รูปเก่าเล่าเรื่อง-เมืองบางกอก 2

[siamese]

แกะรอยจากข้อมุลคุณ Ruamrudee  ให้มาล่าสุดว่าอยู่ตรงถนนสุริวงศ์ ซึ่งเมื่อได้จับทิศทางแล้วจึงสรุปได้ลงตัวว่า ห้างขายยาอังกฤษ (เดิม) อยู่ในแนวรั้วเดียวกับ ห้างหนังสือพิมพ์ Siam Free Press หัวมุมถนนสุริวงศ์ ซึ่งจะเห็นได้จากถนนด้านซ้ายภาพ
เรื่องรถรางก็สรุปได้ลงตัวว่า รถรางสายบางคอแหลม วิ่งฝั่งซ้ายมือของถนนเจิรญกรุง (มุ่งหน้าสี่พระยา) จึงได้สรุปไว้ตามภาพนี้ทั้งหมดครับ

[siamese]

การยืนถ่ายภาพ ควรอยู่หน้าสำนักพิมพ์ Siam Free Press เนื่องจากระยะตรงไป จะเห็นทางเข้าอีกประตู ซึ่งเป็นของห้างขายยาอังกฤษ (เดิม)

[siamese]

สำหรับห้างขายยาอังกฤษ คงจะย้ายจากหัวมุมถนนสุริวงศ์ มาตั้งที่อาคารตึกหัวมุมตรอกโอเรียนเต็ล จึงติดปากว่า "ตั้งอยู่หัวมุมถนนปากตรอกซอยโอเรียนเต็ล" ครับ

[NAVARAT.C]

จากบทสรุปของคุรหนุ่มสยาม ตึกสองหลังจะต่อกันในภาพนี้ (ใช่ไหมครับ?)

[NAVARAT.C]

ผมว่าจะอยู่คนละฝั่งกัน ตรงหัวมุมสามแยกถนนสุรวงศ์มาชนเจริญกรุงนะครับ

[NAVARAT.C]

ถ้า ตามข้อสันนิฐานของคุณหนุ่มสยาม ผมคิดว่ามีปัญหาตรงนี้ครับ

[NAVARAT.C]

ฉะนั้น รูปนี้จะต้องถ่ายผ่านSiam New Pressเพราะจะเห็นต้นไม้ที่ติดถนน

และตึกที่เป็นเป้าเล็งถ่ายก็ไม่ได้อยู่หน้าซอยโรงเรียนอัสสัมชัญ แต่อยู่ข้างที่ทำการไปรณีย์กลาง ซึ่งเป็นพื้นที่ใหญ่ผืนเดียวย่านนั้นที่สามารถจะมีแนวต้นไม้ใหญ่ริมถนนได้ เนื่องจากเป็นสถานที่ราชการ ที่เอกชนคงไม่ไหวเพราะที่ดินมูลค่าสูงมาก ไกลออกไปในรูปที่ขยายดูเหมือนกับจะมีตึกใหญ่อยู่ลางๆ คงเป็นตึกสูงของนายเลิศแหละครับ

[siamese]

ครับ อาจารย์ NAVARAT.C อย่างน้อยเราก็ไม่ได้หลงประเด็นว่าอาคารหลังขาวตั้งตรงไหน ซึ่งมี Key บังคับคืออาคาร 7 ชั้นของนายเลิศ แต่ประเด็นตอนนี้คือ ร้านขายยาอังกฤษ กับ สำนักพิมพ์ Siam Free Press
1 ตั้งติดกัน หรือ
2 ตั้งห้างกัน

อยากให้อาจารย์ดูภาพห้างขายยาอังกฤษ บน-ล่าง นี้ก่อนครับ เอาเป็นว่าเราสรุปกันแล้วว่าหน้าร้าน หันหน้าเข้าหาถนนเจริญกรุง ภาพบนร้านตกแต่งด้วยธงช้าง ธงอเมริกัน เหมือนงานขึ้นห้างใหม่
ส่วนภาพล่างเป็นที่อาจารย์นำมา ดูแล้วก็มีจุดต่างคือ บริเวณซ้ายมือ
1 ป้ายร้านบน ตัวขาว พื้นดำ / ป้ายล่าง ตัวดำ พื้นขาว
2 แนวรั้วต้นที่สอง เหมือนเดิม และเริ่มหักมุม จากการตัดถนนสุริวงศ์ ทำให้ต้องหักมุมรั้ว
3 สวนหน้าห้างฯ ถ้าถ่ายภาพจากขวาไปซ้าย
     3.1 จะต้องเห็นป้ายร้าน และต้นมะพร้าว (กรณีตัดถนนแล้ว)
   3.2 จะต้องเห็นป้ายร้าน และไม้พุ่มเตี้ย  (ภาพบน)

