สิบสี่ตุลาครานั้น กับความทรงจำของแต่ละท่านในเรือนไทย

[เพ็ญชมพู]

ไม่ว่าเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จะเกิดจากสาเหตุทางการเมืองเช่นใด แต่ความโหดร้ายที่เกิดเป็นเรื่องที่น่าอับอายในสายตาของชาวโลก เพราะมันเกิดจากการบิดเบือนข่าว ใส่ร้ายทำให้เหยื่อในวันนั้นหมดความเป็นมนุษย์อย่างสิ้นเชิง และควรเป็นหน้าที่ของคนในปัจจุบันที่จะคืนความเป็นมนุษย์ในพวกเขา แม้เหตุการณ์จะผ่านมาถึง ๔๑ ปีแล้วก็ตาม

ร

[เทาชมพู]

การหยิบเหตุการณ์ขึ้นมาตอกย้ำอยู่จุดเดียว   ไม่รับรู้ที่มาที่ไป  ก็น่าจะหมดไปได้แล้วเหมือนกันนะคะ
ไม่มีใครชื่นชมยินดีกับคลิปข้างบนนี้ที่คุณเพ็ญชมพูนำมาแสดงหรอก   แต่การรับรู้เรื่องราวก็ควรจะรับรู้ให้หมด   ไม่ใช่เลือกมาเฉพาะอย่างที่จะจี้จุดคนอื่นได้     
ส่วนอะไรที่ไม่สอดคล้องกับจุดนั้น  ฉันก็ข้ามไปเลย  ยังงี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน

[เพ็ญชมพู]

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08 ต.ค. 17, 23:01 โดย เทาชมพู »

ไม่มีใครชื่นชมยินดีกับคลิปข้างบนนี้ที่คุณเพ็ญชมพูนำมาแสดงหรอก   แต่การรับรู้เรื่องราวก็ควรจะรับรู้ให้หมด   ไม่ใช่เลือกมาเฉพาะอย่างที่จะจี้จุดคนอื่นได้    

คลิปที่คุณเทาชมพูกล่าวถึงและตัดออกไปมีความยาวทั้งหมด ๔๘.๔๕ นาที ตอนต้นแสดงเหตุการณ์โหดร้ายใต้ต้นมะขาม และในสนามฟุตบอลธรรมศาสตร์ เป็นเวลา ๒.๔๐ นาที ต่อจากนั้นคลิปนี้ปูความเป็นมาของเหตุการณ์ตั้งแต่การรัฐประหารของเผด็จการสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๐๑ จนถึงเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ และหลังจากนั้น

หากใครสนใจต้องการรับรู้เรื่องราวความเป็นมาของเหตุการณ์นี้ ลองหาคลิปที่ชื่อว่า "เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙"  ความยาว ๔๘.๔๕ นาที  

[เทาชมพู]

ไปหาอ่านจากที่อื่น ดีแล้วค่ะ
ดิฉันรับผิดชอบเว็บเรือนไทยอยู่  จำต้องกลั่นกรองเพื่อความเหมาะสม

[paganini]

ไม่ว่าเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จะเกิดจากสาเหตุทางการเมืองเช่นใด แต่ความโหดร้ายที่เกิดเป็นเรื่องที่น่าอับอายในสายตาของชาวโลก เพราะมันเกิดจากการบิดเบือนข่าว ใส่ร้ายทำให้เหยื่อในวันนั้นหมดความเป็นมนุษย์อย่างสิ้นเชิง และควรเป็นหน้าที่ของคนในปัจจุบันที่จะคืนความเป็นมนุษย์ในพวกเขา แม้เหตุการณ์จะผ่านมาถึง ๔๑ ปีแล้วก็ตาม

ร

ผมอ่านข้อความนี้แล้วงงๆครับ อจ เพ็ญชมพู
อจ บอกว่าคืนความเป็นมนุษย์ให้พวกเขา หมายความในเชิงใด?

