..... สามย่าน ในความทรงจำ .....

[mutita]

ช่วงที่นัทอยู่แถวนั้น สามย่านเหมือนจะมีแต่ของกินอร่อยๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นขนมหวาน ผลไม้แช่อิ่มที่ขายอยู่ปากทางเข้าตลาด

ด้านใกล้หัวมุม เดินเข้าไปในซอยก็มีแค่ของกินขายทั้งสองฝั่ง ก่อนที่จะเป็นตึกแถวขายของ ปากทางเข้าตลาด ส่วนอีกด้านก็มีข้าวมันไก่

ข้าวขาหมูแสนอร่อย ช่วงเย็นๆคนจะพลุกพล่านมากๆมีคนขายส้มตำมะละกอซอยแช่เย็นใสๆกรอบๆ ใส่กะละมังเคลือบสีขาว เส้นมะละกอ

กองพูนสูง แต่รสชาติของส้มตำกรุงเทพมากๆ คนต่างจังหวัดอย่างนัททานแล้วไม่ถุกใจ แต่เห็นคนซื้อแยะมาก

[mutita]

หัวมุมสามย่านช่วงที่อยู่มีธนาคาร(จำไม่ได้แล้วว่าเป็นธนาคารอะไร)โรงรับจำนำ คลีนิคโรคผิวหนังของอาหมอวิชนารถ ร้านขายยาจีนโราณ

ที่มีตู้ไม้สูงๆใส่ยาจีนไว้ในช่องต่างๆ เดินผ่านได้กลิ่นหอมชื่นใจ

สงสัยจะต้องกลับบ้านแล้วจริงๆถ้าไม่มีท่านใดมาเล่าให้ฟังแล้ว ว่าแต่จะแอบเอาเสื่อกลับบ้านด้วยดีมั้ยน๊า คุณเทาชมพู(เจ้าของเสื่อ)ไม่อยู่ 

[kulapha]

สามย่านในความทรงจำคือ ร้านหนังสือนี้ ที่เข้าไปแวะเวียนเดินดูและพลิกปกหนังสือสารพัด

บางวันก็เจอ กวีอังคาร กัลยาณพงศ์ ใส่หมวก สะพายเป้เดินเข้ามา

เปิดอ่าน " หิ่งห้อย " ของ อาจารย์ระวี ภาวิไลและอาจารย์ประคิณ ชุมสาย ทีละหน้าๆจนท่องจำได้(เกือบหมด)
และก็ซื้อมากอดไว้ เมื่อตอนลดราคา

ร้านหนังสือแห่งนี้ถูกสมมติเป็นฉากในภาพยนตร์ไทยเรื่องหนึ่ง"ความรักครั้งสุดท้าย"ฉบับที่ ภัทราวดี ศรีไตรรัตน์เล่นเป็น "รส"

ฉากห้องนอนที่เธอนั่งนิ่งอยู่บนเตียงโครงเหล็ก แล้วฝนตกไหลย้อยผ่านหน้าต่างกระจกหลัง แสดงออกถึงความเหงาโดยไม่ต้องพูด
ทำเอาอยากขอขึ้นไปดูห้องชั้นสามของร้านหนังสือสักเดี๋ยวนั้น

นอกจาก "ศึกษิตสยาม"แล้ว ก็ยังมีร้านไอศกรีมข้างๆและแผงเต้าหวย
สมัยนั้นได้แต่ชะเง้อมอง สมบูรณ์โภชนา  ร้านข้าวขาหมูและเป็ดย่าง เพราะไม่มีกำลังเงินพอ
แค่เต้าฮวยถ้วยล่ะ 3 บาทหัวมุมถนนก็พอจะประทังความหิวยามค่ำคืนได้บ้าง

[mutita]

ไม่เคยเห็นร้านนี้เลยค่ะ อ่านคำบรรยายฉากในภาพยนตร์ไทย ทำให้อยากเห็นขึ้นมาเชียว เสียดายที่ไม่มีภาพนะค๊ะ
ชายหนุ่มในภาพน่าจะเป็นคนที่สูงมากดูจากช่วงขายาวมาก

[NAVARAT.C]

ขึ้นไปชั้นบนของศึกษิตสยาม บางครั้งจะเห็นอาจารย์ส.ศ.ษ.นั่งอยู่หัวโต๊ะ ห้อมล้อมด้วยบรรดาสาวกนิสิตจุฬาทั้งหลาย หนึ่งในนั้นคือโกมล คีมทอง หนุ่มหล่ออารมณ์ดีจากคณะคุรุศาสตร์ ก่อนที่เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้ว เขากลับปักษ์ใต้บ้านเกิดไปสังเวยชีวิตให้กับความขัดแย้งทางลัทธิการเมืองอย่างน่าเสียดาย

[NAVARAT.C]

ใกล้ๆกับศึกษิตสยาม มีคลีนิคหมออะไรจำชื่อไม่ได้แล้ว รักษาโรคผิวหนัง มองเข้าไปเห็นแต่นิสิตชายหญิงจุฬาไปรักษาสิวกันเต็มร้าน

[CVT]

ใกล้ๆกับศึกษิตสยาม มีคลีนิคหมออะไรจำชื่อไม่ได้แล้ว รักษาโรคผิวหนัง มองเข้าไปเห็นแต่นิสิตชายหญิงจุฬาไปรักษาสิวกันเต็มร้าน

อาจารย์อำนวย วิภากุล หรือเปล่าครับ

[NAVARAT.C]

ไม่คุ้นชื่อนี้ครับคุณหมอ

แหม นึกว่าเลิกเล่นเน็ทไปแล้ว หายไปนานเลยนะครับ

[CVT]

