ว่าด้วย "พรหมลิขิต" (ในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าท้ายสระ)

[เทาชมพู]

       คิดว่าเข้าใจอาจารย์ศัลยา ไม่มากก็น้อยค่ะ  ไม่มีอะไรจะคัดค้าน
       วิธีคิดของอาจารย์รัดกุม  มีเหตุมีผล มีที่มาที่ไป  สมกับเป็นนักวิชาการมาตลอดชีวิตทำงานของอาจารย์  จึงเป็นนักเขียนบทละครมือทอง  ประสบความสำเร็จมาหลายทศวรรษแล้ว
       เพียงแต่ว่าวรรณกรรมก็ดี  ละครโทรทัศน์ก็ดี  หนังก็ดี เป็นผลิตผลของความรู้สึกนึกคิดและอารมณ์  ไม่ใช่ผลิตผลของเหตุและผล   เพราะฉะนั้นไม่มีใครเดาได้ล่วงหน้าว่าเขียนอย่างไรถึงจะประสบความสำเร็จ อันได้แก่ความหมายว่า "ถูกใจคนอ่าน( หรือคนดู)" 
      นิยาย 2 เรื่องเขียนโดยคนคนเดียวกัน    มีวิธีนำเสนอเหมือนกัน  พระเอกนางเอกก็แบบเดียวกัน (เมื่อนำมาเป็นละครโทรทัศน์ก็วางตัวดาราคนเดียวกัน)  แต่ผลออกมาไม่เหมือนกัน  เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เสมอ และไม่ต้องไปหาเหตุผล  เพราะความชอบไม่ชอบ  วัดกันด้วยตรรกะไม่ได้