เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
อ่าน: 26201 จุดเริ่มต้นแห่งการปฏิวัติวัฒนธรรมจีน - ความเก่าเหมือนละคร แล้วย้อนดูตัว
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 15  เมื่อ 27 พ.ย. 13, 23:13

อักษรที่เขียนในถ้วยใบนี้มาจากบทกวีจีนที่เรียกว่าบทกวีแบบ “ฟู่” (赋:fu) ของจีน บทกวีมี ชื่อว่าหลังกำแพงสีชาด (后赤壁赋:hou chi bi fu)คำว่ากำแพงสีชาดนี้ไม่ใช่กำแพงจริงๆ แต่เป็นชื่อสถานที่ริมน้ำอันเป็นสนามรบแต่โบราณตั้งอยู่บนมณฑลหูเป่ยในปัจจุบัน (湖北:hu bei) ซึ่งแต่เดิมถือเป็นเขตฮวงโจว(黄州:huang zhou) 

บทกวีนี้เป็นบทประพันธ์ของซูซื่อ (苏轼:shu shi) กวีสมัยซ่งเหนือ ซึ่งถือเป็นกวีชื่อดังหนึ่งในแปดคนของยุคถังและยุคซ่ง เขียนตอนถูกขับเนรเทศไปเมืองฮวงโจว โดยเขียนต่อจากเรื่องแรกคือ “ก่อนกำแพงสีชาด” (前赤壁赋:qian chi bi fu) เนื้อหาบทกวีเน้นการบรรยาทิวทัศน์ริมฝั่งน้ำ ทั้งถ่ายทอดความรู้สึกของผู้ประพันธ์ลงในบทกวี

ต่อไปนี้เป็นเนื้อหาเต็มๆของบทกวีนี้มีดังนี้ เป็นภาษาจีนโบราณ ไม่เหมือนกับปัจจุบัน

是岁十月之望,步自雪堂,将归于临皋。二客从予,过黄泥之坂。霜露既降,木叶尽脱。人影在地,仰见明月,顾而乐之,行歌相答。  

已而叹曰:“有客无酒,有酒无肴,月白风清,如此良夜何?”客曰:“今者薄暮,举网得鱼,巨口细鳞,状如松江之鲈。顾安所得酒乎?”归而谋诸妇。妇曰:“我有斗酒,藏之久矣,以待子不时之须。”   
于是携酒与鱼,复游于赤壁之下。江流有声,断岸千尺,山高月小,水落石出。曾日月之几何,而江山不可复识矣!予乃摄衣而上,履巉岩,披蒙茸,踞虎豹,登虬龙,攀栖鹘之危巢,俯冯夷之幽宫。盖二客不能从焉。划然长啸,草木震动,山鸣谷应,风起水涌。予亦悄然而悲,肃然而恐,凛乎其不可留也。反而登舟,放乎中流,听其所止而休焉。  

时夜将半,四顾寂寥。适有孤鹤,横江东来。翅如车轮,玄裳缟衣,戛然长鸣,掠予舟而西也。须臾客去,予亦就睡。梦一道士,羽衣蹁跹,过临皋之下,揖予而言曰:“赤壁之游乐乎?”问其姓名,俯而不答。“呜呼!噫嘻!我知之矣。畴昔之夜,飞鸣而过我者,非子也邪?”道士顾笑,予亦惊寤。开户视之,不见其处。

จากรูปถ่ายจะเป็นบทกวีวรรคที่ว่า "划然长啸,草木震动,山鸣谷应,风起水涌。予亦悄然而悲,肃然而恐,凛乎其不可留也。反而登舟,放乎中流,听其所止而休焉。 "

ถ้วยประเภทนี้ยากจะบอกว่าทำช่วงใด ขอให้ท่านผู้เป็นเจ้าของลองคว่ำถ้วยดู แล้วดูที่ก้นถ้วยว่ามีอักษรตราใดๆ ตรงนั้นจะบอกยุคที่ผลิต ตลอดจนชื่อโรงงานสถานที่ ทำให้พอกำหนดอายุได้
แต่พึงแจ้งไว้นิดหนึ่งเดี่ยวนี้ของปลอมเยอะแยะมาก พึงระวัง
บันทึกการเข้า
puyum
พาลี
****
ตอบ: 245