1. เชิงชีวภาพ คืนชีวิตให้เหยื่อเหตุการณ์หรือครับ อันนี้คงไม่ใช่ เพราะไม่มีใครคืนชีวิตให้ผู้เสียชีวิตได้ เดาเอาเองว่า อจ เพ็ญฯคงไม่ได้หมายความในแง่นี้

2.เชิงสัญลักษณ์ หรือเชิงศักดิ์ศรี ผมว่าก็คงไม่น่าจะใช่อีกเหมือนกัน เพราะแม้ว่ามีคนใจร้ายกระทำต่อเหยื่อเหล่านั้นอย่างทารุณ แต่หลังจากเหตุการณ์ท่านเหล่านั้นได้รับการกล่าวถึงอย่างเห็นอกเห็นใจและสงสารในชะตากรรม และยกย่องเยี่ยงวีรชน ดังนั้นถ้าจะบอกว่าคืนความเป็นมนุษย์ให้ท่านเหล่านั้น ผมก็ต้องบอกว่าในประวััติศาสตร์ชาติไทย คนรุ่นหลังมิเคยพรากศํกดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเหยื่อเหล่านั้นเลย

[paganini]

ขอบพระคุณ อจ เทาชมพูที่ยกบทความของคุณยรรยง มาให้อ่านกันครับ ในแง่ของความเป็นผู้อาวุโสแล้วก็มีเรื่องเล่าที่น่าฟังอยู่ไม่น้อย อย่างบทความนี้ผมเห็นด้วยเลยว่าสังคมไทยตอนนั้นถูกปั้นให้เกลียด กลัวคอมมิวนิสต์อย่างรุนแรง ขนาดตอนผมเด็กๆ ผ่าน 6 ตุลามาหลายปีแล้ว แต่สงครามเย็นยังไม่จบ วันนึงผมค้นเจอนิตยสารของโซเวียตที่เกี่ยวกับการขุดเหมืองแร่ที่พ่อได้มาจากที่ทำงาน มีภาพสีสวยงาม ผมก็เอามานั่งดูตามประสาเด็กน้อยวัยพึ่งเข้าโรงเรียน คุณพ่อผมเห็นผมก็โดนดุแถมบอกว่าห้ามเอาออกไปนอกบ้านเด็ดขาด มิฉะนั้นพ่อผมจะโดนตำรวจจับ ตอนนั้นก็งงๆ มึนๆว่าทำไมต้องกลัวขนาดนี้ พอโตขึ้นมาคิดย้อนกลับไปก็เข้าใจแล้วว่าคนในยุคก่อนหวาดระแวงกับการถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์อย่างมาก แม้นิตยสารโซเวียตที่ไม่เกี่ยวกับการเมืองสักนิด (พ่อผมทำงานในเรือขุดแร่ดีบุก) แต่หากมีตัวหนังสือรัสเซียแล้วก็อาจจะถูกเพ่งเล็งว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับคอมมิวนิสต์ก็ได้

ผมก็เลยได้ความคิดว่าบางทีถ้าจะศึกษาประวัติศาสตร์ก็ต้องพยายามเข้าใจสภาพเศรษฐกิจ การเมือง และจิตวิทยารวมหมู่ของสังคม ในยุคนั้นด้วย เหตุการณ์ 6 ตุลา มีผู้กระทำ และผู้ถูกกระทำ แต่ทั้งหมดเป็นเหยื่อของสถานการณ์ ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ผู้กระทำผิดกระทำทารุณกรรมต่อนิสิตนักศึกษาไม่ถูกลงโทษ แต่เราได้บทเรียนแล้วว่าการเล่นการเมือง การแผ้วทางสู่อำนาจด้วยการสร้างความเกลียดชังจะทำให้สังคมระเบิดออกมาเป็นความรุนแรงที่ควบคุมไม่ได้

[paganini]

บทความตามลิ้งค์ข้างล่างที่ อจ เทาชมพูเอามาโพสต้ไว้ เป็นบทความที่น่าอ่านมาก ผมอ่านถึงตรงนี้แล้วหัวเราะกลิ้งเลย มันย้อนแย้งสิ้นดี
******************************************************************************************


ที่เป็นเรื่องตลกไม่ออก กลับตาลปัตย์ ที่ นักศึกษาเรียกร้องประชาธิปไตยกลับได้การหนุนหลังจาก “จีนและคอมมิวนิสต์” ขณะที่ผู้นำทหารเผด็จการ กลับได้รับการสนับสนุนจากฝ่าย “เสรีนิยม(จอมปลอม) อเมริกา”

6 ตุลาคม ในภาพกว้าง กระฎุมพีครองโลกจนถึงปัจจุบัน

… นักประวัติศาสตร์ไทยส่วนใหญ่มักจะอธิบายและตีกรอบการบอกเล่าเรื่องราวของเหตุการณ์เดือน ตุลาคม ทั้งสองครั้งในแวดวงที่แคบเกินไป จนคนไทยด้วยกันเองยังไม่เห็นภาพที่กว้าง จนนำมาซึ่งความเข้าใจผิดได้

