ดยุคและดัชเชสแห่งวินด์เซอร์ : รักหลังนิราศบัลลังก์

[เพ็ญชมพู]

เสือตัวที่แพงที่สุดในโลกบนข้อมือของเจ้าของเดิม  พ.ศ. ๒๕๐๒ 

[เทาชมพู]

เอารูปมาให้ดูชัดๆ ว่าลำตัวเสือนั้นประกอบด้วยชิ้นส่วนเล็กๆ  จึงอ่อนโค้งตามรูปข้อมือได้ เหมือนนาฬิกาข้อมือ

[ประกอบ]

มองแว่บแรกเห็นเหมือนตุ๊กแกเกาะข้อมืออยู่มากกว่า   น่าจะเพราะคนสวมไม่มีสง่าราศีในสายตาผม  ต่อให้ประดับอัญมณีมีค่าเท่าใด ก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าหรือความน่าเคารพยำเกรงเพิ่มขึ้น   

[hobo]

ขอบพระคุณทุกท่านครับที่กรุณามาย่อยให้ฟัง เห็นด้วยครับว่าเสือเหมือนตุ๊กแก ดูในภาพนึกว่าจะใหญ่ พอมาอยู่บนมือแล้วอันนิดเดียว 4 ล้าน เอามาซื้อบ้านในลอนดอนได้สบายเลยครับ

[SILA]

          เสือคาร์เทียร์ตายคาที่ ความเห็นนี้

มองแว่บแรกเห็นเหมือนตุ๊กแกเกาะข้อมืออยู่มากกว่า   น่าจะเพราะคนสวมไม่มีสง่าราศีในสายตาผม  ต่อให้ประดับอัญมณีมีค่าเท่าใด ก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าหรือความน่าเคารพยำเกรงเพิ่มขึ้น   

[เทาชมพู]

          เสือคาร์เทียร์ตายคาที่

ตายสนิท

(ห้ามคุณเพ็ญชมพูเอาตุ๊กแกของจริงมาเข้ากระทู้นี้    เดี๋ยวจะสมจริงเกินไปค่ะ)

[เทาชมพู]

รูปนี้เกือบจะไม่เหลือความเป็นเสือ   เหลือแต่ตุ๊กแก

[เทาชมพู]

คอลเลคชั่นตุ๊กแกคาเทียร์ของดัชเชส   
ถูกประมูลขายไปหมดแล้วค่ะ   

[tita]

ไม่ค่อยมีความรู้ทางเพชรพลอย (และก็ไม่มีเพชรพลอย  ) 

เลยสงสัยว่าแพงมหาศาลขนาดนี้ได้อย่างไรคะ  คือฝีมือประณีตสวยงามจริง  แต่เพชรพลอยก็ดูเม็ดฝอยๆ 

คือไม่น่าจะแพงเป็นร้อยๆ ล้าน

แล้วดัชเชสเอาเงินจากไหนไปซื้อสะสมได้ขนาดนี้หนอ  คุณจิมมี่นั่นใจดีขนาดนี้เชียว?

[เทาชมพู]

ถามตัวเองเหมือนคุณ tita ค่ะ   แล้วได้แต่เดาตามนี้
1   เครื่องประดับของคาเทียร์สมัย 1950s กว่าๆ  ถึงแพงก็ไม่แพงมหาประลัยเท่าราคาประมูลในยุคนี้     ในสมัยที่ซื้อมาเป็นของใหม่ คงอยู่ในราคาที่ดยุคและดัชเชสจะพอซื้อได้   บางชิ้นก็เป็นของกำนัลจากจิมมี่อีกด้วย   
    บางทีร้านเพชรอาจลดราคาให้ดัชเชสแบบไม่กระโตกกระตาก ในฐานะที่เธอเป็นพรีเซนเตอร์ให้โดยปริยาย

2  ของเก่าพวกนี้ไม่ได้ขายตามราคาต้นทุนการผลิต   เช่นสร้อยเสือดาวก็เพชรเม็ดจี๊ดๆทั้งตัว  แต่ราคาปาเข้าไปหลายล้านปอนด์ พอจะซื้อเม็ดเท่าไข่เป็ดได้      ทั้งนี้เพราะมันบวกประวัติของเจ้าของเก่าไปด้วย สำหรับนักสะสมได้บุญทุ่มกันไม่อั้น   
     มันไม่เหมือนเพชรพลอยตามจิวเวลรี่ทั่วไป  ที่ลูกค้าคนไหนซื้อก็ตาม เจ้าของก็ขายในราคาเท่ากัน    แต่เพชรพวกนี้ มีราคาตามประวัติเจ้าของ   
     สมมุติว่ามีสร้อยเพชร 2 เส้นทำขึ้นมาเหมือนกันเปี๊ยบ แต่เส้นหนึ่งพระนางมารีอังตัวแน็ตต์ซื้อไปใช้  อีกเส้น ช่างทำเพชรแกเก็บไว้ให้เมียสวมเอง    ผ่านไป 300 ปี เอามาประมูลกัน  เส้นที่พระนางมารีสวมก็จะมีคนประมูลกันมากกว่า ได้ราคาแพงกว่า บางทีอาจจะราคาห่างกันไม่เห็นฝุ่น
     
    การซื้อเพชรพลอยเป็นการลงทุนอย่างหนึ่งของคนดัง  เหมือนเศรษฐีซื้อหุ้น   ราคาไม่ตก มีแต่แพงขึ้น   ยิ่งถ้าเป็นสมบัติของคนดัง ลูกหลานนำมาประมูลยิ่งได้กำไรหนักเข้าไปอีก    เพราะนักสะสมรวยๆจะอยากได้เอาไว้อวดญาติเพื่อนฝูงว่าตัวเองได้ครอบครองเพชรพลอยที่เจ้าของเดิมเป็นคนดังในสังคมมาก่อน
    หรือเจ้าของเอง จะเอาออกขายในภายหลัง  ก็จะได้กำไรมากกว่าราคาที่ซื้อมา   เช่นเอลิซาเบธ เทเลอร์ก็ให้สามีซื้อเพชรสวยๆมากำนัลไม่อั้น แล้วขายในภายหลัง   ตัวเธอนั่นแหละได้เงินเป็นกอบเป็นกำค่ะ

[เพ็ญชมพู]

เสือดาวตัวสำคัญถูกประมูลครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๐ ในราคาเพียงแปดแสนหกหมื่นปอนด์โดยโมฮัมเหม็ด อัล ฟาเยด มหาเศรษฐีชาวอียิปต์ ผู้ที่เกือบได้เป็นพ่อปู่ (พ่อสามี)ของเจ้าหญิงไดอานา

ท่านดยุกซื้อเสือดาวตัวนี้ให้วอลลิสเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๕ ราคาก็คงอยู่ในหลักแสนปอนด์นั่นแหละ  

เงินแค่นี้ท่านดยุกพอซื้อได้