ความคิดเห็นที่ 16  เมื่อ 04 ธ.ค. 13, 20:24

เป็นมรดกตกทอดมาครับ
อักษรที่อยู่บนฝาและก้นถ้วยเหมือนกันครับ 


บันทึกการเข้า
puyum
พาลี
****
ตอบ: 245


ความคิดเห็นที่ 17  เมื่อ 04 ธ.ค. 13, 20:32

ใบนี้ไม่มีอักษรอะไรเลยครับ



บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 18  เมื่อ 06 ธ.ค. 13, 21:14

เป็นอักษรคำว่า "โซว่" หรือที่แต้จิ๋วออกเสียงว่า "ซิ่ว" แปลว่าอายุยืนครับ

ตัวย่อเขียนเช่นนี้ 寿 shou


บันทึกการเข้า
puyum
พาลี
****
ตอบ: 245


ความคิดเห็นที่ 19  เมื่อ 06 ธ.ค. 13, 22:50

ขอบคุณครับ  คงไม่ผิดห้องนะครับ  ขออีกสักสองสามใบนะครับ




บันทึกการเข้า
mrpzone
มัจฉานุ
**
ตอบ: 89


ความคิดเห็นที่ 20  เมื่อ 08 ธ.ค. 13, 06:09

หากไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ก็ขออนุญาตด้วยอีก 1 ภาพครับ  อายจัง

เป็นเศษเครื่องกระเบื้องเคลือบ (น่าจะเป็นชาม) ถูกพบที่บริเวณเมืองเก่าห้วยลึก อ.ท่าสองยาง จ.ตาก พร้อมกับเศษกระเบื้องชิ้นเล็กชิ้นน้อยอีกมากมายและถูกเก็บรักษาไว้ที่ชมรมอนุรักษ์ฯ ของท้องถิ่นเป็นอย่างดีครับ ชิ้นนี้มีอักษรที่ค่อนข้างชัดเจน (ไม่เลือนไม่เสียหาย) ไม่ทราบว่า้พอจะแปลความหมายและทราบยุคสมัยได้หรือเปล่าครับ?

ขอบคุณครับ  อายจัง


คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
บันทึกการเข้า
hobo
พาลี
****
ตอบ: 324


ความคิดเห็นที่ 21  เมื่อ 08 ธ.ค. 13, 15:02

ของคุณ mrpzone เขียนด้วยภู่กันว่าสร้างสมัยราชวงศ์หมิง 大明 รัชสมัยไหนอ่านไม่ออก เดี๋ยวลองเทียบดูครับ ถ้าเป็นของจริงก็นานพอดูครับ

ส่วนของ คุณ puyum งามมากๆ ครับ แต่ผมไม่ทราบว่าจริงหรือปลอม เคยดู porcelain ที่ Victoria and Albert Museum ที่ว่าดีหนักหนา ก็ไม่ได้งามเลย ถ้าเอามาวางขายในร้านของเก่าผมก็ไม่ซื้อครับ บางชิ้นก็ขี้เหล่มากๆ ของทำใหม่บางอันยังถูกใจมากกว่าครับ

ตามธรรมเนียมของที่ว่าแพงๆ นั้นก้นถ้วยจะเขียนสร้างในราชวงศ์ และรัชกาลครับ ที่เห็นว่าเขียนตัวซิ่วอย่างเดียวอาจสร้างโดยเตาเอกชนครับ

ขอแก้ไขครับ
เพิ่งมาเห็นว่ามีคนตอบไปแล้ว จะลบก็เสียดาย รอผู้รู้จริงมาตอบนะครับ
บันทึกการเข้า
mrpzone
มัจฉานุ
**
ตอบ: 89


ความคิดเห็นที่ 22  เมื่อ 08 ธ.ค. 13, 19:00

ของคุณ mrpzone เขียนด้วยภู่กันว่าสร้างสมัยราชวงศ์หมิง 大明 รัชสมัยไหนอ่านไม่ออก เดี๋ยวลองเทียบดูครับ ถ้าเป็นของจริงก็นานพอดูครับ

