ปลาบปลื้มใจในสมเด็จพระสังฆราช
ปุณโยภาสครบร้อยพระชันษา
วันที่สามตุลาคมที่ผ่านมา
นับเป็นหนึ่งบุญญาพระนวมินทร์
เพราะพระองค์คือพระอภิบาล
หนึ่งในปรากฏการณ์รัตนโกสินทร์
สองประมุขสุขประศาสน์ราชธานินทร์
สองพระปิ่นคุณธรรมความงามดี
หนึ่งพระองค์ทรงธรรมนำพุทธจักร
ทั้งเทศไทยใจจงรักเป็นสักขี
พุทธศาสนิกชนบนปฐพี
ยกย่องเป็นปูชนียประมุข
แปดสิบหกปีทองครองบรรพชิต
คือลิขิตแห่งพระธรรมเพื่อนำสุข
นำปวงชนปลูกปัญญาหนีป่าทุกข์
ละเข็ญขุกจากมืดมิดอวิชชา
สี่สิบหกปีนำพระธรรมทูต
พร้อมพระสูตรเผยแผ่พุทธศาสนา
สร้างวัดไทยสองร้อยแห่งทั่วโลกา
สมฉายาพระ”ผู้เจริญดี”*
ด้วยเกียรติคุณ ”วิปัสสนาธุระ”
จึ่งเป็น “พระญาณสังวร” สมศักดิ์ศรี
ทรงแตกฉานหลายภาษาบรรดามี
พร้อมพาทีพระลิขิตวิจิตรจำนรรจ์
พระนิพนธ์มากมายหลายบรรณบรรพ
หลากตำรับร้อยแก้วร้อยกรองสรรพ์
พระมรดกจักดำรงไว้วงวรรณ
เป็นอนันต์อำนรรฆค่าคงคุณธรรม
แล้ววันที่ไม่ปรารถนาก็มาถึง
โลกตะลึงเกินข่าวลือที่ร้อยร่ำ
เป็นความจริงยิ่งกว่าร้อยทุกถ้อยคำ
น้ำเนตรพรำเพราะเคว้งคว้างกลางดวงใจ
หลายหลากพระบารมีที่โปรดโลก
นำวิโมกขวิถีที่แจ่มใส
เป็นวิมุตติมรรคาปุณยาลัย
ชนซึ้งในพระเมตตาพระบารมี
ทรงอุทิศพลีพระองค์ธำรงศาสน์
“พระอภิบาล”พระปิ่นราชจักรีศรี
เลิศพระจริยวัตรสังฆบดี
เสด็จที่พระนิพพานนิรันดร์เทอญ
(*พระฉายา”สุวฑฺฒโน”)
เกล้ากระหม่อม
ราตรี ประดับดาว ร้อยกรอง
