เห็นคุณดีดี และคุณเพ็ญชมพู นำหลุมหลบภัยหน้าสถานีรถไฟกรุงเทพ มาให้ชมนั้น ผมอยากจะเล่าเกร็ดอะไรสักหน่อยให้ฟังเกี่ยวกับหลุมหลบภัย ณ แห่งนี้
หลุมหลบภัยนี้ถูกดัดแปลงจากอุทกธาร ที่ตั้งไว้หน้าสถานีรถไฟในสมัยรัชกาลที่ ๕ ให้ประชาชนได้มีน้ำไว้บริโภคดื่มกิน ต่อมาในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ เห็นว่าชุมชนหัวลำโพงนั้นยังขาดหลุมไว้สำหรับหลบภัยระเบิดที่ทิ้งจากเครื่องบิน และตรงนี้เป็นเป้าหมายหลักเป็นแหล่งเส้นทางการคมนาคม เป็นจุดที่ถูดโจมตีทิ้งระเบิดแน่นอน จึงได้ก่อปูนอย่างหนาสร้างคลุมอุทกธารไว้ ให้ประชาชนวิ่งเข้ามาหลบภัย
ลุงของผมก็เข้ามาใช้บริการที่หลุมหลบภัยนี้ทุกครั้งเมื่อหวอดัง ลุงเคยเล่าถึงการเฉียด และรอดตายมาได้อย่างปาฏิหารย์ คือ ในคืนหนึ่งเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรได้เข้าโจมตีพระนคร ทิ้งระเบิดสะพาน สถานีรถไฟ เรียกได้ว่าปูพรมกันเลย ลุงผมก็เข้าไปหลบในหลุมนี้ หน้าหัวลำโพง แต่ด้วยยังเด็กอยู่และบังเอิญมีมดคันไฟมากัดที่ตัว จึงได้ลุกหนีไปยังจุดใหม่ และมีอาแปะได้สวมเข้าที่ตรงนั้นแทน ปรากฎว่าทันใดนั้นระเบิดได้ร่วงลงมายังหลุมหลบภัยตรงจุดที่อาแปะอยู่พอดี
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้มีคนในหลุมหลบภัยเสียชีวิตหลายคน แต่ลุงรอดมาได้เพราะมดกัด