[siamese]

^
^
ตอบไปตอบมา ดูเหมือนว่าจะเอียงไปทาง แยกห้างกันอยู่กันคนละฝั่งแฮะ 

แต่ที่ขัดแย้งอยุ่ในความคิดคือ เรื่องรั้ว ทำไม copy รูปแบบกันละครับ ในเมื่ออยู่แยกหลังกัน และมีถนนสุริวงศ์ (เก่า) คั่นกลางอยุ่ด้วย และรูปแบบป้าย รูปแบบเสาเหมือนกัน
นอกเสียจาก ...เจ้าของที่ดินเป็นคนเดียวกัน แล้วตัดถนนผ่านกลางที่ดิน แยกห้างขายยา กับ Siam Free Press ออกจากกัน ?

[Ruamrudee]

ติดตามอ่านด้วยใจระทึก เป็นภาระของปรมาจารย์ทางเรื่องทิศทาง
ดิฉันไม่มีความสามารถเลยสำหรับเรื่องนี้ค่ะ

ขอให้กำลังใจกับทุกท่านที่กำลังเกาะติดการค้นหาอดีตเรื่องนี้นะคะ
สิ่งนี้มีคุณค่ามากเพราะเรามักเข้าใจอะไร ๆ ผิดไปเมื่อเวลาผ่านไป

ตำแหน่งแห่งที่ บอกอะไร ๆ ในสังคมยุคนั้นได้ไม่น้อย
เช่นลักษณะการตั้งร้านค้า  สถาปัตย์กรรม

และที่เพิ่งจะทราบคือ ไม่ได้ขายแต่ยาเท่านั้น ขายสารพัดสินค้า
หนังสือพิมพ์ที่เรารู้จักว่าเป็นของฝรั่ง ก็มีแค่ Bangkok Recorder
ไม่เคยทราบว่ามี Siam Free Press ที่ตั้งชื่อได้ท้ายทายมาก ๆ

ก่อนจะจบ ต้องขอทวงท่านอาจารย์ใหญ่ เทาชมพู กับคุณวันดีเจ้าคะเจ้าขา...
หนูรออ่านเรื่องพระองค์หญิงเฉิดโฉม กับ ยาขอบอยู่นะคะ....
นอนดึกอีกคืนคง....มะไหวอ่ะค่ะ...ช้อนลูกน้ำไม่ได้สักตัวเพราะง่วงนอนค่ะ

[NAVARAT.C]

แต่ที่ขัดแย้งอยุ่ในความคิดคือ เรื่องรั้ว ทำไม copy รูปแบบกันละครับ ในเมื่ออยู่แยกหลังกัน และมีถนนสุริวงศ์ (เก่า) คั่นกลางอยุ่ด้วย และรูปแบบป้าย รูปแบบเสาเหมือนกัน
นอกเสียจาก ...เจ้าของที่ดินเป็นคนเดียวกัน แล้วตัดถนนผ่านกลางที่ดิน แยกห้างขายยา กับ Siam Free Press ออกจากกัน ?

ผมมั่นใจว่า เจ้าของตึกเป็นคนไทย สร้างตึกใช้พิมพ์เขียวเดียวกันให้ฝรั่งเช่าครับ

ไม่เคยทราบว่ามี Siam Free Press ที่ตั้งชื่อได้ท้ายทายมาก ๆ

สำนักพิมพ์ เริ่มต้นใหม่ๆคงเช่าดีกว่าซื้อ
และที่สำคัญ หนังสือพิมพ์ฉบับนี้เป็นของฝรั่งที่หัวรุนแรง ขอโทษครับ สมัยนี้ต้องเรียกว่าหัวก้าวหน้า เสี่ยงอยู่แล้ว

ทำหนังสือพิมพ์ไม่กี่ปีมีคดีฟ้องร้องบานเบอะ ในที่สุดก็ต้องปิดตัวไป
อ่านเจอมา อย่าเอารายละเอียดนะครับ เดี๋ยวยาว

