บทกวี ฝันปลายฤดูร้อน โดย ราตรี ประดับดาว

[เทาชมพู]

เทพยื่นโลกมหึมาส่งมาให้      
พร้อมสีสันอันสดใสให้รังสรรค์
พู่กันทิพย์หยิบระบายพริบพรายพรรณ   
พรสวรรค์จากเทวัญทุกชั้นฟ้า

เราเริ่มร่างโลกใบใหม่ใสสะอาด      
สีขาวดาดพื้นโลกลบโศกหล้า
ลงสีครามอร่ามเรืองเบื้องนภา         
ตาวันทาสีทองฟ้ารองเรือง

นิมิตเมฆสีเทาเข้าบังแดด         
อย่าพึงแผดรังสีกล้าคร่าฟ้าเหลือง
หลังเมฆหม่นสายฝนหลั่งมลังเมลือง      
แต้มฝันเพรืองงามลำยองหลังหมองมน

แล้วลงสีสดใสปลายรุ้งสรวง         
เป็นดอกดวงความหวังพรายหลังสายฝน
โรยริ้วป่านสีทองผ่องอำพน         
พลิ้วพรดลจากสวรรค์เทพบันดาล

แต้มหลากสีสดใสไล้พื้นหล้า         
ให้เจิดจ้าทุกห้วยหนองคลองละหาน
เจิดแจ่มมวลมาลีสีตระการ         
ทั้งเบ่งบานอวลประทิ่นทั่วดินฟ้า

ขับด้วยสีขจีใสแห่งไพรพฤกษ์         
ปลุกสำนึกสุขลำเนาเขาหินผา
โบกหัตถ์เรียกยุติธรรมนำนาครา      
พร้อมศรัทธาสุจริตจิตใจจริง

สะบัดสีชมพูชูหอมหวาน         
ปลุกดอกไม้ใสตระการทุกก้านกิ่ง
ได้โลกใหม่ใสสกาวเพริศพราวพริ้ง      
ภูมิใจยิ่งถวายเทพเสพวิมาน

ลืมว่าโลกนั้นหรือคือเมืองมนุษย์   
ควรผ่องผุดมนุษย์มีชีวิตหวาน
ไม่ควรคืนเทพเจ้าเนาทิพยาน         
โลกเลยพาลขุกเข็ญดุจเช่นเดิม

ยิ่งพวกที่มีอำนาจวาสนา         
ก็กลับพาคึกคักหนักฮึกเหิม
แทนทนรอเทวดามาจุนเจิม         
เราต้องเสริมพลังแกร่งด้วยแรงตน

แม้ท้องฟ้าจ้าแดดแผดเผาไหม้         
แต่ดอกไม้ก็แต้มแต่งทุกแห่งหน
เป็นมนุษย์สุดหม่นหมองต้องอดทน      
อย่ารอฝนดลหล้าฟ้าบันดาล

(แนวหน้า 6 กรกฎาคม 2557)