวลาสำคัญที่สุดคือ เตรียมตัววิวาห์   ในเมื่อคุณนายแม่บังคับมาตั้งแต่เล็ก  เรื่องนี้จะเว้นได้อย่างไร     เจ้าบ่าวของหญิงสาวผู้มั่งคั่งที่สุดในอเมริกาจะต้องไม่ใช่ผู้ชายสามัญชน  แม้แต่เศรษฐีก็ยังด้อยอยู่ดี       คุณแม่เล็งแลไปที่ผู้ชายหัวกะทิที่สุดในยุโรปเท่าที่จะหาได้   ลูกสาวชั้นจะต้องไม่ใช่ "นาง" อย่างคนอื่นๆ  เมื่อแต่งงาน  แต่จะต้องมีคำนำหน้าหรูหรากว่านี้

[เทาชมพู]

ชายหนุ่มที่คุณสมบัติลอดผ่านนิ้วมือคุณนายอัลวามาได้   มี 5 คน  หนึ่งในจำนวนนี้ที่แม่เปิดไฟเขียวผ่านตลอดให้   คือ เจ้าชายโจเซฟ ฟรานซ์ แห่งแบตเตนเบิร์ก  เป็นพระราชโอรสองค์เล็กของพระเจ้าแผ่นดินแห่งบุลกาเรียพระองค์ก่อน   และพระราชอนุชาของพระเจ้าแผ่นดินบุลกาเรียองค์ปัจจุบันในตอนนั้น       แม้ว่าไม่ได้ครองราชย์  เจ้าชายก็ยังมีสิทธิ์อยู่ในลำดับสืบราชบัลลังก์    ที่สำคัญคือถ้าเสกสมรสกับใคร  ผู้หญิงคนนั้นก็กลายเป็นเจ้าหญิงในทันที

คุณนายอัลวาฝันหวานที่จะได้เห็นใครๆถอนสายบัวให้ลูกสาว  จะพูดจะจาด้วยก็ต้องเรียกเธอว่า "ใต้ฝ่าพระบาท" เธอจะได้เข้าร่วมในพระราชพิธีสำคัญๆของยุโรป    แต่ฝันของนางก็สลายเมื่อคอนซูเอโลยืนกรานหัวเด็ดตีนขาด ไม่ยอมแต่งงานกับเจ้าชาย เพราะเธอเกลียดเจ้าชายตั้งแต่แรกเห็น   ยังหาอ่านไม่พบว่าเจ้าชายองค์นี้มีอะไรไม่ดี   แต่ก็คงไม่เหมือนท่านชายพจน์ของปริศนาแน่ๆ   นางเอกของเราจึงไม่ไยดีกับตำแหน่งเจ้าหญิงเอาเสียเลย

[Anna]

หวั่นใจแทนนางเอกในนิยายชีวิตเรื่องนี้ซะแล้วซีคะ ไม่รู้คุณนายแม่จะเขียนบท กำกับชีวิตลูกสาวต่อไปยังไง

[เทาชมพู]

ทั้งๆแม่ควบคุมเข้มงวดทุกกระดิก    คอนซูเอโลก็ยังดอดไปคบหนุ่มเข้าจนได้    หรือจะพูดอีกอย่างก็ได้ว่าเพราะแม่คุมขนาดนี้ ลูกสาวจึงต้องดิ้นรนหาอิสระของหัวใจ
เจ้าหนุ่มที่ว่านั้นก็ไม่ใช่ยาจกหวังปองดอกฟ้า แต่เป็นลูกชายมหาเศรษฐีอเมริกัน มีนามว่า วินธรอป รูเธอเฟิด    เป็นพ่อแม่บ้านอื่นเขาก็คงลงความเห็นว่าเป็นใบหยกมารองรับกิ่งทองอย่างลูกสาวเขา  เหมาะสมกันแล้ว   
แต่อัลวาไม่เหมือนแม่คนอื่นๆ   เธอตั้งธงชัยเอาไว้ว่า ลูกสาวเธอจะต้องเกินหน้าลูกสาวมหาเศรษฐีอื่น   ดังนั้นเศรษฐีอเมริกันจึงพื้นๆไปสำหรับยอดแม่ยาย
คอนซูเอโลดอดไปรับหมั้นเงียบกับนายวินธรอป    เพื่อจะหลุดพ้นจากแม่   แต่แม่ก็เด็ดกว่า  บังคับให้ถอนหมั้นจนสำเร็จ