ส่วนของ คุณ puyum งามมากๆ ครับ แต่ผมไม่ทราบว่าจริงหรือปลอม เคยดู porcelain ที่ Victoria and Albert Museum ที่ว่าดีหนักหนา ก็ไม่ได้งามเลย ถ้าเอามาวางขายในร้านของเก่าผมก็ไม่ซื้อครับ บางชิ้นก็ขี้เหล่มากๆ ของทำใหม่บางอันยังถูกใจมากกว่าครับ

ตามธรรมเนียมของที่ว่าแพงๆ นั้นก้นถ้วยจะเขียนสร้างในราชวงศ์ และรัชกาลครับ ที่เห็นว่าเขียนตัวซิ่วอย่างเดียวอาจสร้างโดยเตาเอกชนครับ

ขอแก้ไขครับ
เพิ่งมาเห็นว่ามีคนตอบไปแล้ว จะลบก็เสียดาย รอผู้รู้จริงมาตอบนะครับ

ขอบคุณท่าน hobo มากครับ  ยิงฟันยิ้ม 

ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเป็นของจริงแท้หรือเปล่า? แต่พบที่เมืองเก่าเลยคิดว่าน่าจะเป็นของจริงครับ เพิ่งทราบว่ามีธรรมเนียมเขียนก้นถ้วยว่าสร้างในราชวงศ์และรัชกาลไหน ถ้าเป็นแบบนี้ก็พอสันนิษฐานอายุอานามได้ง่ายขึ้นเยอะเลยครับ

crop เฉพาะตัวอักษรและปรับแสงสีนิดหน่อย น่าจะพออ่านได้ชัดเจนขึ้นอีกนิดนะครับ  อายจัง


บันทึกการเข้า
hobo
พาลี
****
ตอบ: 324


ความคิดเห็นที่ 23  เมื่อ 09 ธ.ค. 13, 04:54

ปกติก้นถ้วยจะเขียนปีรัชสมัยด้วย ถ้าเป็นของที่ทำจากเตาหลวงนะครับ ของที่เอามาให้ดูแถวขวาเขียนต้าหมิง ส่วนแถวซ้ายคงเป็นรัชสมัย ผมอ่านไม่ออกครับ หวัดมากๆ และไม่มีความรู้ภาษาจีนพอที่จะตอบ อาศัยอ่านเทียบกับของที่ผมมีซึ่งก็เป็นของต้าชิง รัชสมัยเก่าที่สุดก็ย้อนไปแค่กวงสู ไม่มีปัญญาซื้อที่เก่าไปกว่านั้นเพราะแพงเกินครับ  ร้องไห้

สมัยโบราณเตาเอกชนก็มีการเขียนคำกลอนเพราะๆ ความหมายดีๆ ที่ก้นถ้วย ต่อมาก็ประทับตราของร้านลงไป รุ่นหลังสุดนี่เขียนเลยว่าสมัยสาธารณรัฐ ที่ว่าจงกวั๋วนั่นแหละครับ หลังจากปี 1970 โดยประมาณก็เริ่มใช้ยี่ห้อของตัวเองแถมยังปลอมตราต้าชิงอีก จริงๆ ปลอมๆ อย่าไปสนเลยครับ อย่างที่ผมว่าของอยู่ใน museum ที่ตกทอดกันมาตั้งแต่สมัยเก่าก็ใช่ว่าจะสวย เคยเห็นถ้วย/ชามสมัยควีนแอนน์ที่ porcelain เริ่มแพร่เข้าไปในยุโรป ถ้วยตราไก่เรายังมีความงามทางศิลป์มากกว่าอีกครับ ผมเคยเห็นการประมูลแจกันสมัยเฉียนหลงอันหนึ่งที่อังกฤษไม่ได้งามไปกว่าที่ทำเลียนแบบเลย คนจีนมาประมูลเอาไป 42 ล้านปอนด์สเตอลิง ของเก่านี้เหมือนซื้อลม ถ้วยใบเดียวกันถ้ามีประวติย้อนไป 200 ปี ตกทอดกันมาแม้จะไม่สวยก็แพงกว่าของสวยๆ ที่สร้างใหม่เป็นหมื่นเท่า ถามว่าเราซื้ออะไรครับ ตกทอดไปถึงรุ่นลูกหลานที่ไม่รู้ประวัติก็เป็นแค่ถ้วยร้าว กะลาแตกใบเดียวเท่านั้น ใส่น้ำก็รั่ว คิดว่าของเราดีแล้วก็สบายใจเถอะครับ อย่าหลงกลไปกับพวกค้าของเก่าเลยครับ
บันทึกการเข้า
mrpzone
มัจฉานุ
**
ตอบ: 89


