--- บทกวีจากศรีธัญฯ ---

[jatanin]

๏ พี่รักน้อง..ปองนุช..สุดสวาท
จึงบังอาจ..วาดกลอน..อักษรศรี
เป็นเพลงยาว..พราวไสว...ด้วยไมตรี
มอบคนดี..ที่รัก..เกินหักใจ..ฯ

๏ คิดถึงน้อง..หมองหม่น..ระคนท้อ
อยู่หน้าจอ..รอนวล..อกหวลไห้
เจ้าโฉมงาม..ยามนี้..อยู่ที่ใด
เจ้ารู้ไหม..ใครเฝ้า..จับเจ่าคอย..ฯ

๏ ไม่เห็นหน้า..นวลพักตร์..พี่ชักกลุ้ม
ไฟร้อนรุม..สุมเอา..จนเหงาหงอย
เหมือนเสพติด..ฤทธิ์ยา..จนตาปรอย
ต้องนั่งเอ๋อ..เหม่อลอย..น่าน้อยใจ..ฯ

๏ เพราะว่ารัก..หนักฤดี..พี่คิดถึง
นั่งคำนึง..ถึงประจำ..ช้ำไฉน
เจ้าโฉมงาม..ตามมา..จะช้าไย
จะทำให้..ได้สุข..ทุกคืนวัน..ฯ

๏ ทรัพย์สมบัติ..จัดหา..เอามาให้
“กว๊านพะเยา”..”เขาใหญ่”..คนใฝ่ฝัน
“สนามหลวง”..พ่วงไป..ให้แจ่มจันทร์
เป็นของขวัญ..หมั้นหมาย..สายสุดา..ฯ

๏ หากว่าน้อง..ครองคู่.. อยู่กับพี่
ทุกทิวา..ราตรี..มีสุขหนา
เสวยสุข..ทุกวัน..เจ้าขวัญตา
แดนในฝัน..ศรีธัญญา..อย่าช้าเอย..ฯ

๏ จะพาน้อง..นวลใย..ไปอยู่บ้าน
ณ สถาน..ศรีธัญฯ..มันละเหวย
ดื่มน้ำผึ้ง..พระจันทร์..ที่นั่นเลย
หากทรามเชย..เผยรัก..สมัครใจ..ฯ

๏ อยู่ด้วยกัน..วันหยุด.สุดที่รัก
จะพาพัก..เที่ยวท่อง..สองเกาะใหญ่
ชื่อ “พีพี”..”สีชัง”..นั่นยังไง
พึ่งลงมือ..ซื้อไว้..เมื่อไม่นาน..ฯ

๏ อีกหาดทราย..หมายใจ..มอบให้น้อง
ที่จับจอง..สองแปลง..สองแหล่งย่าน
ชื่อ”บางแสน”..แดนดิน..ถิ่นวิมาน
กับหาด”เจ้า-..สำราญ”..น่าผ่านยล..ฯ

๏ ยัง “หัวหิน”..ถิ่นหอย..ทั้งน้อย-ใหญ่
มัดจำไว้..ไม่มาก..หากเจ้าสน
จะลงมือ..ซื้อให้..ในบัดดล
เรื่องรถยนต์..คนขับ..นับอนันต์..ฯ

๏ พี่ซื้อไว้..ให้น้อง..แทนของเล่น
ยิ่งรถเบนซ์..มากมี..หลากสีสัน
สองประตู..หรูหรา..กว่าหมื่นคัน
หน้าต่างนั้น..มันมี..ยี่สิบบาน..ฯ

๏ มาเถิดน้อง..ครองคู่..มาอยู่ด้วย
เมื่อหายป่วย..ด้วยกัน..ได้ฝันหวาน
รอน้องที่..ศรีธัญฯ..อันตระการ
เชิญนงคราญ..สานฝัน..ร่วมกันเอย...ฯะ