ไม่คุ้นชื่อนี้ครับคุณหมอ

แหม นึกว่าเลิกเล่นเน็ทไปแล้ว หายไปนานเลยนะครับ

ตามอ่านครับ
ชื่อคลินิกคุณ Mutita บอกไว้แล้ว เราอ่านข้ามเองครับ

หัวมุมสามย่านช่วงที่อยู่มีธนาคาร(จำไม่ได้แล้วว่าเป็นธนาคารอะไร)โรงรับจำนำ คลีนิคโรคผิวหนังของอาหมอวิชนารถ ร้านขายยาจีนโราณ

ที่มีตู้ไม้สูงๆใส่ยาจีนไว้ในช่องต่างๆ เดินผ่านได้กลิ่นหอมชื่นใจ

สงสัยจะต้องกลับบ้านแล้วจริงๆถ้าไม่มีท่านใดมาเล่าให้ฟังแล้ว ว่าแต่จะแอบเอาเสื่อกลับบ้านด้วยดีมั้ยน๊า คุณเทาชมพู(เจ้าของเสื่อ)ไม่อยู่ 

[เทาชมพู]

ไปขอยืมจากคุณ NAVARAT.C จากกระทู้โน้นค่ะ

นะค๊ะ ไม่ต้องใส่วรรณยุกต์ตรี บนตัว ค ค่ะ   
ค เป็นอักษรต่ำ  ผันด้วยสระเสียงสั้นเป็นเสียงตรีอยู่ในตัวแล้วค่ะ   

[SILA]

           เข้ามาเพราะ "ความรักครั้งสุดท้าย" ครับ

          หนังปี 2518 กำกับโดยท่านมุ้ย จากนิยายชื่อเดียวกันของ สุวรรณี สุคนธา
เนื้อเรื่องอิงชีวิตของคุณสุวรรณี รับบทนำโดยคุณภัทราวดี ศรีไตรรัตน์
          นอกจากเนื้อเรื่องเหงาเศร้าแล้ว ส่วนที่ประทับใจจำของหนังคืองานกำกับภาพ
และดนตรีประกอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนท้ายเรื่องที่ไม่มีบทพูดมีแต่ภาพกับเสียงดนตรีประกอบ
          น่าเสียดายอย่างยิ่งที่ฟิล์มหนังเรื่องนี้ไม่มีเหลือแล้ว

ร้านหนังสือแห่งนี้ถูกสมมติเป็นฉากในภาพยนตร์ไทยเรื่องหนึ่ง"ความรักครั้งสุดท้าย"ฉบับที่ ภัทราวดี ศรีไตรรัตน์เล่นเป็น "รส"

ฉากห้องนอนที่เธอนั่งนิ่งอยู่บนเตียงโครงเหล็ก แล้วฝนตกไหลย้อยผ่านหน้าต่างกระจกหลัง แสดงออกถึงความเหงาโดยไม่ต้องพูด
ทำเอาอยากขอขึ้นไปดูห้องชั้นสามของร้านหนังสือสักเดี๋ยวนั้น

ภาพจาก  pwttas.wordpress.com

[เทาชมพู]

พยายามหาอะไรเกี่ยวกับ "ความรักครั้งสุดท้าย" อีกแต่ไม่เจออะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยค่ะ  เลยขอย้อนกลับมาสามย่านตามเดิม

มีโอกาสไปใกล้ชิดตลาดสามย่านอีกครั้งหนึ่ง  เมื่อลูกไปกวดวิชาเข้ามหาวิทยาลัย    ชั้นเรียนเปิดสอนที่ตลาดสามย่าน     เป็นสถานที่หฤโหดสำหรับพ่อแม่ที่จะวนรถได้จังหวะเวลากับลูกเลิกเรียน  เดินออกจากห้องเรียนมาชะเง้อมองหารถพอดี     เพราะที่จอดรถนั้นมีได้แต่ในฝันเท่านั้น   เนื่องด้วยความแคบและแออัดของเส้นทางเล็กๆรอบตลาดที่ไม่ได้สร้างไว้รองรับปริมาณรถ

แต่ก็มีบางครั้งเหมือนกันที่ฝันเป็นจริง  จึงหาที่จอดได้อย่างฟลุ้กๆ  มีโอกาสเดินชมตลาด และขึ้นไปกินอาหารตามสั่งชั้นบนได้

รูปนี้ได้มาจากบล็อคของคุณแป้งทอดค่ะ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jaiwan&month=06-2008&date=01&group=10&gblog=5

[เทาชมพู]

ตลาดชั้นบน

[mutita]

ค้นเจอโปสเตอร์ภาพยนต์เรื่อง ความรักครั้งสุดท้าย แต่เกรงว่านำภาพมาอย่างเดียวจะผิดมารยาท เลยนำลิ้งค์มาเลย http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=3960&page=4&keyword=

ขอบพระคุณทุกๆท่านที่พยามรื้อฟื้นความทรงจำและบอกเล่าให้ทราบ แสดงว่าร้านหนังสือ อาจกลายมาเป็นโรงพิมพ์(จำได้เลือนลางมาก)ถ้าอยู่ติดกับคลีนิค(นายแพทย์วิชนารถ เพชรบุตร)

[mutita]

ส่วนภาพที่คุณเทาชมพูนำมาให้ชม มองดูแล้วน่าจะเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับตอนที่นัทพักอยู่แถวๆนี้ จำได้ว่าช่วงเย็นๆค่ำๆ

จะมีนิสิตจุฬามาทานข้าวที่ชั้นบนกันค่อนข้างมากจำได้เพียงแค่นั้น

ป.ล. ต่อไปจะพยายามเขียนให้ถูกต้องนะคะ