ความคิดเห็นที่ 24  เมื่อ 10 ธ.ค. 13, 01:15

อยากเห็นแจกันสมัยเฉียนหลงที่ท่าน hobo กล่าวถึงก็เลยลองค้นดูครับ  ยิงฟันยิ้ม

เจอข่าวที่เว็บผู้จัดการ ตามข่าวบอกไว้ว่าผู้เอามาประมูลได้รับมรดกมาแบบฟลุคๆ จากบ้านพ่อแม่ที่ลอนดอน แจกันใบนี้ประมูลในวันที่ 11 พ.ย. 2553 โดยผู้ประมูลเป็นคนจีนเคาะราคาที่ 43 ล้านปอนด์ (69.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ทำให้กลายเป็นแจกันที่มีมูลค่าสูงที่สุดในโลกไป



เอเอฟพี - แจกันจีนศตวรรษที่ 18 ทุบสถิติราคาประมูลถึง 43 ล้านปอนด์ (69.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ผู้ซื้อชาวจีนชนะการประมูลซื้อแจกันลายครามสมัยจักรพรรดิเฉียนหลงแห่งราชวงศ์ชิง ซึ่งสูง 40 เซนติเมตร ด้วยสนนราคาสูงลิบ ที่บริษัทประมูลเล็กๆ ในลอนดอนเมื่อวันพฤหัส (11 พ.ย.) พร้อมทั้งให้ความเห็นว่า “แจกันใบนี้ เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดที่เขาเคยพบนอกประเทศจีนในรอบทศวรรษที่ผ่านมา”

สนนราคาของแจกันล้ำค่าใบนี้ บวกกับค่าธรรมเนียมอีก 20 เปอร์เซ็นต์ ทำให้ผู้ซื้อชาวจีนต้องควักกระเป๋าจ่ายเป็นเงินทั้งสิ้น 51.6 ล้านปอนด์ คาดว่าจะเป็นงานศิลปะจีนที่มีราคาประมูลสูงสุดเป็นประวัติการณ์ ทำลายสถิติเดิมของม้วนภาพสมัยราชวงศ์ซ่ง ซึ่งถูกนำมาประมูลที่บริษัทเป่ยจิง โพลี อินเทอร์เนชั่นแนล ในเดือน มิ.ย.ที่ผ่านมา และได้ขายออกไปในราคา 65.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ


และได้ข้อมูลเกี่ยวกับการประมูลแจกันนี้เพิ่มเติมอีกนิดหน่อยที่เว็บปาล์มพลาซ่า



ข้อมูลของแจกัน : อายุแจกันประมาณ ค.ศ. 1740 (270 ปี) ถือเป็นชิ้นงานเซรามิกจีนในยุคนั้นที่เหลือรอดมาและอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด ไม่ทราบตัวผู้ประมูลได้ที่แท้จริงคาดว่าเป็นมหาเศรษฐีชาวจีน แจกันถูกประมูลไปด้วยมูลค่า 43 ล้านปอนด์ โดยราคานี้ยังไม่รวมค่านายหน้าและภาษีอีก 20% ถือเป็นราคาประวัติศาสตร์และศิลปะจีนที่แพงที่สุดในตอนนี้

ที่มาของแจกัน : ไม่ทราบที่มาอย่างชัดเจนว่าแจกันหลุดรอดออกมาจากราชวังได้อย่างไร แต่ที่นำมาประมูลเพราะในครอบครัวคนจีนครอบครัวหนึ่ง หลังจากพ่อแม่เสียชีวิต หลังจากงานศพ ลูกๆ จึงไปเคลียร์บ้านทำความสะอาด พบแจกันใบนี้วางอยู่ใช้เป็นที่คั่นหนังสือ เค้าไม่ทราบเลยว่าแจกันนี้จะมีราคาแค่ไหนจึงนำไปตีราคา ซึ่งตอนแรกเอาไปให้นายหน้าทั่วไป เค้าตีราคาออกมา 800 ปอนด์ (40,000 บาท) แต่เมื่อนำไปให้นายหน้าอีกรายและผู้เชี่ยวชาญจากพิพิธภัณท์ตีราคาพบว่าเป็นของจริงมีมูลค่าสูงมาก เจ้าของแจกันจึงนำออกประมูลและสุดท้ายขายได้ในราคา 43 ล้านปอนด์ (2,107 ล้านบาท)


