ข้อความที่หายในในหนังสือประวัติต้นรัชกาลที่๖ หมายถึงผู้ใดคับ

[ท้าวฮุ่ง]

หน้า๑๕๑
"ฉันได้เรียกน้องชายเล็กเข้าไปพบในที่รโหฐานและเล่าความให้เธอฟังตามที่กรมหลวงดำรงได้ตรัส น้องชายเล็กก็รับรองว่าการที่จะให้เธอทำหนังสือปฏิญญานั้น เธอจะได้ทำตามที่ฉันปรารถนา เธอได้เล่าให้ฉันฟังด้วยว่า เธอได้ทราบเค้าจากเสด็จแม่ว่า ผู้ที่จะคัดค้านในการตั้งเธอเป็นรัชทายาทอย่างแข็งแรงนั้นคือ.................. เพราะฉะนั้นเธอไม่เห็นว่าเป็นข้อความสำคัญอันใดนัก"

หน้า๑๕๕-๑๕๖
"เมื่อตกลงกันเช่นนั้นแล้วฉันจึงได้มีจดหมายถึง...............กล่าวถึงเรื่องเลือกรัชทายาท ชี้แจงความประสงค์ของฉันและบอกไปด้วยว่าน้องชายเล็กเต็มใจที่จะปฏิญญาว่าจะไม่ให้ลูกของเธอเป็นรัชทายาท ที่ฉันมีจดหมายถึง...............เช่นนี้ ก็เพราะน้องชายเล็กได้บ่นและฟ้องอยู่แทบมิได้เว้นแต่ละวันว่า...........พูดเช่นนั้นกล่าวเช่นนี้ ฉันเกรงจะทำให้เป็นเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตมากไป จึงตั้งใจที่จะให้สงบเรื่อง

...........มีลายพระหัตถ์ตอบฉันยืดยาว สรุปรวมใจความว่าไม่เห็นด้วยในการที่จะเลือกหรือแสดงให้ปรากฎว่าเลือกผู้ใดเป็นรัชทายาท และว่าพระองค์ท่านกลับเห็นไปว่า การที่จะกระทำตามความคิดอันนั้นจะเป็นเหตุให้(จบหน้า๑๕๕)"

หน้า๑๕๖(ข้อความต่อจากหน้า๑๕๕)
"(การที่จะกระทำตามความคิดอันนั้นจะเป็นเหตุให้)เกิดความยุ่งยากขึ้น ไม่เป็นที่มั่นคง ต่อไปนั้น............ได้กล่าวข้อความยืดยาวแสดงความระแวงแคลงใจต่างๆในส่วนตัวน้องชายเล็ก หาว่ามักใหญ่ใฝ่สูง อยากเป็นพระปิ่นเกล้าหรือวังน่าสุรสีย์ จึงได้หนุนให้ฉันตั้งเป็นรัชทายาท และอ้างเอาอำนาจฝรั่งมาขู่จะให้กลัว ...........เห็นว่าประเพณีตั้งวังน่าได้งดไปแล้ว ไม่ควรกลับฟื้นขึ้นใหม่"

"จึงได้มีจดหมายตอบไปยัง...........ว่า ฉันได้ตริตรองดูตลอดแล้ว เห็นว่าการมีรัชทายาทเป็นตัวตนปรากฎนั้นจะเป็นเครื่องทำให้มั่นคง"

"ฉะนั้นขออย่าให้............ทรงวุ่นวายให้เป็นเหตุแตกร้าว จะเป็นที่รำคาญใจในงานราชาภิเษก"

หน้า๑๕๗-๑๕๘
"อนึ่งในระหว่างที่ยังมีปัญหาโต้เถียงกันอยู่นั้น ฉันได้สังเกตเห็นว่า เสด็จแม่ดูออกจะกริ้วๆ..............อยู่ และกริ้วหญิงอาภาว่าเป็นผู้ชักให้ผัววุ่นต่างๆ ฉันนึกวิตกว่าถ้าเรื่องจากฝ่ายน้องชายเล็กเข้าไปกระทบพระกรรณเสด็จแม่บ่อยๆ ............คงต้องถูกกริ้วมากขึ้น ฉันจึงขอไปที่น้องชายเล็กว่าให้มีใจเย็นๆไว้บ้าง"

ข้อความที่ละไว้หมายถึงใครคับ แล้วทำไมคนที่ละชื่อไว้ถึงต้องพยายามคัดค้าน

[เทาชมพู]

บางครั้งถึงรู้คำตอบก็ต้องชั่งใจว่าจะตอบดีหรือไม่    เพราะบุคคลที่ถูกเอ่ยถึงนั้นแม้ว่าสิ้นพระชนม์ไปนานแล้ว  ลูกหลานของท่านก็ยังสืบเชื้อสายมาจนทุกวันนี้
หนังสือเล่มนี้มิได้เขียนขึ้นเพื่อตั้งใจจะเผยแพร่ออกสู่วงกว้าง   แต่เป็นเรื่องส่วนตัว ทำนองไดอารีหรือบันทึกส่วนตัวของเจ้าของเรื่อง   ผู้ที่ได้รับในฐานะข้าราชบริพารผู้เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยก็เก็บเป็นความลับเอาไว้หลายสิบปี มิได้นำออกมาเผยแพร่    แต่หลุดออกมาด้วยผู้เกี่ยวข้องในชั้นหลัง มิได้รักษาเจตนารมณ์ด้านนี้ไว้     ผู้นำมาจัดพิมพ์ก็เลยต้องเว้นข้อความที่จะนำความเสียหายหรือกระทบกระเทือนใจมาสู่ลูกหลานของผู้ถูกเอ่ยถึง

ขอให้นึกบ้างว่า ถ้ามีหนังสือออกมาว่า บรรพบุรุษคนใดคนหนึ่งของคุณเจ้าของกระทู้เอง ได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรจะเผยแพร่ออกสู่สาธารณะ      คุณจะยินดีไหม ที่จะให้ดิฉันแจกแจงไปว่าท่านผู้นั้นเป็นใคร   และเป็นอะไรกับคุณ