คอนซูเอโลดิ้นรนไม่ยอมรับคำขอแต่งงานกับเจ้าชายเป็นการตอบแทนแม่      แม่ก็ตอบแทนกลับมาอีกที ด้วยการพาลูกสาวไปเที่ยวยุโรปตามธรรมเนียมคนรวยสมัยนั้น    ความจริงเพื่อเล็งแลลูกเขยผู้ดีมีตระกูล เพื่อจะมาเป็นฐานส่งเสริมหน้าตาให้เงินทองที่มีเหลือเฟือแล้วของตระกูลแวนเดอร์บิลท์

ในตอนนั้นเอง   ปลาตัวโตสุดแห่งตระกูล Marlborough ก็เดินเข้ามาในอวนของคุณนายอัลวา

[เทาชมพู]

คำว่า Marlborough ซึ่งเป็นชื่อบุหรี่ยี่ห้อหนึ่งด้วย คนไทยออกเสียงว่า มัลโบโร   แต่ฝรั่งอังกฤษออกเสียงว่า "มาลบรา" หรือ "มัลบรา"
มัลบรา เป็นบรรดาศักดิ์เก่าแก่ของขุนนางผู้ทรงเกียรติของอังกฤษ    หัวหน้าตระกูลมีตำแหน่งเป็นถึงท่านดุ๊คหรือเราสะกดว่า ดยุค   อันเป็นขุนนางอันดับสูงสุด   ภรรยาท่านดยุคเป็นดัชเชส  เทียบอย่างง่ายๆกับไทยก็พอจะเรียกได้ว่าท่านผู้หญิง  ส่วนขุนนางรองๆลงมาคือมาควิส เอิร์ล เคานต์ อะไรพวกนี้ ภรรยาก็เป็นได้ระดับคุณหญิง

ดยุคบางคนเป็นเจ้านายเช่นดยุคออฟยอร์ค ซึ่งเป็นบรรดาศักดิ์ของพระราชโอรสองค์รองของกษัตริย์    แต่ดยุคบางคนก็เป็นสามัญชนไม่ใช่เจ้า แต่ไม่ใช่คนเดินดิน  เป็นคนที่คลานจากท้องแม่ออกมาเป็นเจ้าของปราสาทหรือคฤหาสน์ประจำตระกูล    เช่นดยุคแห่งมัลบราคนที่ 9  ซึ่งคุณนายอัลวานัดดินเนอร์ด้วย    ดยุคคนนี้สืบตำแหน่งจากพ่อ ที่ตายไปด้วยอายุค่อนข้างสั้น    ตัวเขาเองยังเป็นหนุ่มแน่น งามสง่า สติปัญญาปราดเปรื่อง จบจากเคมบริดจ์  และที่สำคัญ...คุณนายกรี๊ดสุดๆ  คือ ยังโสด

[เทาชมพู]

ชาร์ลส์ ริชาร์ด จอห์น สเปนเซอร์-เชอร์ชิลล์   ขึ้นสืบตำแหน่งดยุคแห่งมัลบราต่อจากพ่อเมื่ออายุเพียง 21 ปี  นอกจากบรรดาศักดิ์ชั้นเลิศแล้ว   เขายังมี "วังเบลนนิม( Blenheim Palace) อันโอ่อ่าเป็นคฤหาสน์ประจำตระกูลอีกด้วย   มันเป็นบ้านของสามัญชนหลังเดียวที่ได้รับชื่อว่า "วัง"  หน้าตาก็หรูหราอลังการพอจะเป็นวังได้สบายๆ

ทั้งสองอย่างนี้ก็พอแล้วที่คุณนายอัลวาจะตัวลอยติดเพดาน  เมื่อได้มีโอกาสรู้จัก และชักนำชายหนุ่มมาพบปะทำความรู้จักกับลูกสาวคนงามของเธอได้สำเร็จ     แต่สิ่งที่คุณนายไม่รู้ หรือรู้แต่มองข้ามไป  คือ พร้อมกับความอลังการบนเปลือกนอกนี้  ตระกูลมัลบราเป็นหนี้สินรุงรังต่อกันมาสามสี่ชั่วคนแล้ว    ยิ่งวันก็ยิ่งจมปลักลงในหนี้สิน ขนาดภาพวาดงามๆฝีมือจิตรกรมีชื่อที่ประดับคฤหาสน์ถูกนำออกขายมาหลายหนเพื่อต่อไส้เจ้าของมิให้แห้งติดสันหลัง     ไม่ต้องพูดถึงเครื่องเพชรหรือของมีค่าอย่างอื่น   เรียกว่าอะไรขายได้  พ่อ ปู่ และทวดของว่าที่ลูกเขยคุณนาย ขายเรียบหมด