สงสัยต้องไปคุ้ยดูที่ห้องพระ เผื่อจะเจอซักใบสองใบไปประมูล  ยิงฟันยิ้ม


บันทึกการเข้า
puyum
พาลี
****
ตอบ: 245


ความคิดเห็นที่ 25  เมื่อ 11 ธ.ค. 13, 10:07

ของผม ความคิดเห็นที่ ๑๔  ๑๗ ๑๙ ครับ  ก็ไม่ได้จะซื้อขายครับ  
ของตกทอดมาจากรุ่นพ่อแม่ ก็อยากรู้ว่าอักษรจีนนั้นเขียนว่าอะไร มีความหมายอย่างไร เก่าแก่ขนาดไหน
จะจริงหรือเรียนแบบ ก็คงไม่เป็นไร ตกทอดไปยังลูกหลานเขาจะได้รู้และภูมิใจครับ                                                                                                                      
ขอต่ออีกสักใบ  ขอบคุณครับ




บันทึกการเข้า
samun007
องคต
*****
ตอบ: 446


ความคิดเห็นที่ 26  เมื่อ 11 ธ.ค. 13, 16:17


ที่มาของแจกัน : ไม่ทราบที่มาอย่างชัดเจนว่าแจกันหลุดรอดออกมาจากราชวังได้อย่างไร แต่ที่นำมาประมูลเพราะในครอบครัวคนจีนครอบครัวหนึ่ง หลังจากพ่อแม่เสียชีวิต หลังจากงานศพ ลูกๆ จึงไปเคลียร์บ้านทำความสะอาด พบแจกันใบนี้วางอยู่ใช้เป็นที่คั่นหนังสือ เค้าไม่ทราบเลยว่าแจกันนี้จะมีราคาแค่ไหนจึงนำไปตีราคา ซึ่งตอนแรกเอาไปให้นายหน้าทั่วไป เค้าตีราคาออกมา 800 ปอนด์ (40,000 บาท) แต่เมื่อนำไปให้นายหน้าอีกรายและผู้เชี่ยวชาญจากพิพิธภัณท์ตีราคาพบว่าเป็นของจริงมีมูลค่าสูงมาก เจ้าของแจกันจึงนำออกประมูลและสุดท้ายขายได้ในราคา 43 ล้านปอนด์ (2,107 ล้านบาท)[/color]


ถ้าหลุดมาจาก กู้กง จริง ๆ  ก็เป็นผลงานของอดีตทหารพรรคกว่ามินตั๋งล่ะครับ แสดงว่าบรรพบุรุษของผู้คนพบ ต้องเคยเป็นทหารหรือมีตำแหน่งหน้าที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลของ ท่านเจียงไคเช็ค เพราะว่าก่อนที่ท่านเจียง จะอพยพไปไต้หวัน ก็ได้มีการ กวาดเอาของเกือบทุกชิ้นที่อยู่ใน กู้กง ส่งลงเรือขนส่งไปไต้หวันครับ ตอนนี้เป็นที่รู้กันว่า ถ้าอยากจะดูของดีกว่าในพิพิธภัณฑ์ของกู้กงในปัจจุบัน ต้องไปดูที่พิพิธภัณฑ์ในไต้หวันแทนครับ กู้กง ว่าเยอะ ไปเจอที่ ไทเป ก็จะลืมที่ กู้กง ไปเลยครับ

อีกสมมติฐานหนึ่งที่เป็นไปได้คือ ของที่ยังขนไปไม่หมด แล้วเจ้าหน้าที่พรรคคอมไปเจอก่อน ก็มีสิทธิจะฉกเอาไปเป็นของส่วนตัวได้ครับ 

