นางในวรรณคดี ในใจคุณ

[ดาหาชาดา]

ขอแย้งนิด บุษบารากานั้นเป็นคนละนางกับบุษบาลูกสาวท้าวดาหานะคะ
บุษบารากาน่าจะเป็นแฟนของกะหรัดตะปาตีหรืออย่างไรนี่แหละ  เด๋วคืนนี้จะกลับไปค้นมาบอกอีกที
ชื่อเต็ม ๆของบุษบาที่เป็นแฟนอิเหนา น่าจะเป็น อนะบุษบาหนึ่งหรัด นะคะ (ปล.เดาเอาทั้งเพ)
นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหลายบุษบาในเรื่องนั้นน่ะค่ะ อย่างบุษบาวิลิศ...แฟนใครไม่รู้อีกนั่นแหละลืม

[แจ้ง ใบตอง]

ต่อจากกระทู้ข้างล่าง ความคิดเห็นที่ ๒๐ ครับ



http://vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn5&number=695&show_comment=1' target='_blank'>http://vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn5&number=695&show_comment=1



นางอุษาจารึกกลอนลงในใบพลูตอบท้าวแสนปมไปว่า...



๏ ในลักษณ์นั้นหนาน่าประหลาด........เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า

เหตุไฉนย่อท้อรอรา........................ฤๅจะกล้าแต่เพียงวาที

เห็นแก้วแวววับที่จับจิต...................ไยไม่คิดอาจเอื้อมให้เต็มที่

เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี...............อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ

อันของสูงแม้ปองต้องจิต...............ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ

ไม่ใช่ของตลาดที่อาจซื้อ..................ฤๅแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม

ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง............คงชวดพวงบุปผชาติสะอาดหอม

ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม...................จึ่งได้ออมอบกลิ่นสุมาลี ฯ



สำหรับผมชอบท่อนนี้มากเป็นพิเศษครับ



...อันของสูงแม้ปองต้องจิต.....ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ...



ฟังแล้วทำให้มีความมานะพยายามมากขึ้น...



จากเรื่องท้าวแสนปม พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖ ครับ

[เรไร]

http://vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn5&number=679' target='_blank'>http://vcharkarn.com/snippets/board/show_message.php?dtn=dtn5&number=679



เห็นในกระทู้นี้  คุณแจ้งบอกว่า  อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า..



ตกลงจะปีนหรือไม่ปีนแน่คะ

[แจ้ง ใบตอง]

ขออภัยเจ้าของกระทู้ ขออนุญาตใช้สิทธิ์พาดพิงนิดนึงครับ...

ความจริงผมรอให้แม่หญิงนำกลอนท่อนที่ผมชอบไปตอบที่กระทู้โน้นครับ
แต่รอตั้งนานแม่หญิงก็ไม่ไปตอบซักที ผมเลยนำมาลงเองที่นี่ ทำให้ดูขัดๆ กัน

ว่าแต่แม่หญิงให้นิยามของคำว่า "ของสูง" ไว้อย่างไรครับ

[เรไร]

คุณแจ้งมาตามแล้ว งั้นกลับไปกระทู้เดิมค่ะ
(เดี๋ยวเจ้าของกระทู้จะตกใจ  สาว ๆ หน้าใหม่ชื่อแปลกทีมนี้มาจากไหนกันก็ไม่ทราบนะคะ แต่รู้สึกว่าเป็นทีมที่น่ารัก สนุกสนานกันดีจังเลยค่ะ)

ก่อนไปขอแจมความเห็นว่า แม่หญิงชอบ นางเอกเรื่องขุนศึกค่ะ

[ตะเภาแก้ว]

ชอบตะเภาแก้ว จ้ะ หนูแพรมน เพราะเคยเล่นลิเกเป็น ตะเภาแก้วมาก่อน

[นกข.]

เห็นจะต้องฉายซ้ำอีกรอบ มีคนเคยเอาโคลงโลกนิติบท "อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า มาถนอม"ฯ บทเดียวกับที่คุณแจ้งเอามาท่องเตือนตัวเองอยู่ตอนนี้ มาฝากผมเหมือนกัน

ผม - ดอกดิน - เอ๊ย ดิน เฉยๆ ก็เลยไปตอบว่า

"อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า   มาถนอม
สูงสุดมือมักตรอม     อกไข้"
ดอกฟ้ากลิ่นฟุ้งหอม   ถึงท่าว ดินนา
เจียมจิตดินยากไร้   สูดได้แต่หอมฯ

จอมขวัญจอมเอี้องฟ้า สูงลอย แลนา
ดินหากยังคงคอย    ต่ำใต้
สูงส่งสุดมือสอย      หากสวาท
รอแม่เมตตาไซร้    ร่วงคว้างลงเองฯ....

