ฮิโระชิมะวิปโยค โลกไม่ลืม

[SILA]

ขยับใกล้เข้าไปอีก

[SILA]

มองจากหน้าต่างร้านตัดผมซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว อาคารสถานีดับเพลิงสร้างด้วยไม้สี่ชั้น
พังพาบพินาศลง บันทึกเมื่อเวลาราวบ่ายสอง, 2.7 กม. จาก hypocenter

[SILA]

ตำรวจโพกผ้าพันแผลที่ศีรษะออกใบปันส่วนข้าวสารให้ผู้รอดชีวิตที่ป้ายรถรางใกล้
สะพาน Miyuki ห่างจาก hypocenter 2.4 กม. เมื่อเวลาราว 5 โมงเย็น

[SILA]

ภาพเงามรณะ ที่ได้กล่าวถึงไปแล้ว

[SILA]

               คุณปู่ใช้เวลาทำใจอยู่ 20 วัน ก่อนที่จะดำเนินการล้างอัดรูป และกว่าภาพจะออก
เผยแพร่ได้ก็ต้องใช้เวลาอีก 7 ปี หลังจากที่การครอบครองญี่ปุ่นโดยอเมริกาสิ้นสุดลงในปี 1952
             (น่าอัศจรรย์) คุณปู่มีชีวิตยืนยาวถึง 92 ปี เพิ่งเสียชีวิตไปในปี 2005

คุณปู่กับคุณย่าในปี 1955 คุณย่าชี้ไปที่ภาพถ่ายชิ้นที่ 7 ตรงตัวคุณย่าในภาพกำลังตรวจดูสภาพ
ร้านตัดผมที่ถล่มทลาย

[เพ็ญชมพู]

^
ร้านตัดผมของครอบครัว เวลาราวบ่ายสองโมง  ๒.๗ กิโลเมตร จาก hypocenter 

[เพ็ญชมพู]

หนึ่งในเหยื่อของสงคราม ที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์สันติภาพฮิโระชิมะ (Hiroshima Peace Memorial Museum)

เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งนี้เป็นของสาวน้อยวัย ๑๖ ปี นามว่า อิมิโกะ ซะวะโมะโตะ (澤本笑美子) เธออยู่ห่างจากจุดใต้ระเบิด (hypocenter) เพียง ๘๐๐ เมตร ญาติของเธอเล่าว่าอิมิโกะจังทรมานแสนสาหัสจากแผลไฟไหม้ทั้งร่างกาย จนเมื่อเธอกระเสือกกระสนกลับมาถึงบ้าน ไม่มีใครจำเธอได้เลย เธอเสียชีวิตในวันรุ่งขึ้น ตลอดเวลาเธอร้องขอแต่น้ำดื่มเพื่อดับพิษร้อนของรังสีที่เผาอวัยวะภายในของเธอจนหมดสิ้น

เสื้อผ้าชุดที่นำมาแสดงนี้ถูกเก็บเพื่อเป็นที่ระลึกถึงอิมิโกะจังไว้หลายปี  พิพิธภัณฑ์เพิ่งได้รับบริจาคเพื่อมาจัดแสดงเมื่อพ.ศ. ๒๕๕๑  นี้เอง  

ข้อมูลจาก  a-bombdb.pcf.city.hiroshima.jp 

[เพ็ญชมพู]

ความร้อนจากระเบิดปรมาณูสูงมาก สามารถที่จะเผาร่างกายให้กลายเป็นเถ้าธุลีได้อย่างใน ๒ ตัวอย่างนี้

ทางซ้ายคือ นาฬิกาข้อมือ ชิโยะโกะ  นะกะตะ (中田千代子) ซึ่งขณะนั้นอายุ ๒๙ ปี เป็นสิ่งเดียวที่คงหลงเหลืออยู่ข้างร่างกายซึ่งถูกเผาผลาญด้วยความร้อนจากผลของระเบิดปรมาณูจนเป็นเถ้าธุลี พบในบริเวณซึ่งเคยเป็นบ้านของเธอเองซึ่งอยู่ห่างจากจุด hypocenter เพียง ๖๐๐ เมตร

ส่วนทางขวาคือ นาฬิกาพกและมีดโกน ของ ชิเกะรุ   โยะโกะยะมะ (横山繁) อายุ ๓๙ ปี พบข้างร่างกายซึ่งกลายสภาพเป็นผงธุลีเช่นเดียวกัน ณ บริเวณซึ่งเคยเป็นห้องประชุมของโรงเรียนประถมโอเตะมะชิ (大手町国民学校) ซึ่งอยู่ห่างจุด hypocenter ๑ กิโลเมตร