… ในตอนนั้นภาพรวมของโลกของเกิด “สงครามเย็น” หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ผู้ชนะสงครามแบ่งแยกเป็นสองฝ่ายและเกิด “ความขัดแย้งทางแนวคิด” ที่ทั้งสองฝ่ายจึงมีแนวคิดที่ต้องการหาเพื่อน สหาย แนวร่วม ลูกน้องมาเข้าเป็นพวกมากมาย ทั้งวิธีการที่ถูกต้อง ใช้เงิน ใช้กำลังหนุนการปฏิวัติในประเทศนั้นๆเลย โดยตามเนื้อผ้าแล้ว ทั้งสองฝ่ายทั้งฝ่าย “เสรีนิยมประชาธิปไตย” ที่นำโดย “อเมริกา” และฝ่าย “สังคมนิยมคอมมิวนิสต์” ก็เลวร้ายและป่าเถื่อนพอกัน

อ่านต่อได้ที่
http://www.siammanussati.com/6-%E0%B8%95%E0%B8%B8%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%A1-%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87-%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%8E%E0%B8%B8/

[เทาชมพู]

ย้อนแย้งกว่านี้ก็มีอีก   เมื่อออกจากป่าแล้ว  นักศึกษาที่รับทุนไปเรียนต่อที่อเมริกาก็มีหลายคนค่ะ
ทำให้นึกถึงคำที่ว่า การเมืองไม่มีมิตรและศัตรูถาวร

[เพ็ญชมพู]

ร่วมรำลึก ๔๒ ปี เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙

[เทาชมพู]

 

[เพ็ญชมพู]

คงเป็นนิยายแนวเดียวกับ หลายรักของโดบี้ (The Many Loves of Dobie Gillis)  หนังสือแปลของเทศภักดิ์ นิยมเหตุ นิยายในดวงใจเล่มหนึ่งเทียว

สำหรับหนังสือที่คุณเทาชมพูยกข้อความของคุณสุวรรณี สุคนธาที่อ้างถึง

จากทะเบียนประวัติ ชื่อเดิม โศกนาฏกรรมของผู้เปลี่ยนแกนไปทางซ้าย เขียนโดย ดำรงค์ อารีกุล เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ตีพิมพ์ในนิตยสารลลนา ฉบับ ๗๐ ปักษ์หลัง ถึง ๗๕ ปักษ์แรก พ.ศ. ๒๕๑๘

ชื่อจัดตั้ง อกหักนักศึกษา เป็นชื่อที่สหาย พิบูลศักดิ์ ละครพล จัดตั้งให้ เมื่อครั้งเป็นบรรณาธิการพิมพ์รวมเล่ม สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ. ๒๕๒๒

ชื่อใหม่ รักร้างไปข้างซ้าย เป็นชื่อแจ้งเกิดใหม่ในพ.ศ. ๒๕๓๔ โดยผู้เขียนนำต้นฉบับเดิมมารื้อเขียนใหม่ ขยายและเพิ่มเติมจากเรื่องสั้นขนาดยาวไปเป็น นวนิยาย

https://www.taradplaza.com/product/5322539

ไม่เคยอ่านดอก มีเนื้อหาตอนใดหนอที่ทำให้คุณวิสา คัญทัพขัดใจได้  

[เทาชมพู]

ไม่เคยอ่านค่ะ

[เพ็ญชมพู]

ที่ปกหลังของนิยาย รักร้างไปทางซ้าย (ชื่อเดิม โศกนาฏกรรมของผู้เปลี่ยนแกนไปทางซ้าย) ลงข้อความวิจารณ์ซึ่งน่าจะมาจากฝ่ายซ้ายที่คุณสุวรรณีกล่าวถึง สำนักพิมพ์เทศภักดิ์ผู้จัดพิมพ์นิยายเรื่องนี้คงไม่ถือเป็นเรื่องจริงจังเท่าไรกระมัง

ภาพจาก http://www.su-usedbook.com/product-th-15674-4679288-รักร้างไปข้างซ้าย.html

[เทาชมพู]

สำนักพิมพ์อาจคิดอย่างวาทะของท่านพุทธทาสก็ได้ค่ะ

[เพ็ญชมพู]

ใครหนอ ใครแต่ง แกร่งกล้า
ใครหนา ใครคิด ขีดเขียน
ใครเริ่ม ใครร้อย  บทเรียน
แนบเนียน แนะรู้ อยู่เป็น

ใครลืม ลืมใคร ใจรู้
ใครอยู่ ใครไป ใจเห็น
ใครสุข ใครเศร้า เช้าเย็น
ใจเป็น ที่แจ้ง แห่งเรา

ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด
ใครเชิด ใครชู ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

ชาญ สิโรรส