ด้วยเหตุนี้ ชาร์ลส์จึงไม่ขัดข้องที่จะทำความรู้จักกับทายาทสาวมหาเศรษฐีอเมริกัน    ส่วนคอนซูเอโลก็ไม่รู้เรื่อง เพราะแม่พาเธอไปรู้จักใครต่อใครในวงไฮโซนับไม่ถ้วน     เธอรู้สึกแต่ว่าท่านดยุคหนุ่มคนนี้เป็นชายที่ดูฉลาดปราดเปรื่องทรงภูมิรู้  แต่มีท่าทีหยิ่งยโสถือตัวเหลือประมาณ

ึMarlborough Palace
V
ป.ล.บ้านนี้ปัจจุบันเปิดให้ชมนะคะ     เคยไปดูมาแล้ว   ใหญ่จนเดินเมื่อยเลยละค่ะ

[han_bing]

ขอบขอบพระคุณอาจารย์เทาชมพูมากครับ

ช่วงนี้ผมค้นเรื่องในวังจีน เพราะว่าต้องไปบรรยาที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถวทุ่งรังสิต ๓ สัปดาห์ ว่าด้วยเรื่อง "ระบบศักดินาจีน - ศึกษาจากชีวิตนางในสมัยราชวงศ์ชิง" เลยต้องค้นกันเพลิน

[เทาชมพู]

ขอบคุณค่ะ คุณหาญบิง

กลับมาเรื่องคอนซูเอโล
เธอไม่ได้ประทับใจกับท่านดยุคอะไรนี่สักเท่าใดนัก   ดินเนอร์กันไม่นาน คอนซูเอโลก็เบื่อ อยากจะกลับโฮเต็ลไปอ่านจดหมายรักของหนุ่มวินธรอปซึ่งส่งมาให้ประจำ    
เธอไม่ได้ล่วงรู้ว่า ทั้งท่านดยุค(ซึ่งก็ไม่ได้ประทับใจกับเธอเป็นพิเศษเช่นกัน) และแม่ของเธอ ได้ตกลงปลงใจเรียบร้อยแล้วว่าคอนซูเอโลจะต้องนั่งตำแหน่งท่านผู้หญิงแห่งคฤหาสน์งามเลิศ   หากโหรงเหรงเพราะเฟอร์นิเจอร์และภาพประดับงามๆถูกขายใช้หนี้ไปเกือบหมดบ้านแล้ว

เมื่อกลับมาอเมริกา แม่ลูกก็เปิดฉากดราม่ากันทันที   คอนซูเอโลตัดสินใจบอกแม่ว่าบัดนี้เธอก็โตเป็นผู้ใหญ่พอจะเลือกชีวิตของตัวเองได้แล้ว   เธออยากจะแต่งงานกับวินธรอป     คำนี้เปรียบเหมือนฟ้าผ่าลงมาบนหัวอัลม่า   เจ้าตัวก็ปรี๊ดใส่ลูกสาว  ด่าว่าวินธรอปเสียยับเยินว่า มันแต่งงานกะลูกก็เพื่อหวังสมบัติเอาเงินต่อเงิน (ข้อนี้ไม่จริง)  ไอ้ตระกูลนี้มันบ้าๆบอๆมาหลายชั่วคน(นี่ก็ไม่จริง) ไอ้หนุ่มนี่ก็ได้ข่าวว่าเป็นหมัน มีทายาทไม่ได้ด้วย(ข้อนี้ไม่จริงอีก ภายหลังเขามีลูกถึงหกคน)

อัลม่าขังลูกสาวไว้ในบ้าน สั่งพี่เลี้ยงและครูห้ามใครติดต่อด้วยเด็ดขาด    ส่วนตัวเธอก็ใช้ไม้เด็ดสุดท้าย คือทำเป็นล้มป่วยกะทันหัน ด้วยอาการเพียบหนักเหมือนจะตายมิตายแหล่