ทิดแจ้งเอ๋ย ถึงไม่คิดจะเด็ดดอกฟ้า แค่จะเด็ดดอกพยอมยามยากแก้ขัดไปแทนน่ะ ก็ไม่แน่ว่าจะสอยได้ง่ายๆ หนา  เกิดถ้าดอกพยอมเป็นพยอมผลิบนกิ่งโพยม ขึ้นมา - ก็ดอกฟ้าอยู่ดีนั่นแหละ (โพยม - ฟ้า)
ก้มหน้าก้มตาเรียนหนังสือหนังหาให้จบเสียก่อนเฮอะ ออทิดแจ้ง ไม่นานหรอกน่ะทั้งดอกฟ้าดอกโพยมก็คงจะเอ็นดูโน้มลงมาเอง...

[นกข.]

กำลัง "อิน" กะบทในมิวสิกวิดีโอน้ำเน่าที่แต่งเองครับ นี่ตามบท ตอนนี้ผมต้องเดินตากฝน หัวเปล่าไม่มีหมวกมีร่มทั้งนั้น ใช่มั้ยเนี่ย (ตากฝนแล้วมันหายอกหักตรงไหนก็ไม่รู้ น่าจะปอดบวมมากกว่า) - -

โอ้ว่าอนิจจาความรัก
เพิ่งประจักษ์ดังสายน้ำไหล
มีแต่จะไหลเชี่ยวเป็นเกลียวไป
ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา
บุรุษใดในพิภพจบแดน
จะมีใครได้แค้นเหมือนดั่งข้า
โฉมระเด่นไม่เห็นใจจรกา
จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์
โอ้อะหนะบุษบากระยาหงัน
จากทัชมะฮาลอันวิจิตร
ไปเป็นขวัญชีวา- บาบาน่าสปลิ๊ต
ทิ้งเนงบาช้ำจิตอยู่เดียวดายฯ....

ปี่พาทย์ทำเพลงโอดกาเหว่า....

[เสมา]

พี่ดูใจค่ายนอกออกหนักแน่น
ดังเขตแคว้นคูขอบนครหลวง
ไม่เห็นใจจริงนางในกลางทรวง
ชายทะลวงเข้ามาบ้างจะอย่างไร

[เสมา]

กลับบ้านเราเฮอะ  แม่เรไร  พี่ยกขันหมากมาคอยนานกว่า ๓ เดือนแล้วนะน้อง
น้องขอผัดให้ดวลเพลงเสร็จก่อนพี่ก็รอ  เนี่ยจะเล่นมิวสิกวีดิโออีกแล้วรึ

[ดาหาชาดา]

เห็นกำลังอินบทสอยดอกฟ้ากัน เอาโคลงล้านนามาฝากอีกบทแล้วกัน

"ทองกวาวทังช่อช้อย    สิมพลี
หลายหล่นเต็มปฐพี   แผ่นหล้า
ยลบนหมู่ปักษื แสวงเสพ ชุมเอย
ตายชื่อลางแล้วกล้า   มิได้เชมชม"

นิราศหริภุญชัยค่ะ    ทำนองว่าหมายปองดอกทองกวาวช่อที่สูงที่สุดของต้น  ที่หล่นรายบนพื้นนั้นหาสนใจไม่  แต่ชายเดินดิน ฤ จะสู้หมู่ปักษีอันบินสูงได้  พี่ต้องตรอมใจตายแน่ ๆเพราะมิอาจได้ชมเชยทองกวาวสวรรค์

[ดาหาชาดา]

แก้คำผิดค่ะ ปักษี  ไม่ใช่ ปักษื

[พิม]

มีใครชอบนางพิมบ้างไหมคะ

[สะใภ้จ้าว]

 ชอบคนที่เป็นนางในกลอนนี้อ่ะ

งามงอนอ่อนระทวยนวยแน่ง
ดำแดงนวลเนื้อสองสี
ผ่องพักตร์ผิวพรรณดั่งจันทรี
นางในธานีไม่เทียมทาน

ไม่รุ้ว่าเป็นใครอ่ะ จำไม่ได้แล้ว

แต่ก็ชอบอ่ะ อิอิ

[SILA]

 นิยม วาสิฏฐี ที่สุด ได้อ่านตอนเรียนวรรณคดีชั้นมัธยมเป็น
ภาคบนดิน จนเมื่อโตขึ้นจึงย้อนกลับมาอ่านทั้งภาคบนดิน และสวรรค์

         เว้นจากความงาม(ที่กามนิตเห็นแล้วตะลึง บรรยายว่างามดุจพระนางลักษมี) ปัญญา และตระกูลที่เหนือกว่าสามัญชนแล้ว เธอก็เป็นหญิงปุถุชน คนธรรมดา
         มีทุกข์หนักจากความรัก (แม้เมื่อตอนบวชเป็นภิกษุณีแล้วก็ยังหักอาลัยในรักไม่ได้) มีความแค้นถึงขนาดคบคิดกับองคุลีมาล
จัดการสามีตน
          แต่ในท้ายที่สุดแล้ว บนสวรรค์ พรหมโลก เธอเป็นผู้ที่นำพากามนิตและตัวเธอเองพ้นการเวียนว่าย หลุดจากวัฏสงสาร