สมัยก่อน แตงโมริมคลองรังสิต คงมีชื่อเสียงมากนะคะ
คุณไวพจน์ เพชรสุพรรณ นำมาร้องเป็นเพลงเลยนะคะ
ชื่อเพลง แตงเถาตาย ค่ะ
ตั้งแต่รังสิต ไปจนติด (บาง)ปะอิน
พหลโยธินมีของกินไม่น้อย
แม่ค้าหน้าหวานนั่งร้านแผงลอย
ปากนิดจมูกหน่อย แม่นั่งร้อยพวงมาลัย
สะพานรังสิต เชื่อมติดใต้เหนือ
มีก๋วยเตี๋ยวเรือดังแต่เหนือจรดใต้
วันเสาร์วันอาทิตย์แฟนเค้าติดมากมาย
แต่เดี๋ยวนี้เขาย้ายเลิกขายริมคลอง
ที่ริมทางระหว่างที่กล่าว
มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง
ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง
นั่งร้านขายแตงอยู่ที่ริมคลอง (แตง = แตงโม)
ฝานแตงแดงแดงเป็นแผ่น
เหมือนหนึ่งเชิญแฟนให้ชิมลิ้มลอง
รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด
ทำให้ผมไวพจน์ต้องจอดรถลงมามอง
แตงเล็กแตงใหญ่ก็วางขายเป็นตับ
เจ้าของต้อนรับด้วยรอยยิ้มย่อง
ชาติเจ้าชู้ประตูดิน
ผมไม่ได้ซื้อแตงกินแต่อยากจะจีบเจ้าของ
เลยแกล้งถามเนื้อความนัยนัย
ว่าแตงน้องสองใบนั้นน้องจะขายไหมน้อง
เพลินคุยอยู่กับแม่ค้า
นั่นเจ้าของแตงมาตั้งท่าคอยจ้อง
ไม่พูดจาไว้ท่าอมภูมิ
ในมือพ่อหนุ่มนั้นกุมไม้พลอง
แม่ค้าแถวนี้แม่คงจะมีเจ้าของ
ลาก่อนละน้อง ชะโอ้แม่แตงเถาตาย
ตั้งแต่วันนั้น ผมผ่านไปมา
ไม่เคยมองหน้าแม่ค้าคนไหน
เพราะเบื่อรอยยิ้มมองไม่อิ่มหัวใจ
ล้วนแต่แตงเถาตาย เจ้าของเธอมี
รูปนี้เก็บมาฝาก คุณRuamrudee ค่ะ แตงโมน่าหม่ำนะคะ