คิดในด้านบวก ทั้ง ชิโยะโกะซัง และ ชิเกะรุซัง อาจจะถือว่าโชคดีกว่าอิมิโกะจังก็ได้ ที่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสข้ามคืนก่อนที่จะเสียชีวิต  

[SILA]

       จากภาพถ่ายวันนั้นที่มีอยู่เพียง 7 ภาพ ต่อไปนี้คือ หลากหลายรูปวาดและถ้อยคำ รำลึก
เหตุการณ์ ร้อยเรียงจากบรรดาผู้รอดชีวิตจากวันฮิโระชิมะวิปโยค

จากแถวศูนย์กลางระเบิด

           "ดูนั่น ร่มชูชีพ" ฉันแหงนมองตามเสียงนั้น ทันใดท้องฟ้าก็ระเบิดเกิดแสงจ้าเกินบรรยาย
รู้สึกคล้ายกับไฟเผาลูกตาฉันจากนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่นจนหูดับ ตามมาด้วยแรงกระแทกที่แรงราว
กับจะฉีกร่างฉันให้แหลกเป็นชิ้นๆ เสียงระเบิดตูมนั้นไม่เหมือนเสียงระเบิดที่ตกลงบนพื้นหรือเสียง
แบบสายฝนของระเบิดเพลิง หากเป็นเสียงโลหะที่บาดหู  
            แสงนั้นแรงกล้าจนฉันต้องยกมือปิดตา สว่างจ้าจนฉันสามารถมองเห็นกระดูกมือตัวเอง
เหมือนในภาพเอ็กซเรย์

ภาพวาด เช้าวันนั้นอากาศดี บรรยากาศปลอดโปร่ง

[SILA]

จากหมู่บ้านใกล้เคียง

             เช้าวันนั้นอากาศดี ทันใดนั้นฉันรู้สึกร้อนวูบที่แก้มซ้าย แล้วก็มีแสงสว่างจ้าเหมือนแสง
สะท้อนจากกระจกเงา ตามด้วยเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนไปทั้งหมู่บ้าน ในขณะที่ฉันสงสัยว่าเกิดอะไร
มวลเมฆก็ได้ก่อตัวขึ้นเหนือยอดเขาทางใต้แลเห็นเป็นสีชมพูเพลิง รูปร่างของมันค่อยๆ กลายเป็นคล้าย
ต้นเห็ดงอกสูงสู่ฟ้า สว่างจ้าจุความร้อนมากมายและเปล่งประกายแสงเจ็ดสีสายรุ้ง
               เมื่อนึกย้อนกลับไปก็ให้แปลกใจ แต่ฉันบอกได้ว่าภาพที่เห็นนั้นแลดูงดงาม

ภาพ แค่เสี้ยววินาทีวงแหวนหลากสีกระจายอยู่เหนือศีรษะของฉัน

[SILA]

ภาพวาดโดยนายแพทย์ทหารในกองเสนารักษ์ที่อยู่ห่างจากจุดระเบิด 4 กม.
            เช้าวันนั้นหลังจากที่ผมมาถึงที่ทำงานแล้วกำลังเดินไปที่โต๊ะ เกิดเหตุปรากฏการณ์แสงแดง
จ้าฉายฉานทางด้านนอก แล้วก็รู้สึกร้อนระอุที่แก้ม ผมตะโกนบอกลูกน้องให้อพยพออกจากอาคาร แต่
ทันใดนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนอยู่ในสภาวะไร้น้ำหนักแล้วหมดสติไปราวครึ่งนาที
            เมื่อรู้สึกตัวก็ได้พบว่าทุกคนในห้องต่างลงไปกองที่พื้น ข้าวของกระจัดกระจาย กระจกหน้าต่าง
ไม่เหลือ มองออกไปเบื้องหน้า คือ เมฆรูปเห็ด และ
            เมื่อก้มลงดูเสื้อตัวเองกลับเห็นเป็นสีแดงด้วยเลือดสาดมาจากร่างของเจ้าหน้าที่หญิงที่บาดเจ็บ
ด้วยถูกชิ้นส่วนกระจกทิ่มแทงทั่วร่าง...