[เทาชมพู]

เล่าเรื่องพระองค์เจ้าเฉิดโฉมไปแล้วใน #724   กระทู้วิ่งเร็วยิ่งกว่าจรวด  คุณร่วมฤดีเลยไม่ทันเห็น
นำมาลงให้อ่านอีกครั้งค่ะ

ในหนังสือ "ชีวิตและงานของยาขอบ" มีข้อความที่"ยาขอบ"เขียนเล่าถึงพระองค์หญิงเฉิดโฉมว่า
          "..เป็นหญิงร่างใหญ่ ท่วงทีสง่า ผมดัด แต่งกายเรียบแต่สะอาดภาคถูมิ สวมเสื้อขาวเกลี้ยงๆ แบบผู้ใหญ่ นุ่งผ้าโจงกระเบนสีเทาดังที่เรียกกันว่าสีนกพิราบ สวมรองเท้าคัทชูส์อย่างที่ผู้ชายนิยมสวมกับกางเกงในสมัยนั้น แต่ที่ประหลาดก็คือสวมถุงสั้นครึ่งน่องด้วย ข้าพเจ้าเพิ่งเคยเห็นผู้หญิงนุ่งผ้า สวมถุงสั้นเป็นครั้งแรก มือขวาถือพัดด้ามจิ้ว และเมื่อเดินมาหาข้าพเจ้า ก็ควงพัดด้ามจิ้วในมือเล่น คล้ายควงกระบอง ทำให้ดูไหล่ผาย หลังตรงผ่าเผย ผิดคนในปูนนั้น สิ่งสำคัญที่บอกชาติตระกูลหญิงผู้นี้ก็คือที่คอเสื้อ เห็นเข็มทองคำลงยาขนาดใหญ่ ทำเป็นลายเซ็นด้วยตัวหนังสือเอนๆ ยาวราวสักสี่นิ้วว่า “พระปิ่นเกล้า”
          เมื่อพบ"ยาขอบ" พระองค์เจ้าเฉิดโฉมตรัสว่า
          “ไม่มีใครเขาจะพิเรนทร์หรอกพ่อเอ๋ย จะได้เอาผู้หญิงที่ถูกฉุดถูกคร่าจนเนื้อตัวเสียไปเข้ามาสู่พิธีแต่งงาน  เชิดหน้าชูตาพร้อมกับผู้หญิงที่เป็นพรหมจารีและดีเสียเหลือแสนอย่างตละแม่จันทราฯ"
          พระราชดำรัสของพระองค์หญิงนั้น เบื้องต้น“ยาขอบ”ไม่ยอม เพราะได้วางพล็อตเรื่องไว้เรียบร้อยแล้ว และการจะเปลี่ยนแนวเรื่องใหม่ที่กุสุมาอดแต่งงานต้องเขียนแนบเนียนและคงต้องใช้เวลา 
        ในที่สุด พระองค์เจ้าเฉิดโฉมตรัสว่า
          “พ่อยาขอบ อย่าให้เสื่อมความจำเริญเสียเพราะความหัวรั้นเลยเอายังงี้เถอะ อย่าเถียงกันเลยว่าอย่างฉันว่าควร  หรืออย่างที่พ่อว่าจะสมควร เอาเพียงว่าพ่อดูฉันซิ ว่าป่านนี้แล้วจะอยู่ไปได้อีกสักกี่ปี อีกไม่ช้าก็คงตาย พ่อยาขอบช่วยฉันหน่อยได้ไหม นึกว่าเหมือนหลานช่วยย่า ให้ตายด้วยมีความสุข ว่าลูกหลานไม่ได้ทำความผิด    หรือพอจะทำความผิดฉันเตือนเขาก็ยกให้  ไม่ทำ    เอ้าใครผิดใครถูกไม่ต้องพูดกันเอาแต่เพียงพ่อเปลี่ยนตามฉัน นึกว่าทำบุญให้คนแก่ตายสบายใจได้ไหม”
               ยาขอบรู้สึกเหมือน " ฟ้าผ่าลงมากลางกบาล" แต่ก็ต้องยอมแก้เหตุการณ์ในเรื่อง ไม่ให้กุสุมาได้แต่งงานพร้อมกับตละแม่จันทราตามที่คิดไว้แต่เดิม ด้วยการให้"แม่นางเลาชี" มารดาของจะเด็ดออกมาห้าม โดยขู่ว่า หากตละแม่กุสุมานั่งเสมอกับตละแม่จันทราเมื่อใด นางก็จะผูกคอตายเมื่อนั้น..