ไม่ข้อใด ก็ข้อหนึ่งล่ะ
บันทึกการเข้า
hobo
พาลี
****
ตอบ: 324


ความคิดเห็นที่ 27  เมื่อ 12 ธ.ค. 13, 03:31

ของที่ไปอยู่อังกฤษเป็นของที่ทหารฝรั่งหยิบติดมือ (= ขโมย) เอาไป ตอนที่เผาพระราชวังฤดูร้อนหยวนหมิงหยวนครับ บางอันงามมากๆ เป็นหยก บางอันเป็นอ่างทองแดง สืบไปสืบมาเกินกว่าครึ่งตกทอดมาโดยมีบรรพบุรุษเป็นทหาร แต่เดี๋ยวนี้ฝรั่งเริ่มมีความละอาย บอกว่าไม่ทราบที่มากันเยอะ เพราะพวกนี้โดนเรียกว่า looter ตรงๆ ตอนที่รายการ Antique Road Show ของ BBC ออกมาใหม่ๆ ตามประเมินราคาของเก่าที่หลบอยู่ในหมู่บ้านต่างๆ ทุกตอนต้องมีของจีนหลุดออกมาครับ ถ้าได้ของจีนดีๆจากอังกฤษนี่ไม่แปลก เพราะบรรพบุรุษเขาขโมยมาจากพระราชวังโดยตรงเลยทีเดียว

ที่อังกฤษก่อนจะมี ebay จะมีความพิเศษอยู่อย่างหนึ่งคือมีร้านของเก่าหรือ collectables อยู่แทบทุกย่าน มีของดีๆ ทั้งนั้นครับ เพราะบางทีต้องย้ายบ้านเอามาขายที่นี่ก็มี มีของหมุนเวียนมาเรื่อยๆ ตาดีได้ตาร้ายเสีย บางทีมีชุดกระเบื้องของยี่ห้อดีๆ หลุดมาเพียงใบสองใบ ต้องไปหลายๆ ร้าน หลายๆ ปีกว่าจะครบครับ ชวนให้นึกถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ที่เล่นโต๊ะกิมตึ๋ง หลังๆ มี ebay คนเอา list เอง ขายเอง ร้านเหล่านี้ปิดตัวกันไปมาก น่าเสียดายครับ แถมยังมีของปลอมออกมาเต็มไปหมด ผมนิสัยไม่ดีเห็นอันปลอมแน่ๆ แล้วหมั่นไส้ สียังไม่แห้งเลยบอกว่าเป็นสมัยราชวงศ์หมิง อย่างนี้ผมแกล้ง bid ทุกกรายครับ แล้วมันก็จะมาสู้เราเพื่อให้เราให้ราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่พอมีคนมาให้ราคามากกว่าผมก็ปล่อย ไม่เล่นอีก แค่นี้มันก็ต้องจำใจขายราคาต่ำๆ และเสียค่า fee ผมแกล้งจนพวกปลอมนี้ปิดไปหลายร้านครับ

ส่วนแจกันอันด้านบนที่ว่าเอาไปเป็นที่คั่นหนังสือนั้น เข้าใจว่าแปลมาจากภาษาอังกฤษว่า bookends เพราะอะไรหนักๆ เขาก็เอามากั้นหัวท้ายแถวหนังสือ จะเป็นแจกัน ก้อนหิน ได้ทั้งนั้นครับ
 
บันทึกการเข้า
hobo
พาลี
****
ตอบ: 324


ความคิดเห็นที่ 28  เมื่อ 20 ธ.ค. 13, 03:23

ความคิดเห็นที่ 25 น่าจะเป็นชื่อร้านครับ ส่วนอันนี้เอาของปลอมมาให้ดูครับ อันนี้ปลอมแน่ๆ คนขายเป็นคนจีน ทำออกมาเป็นชุดๆ ละมากๆ ลายหรือแบบเดิมๆ นี่แหละครับ ผมติดตามมานานพอสมควร แล้วผมจะทยอยตอบนะครับ ขอค้นหนังสือก่อนครับ หนังสือที่ฝรั่งทำรวมกับจีนมีภาพสวยๆ เยอะมาก อยากจะเอามาลงเหมือนกันครับ


บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.133 วินาที กับ 19 คำสั่ง