[SILA]

           บ้านที่อยู่ไกลออกไปกระเพื่อมยกสูงขึ้นเล็กน้อยแล้วถล่มล้มลงสู่พื้นเหมือนชิ้นโดมิโน
พายุแรงที่สะท้อนกลับเมื่อปะทะภูเขาพัดพาบ้านชายเขาล้มลงเสียหายจนสุดสายตา
            ระเบิดปล่อยพลังงานขนาดเทียบเท่า TNT ราว 13 - 18 kilotons จุดระเบิดอยู่กลาง
เมืองฮิโรชิมาคร่าผลาญสรรพสิ่งที่อยู่ในรัศมี 1 ไมล์ แม้อยู่ห่างออกไป 2 ไมล์ก็ยังเผาไหม้ผิวหนัง
ได้อย่างรุนแรง พายุที่เกิดโหมแรงด้วยความเร็ว 1,000 ไมล์/ชม. เหวี่ยงร่างผู้คนนับพันลอยขึ้น
และล้มอาคารลงทับผู้คนบนพื้นดิน เมื่อพายุเพลิงมอดดับลงฮิโรชิมาคงเหลือเป็นพื้นที่ราพณาสูร
ไหม้เกรียม
              ฝนสีดำนำฝุ่นกัมมันตรังสีลงสู่พื้นดิน
            บางร่างระเหิดระเหยหาย หลายร่างนอนตายคาที่  

ภาพวาดฝนดำที่ตกลงบริเวณซึ่งห่างจาก hypocenter 1.3 กม. ในขณะที่ไฟกำลัง
เผาผลาญเมืองที่อยู่อีกฟากแม่น้ำ

[SILA]

ปรากฏการณ์ฝนดำเกิดจาก

          เมฆร้อนรูปเห็ดยักษ์ที่งอกทะยานสู่ท้องฟ้านำพาฝุ่นละอองเศษซากธุลีขึ้นไป อากาศจาก
รอบด้านเคลื่อนเข้ามาแทนที่พร้อมเขม่าธุลีจากมหาอัคคีถูกพัดขึ้นสูง ฝุ่นละอองและเขม่าเหล่านี้จับ
กับอนุภาคกัมมันตรังสีแล้วเมื่อมาจับกับละอองไอน้ำจึงตกลงมาเป็นฝนดำ
 
ผนังอาคารถูกวาดด้วยหยาดฝนดำ

[SILA]

             แสงนั้นแรงจ้าจนทำให้ตาเราพร่าบอด ฉันรู้สึกเหมือนว่าถูกสายฟ้าฟาดนับพัน
ความมืดมิดปกคลุมก่อนที่เราจะกลับมามองเห็นอีกครั้งว่า มีร่างที่เลือดท่วมตัวก่ายกองอยู่
บนตัวน้องชายและฉัน

             เสียงนั้นเงียบลง ฉันค่อยๆ คลานออกมาจากที่หลบภัยแล้วมองไปรอบตัว เสาเพลิง
สีแดง(ที่ฉันได้รู้ในเวลาต่อมาว่ามีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 200 ม. และสูง 10,000 ม.) ขยาย
ขนาดขึ้นนาทีต่อนาทียามที่พุ่งสูงสู่ฟ้า
             ไฟลามหน้าต่างแล้วลุกเข้าตัวอาคารบ้านเรือน อาคาร Industrial Promotion Hall
และอาคารอื่น ไฟโหมแรงร้อนเร่าเผาเรา

ภาพ ทะเลเพลิงท่วมเมืองเหมือนนรกบนดิน ร่างที่ถูกไฟเผาเสื้อผ้าสูญหายนอนตายเกลื่อนกล่น

[SILA]

        ระดับน้ำในแม่น้ำค่อยๆ เปลี่ยนจากน้ำขึ้นเป็นน้ำลง ควันดำหมุนเวียนสูงวน บางคราวควันนั้น
ก็เคลื่อนวูบลงมาที่ศีรษะเรา แผ่นดีบุกและกระดานเกรียมร่วงหล่นลงรอบตัว ต้องคอยระวังวัตถุที่จะ
หล่นลงมา ควันและน้ำตาเต็มสองตาเกินทน ลมหายใจที่สูดเข้ามาทำให้เราสำลัก

        ฉันเดินไปสะพาน Miyuki เพื่อหาน้ำดื่ม ต้องผลักร่างที่ลอยอยู่เพื่อที่จะดื่มน้ำซึ่งขุ่นเป็นโคลน
ลมหมุนหอบน้ำขึ้นสูงเห็นเป็นรูปกรวย ไฟจากอีกฟากฝั่งส่งควันและประกายข้ามมาหาเรา จากนั้น
ลูกเห็บขนาดใหญ่ก็ร่วงลงมาถูกใบหน้าระบม ตามด้วยน้ำวนหมุนรอบตัวแล้วฉันก็คิดได้ว่านี่คือ ทอร์เนโด

ภาพฝูงชนนับพันวิ่งหนีพายุเพลิงแล้วกระโจนลงไปในแม่น้ำ ที่สะพาน Sumiyoshi
ห่างจาก hypocenter 1.45 กม.