       ดิฉันไม่มี "ผู้ชนะสิบทิศ"   อยากจะขอคุณวันดี ให้ช่วยถ่ายทอดคำพูดของแม่เลาชีให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ   ว่าเข้มข้นขนาดไหนถึงสยบบุเรงนองลงได้   ไม่กล้าหือแม่

   ลงจากเรือนไทยไปไม่กี่ชั่วโมง    กลับมากระทู้วิ่งไปอีก ๒ หน้าแล้ว  ตามอ่านไม่ทัน      ต้องค่อยๆแกะรอยตามไป  พร้อมกับสงสัยว่าพวกที่เขาตีความรูปออกมาได้แตกขนาดนี้    เขากินอะไรกัน  สมองถึงปราดเปรื่องนัก  จะได้ไปหาให้ลูกหลานกินบ้าง
   ว่าแล้วก็ชวนคุณร่วมฤดีไปช้อนลูกน้ำกันต่อไป  ตามประสาเรา... 

[เทาชมพู]

และที่สำคัญ หนังสือพิมพ์ฉบับนี้เป็นของฝรั่งที่หัวรุนแรง ขอโทษครับ สมัยนี้ต้องเรียกว่าหัวก้าวหน้า เสี่ยงอยู่แล้ว

ทำหนังสือพิมพ์ไม่กี่ปีมีคดีฟ้องร้องบานเบอะ ในที่สุดก็ต้องปิดตัวไป
อ่านเจอมา อย่าเอารายละเอียดนะครับ เดี๋ยวยาว

ขอแยกซอย เลี้ยวออกนอกทางสักนิด

http://hansard.millbanksystems.com/commons/1893/jul/06/attack-on-the-editor-of-the-siam-free

มีเนื้อความไม่จบ  แต่อ่านแล้วได้ความประทับใจว่าคุณบก.หัวแข็งที่ชื่อ Mr.J.Lillie  คงจะเพาะชำศัตรูเอาไว้ไม่น้อย  ถึงได้ถูกทำร้ายเสียน่วม
คนดักทำร้ายแกก็น่าจะถูกจ้างวานมากกว่าเป็นคู่ปรปักษ์โดยตรง   ในนั้นระบุว่ามีข้าราชการไทย ๒ คนเอี่ยวด้วย
ส่วนตุลาการในยุคนั้นคงจะรู้อะไรดีๆอยู่ไม่น้อย ว่าฝ่ายตรงข้ามกับบก.เป็นใคร    เลยตัดสินโทษเบาบางมาก

ผู้ร้ายชื่อ  Ahament   ดิฉันถอดออกมาเท่าไรก็ไม่เป็นภาษาไทย  ไม่รู้ว่าเขาเชื้อชาติอะไร   ต้องขอคุณวันดีอีกสักครั้งนะคะ เผื่อนึกออก

[siamese]

Siam Free Press คงมีนโยบายวิจารณ์อย่างรุนแรง จึงไม่เป็นที่พอใจในหลายๆกรณี นะครับ

งั้นเห็นบรรยากาศนี้ 1 เป็นสถานที่ใด และ 2 ตั้งอยุ่บริเวณใดครับ

[NAVARAT.C]

พร้อมกับสงสัยว่าพวกที่เขาตีความรูปออกมาได้แตกขนาดนี้    เขากินอะไรกัน  สมองถึงปราดเปรื่องนัก  จะได้ไปหาให้ลูกหลานกินบ้าง
   ว่าแล้วก็ชวนคุณร่วมฤดีไปช้อนลูกน้ำกันต่อไป  ตามประสาเรา...  
 

  
 
เวลาไปช้อนลูกน้ำก็ถามเธอผู้นี้แล้วกันนะครับว่ากินอะไร ถ้าไม่ได้เธอชี้ช่องให้โดยเอารูปรั้วBritish Dispensaryมาให้ดู ป่านนี้คงไม่มากันถึงจุดนี้ ผมยังไปขับรถตระเวณหาร่องรอยในเกาะรัตนโกสินทร์ตามถนนที่รถรางผ่านอยู่เลย